Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 38/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Waldemar Cytrowski

Protokolant st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale sierż. szt. J. M. z Komendy Powiatowej w S.

po rozpoznaniu 12.04.2019 r.

sprawy M. S.

obwinionego o wykroczenie z art. 86§1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z 8.11.2018 r. sygn. akt II W 66/18

1.  Utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze zryczałtowane wydatki w kwocie 50 zł i opłatę w kwocie 150 zł.

Waldemar Cytrowski

II Ka 38/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Słupcy wyrokiem z 8.11.2018 r. w sprawie o sygn. akt II W 66/18 uznał obwinionego M. S. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 86§1 kw i za to kazał go na karę grzywny w kwocie 1.500 zł.

Wyrok zaskarżył obrońca, który zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku i naruszenie prawa procesowego.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego.

Apelacja nie jest zasadna.

Błąd w ustaleniach faktycznych może wynikać bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Żadnego jednak z tych błędów nie popełnił Sąd I instancji. Sąd ten bowiem nie tylko przeprowadził wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia dowody, ale też w oparciu o wskazane w art. 7 kpk kryteria prawidłowo je ocenił i z oceny tej wywiódł jedyny logiczny wniosek, że obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 86§1 kw. Sąd I instancji w prawidłowo sporządzonym, a więc spełniającym kryteria art.424 kpk uzasadnieniu wykazał dlaczego takie ustalenia poczynił. Sąd odwoławczy w pełni tę ocenę podzielając, by jej tu ponownie nie przytaczać, powołuje się na nią, czyniąc z niej integralną część niniejszego uzasadnienia. Ustalona zatem przez Sąd wersja, jeżeli tylko nie opiera się na ocenach dowolnych i jest logicznie poprawna czyni zarzut błędu w ustaleniach faktycznych bezzasadnym, natomiast uzasadnienie takiego zarzutu opiera się na ocenach dowolnych. Taka też sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Z zeznań pokrzywdzonego i jadącego z nim świadka, z oznaczenia jezdni i opinii biegłego wprost bowiem wynika, iż wyjaśnienia obwinionego nie są wiarygodne. Aczkolwiek z opinii biegłego wynika, iż wersja przedstawiona przez pokrzywdzonego jest prawdopodobna, to jednak wynika z niej też , iż wersja wynikająca z wyjaśnień obwinionego jest nieprawdopodobna. Wydając opinię biegły opierał się na całym dostępnym materiale dowodowym, w tym również wskazującym przybliżoną prędkość biorących udział w kolizji pojazdów. Podnoszone zatem w zawartym w apelacji wniosku o zasięgnięcie ustnej opinii biegłego wątpliwości są dowolne i hipotetyczne. Pojazdy zresztą odjechały z miejsca kolizji, a pozostałe na jezdni, powstałe w wyniku zderzenia elementy, zostały sprzątnięte. Dlatego wątpliwości te nie wynikają ze zgromadzonego materiału dowodowego.

Gdyby jednak sąd nie zasięgał opinii biegłego, to z zeznań pokrzywdzonego i jadącego z nim świadka, oznakowania jezdni przed miejscem zdarzenia i umiejscowienia uszkodzeń samochodu, który prowadził obwiniony, można zasadnie przyjąć, iż wersja przedstawiona przez obwinionego nie jest wiarygodna.

Sąd nie naruszył też żadnych przepisów proceduralnych. Z treści art. 76§1 kpw wprost bowiem wynika, iż Sąd może uznać dokumenty za ujawnione bez odczytywania, jeżeli żadna z obecnych stron się temu nie sprzeciwia. Takiego sprzeciwu na rozprawie 8.11.2019 r. obrońca nie złożył.

Waldemar Cytrowski