Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 24 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie

III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca: sędzia Grażyna Sienicka

Protokolantka: stażysta Angelika Więckowska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2018r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko C. R.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt III C 2318/18

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

9 lutego 2018r. wpłynął pozew – R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K., w którym powód żądał od C. R. zapłaty kwoty

131,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu wskazano, że powód, na podstawie umowy cesji
z dnia 20 czerwca 2017r. , nabył wierzytelność w stosunku do pozwanego
od (...) Spółki Akcyjnej w W., która to wierzytelność powstała w związku
z zaprzestaniem przez pozwanego regulowania zobowiązań na rzecz wierzyciela pierwotnego, co skutkowało zawieszeniem świadczonych usług i naliczeniem pozwanemu umówionej kary.

21 maja 2018r. sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który pozwany zaskarżył sprzeciwem, wnosząc o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia, podnosząc, że zgodnie z załącznikiem nr 1 – wykaz niezapłaconych faktur (...), przypadał na dzień 10. 2009r. , bowiem data wystawienia, to 5.10.2009r.
w wysokości 117,70 zł.

Na rozprawie w dniu 24 października 2018r. pozwany zaprzeczył nałożeniu na niego kary za wcześniejsze rozwiązanie umowy abonenckiej i wyjaśnił, że strony tj. pozwany
i poprzednik prawny powoda, zawarły porozumienie o rozwiązaniu pierwotnej umowy
i zawarciu kolejnej umowy abonenckiej, która zawsze była opłacana terminowo. Pozwany podniósł zarzut nieistnienia zadłużenia, braku dowodu na okoliczność wysokości żądanej kwoty oraz na okoliczność podstawy jej żądania tj. wyjaśnienia co kwota ta obejmuje.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

5 października 2009r. C. R. zawarł z Canal+ Cyfrowy Spółką
z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę o abonament, w której nadano mu numer abonenta (...)-01.

Umowa została zawarta na okres 18 miesięcy.

18 maja 2011r. C. R. zawarł z Canal+ (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę sprzedaży terminalu Cyfry+ oraz aneks do umowy o abonament.

10 września 2013r. C. R. zawarł z Canal+ Cyfrowy Spółką
z ograniczoną odpowiedzialnością w W. porozumienie o rozwiązaniu umowy z dnia
5 października 2009r. z dniem 30 września 2013r. w porozumieniu tym nie wskazano zadłużenia po stronie abonenta.

Tego samego dnia C. R. zawarł z (...) Spółką Akcyjną
w W. umowę o świadczenie usług, w której również nadano mu numer abonenta (...)-01. Umowa została zawarta na okres 18 miesięcy i obejmowała Pakiet Canal+ Silver.

Dowód: umowy k.12 - 16.

2 czerwca 2014r. (...) Spółką Akcyjną w W. połączyła się z Canal+ (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. poprzez przejęcie spółki
w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ksh.

Niesporne.

3 kwietnia 2016r. (...) Spółką Akcyjną w W. wystawiła dokument,
w którym oznaczyła należność w kwocie 247,33 zł, wskazując, że kwota 98,15 zł,
to zaległość płatna niezwłocznie, zaś kwota 149,18 zł, to rachunek bieżący za (...).

Dowód: rozliczenie k. 14 verte.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2017r. (...) Spółką Akcyjną w W. zawiadomiła C. R. o zmianie wierzyciela, informując, że nabywcą wierzytelności jest Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego i wskazała, że w wykazie niezapłaconych faktur widnieje dokument nr (...), rodzaj – ABONAMENT, data wystawienia 5 października 2009r. , kwota 117,70 zł.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2017r. pełnomocnik R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. radca prawny A. S. wezwała C. R. do spłaty zadłużenia w kwocie 128,04 zł, informując, że na żądaną kwotę składa się należność główna w kwocie 117,70 zł oraz
10,34 zł odsetek naliczonych na dzień 2 sierpnia 2017r. Datę wymagalności oznaczono na dzień 1 maja 2016r.

Dowód: pisma na k. 5 - 6.

Sąd zważył co następuje.

Powództwo R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. przeciwko C. R. okazało się nieuzasadnione.

Stan faktyczny był niesporny co do swej genezy, tj. zawarcia przez pozwanego umów abonenckich. W pozostałym zakresie stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowodu
z dokumentów przedstawionych przez powoda. Dokumenty te nie budzą żadnych wątpliwości, co do swojej prawdziwości, ich autentyczność nie była kwestionowana przez pozwanego, co czyni je wiarygodnymi i przydatnymi do rozstrzygnięcia niniejszego sporu
w zakresie w jakim pozwany nie podniósł przeciwko nim zarzutów w zakresie ich mocy dowodowej.

Powód nie wskazał w pozwie z jakiego konkretnie tytułu wynika żądana w pozwie kwota, wskazał jedynie, że pozwany zaprzestał regulowania zobowiązań na rzecz wierzyciela pierwotnego, co skutkowało zawieszeniem świadczonych usług i naliczeniem pozwanemu umówionej kary.

Pozwany okoliczności tej zaprzeczył wskazując, że nigdy zaległości nie posiadał,
nie było wątpliwości co do rzetelności jego płatności, czego dowodem jest treść umowy
z dnia 10 września 2013r. zawartej z Canal+ (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. „Porozumienie o rozwiązaniu umowy z dnia 5 października 2009r.” , w którym nie wskazano zadłużenia i nowy (...) zawarł z nim umowę
w miejsce umowy rozwiązywanej.

