Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Piotr Gosiewski

w obecności oskarżyciela --------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 26.10.2018 roku, 01.02.2019 roku i 10.05.2019 roku

sprawy przeciwko

A. C.

synowi S. i B. z d. C.

urodz. (...) w G.

obwinionemu o to, że:

w dniu 21 kwietnia 2018 roku w rejonie miejscowości K. gm. R. woj. (...) wywiózł nieczystości w postaci gruzu, folii, bela oraz plastikowych pojemników na działkę nr (...) stanowiąca własność Z. B. oraz działkę (...) stanowiącą własność Urzędu Gminy w R., czym działał na ich szkodę,

tj. o wykroczenie z art. 162 § 1 kw

1.  Obwinionego A. C. uznaje za winnego tego, że: w dniu 21 kwietnia 2018 roku w rejonie miejscowości K. gm. R. woj. (...) wywiózł nieczystości w postaci gruzu, folii oraz opakowań po środkach chemicznych na działkę nr (...) stanowiącą grunt rolny należącą do Z. B. oraz działkę (...) stanowiącą własność Urzędu Gminy w R., czym działał na ich szkodę, tj. za winnego czynu z art. 154 § 2 kw i za to na podstawie art. 154 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 200,- /dwustu/ złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,- /trzydziestu/ złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w sprawie w kwocie 120,- /stu dwudziestu/ złotych.

Sygn. akt II W 227/18

UZASADNIENIE

Komenda Powiatowa Policji w G. wniosła o ukaranie A. C., o to że: w dniu 21 kwietnia 2018 roku w rejonie miejscowości K. gm. R. woj. (...) wywiózł nieczystości w postaci gruzu, foli od bel oraz plastikowych pojemników na działkę nr (...) stanowiącą własność Z. B. oraz działkę nr (...) stanowiącą własność Urzędu Gminy w R., czym działał na szkodę wyżej wskazanych, tj. o wykroczenie z rat. 162 § 1 kw.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 kwietnia 2018 roku A. C. posiadanym przez siebie ciągnikiem marki F. o nr rej. (...) z podczepionym turem udał się na teren działki o nr (...) znajdującej się w okolicy miejscowości K. gm. R.. Działka ta stanowi nieużytek, jest własnością Urzędu Gminy w R.. Działka ta służy za nielegalne wysypisko śmieci. A. C. na teren tej działki oraz sąsiedniej działki o nr (...), stanowiącej użytek rolny i stanowiącej własność Z. B. wyrzucił nieczystości w postaci gruzu, folii oraz opakowań po środkach chemicznych. Działania A. C. były obserwowane przez Z. B., który o tym zawiadomił funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w G..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadka Z. B. (k. 45 – 45 odw., 35), zeznania świadka K. R. (k. 45), notatkę urzędową (k. 1), kopię mapy (k. 5), protokół oględzin miejsca (k. 12-15, 41).

Obwiniony A. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, iż co dwa miesiące są odbierane od niego śmieci, w tym folia od bel, a innych śmieci nie posiada, oprócz śmieci domowych, które to są odbierane przez gminę. Jednocześnie wskazał, iż jego podwórko jest mokre, a gruz służy mu do utwardzania podwórka. Ponadto wskazał, iż ciągnik koloru niebieskiego F. o nr rej. (...), którym rzekomo wywoził śmieci, był w dniu 21.04.2018 roku w naprawie, dlatego też nie mógł nim wywieźć śmieci. Przyznał, że jest również właścicielem ciągnika F. o nr (...) o większej mocy, jednakże ciągnik ten nie ma koloru niebieskiego a kolor czarny. Jak twierdził, dnia 21.04.2018 roku wraz z rodziną zbierał kamienie na polu. Swoje twierdzenia potwierdził okazując kartę przekazania odpadów w miesiącu kwietniu (k. 43 i okazując dowody rejestracyjne ciągników k. 45 odw.)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd jedynie częściowo obdarzył wiarą wyjaśnienia obwinionego, tj. w zakresie własności dwóch ciągników marki F., niemożliwości wywozu śmieci w dniu 21.04.2018 roku mniejszym ciągnikiem F., albowiem był on niesprawny, co koresponduje z zeznaniami świadka J. C.. Świadek Z. B. również wskazał, iż obwiniony dokonał wywozu śmieci na przedmiotowe działki większym ciągnikiem F. z turem. W pozostałej części Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom A. C., stoją one bowiem w rażącej sprzeczności z zeznaniami świadka Z. B., które Sąd uznał za odpowiadające prawdzie.

