Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 831/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

bez udziału oskarżyciela publicznego

Przy udziale oskarżyciela posiłkowego R. O.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 30 stycznia, 13 lutego, 19 lutego, 12 marca i 02 kwietnia 2019 r.

sprawy Z. Ś.

syna S. i S. z domu O., ur. (...) w S.

obwinionego o to, że:

I. w okresie od lata 2015 do dnia 11 września 2018 roku w S. na ul. (...), pow. (...), woj. (...), prowadził działalność gospodarczą polegającą na odpłatnej naprawie samochodów bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej,

tj. o wykroczenie z art. 60 1 § 1 kw

II. w dniu 04 września 2018 roku w S. na ul. (...), pow. (...), woj. (...), po godz. 22:00 naprawiając głośno samochód i puszczając głośno muzykę, zakłócił spoczynek nocny R. O.,

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw

III. w okresie od początku lipca 2018 roku do dnia 10 września 2018 roku w S. na ul. (...), w celu dokuczenia R. O. złośliwie go niepokoił w ten sposób, że od wczesnych godzin rannych puszczał bardzo głośno muzykę, pod jego oknem pozostawiał włączone silniki różnych pojazdów,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

IV. w okresie od lipca 2018 do 04 października 2018 roku w S. ul. (...), pow. (...), woj. (...), w celu dokuczenia R. O., złośliwie go niepokoił w ten sposób, że głośno odtwarzał muzykę z samochodu oraz w trakcie naprawy ustawiał wysokie obroty silnika,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

I.  obwinionego Z. Ś. w ramach czynów zarzucanych mu w punkcie III i IV uznaje za winnego tego, że w okresie od 04 września do dnia 04 października 2018r. w S. ul. (...), pow. (...), woj. (...), w celu dokuczenia R. O., złośliwie go niepokoił w ten sposób, że o różnych porach dnia odtwarzał muzykę z samochodu ustawionego w pobliżu okien pokrzywdzonego tj. popełnienia wykroczenia z art. 107 kw i za to z mocy art. 107 kw wymierza mu karę 500 (pięciuset) zł grzywny,

II.  uniewinnia obwinionego od popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach I i II,

III.  na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 21 pkt 2 i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (stu) zł oraz opłatą w kwocie 50 (pięćdziesięciu) zł.

UZASADNIENIE

Z. Ś. został obwiniony o to, że:

I. w okresie od lata 2015 do dnia 11 września 2018 roku w S. na ul. (...), pow. (...), woj. (...), prowadził działalność gospodarczą polegającą na odpłatnej naprawie samochodów bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej,

tj. o wykroczenie z art. 60 1 § 1 kw

II. w dniu 04 września 2018 roku w S. na ul. (...), pow. (...), woj. (...), po godz. 22:00 naprawiając głośno samochód i puszczając głośno muzykę, zakłócił spoczynek nocny R. O.,

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw

III. w okresie od początku lipca 2018 roku do dnia 10 września 2018 roku w S. na ul. (...), w celu dokuczenia R. O. złośliwie go niepokoił w ten sposób, że od wczesnych godzin rannych puszczał bardzo głośno muzykę, pod jego oknem pozostawiał włączone silniki różnych pojazdów,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

IV. w okresie od lipca 2018 do 04 października 2018 roku w S. ul. (...), pow. (...), woj. (...), w celu dokuczenia R. O., złośliwie go niepokoił w ten sposób, że głośno odtwarzał muzykę z samochodu oraz w trakcie naprawy ustawiał wysokie obroty silnika,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony Z. Ś., zatrudniony w przeszłości jako kierowca i pracownik ochrony, obecnie nie pracujący, posiadający orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, zamieszkuje wraz z konkubiną A. R. (1), jej trzema synami oraz ich wspólną córką w domu jednorodzinnym stanowiącym własność jego partnerki, położonym na ul. (...) w S.. Posesję położoną w bezpośrednim sąsiedztwie, pod numerem (...), zajmują oskarżyciel posiłkowy R. O. i jego żona L. Z..

