Sygn. akt II K 492/18
Dnia 19 marca 2019 roku
Sąd Rejonowy w Szczytnie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
Sędzia Andrzej Janowski |
Protokolant: |
po. sekr. sądowy Agnieszka Grabowska |
przy udziale Prokuratora Prok. Rej. w Bartoszycach del do Prok. Rej. w Szczytnie Mai Troszyńskiej
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 11 grudnia 2018 roku i 19 marca 2019 roku sprawy :
P. P. (1) , syna M. i E. zd. N., urodzonego (...) w P.
oskarżonego o to, że:
w okresie od 24 października 2017 roku do dnia 17 lipca 2018 roku w miejscowości N. i W. oraz w S., woj. (...) uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego polegającego na łożeniu świadczeń alimentacyjnych w kwocie 400 zł na utrzymanie syna E. P., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 19 listopada 2014 roku, sygn. akt III RC 114/14, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowił co najmniej równowartość trzech świadczeń okresowych
tj. o czyn z art. 209 § 1a k.k.
I. oskarżonego P. P. (2) uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 209 §1a k.k. w zw. z art. 34 §1, §1a pkt 1, §2 k.k. i art. 35 §1 k.k. skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego do wykonywania w tym okresie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwudziestu czterech) godzin w stosunku miesięcznym;
II. na podstawie art. 34 §3 k.k. i art. 72 §1 pkt 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie syna E. P.;
III. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.
Sąd uznał oskarżonego P. P. (1) za winnego tego, że w okresie od 24 października 2017 roku do dnia 17 lipca 2018 roku w miejscowości N. i W. oraz w S. uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego polegającego na łożeniu świadczeń alimentacyjnych w kwocie 400 zł na utrzymanie syna E. P., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 19 listopada 2014 roku, sygn. akt III RC 114/14, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowiła co najmniej równowartość trzech świadczeń okresowych, tj. przestępstwa z art. 209 §1 k.k.
Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego P. P. (1) (k.67), w których wymieniony przyznał się do zarzuconego mu czynu. Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę, albowiem były jednoznaczne i stanowcze, ponadto w pełni korelowały z zeznaniami pokrzywdzonego E. P. (k.99v,68v-69) i jego matki, świadka H. N. (k.99v,50v-51) oraz z dokumentami: informacją z (...) w W. (k.24), informacją z (...) w R. (k.38), informacją z PUP w P. (k.40-43), informacją komornika (k.48-49), wyrokiem SR w Szczytnie sygn.. akt III RC 114/14 (k.31), z których wynika, że oskarżony, mimo możliwości, nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego w wysokości 400 zł miesięcznie wobec syna oraz że nie utrzymuje on z nim kontaktów i nie realizuje obowiązku alimentacyjnego w inny sposób, przez co we wskazanym powyżej okresie wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowiła co najmniej równowartość trzech świadczeń okresowych.
Za powyższe przestępstwo – stanowiące występek z art. 209 §1 k.k. – Sąd skazał P. P. (1) na 8 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.
Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił uprzednią karalność oskarżonego (k.59-60), natomiast jako okoliczność łagodząca jego przyznanie się do winy.
Sąd zobowiązał także oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie syna E. P..
W tym miejscu wskazać należy, że w podstawie kwalifikacji czynu zarzucanego oraz w pkt I wyroku w podstawie wymiaru kary Sąd omyłkowo wskazał art. 209 §1a k.k. zamiast prawidłowo art. 209 §1 k.k.