Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

15 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Waldemar Cytrowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Sobieraj

przy udziale Irminy Juszczak Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Turku

po rozpoznaniu 15.03.2019 r.

sprawy A. W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Turku z 13.11.2018 r., sygn. akt II K 78/18

1.Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż:

- na podst. art.66§1 i 2 kk i art. 67§1 kk warunkowo umarza wobec oskarżonego A. W. postępowanie karne o przypisane mu przestępstwo z art. 157§1 kk na okres próby 3(trzech) lat,

- na podst. art. 67§2 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora,

- na podst. art. 67§3 kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego Ł. P. nawiązkę w kwocie 3.000 (trzech tysięcy) zł,

- na podst. art. 67§3 kk w zw. z art. 72§1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

2. Utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy w pozostałej części.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze wydatki w kwocie 20 zł i opłatę za obie instancje w kwocie 100 (stu) zł.

Waldemar Cytrowski

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Turku wyrokiem z 13.11.2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 78/18 uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 157§1 kk i za to na podst. art.157§1 kk w zw. z art. 37a kk skazał go na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności poprzez wykonywanie nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Na podst. art. 46§2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 2500 zł.

Wyrok zaskarżył oskarżony, który zarzucił obrazę prawa procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku oraz rażącą niewspółmierność orzeczonej kary.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie od popełnienia zarzucanego przestępstwa, ewentualnie złagodzenie kary, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja jest częściowo zasadna.

Z uzasadnienia apelacji w wynika, iż oskarżony w istocie zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych i rażącą niewspółmierność orzeczonej kary.

Błąd w ustaleniach faktycznych może wynikać bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Żadnego jednak z tych błędów w zakresie ustaleń faktycznych co do sprawstwa nie popełnił Sąd I instancji. Sąd ten bowiem nie tylko przeprowadził wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia dowody, ale też w oparciu o wskazane w art. 7 kpk kryteria prawidłowo je ocenił i z oceny tej wywiódł jedyny logiczny wniosek, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 157§1 kk. Sąd I instancji w prawidłowo sporządzonym, a więc spełniającym kryteria art.424 kpk uzasadnieniu wykazał dlaczego takie ustalenia poczynił. Sąd odwoławczy w pełni tę ocenę podzielając, by jej tu ponownie nie przytaczać, powołuje się na nią, czyniąc z niej integralną część niniejszego uzasadnienia. Ustalona zatem przez Sąd wersja, jeżeli tylko nie opiera się na ocenach dowolnych i jest logicznie poprawna czyni zarzut błędu w ustaleniach faktycznych bezzasadnym, natomiast uzasadnienie takiego zarzutu opiera się na ocenach dowolnych. Taka też sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Wersja bowiem zdarzenia przedstawiona przez oskarżonego jest całkowicie odosobniona. Poza jego wyjaśnieniami żaden inny dowód wersji tej nawet nie uprawdopodabnia. Wersja zdarzenia przedstawiona przez pokrzywdzonego znalazła natomiast potwierdzenie w zeznaniach świadków K. P. i E. P., a przede wszystkim w zeznaniach świadka D. J.. Ww. świadkowie nie mieli przecież żadnego interesu ani faktycznego ani procesowego ażeby składać przeciwko oskarżonemu fałszywe zeznania. Wręcz przeciwnie, za składanie fałszywych zeznań groziła im odpowiedzialność karna. Zeznali zatem to co widzieli albo słyszeli. Z opinii biegłego P. Ś. wynika nadto, iż bardziej prawdopodobny mechanizm powstania obrażeń przedstawił pokrzywdzony. Okoliczności zatem popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu przestępstwa nie budzą wątpliwości.

Przy ocenie natomiast winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu nie można abstrahować od tego, iż w czasie zdarzenia oskarżony miał zaledwie 18 lat, a zatem był sprawcą młodocianym i dlatego Sąd powinien przede wszystkim kierować się tym, żeby go wychować. Nie można tez pominąć tła konfliktu związanego z sympatyzowaniem obu uczestników zdarzenia z ta samą kobietą, który to konflikt wśród mężczyzn w tak młodym wieku może być wyolbrzymiony. Wreszcie trzeba również uwzględnić i to, że pokrzywdzony pomimo agresywnego zachowania się oskarżonego i mając taką możliwość, nie oddalił się z miejsca, w którym wcześniej na imprezie pojawił się oskarżony. Dlatego można zasadnie przyjąć, iż wina oskarżonego i społeczna szkodliwość przypisanego mu czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy – ucznia, nie karanego za przestępstwo, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo umorzenia postepowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Dlatego Sąd odwoławczy na podst. art. 66§1 i 2 kk i art. 67§1 kk warunkowo umorzył wobec oskarżonego postępowanie karne na okres próby 3 lat, w okresie tym na podst. art. 67§2 kk oddał go pod dozór kuratora i zobowiązał do powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Ze względów kompensacyjnych, wychowawczych i prognostycznych Sąd na podst. art. 67§3 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 3.000 zł.

Waldemar Cytrowski