Do lipca 2018r. pomiędzy wymienionymi panowały dobre relacje sąsiedzkie. Po tym czasie, po wystąpieniu przez obwinionego o zezwolenie na przebudowanie garażu na należącej do A. R. (1) posesji na dwustanowiskowy warsztat samochodowy, czemu sprzeciwili się jego sąsiedzi, obie rodziny znajdują się w silnym konflikcie.

Od 31 lipca 2018r. R. O. zaczął spisywanie numerów rejestracyjnych pojazdów pojawiających się na posesji zamieszkiwanej przez Z. Ś.. Pojazdami tymi przyjeżdżali krewni lub znajomi obwinionego i członków jego rodziny, w celu uzyskania od niego koleżeńskiej przysługi w postaci porady bądź pomocy w usunięciu usterki w samochodzie, udostępnienia im narzędzi lub miejsca do naprawy auta, część osób przybywała wyłącznie ze względów towarzyskich. Naprawy były wykonywane w budynku gospodarczym wyposażonym w kanał lub na zewnątrz, ze wspomnianego pomieszczenia i jego wyposażenia korzystał także syn A. R. (1), C.. W okresie od 31 lipca 2018r. do 11 września 2018r. oskarżyciel posiłkowy zanotował następujące numery rejestracyjne: 31 lipca 2018r. – (...), (...), (...), 05 sierpnia – (...), 6 sierpnia – (...), 7 sierpnia – (...), (...), 8 sierpnia – (...), 9 sierpnia – (...), (...), (...), (...), (...), 10 sierpnia – (...), (...), 11 sierpnia – (...), 12 sierpnia – (...), 13 sierpnia – (...), 14 sierpnia – (...), 15 sierpnia – (...), (...), 18 sierpnia – (...), 19 sierpnia – (...), (...), 21 sierpnia – (...), (...), 22 sierpnia – (...), (...), (...), 24 sierpnia – (...), (...), 26 sierpnia – (...), 27 sierpnia – (...), (...), (...), (...), (...), 29 sierpnia – (...), 1 września – (...), (...), (...), 2 września (...), (...), 3 września – (...), (...), NO (...), 4 września – (...), 5 września – (...), (...), 7 września – (...), (...), 10 września – (...), (...), (...), 11 września – (...), (...). W dniach 31 lipca, 15 sierpnia, 18 sierpnia, 22 sierpnia, 02 września, 03 września, 07 września, 09 września pokrzywdzony wykonywał także zdjęcia znajdujących się na posesji pod numerem (...) pojazdów w trakcie napraw lub przygotowań do nich.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego Z. Ś. na k. 44 do słów „wyjść na podwórko” i od słów „chcę powiedzieć” do słów „jakiś urzędnik”, na k. 145v od słów „gdy przyszło” do słów „co tu ma stać”, zeznania oskarżyciela posiłkowego R. O. na k. 12 do słów „on tam mieszka” i od słów „ja od 31” do słów „naprawy” i od słów „w lipcu 2018” do słów „tego przedsięwzięcia”, na k. 146 od słów „wtedy poszło zawiadomienie” do słów „w O.” i od słów „po otrzymaniu pisma” do słów „żaden samochód”, zeznania świadków: L. Z. na k. 151 do słów „do lekarza” i od słów „nasze relacje” do słów „nastawienie sąsiada” na k. 151v, E. C. na k. 152 od słów „okazało się” do słów „moja żona”, A. R. (1) na k. 147 do słów „moją siostrą” na k. 147v, C. R. na k. 147v do słów „elementów zawieszenia”, I. R. na k. 148 do słów „ja się na tym nie znam”, G. B. na k. 50 i k. 153, J. Z. na k. 52 i k. 153 – 153v, T. B. na k. 54 i k. 153v, M. G. (1) na k. 56 i k. 153v, J. H. na k. 58 i k. 152v, M. P. (1) na k. 60 i k. 153v – 154, S. R. na k. 63 i k. 154, K. S. na k. 64 i k. 154 – 154v, I. B. na k. 68 i k. 152v – 153, R. S. (1) na k. 71 i k. 154v – 155, B. K. na k. 73 i k. 154v, R. S. (2) na k. 75 i k. 155, L. S. na k. 77 i k. 155, A. K. na k. 79 i k. 160 – 160v, M. P. (2) na k. 82 i k. 160v – 161, J. B. na k. 85 i k. 161, A. B. (1) na k. 87 i k. 161v, Ł. T. (1) na k. 89 i k. 161v, R. S. (3) na k. 148, Ł. T. (2) na k. 161v – 162, K. P. na k. 162, A. B. (2) na k. 162 – 162v, J. K. na k. 162v, A. T. na k. 162v, A. R. (2) na k. 163, K. Z. na k. 163, A. P. na k. 186 – 186v, K. K. na k. 187 – 187v, spis numerów rejestracyjnych na k. 14 – 15, zawiadomienie na k. 1 – 2, oświadczenia na k. 46 – 48 i k. 115 – 130, świadectwo pracy na k. 113, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności na k. 114, zdjęcia na nośniku na k. 191, protokół oględzin zdjęć na k. 205, protokół oględzin nagrania z dnia 27 września 2019r. na k. 205v, nagranie na nośniku na k. 7 akt II W 881/18 i na k. 149)