Pozwany słusznie zauważa, że powód nie wyjaśnił i nie udowodnił, że dług istnieje ani też z jakiego okresu pochodzi. Z załącznika nr 1 do pisma (...) Spółką Akcyjną
w W. z dnia 2 sierpnia 2017r. (k. 5 verte) wynika, że dług istniał już w dniu
5 października 2009r. , co czyniłoby słusznym podniesiony zarzut przedawnienia, zaś
z pisma pełnomocnika Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. radcy prawnego A. S. z dnia
2 sierpnia 2017r. , wynika, że zadłużenie w kwocie 128,04 zł, obejmuje należność główną
w kwocie 117,70 zł oraz 10,34 zł odsetek naliczonych na dzień 2 sierpnia 2017r. , zaś datę wymagalności kwoty głównej określono jako 1 maja 2016r. (k. 6 – 6 verte).

Z dokumentu na k. 14 verte wynika, że w dniu 3 kwietnia 2016r. pozwany zalegał
z zapłatą kwoty 98,15 zł, jednakże nie wiadomo z jakiego tytułu i jaki był termin jej wymagalności.

Wbrew zapisom zawartym w pozwie, materiał dowodowy dołączony do pozwu, nie potwierdza faktu zawieszenia świadczonych usług i naliczenia pozwanemu umówionej kary, czemu pozwany konsekwentnie zaprzeczał podnosząc, że wszystkie należności na rzecz przeciwnika uregulował.

Okoliczność ta powoduje, że nie ma możliwości ustalenia czego powód się domaga
a przede wszystkim w jakiej dacie żądanie pozwu stało się wymagalne, co jest niezbędne
dla rozpoznania zgłoszonego zarzutu przedawnienia roszczenia, który byłby zasadny dla żądania wymagalnego w roku 2009r. i bezzasadny dla żądania z roku 2016r.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która
z faktu tego wywodzi skutki prawne. Uregulowanie przepisu art. 6 k.c. stanowi o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym
z przywołanego przepisu, powód jest zobowiązany do wykazania wszystkich okoliczności uzasadniających jego roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Pozwany zaś, który odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (wyrok Sądu Najwyższego
z 3 października 1969r. , II PR 313/69, Legalis 14124 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982r. , I CR 79/82, Legalis 23098). Spoczywający na pozwanym obowiązek dowiedzenia okoliczności wskazujących na wygaśnięcie zobowiązania nie może wyprzedzać ciążącego na powodzie obowiązku udowodnienia żądania. Podkreślić jednakże należy,
że art. 6 k.c. rozumiany być musi przede wszystkim w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006r. , IV CSK 299/06,
Legalis 161055 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2007r. , II CSK 293/07, Legalis 162518).

Na powodzie zatem, zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną
w art. 6 k.c. , spoczywał obowiązek wykazania, podstawy faktycznej żądania i daty jego wymagalności. Należy w tym miejscu podkreślić, iż obowiązek przedstawienia dowodów, zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c. , spoczywa na stronach, zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne ( art. 6 k.c.). Nadto zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, rządzącą procesem cywilnym, rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). To strona powodowa, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna co do zasady wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności – istniała i nie została przez jej przeciwnika procesowego uiszczona. Wskazać należy również, że w procesie w charakterze stron mogą występować tylko te podmioty, które są jednocześnie podmiotami stosunku prawnego będącego przedmiotem tego procesu. W każdym procesie sąd powinien przede wszystkim rozstrzygnąć, czy strony procesowe są jednocześnie stronami spornego stosunku prawnego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu Uchwały z 12 grudnia 2012 r. (sygn. akt III CZP, Legalis 549473) l egitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego stanowi przesłankę materialną powództwa,
a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje co do zasady oddaleniem powództwa. W sytuacji, gdy legitymacja materialna i procesowa zespalają się, oddalenie powództwa następuje w istocie
z braku legitymacji materialnej, którego rezultatem jest także brak legitymacji procesowej, będący wtórną przyczyną oddalenia powództwa.

W postępowaniu przed sądem, mającym na celu rozpoznanie merytorycznej zasadności żądania pozwu, przedmiotem oceny jest nie tylko kwestia legitymacji procesowej strony powodowej, ale również ocena zasadności żądania pozwu tak co do zasady jak i co do wysokości. Powód winien udowodnić za pomocą dowodów przewidzianych przez kodeks postępowania cywilnego, że dochodzona pozwem kwota mu przysługuje tak co zasady
jak i wysokości.

Dla zasądzenia przez Sąd wskazanej w pozwie kwoty niewystarczające jest samo zgłoszenie żądania, należy je udowodnić zarówno co do zasady jak i wysokości. Obowiązkiem Sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednią podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony czy też nie (tak Sąd Apelacyjny
w S. w wyroku z 4 października 2012r. , I ACa 510/12, Legalis nr 743122).

Rozbieżność dat wymagalności zawarta w pismach poprzednika prawnego powoda
(...) i samego powoda, skierowanych do pozwanego w tej samej dacie tj. 2 sierpnia 2017r. (k. 5-5 verte, 6-6 verte) czyni żądanie pozwu bezpodstawnym.

Mając powyższe na uwadze Sąd powództwo oddalił.

Sędzia Grażyna Sienicka