Wyjaśnienia nieprzyznającego się do winy A. C. nie zasługują na obdarzenie ich wiarą mimo, że ich treść potwierdziła żona obwinionego. J. C. potwierdziła, że dnia 21.04.2018 roku wraz z całą rodziną obwiniony zbierał kamienie na polu. Pracę tę wykonywali w godzinach od około 09:00-10:00 do 17:00. Powyższe prace obwiniony i jego rodzina wykonywali przy użyciu dużego ciągnika F., który posiada tura, na który wrzucano kamienie. J. C. potwierdziła, że wraz z mężem posiadają dwa ciągniki F., tj. jeden mniejszy koloru niebieskiego i drugi większy koloru ciemno szarego, przy czym w dniu 21.04.2018 roku mniejszy ciągnik był zepsuty. Świadek zeznała, że nic nie wie o wyrzucaniu śmieci na działkę Urzędu Gminy w R. nr 29 i działki obok, nie wie gdzie te działki są. J. C. zeznała, iż folia po belach jest zbierana raz w miesiącu, gospodarz nie płaci za odbiór odpadów foliowych.

Zeznań powyższego świadka nie można obdarzyć wiarą w zakresie, w którym świadek twierdziła, że w dniu objętym zarzutem obwiniony wraz z rodziną pracował na polu, gdzie zbierał kamienie. Świadek nie wskazała, dlaczego zapamiętała właśnie ten dzień. Była to sobota, ale nic nie wskazuje na to, aby był to dzień na tyle szczególny, aby pamiętać co się tego dnia rozbiło. W ocenie Sądu, zeznania świadka miały na celu zapewnienie obwinionemu alibi i umożliwienie mu uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Świadek jako osoba najbliższa dla obwinionego ma interes w tym, aby złożyć zeznania na jego korzyść.

Na obdarzenie wiarą nie zasługują zeznania świadka K. L.. Świadek ma interes w tym, aby składać zeznania korzystane dla obwinionego, jako osoba, która obecnie pracuje dla A. C.. Zeznania świadka miały na celu przedstawienie w niekorzystnym świetle Z. B. jako osobę, która zaśmieca własną nieruchomość, jako osobę nie zdającą śmieci. Twierdzeniom tym Sąd nie dał wiary, gdyż jak wynika z pisma Wójta Gminy R. z k. 54-55, Z. B. ma podpisaną z Gminą umowę na odbiór odpadów i w 2018 roku odpady były odbierane z jego gospodarstwa. Ponadto, Sąd nie dostrzega żadnych powodów, dla których Z. B. miałby wywozić śmieci na własną działkę, narażając się na konieczność zbierania śmieci podczas prac polowych.

W ocenie Sądu, za prawdziwe należało uznać zeznania Z. B.. Z jego zeznań wynika, że w dniu 21.04.2018 roku widząc na posesji obwinionego ciągnik ze śmieciami celowo ukrył swój samochód, aby zobaczyć co zrobi obwiniony. Widział na własne oczy jak obwiniony wyrzucał śmieci i zadzwonił na policję. Wskazał, że obwiniony w celu wyrzucenia śmieci użył większego z posiadanych ciągników F., tego z podczepionym turem. Zdaniem świadka ciągnik ten ma kolor niebieski. Świadek zarazem przyznał, że jest skłócony z obwinionym.

W ocenie Sadu zeznania Z. B. odpowiadają prawdzie. Mimo, że świadek jest skonfliktowany z obwinionym, jak sam przyznał, nie zawiadamiał policji wówczas, kiedy widział, jak obwiniony wyrzuca śmieci na grunty innych rolników (chodziło o zepsutą kukurydzę i czarną folię, której nie bierze komunalka). W dniu 21.04.2018 roku zawiadomił policję o tym, że obwiniony wyrzuca śmieci na grunt jednakże nie powodowany troską o środowisko naturalne, walory krajobrazowe. Jak wynika z treści notatki urzędowej (k. 1) oraz zeznań świadka powodem, dla którego żądał interwencji było, że aby wyrzucić śmieci na gruncie gminnym obwiniony wjechał na jego pole i zaśmiecił także jego pole. Jak wskazywał Z. B., śmieci powodują, że jak się zboże kosi to trzeba te śmieci zbierać.

Zdaniem Sądu, z powyższych względów zeznania świadka Z. B. należało obdarzyć wiarą. Świadek nie zaprzeczał konfliktowi z obwinionym. Nie starał się przedstawić w lepszym świetle, niż jest to w rzeczywistości. Potwierdził, że widział na własne oczy, jak obwiniony zrzucał śmieci w miejscu, w którym zostały ujawnione. Wskazał, że powodem interwencji był wzgląd na własne dobro, a nie troska o dobro ogółu. Wreszcie, wskazał, że zrzutu śmieci obwiniony dokonywał przy użyciu ciągnika, który w dniu 21.04.2018 roku nie był w naprawie czyli większego z posiadanych przez obwinionego ciągników F.. To, że zdaniem świadka oba ciągniki są w kolorze niebieskim, jest kwestią indywidualnego odbioru kolorów, gdyż świadek określił kolor obu ciągników jako niebieski.