Po złożonym przez R. O. i E. C., zamieszkującego na ulicy (...), zawiadomienia o nielegalnej działalności gospodarczej, w obecności wymienionych oraz obwinionego i jego konkubiny w dniu 30 sierpnia 2018r. została przeprowadzona kontrola przez inspektorów Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w S.. Nie wykazano wówczas, by w tym czasie w budynku gospodarczym na posesji nr (...) prowadzony był warsztat samochodowy.

(dowód: zawiadomienie na k. 1 - 2 kserokopia protokołu kontroli na k. 45 – 45v)

W okresie od 4 września 2018r. do 4 października 2018r. o różnych porach dnia Z. Ś. włączał muzykę w samochodzie zaparkowanym równolegle do prawej ściany domu A. R. (1), w odległości kilku metrów od budynku zamieszkiwanego przez oskarżyciela posiłkowego i jego żonę, na wprost jego okien. Muzyka ta dobiegała przez otwarte przednie szyby pojazdu z różnym natężeniem do wnętrza domu R. O. i na teren jego posesji. Na posesji zamieszkiwanej przez obwinionego, pomiędzy miejscem postoju wspomnianego samochodu a usytuowanym za budynkiem mieszkalnym w przeciwległej części nieruchomości garażem wykorzystywanym także do napraw samochodów, były parkowane inne pojazdy. Obwiniony nie reagował na uwagi zwracane przez pokrzywdzonego i jego żonę, pozostawiając włączoną muzykę we wspomnianym samochodzie, przy czym ani on sam, ani inni domownicy zazwyczaj nie przebywali w pobliżu w celu słuchania dobiegającej melodii, jedynie w dniu 16 września 2018r. Z. Ś. chodził wolnym krokiem przy aucie i zatrzymywał się przy nim, kierując wzrok na okna posesji R. O.. Powyższe sytuacje, mające miejsce w dniach 04 września, 05 września, 07 września, 08 września, 15 września, 16 września, 02 października i 04 października 2018r., zostały zarejestrowane przez przebywającego w swoim domu pokrzywdzonego, za pomocą telefonu komórkowego.

W związku z opisanym zachowaniem Z. Ś. na skutek zgłoszeń telefonicznych oskarżyciela posiłkowego miały miejsce trzykrotnie interwencje Policji. Przybyły na miejsce w dniu 08 września 2018r. około 07.25 funkcjonariusz K. N. już w trakcie dojazdu do posesji na ul. (...) słyszał odgłosy głośnej muzyki, uniemożliwiającej rozmowę z obwinionym, odmawiającym ściszenia źródła dźwięku, także w czasie własnej rozmowy telefonicznej. Tego samego dnia o godz. 10.20 ten sam policjant ponownie interweniował w miejscu zamieszkania obwinionego, stwierdzając dobiegającą głośno muzykę przez otwartą przednią szybę auta stojącego naprzeciwko okien sypialni oskarżyciela posiłkowego, na polecenie interweniujących Z. Ś. wyłączył muzykę i przeprosił.

W trakcie kolejnych interwencji, w dniach 09 i 10 września 2018r. policjanci M. Z. i M. G. (2) nie odnotowali głośnych dźwięków dobiegających w ich obecności z terenu posesji A. R. (1), od R. O. i L. Z. uzyskali informacje o zakłócaniu ich spokoju przez sąsiada, Z. Ś. zgłaszał natomiast jako uciążliwe i bezpodstawne wizyty różnych organów nasyłanych na niego przez pokrzywdzonego.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego Z. Ś. na k. 44 od słów „potwierdzam przebieg” do słów „na podwórku” na k. 44v, na k. 145v od słów „interwencji Policji” do słów „przyjęcia mandatu”, zeznania oskarżyciela posiłkowego R. O. na k. 16v, na k. 146v od słów „wtedy to umilanie” do słów „w swoim samochodzie” i na k. 2v – 3 akt II W 881/18, zeznania świadków: C. R. na k. 147v od słów „gdy słuchaliśmy” do słów „zwykle jest otwarty”, L. Z. na k. 151v od słów „zaczęło się włączanie” do słów „naszego okna” i od słów „myślę, że” do słów „złośliwe i celowe”, M. Z. na k. 186v, K. N. na k. 186v – 187, M. G. (3) na k. 203, notatki urzędowe na k. 23 – 23v, 24, 27 – 28, nagrania na nośniku na k. 7 akt II W 881/18 i na k. 149, protokół oględzin nagrań na k. 205 – 205v).

Obwiniony Z. Ś. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, zaprzeczając, by prowadził działalność gospodarczą polegającą na naprawie samochodów lub jakąkolwiek inną. Wyjaśnił, że dopiero planuje otwarcie warsztatu samochodowego, lecz napotkał trudności w uzyskaniu dotacji, zdarzało mu się naprawiać auta znajomych, lecz czynił to nieodpłatnie, ćwicząc swoje umiejętności i pozyskując potencjalnych klientów. Nadmienił, że także nieodpłatnie wykonywał naprawy samochodów pokrzywdzonego i pomagał mu w zakupie jednego z pojazdów. Dodał, że wykonywane przez niego prace nie powodują nadmiernego hałasu, podobnie jak muzyka, słuchana przez niego w granicach głośności 79 decybeli, co zmierzył za pomocą odpowiedniej aplikacji, zaznaczając, iż żaden z interweniujących policjantów nie odniósł się do jego propozycji dokonania pomiaru hałasu za pomocą stosownych urządzeń. Podniósł ponadto, że pokrzywdzony jest osobą złośliwą i niebezpieczną, nagrywa, robi mu zdjęcia i podsłuchuje wszystkich obecnych na sąsiedniej posesji, jego zdaniem muzyka dobiegająca z samochodu przeszkadza R. O. jedynie w śledzeniu przebiegu rozmów obwinionego i członków jego rodziny (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 44 – 44v)

Analogiczną wersję obwiniony podtrzymał na rozprawie głównej, oceniając, iż oskarżenie R. O., złośliwe i nie poparte dowodami, ma na celu uniemożliwienie mu rozpoczęcia działalności gospodarczej. Przytoczył treść art. 5 ustawy z dnia 06 marca 2018r. Prawo przedsiębiorców, wskazując, że nie spełnia wskazanych w tym przepisie kryteriów . Zanegował zakłócanie ciszy nocnej, słuchanie muzyki po godz. 22.00 lub przed 6.00, wykluczył także, by stopień jej głośności był dla kogokolwiek złośliwy lub uciążliwy. Powołał się przy tym wyniki kontroli przedstawicieli straży pożarnej, straży miejskiej, służb ochrony środowiska i nadzoru budowlanego, które nie wykazały żadnych nieprawidłowości, nadmiernej emisji hałasu lub innych szkodliwych czynników, a także prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Zaznaczył utrzymywanie bardzo dobrych relacji z R. O., okazywanie sobie wzajemnie pomocy, w tym dokonywanie nieodpłatnych napraw samochodów pokrzywdzonego, dodając, iż postawa oskarżyciela posiłkowego uległa zmianie po zawiadomieniu go o planowanym otwarciu warsztatu samochodowego na terenie posesji A. R. (1). Przywołał wypowiedź R. O., iż to on będzie decydował, co stanie na jego ojcowiźnie. Podniósł fakt nagrywania przez pokrzywdzonego jego samego i członków jego rodziny, w tym małoletniej córki, jak również wzywania Policji w każdym przypadku włączenia radia w samochodzie. Zaznaczył, iż w okresie objętym zarzutami było siedem lub osiem interwencji i żaden z policjantów nie stwierdził jednoznacznie, że było za głośno, za wyjątkiem funkcjonariusza K. N., który po przyjeździe 8 września 2018r. o godz. 74.0 kazał mu wyłączyć radio, bez dokonania poziomu pomiaru hałasu. Nadmienił także, że utrzymuje się z oszczędności oraz zaciągniętego kredytu, nigdy nie rozmawiał natomiast z R. O. na temat swojej karalności i nie, skąd pokrzywdzony posiada tego rodzaju informacje. Zaprzeczył ponadto, jakoby złośliwie naprawiał silniki pod oknami pokrzywdzonego, jak również zanegował wykonywanie napraw samochodów policyjnych. (vide wyjaśnienia obwinionego na k.145 – 145v i k. 147)