Świadek K. R. nie wiedział, kto dokonał zaśmiecenia działki o nr (...) stanowiącej własność Gminy R.. Potwierdził, że na działce tej, stanowiącej nieużytek, dochodzi do nielegalnego wyrzucania śmieci. Na działce tej widział śmieci w postaci gruzu, foliowe opakowania, reklamówki foliowe, puszki po napojach. Wskazał, iż niektóre śmieci były stare, a niektóre były „nowe”. Wśród śmieci nie ujawniono takich które pozwalałyby ujawnić osobę, która dokonała ich wyrzucenia.

Zeznania powyższych świadków znalazły potwierdzenie w protokole oględzin miejsca (k. 12-15, 41), kopii mapy (k.5). Dowody te wskazują na umiejscowienie miejsca wyrzucenia śmieci oraz wskazują jakiego rodzaju śmieci zostały ujawnione na działkach Urzędu Gminy w R. oraz działce należącej do Z. B..

Mając na uwadze powyżej opisany materiał dowodowy, w ocenie Sądu bezspornym jest, że obwiniony A. C. w dniu 21 kwietnia 2018 roku w rejonie miejscowości K. gm. R., woj. (...) wywiózł nieczystości w postaci gruzu, folii oraz opakowań po środkach chemicznych na działkę nr (...) stanowiącą grunt rolny należącą do Z. B. oraz działkę (...) stanowiącą własność Urzędu Gminy w R., czym działał na ich szkodę, tj. działaniem swoim wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 154 § 2 kw.

W ocenie Sądu, działanie obwinionego nie wyczerpywało znamion wykroczenia z art. 162 § 1 kw. Przepis art. 162 § 1 kw dotyczy wykroczeń polegających na zanieczyszczaniu lasu. W sprawie nie było podstaw do ustalenia, że w dniu 21.04.2018 roku doszło do zanieczyszczenia lasu, gdyż z zeznań Z. B. i K. R. wynika, że wyrzucenie śmieci nastąpiło na terenie nieużytku (działka nr (...)) i gruntu rolnego należącego do świadka B. (działka nr (...)).

Przepis art. 154 § 2 kw stanowi o tym, że podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany ten, kto wyrzuca na nienależący do niego grunt polny kamienie, śmieci, padlinę lub inne nieczystości. Jak się wskazuje w komentarzach do Kodeksu wykroczeń, np. w Kodeksie wykroczeń, komentarza, pod red. T. G., opublikowanego w LEX 2013, „ (…) grunt polny, o którym mowa w art. 154 § 2, jest pojęciem szerszym od pojęcia gruntu rolnego i obejmuje poza nim także nieużytki, łąki, polany, pastwiska itp.”.

Przy wymiarze kary dla obwinionego Sąd kierował się dyrektywami art. 33 kw.

Sąd uznał, że szkodliwość społeczna czynu, jakiego dopuścił się obwiniony, jest duża. Wpływ na taką ocenę ma zachowanie się obwinionego lekceważącego podstawowe zasady kształtujące obowiązki właściciela gospodarstwa rolnego, nakazujące pozbywanie się odpadów w drodze zawierania porozumienia z odpowiednimi organami tak, aby odpady trafiały na wysypiska, do recyklingu a nie na grunty polne, gdzie zanieczyszczają środowisko i powodują straty finansowe związane z koniecznością usuwania zanieczyszczeń (por. treść k. 50). Okolicznością łagodzącą jest dotychczasowa niekaralność sądowa obwinionego (k. 44).

Mając na względzie, że kara powinna być odzwierciedleniem reakcji na wysokość szkodliwości społecznej czynu oraz winy oraz powinna spełniać zadania zarówno wychowawcze, ale również i prewencyjne, w tym również w zakresie prewencji ogólnej, Sąd uznał, że dla zrealizowania tych celów niezbędne było orzeczenie wobec obwinionego kary grzywny w kwocie 200 zł. Grzywna w tej wysokości jest adekwatna do możliwości majątkowych i zarobkowych obwinionego, który jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 37 ha, ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci.

O kosztach rozstrzygnięto na zasadzie art. 119 §1 kpw, § 2 i § 3 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2017 r. poz. 2467), zaś o opłacie sądowej orzeczono na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt.2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983r, Nr 49, poz.223 ze zmianami).

Nie będą omawiane jako niemające znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, kwalifikacji prawnej czynów oraz wymiaru kary dowody z k. 6, 23-25.