Ustosunkowując się do treści zeznań L. Z. i E. C. podał ponadto, iż trzykrotnie na prośbę R. O. naprawiał samochód jego żony, za każdym razem nie biorąc za tę usługę żadnych pieniędzy, podważył również wiarygodność drugiego ze świadków jako osoby nadużywającej alkoholu, mieszkającej w zbyt dużej odległości, aby słyszeć dźwięki dobiegające z jego posesji, dodając, iż wymieniony także pozostawia samochód z włączonym silnikiem, co nie przeszkadza pokrzywdzonemu i jego żonie (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 152)

Sąd zważył, co następuje:

Podkreślenia na wstępie wymaga, iż za bezsporny uznać należy istnienie silnego konfliktu pomiędzy Z. Ś. i jego konkubiną A. R. (1) a R. O., L. Z. i E. C., sprzeciwiającymi się planom obwinionego dotyczącym wybudowania na zamieszkiwanej przez niego posesji dwustanowiskowego warsztatu samochodowego. Nasilenie negatywnych emocji obu stron sporu, widoczne zarówno w sposobie formułowania wypowiedzi, rodzaju kierowanych wobec siebie zarzutów, a także wzajemnym nastawieniu utrwalonym na nagraniu z dnia 27 września 2018r., w sytuacji nie związanej bezpośrednio z przedmiotem niniejszej sprawy (vide protokół oględzin nagrania na k. 205v, nagranie na nośniku na k. 7 akt II W 881/18 ), nakazuje potraktowanie wypowiedzi wyżej wymienionych zwaśnionych osób ze szczególną wnikliwością i uznanie je za wiarygodne jedynie w części znajdującej potwierdzenie bądź w relacji osób nie uwikłanych w przedmiotowy spór, bądź też w nie budzącej wątpliwości dokumentacji.

Mając na względzie powyższe zastrzeżenie, oceniając zasadność pierwszego z przedstawionych obwinionemu zarzutów, stwierdzić należy, iż poza zeznaniami wspomnianych wyżej skłóconych z nim sąsiadów R. O. (vide k. 12 i k. 146 – 146v), L. Z. (vide k. 151 od słów „myślę, że” do słów „jego dniówka” i od słów „Pan Ś. naprawiał” do słów „tyle samo” na k. 152), E. C. (vide k. 152 – 152v), brak jest obiektywnych dowodów przemawiających za uznaniem, iż Z. Ś. prowadził niezarejestrowaną działalność gospodarczą, i to od 2015r., w sytuacji złożenia przez wymienionych zawiadomienia dopiero w sierpniu 2018r. Na uwagę zasługują wyniki przeprowadzonej w miejscu zamieszkania obwinionego kontroli inspektorów nadzoru budowlanego, która nie wykazała żadnych nieprawidłowości. (vide k. 45 – 45v), a także treść zeznań świadków korzystających z usług (...) w zakresie porady, naprawy bądź pomocy przy naprawie auta, a także udostępnienia narzędzi, pomieszczenia gospodarczego z kanałem samochodowym i przyległego terenu, zgodnie podnoszących ich nieodpłatny, koleżeński charakter (vide zeznania świadków: G. B. na k. 50 i k. 153, J. Z. na k. 52 i k. 153 – 153v, T. B. na k. 54 i k. 153v, , J. H. na k. 58 i k. 152v, M. P. (1) na k. 60 i k. 153v – 154, , K. S. na k. 64 i k. 154 – 154v, , R. S. (1) na k. 71 i k. 154v – 155, , A. K. na k. 79 i k. 160 – 160v, M. P. (2) na k. 82 i k. 160v – 161, J. B. na k. 85 i k. 161, A. B. (1) na k. 87 i k. 161v, Ł. T. (1) na k. 89 i k. 161v, R. S. (3) na k. 148, Ł. T. (2) na k. 161v – 162, K. P. na k. 162, A. B. (2) na k. 162 – 162v, J. K. na k. 162v, A. T. na k. 162v, A. R. (2) na k. 163, , A. P. na k. 186 – 186v, K. K. na k. 187 – 187v) oraz treść złożonych przez nich oświadczeń (vide k. 46 – 48 i k. 115 – 130)

Wspomnieć w tym miejscu warto, że wśród aut figurujących w sporządzonym przez pokrzywdzonego spisie na k. 14 – 15 wymienione zostały jako naprawiane przez obwinionego samochody należące do dziewczyny C. R. L. S. (vide k. 77 i k. 155), jego dziadka S. R. (vide k. 63 i k. 154) i siostry A. R. (1) K. Z. (vide k. 163), zgodnie wykluczających wykonywanie jakichkolwiek napraw przez Z. Ś., a także pojazdy stanowiące własność I. B. (vide k. 68 i k. 152v – 153), która jedynie podwoziła swego ojca, męża koleżanki A. R. (1) B. K. przywożącego ją pod dom zamieszkiwany przez obwinionego (vide k. 73 i k. 154v), a także ograniczających do pożyczenia od Z. Ś. narzędzi M. G. (1) (vide k. 56 i k. 153v) i R. S. (2) (vide k. 75 i k. 155). Nie kwestionując przy tym faktu postoju na posesji pod numerem (...)samochodów, których wygląd, wskazujący na naprawę bądź przygotowanie do niej został udokumentowany wykonanymi przez pokrzywdzonego zdjęciami (vide nagranie na nośniku na k. 191, protokół oględzin na k. 205), stwierdzić należy, iż żadna z fotografii nie pozwala na stwierdzenia dokonywania naprawy przez samego obwinionego.

Nie sposób nadto odmówić słuszności argumentacji Z. Ś., cytującego art. 5 ustawy z dnia 06 marca 2018r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2018. 646), zgodnie z którym nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Przytoczenia wymaga także definicja zawarta w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, nakazująca przez działalność gospodarczą rozumieć zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawania i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Na uwagę zasługuje ponadto stanowisko utrwalone w judykaturze i piśmiennictwie, wyrażone między innymi w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005r. w sprawie III CZP 88/04 oraz wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 31 stycznia 2017r. w sprawie III AUa 252/16, wskazujące na takie cechy działalności gospodarczej, jak jej zarobkowy charakter, ekonomiczna klasyfikacja, zawodowy charakter oraz zorganizowany i ciągły sposób jej wykonywania, przy czym „prowadzenie działalności” zakłada określony ciąg działań, a nie pojedyncze czynności, zatem muszą to być zachowania powtarzalne i tworzące pewną całość, nie stanowiąc świadczeń określonych rzeczy bądź usług.

Mając powyższe na uwadze, brak jest podstaw do przyjęcia, iż opisane działanie Z. Ś., świadczącego swe usługi w sposób okazjonalny, nieodparty, nie wykazujący cech zorganizowania i ciągłości, odpowiada wskazanym wyżej kryteriom działalności gospodarczej, wymagającej zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, zatem nie sposób przypisać mu odpowiedzialności za zaniechanie tego rodzaju zgłoszenia, wyczerpujące znamiona wykroczenia z art. 60 1 § 1 kw, co skutkowało uniewinnieniem go od jego popełnienia.

Odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym nie znajdują ponadto zeznania R. O. w części dotyczącej zakłócania mu przez obwinionego w dniu 04 września 2018r. spoczynku nocnego głośną muzyką i odgłosami naprawy samochodu po godzinie 22.00 (vide k. 16v), okoliczności tych nie potwierdziła nawet żona oskarżyciela posiłkowego (vide zeznania L. Z. na k. 151 – 152), podając wręcz, że sąsiad oczekiwał z emisją hałasu do ustania ciszy nocnej. Okoliczności te uniemożliwiły przypisanie obwinionemu także dokonania czynu zarzuconego mu w punkcie II.

Na podzielenie nie zasługuje natomiast argumentacja Z. Ś., kwestionującego dopuszczenie się zachowań polegających na złośliwym niepokojeniu pokrzywdzonego poprzez głośne nastawianie muzyki w samochodzie w celu dokuczenia wymienionemu, powołującego się na subiektywne odczucia R. O., przewrażliwionego, skonfliktowanego z nim, z byle powodu wzywającego Policję. Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, iż nie dokonano pomiaru natężenia dźwięków dobiegających z terenu posesji zajmowanej przez obwinionego i ich słyszalności w miejscu zamieszkania pokrzywdzonego i jego żony, mieć na uwadze należy, iż poza relacją oskarżyciela posiłkowego (vide k. 16v, na k. 146v od słów „wtedy to umilanie” do słów „w swoim samochodzie” i na k. 2v – 3 akt II W 881/18) i L. Z. (vide k. 151v od słów „zaczęło się włączanie” do słów „naszego okna” i od słów „myślę, że” do słów „złośliwe i celowe”), na bardzo głośne, uniemożliwiające swobodną rozmowę nawet samemu obwinionemu, emitowanie muzyki, dochodzące daleko poza teren posesji, wskazywał także K. N. (vide k. 186v -187). Świadek ten, jako funkcjonariusz Policji, przekazujący naoczne spostrzeżenia, poczynione w trakcie wykonywania czynności służbowych, nie uwikłany w dzielący strony konflikt, nie miałby w ocenie Sądu żadnego powodu, by zeznawać nieprawdziwie na niekorzyść nie znanego mu wcześniej obwinionego. Podkreślenia wymaga nadto wynikająca z zeznań K. N. i sporządzonej przez niego notatki służbowej na k. 27 – 28 okoliczność ponownego przyjazdu tego samego funkcjonariusza, po upływie zaledwie kilku godzin, wezwanego z identycznego powodu. Zdaniem Sądu, nie sposób w tych okolicznościach uznać za przekonującą hipotezy, iż Z. Ś. nie zdawał sobie sprawy, iż muzyka włączona w jego samochodzie jest uciążliwa dla sąsiadów. Dodać należy, iż w kolejnych dniach, 09 i 10 września 2018r. doszło do kolejnych interwencji w związku z analogicznym działaniem obwinionego, jakkolwiek obecni na miejscu funkcjonariusze M. Z. (vide zeznania świadka na k. 186v , notatka urzędowa na k. 19) i M. G. (3) (vide zeznania świadka na k. 203, notatka urzędowa na k. 23 – 24) przyznali, że przed ich przyjazdem muzyka była już ściszona lub wyłączona.

O sposobie działania i motywacji Z. Ś. świadczy zdaniem Sądu przede wszystkim sporządzony przez pokrzywdzonego zapis sytuacji z dni 04 września, 05 września, 07 września, 08 września, 15 września, 16 września, 02 października i 04 października 2018r. (vide nagranie na nośniku na k. 7 akt II W 881/18 i k. 149, protokół oględzin nagrania na k. 205 – 205v). Z przedstawionych dowodów wynika bowiem jednoznacznie, iż dźwięki muzyki, utrwalone przez R. O. przez otwarte okno jego domu, bynajmniej nie ciche ani nie spokojne, odznaczające się wyraźnym rytmem, dobiegały z otwartego przedniego okna samochodu zaparkowanego równolegle do obu posesji, przy ścianie budynku mieszkalnego A. R. (1), w odległości kilku metrów, na wprost okien pokrzywdzonego. Mieć przy tym na uwadze należy widoczną na nagraniach odległość wspomnianego auta od budynku mieszczącego garaż, a także obecność innych aut, zaparkowanych znacznie bliżej, okoliczności te nie pozwalają tym samym na uznanie za wiarygodne sugestii samego Z. Ś., jego konkubiny (vide k. 147v) i jej synów (vide zeznania C. R. na k. 147v – 148, I. R. na k. 148), jakoby włączona w samochodzie muzyka miała na celu wyłącznie uprzyjemnienie pracy w garażu lub jego pobliżu. Pozostawienie auta z otwartymi oknami i włączonym odtwarzaniem melodii na wprost okien pokrzywdzonego, z dala od miejsc aktywności mieszkańców posesji nr (...), a nade wszystko zachowanie samego Z. Ś. z dnia 16 września 2018r., polegające na chodzeniu wolnym krokiem i przystawaniu w pobliżu przedmiotowego samochodu z dobiegającą ze środka muzyką, a także na wpatrywaniu się w kierunku oskarżyciela posiłkowego filmującego go z wnętrza domu, istotnie wskazuje na umyślne i celowe działanie obwinionego, pouczanego nadto kilkukrotnie przez funkcjonariuszy Policji o niewłaściwości tego rodzaju zachowania.

Nie przesądzając tym samym kwestii natężenia dźwięku dobiegającego z posesji A. R. (1) i jego zgodności z obowiązującymi normami, stwierdzić należy, iż pozostawianie unieruchomionego auta z otwartymi szybami i włączoną muzyką, o różnych porach dnia, w pobliżu okien posesji R. O., w sposób powtarzalny i relatywnie długotrwały, przez okres jednego miesiąca, przy zachowanej świadomości uciążliwości tego stanu dla samego pokrzywdzonego, wyczerpuje znamiona złośliwego niepokojenia, stypizowanego w art. 107 kw.

Nadmienić w tym miejscu należy o modyfikacji opisu przypisanego Z. Ś. wykroczenie, z uwagi na identyczność znamion i zbieżność okresów ujętych w zarzutach z punktów III i IV, stanowiących zdaniem Sądu jeden czyn.

Obwiniony działał umyślnie, z zamiarem kierunkowym dokuczenia pozostającego z nim w konflikcie sąsiadowi, celowo zakłócając jego spokój. Stopień jego winy uznać tym samym należy za wyższy niż nieznaczny.

Analogicznie oceniono stopień społecznej szkodliwości przypisanego Z. Ś. wykroczenia. Na podkreślenie zasługują takie okoliczności obciążające, jak powtarzalność i długotrwałość działania obwinionego, motywowanego niechęcią za brak akceptacji sąsiada dla planów rozbudowy garażu i przedsięwzięcia działalności gospodarczej, a także brak reakcji wymienionego na uwagi ze strony samego pokrzywdzonego oraz interweniujących funkcjonariuszy Policji.

Na korzyść wymienionego uwzględniono natomiast jego uprzednią niekaralność, a także zainicjowanie niniejszego sporu przez samego R. O., jakkolwiek reakcji Z. Ś. nie sposób uznać za adekwatną i usprawiedliwioną.

Mając powyższe na uwadze, wymierzoną obwinionemu karę grzywny uznać należy za adekwatną do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu wykroczenia. Stanowiąc realną dolegliwość, nie może być wszakże oceniona jako rażąco surowa, pozostając znacznie poniżej górnej granicy ustawowego zagrożenia, wynoszącej 1500 zł, zaś w przypadku przewidzianej alternatywnie kary ograniczenia wolności – 1 miesiąc. Nie przekraczając przy tym możliwości majątkowych i zarobkowych Z. Ś., unaocznia nieopłacalność podobnych zachowań i powstrzymuje od ich popełniania w przyszłości, realizując cele prewencji indywidualnej, kształtuje także społeczną świadomość prawną, przeciwdziałając poczuciu bezkarności niezgodnych z prawem zachowań wymierzonych przeciwko spokojowi innej osoby.

W konsekwencji wydania orzeczenia skazującego, obciążono obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 zł oraz opłatą stosunkową w kwocie 50 zł, zgodnie z art. 119 § 1 kpw i art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.