Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Jolanta Dzitowska

Protokolant st.sekr.sądowy Donata Romanowska

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko J. K.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

1.  Uchyla obowiązek alimentacyjny powoda M. K. wobec pozwanego J. K. orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 04.10.2012r. w sprawie sygn. akt III RC 215/12.

2.  Nie obciąża pozwanego kosztami postępowania na rzecz powoda.

Sygn. akt IIIRC 169/18

UZASADNIENIE

Powód M. K. w pozwie przeciwko J. K. wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego powoda, orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt III RC 215/12. Wniósł nadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przewidzianych.

W uzasadnieniu wywodził, że wyrokiem z dnia 4 października 2012r. Sąd Rejonowy w Giżycku w sprawie sygn. akt III RC 215/12 podwyższył obowiązek alimentacyjny powoda obciążający go względem syna, który w tamtym okresie był osobą małoletnią. Nastąpiła obecnie istotna zmiana stanu faktycznego w postaci sytuacji materialnej powoda, który obecnie utrzymuje się wyłącznie z prac dorywczych, uzyskując dochód w wysokości około 700 – 800 zł miesięcznie. Prowadzone jest postępowanie egzekucyjne zasądzonych alimentów, w toku którego powód dokonuje dobrowolnych wpłat w łącznej kwocie około 200 – 300 zł miesięcznie, co stanowi połowę uzyskiwanych przez niego dochodów. Pogorszenie sytuacji materialnej powoda uzasadnia wskazane powództwo.

Pozwany J. K. w piśmie procesowym z dnia 30 października 2018r. (data wpływu) podniósł, że nie zgadza się na uchylenie obowiązku alimentacyjnego obciążającego powoda względem niego. Podał, że cały ciężar jego wychowania spoczywał na matce. Obecnie pozwany przebywa w zakładzie karnym i zostało mu do odbycia 11 miesięcy kary pozbawienia wolności. Po opuszczeniu zakładu karnego chciałby wspomóc finansowo matkę, a także pomóc jej w opiece nad młodszym bratem pozwanego.

W toku przesłuchania pozwany J. K. uznał powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego z dniem 31 lipca 2014r. (k. 121v).

W wyniku przeprowadzonej rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 04 października 2012r. sygn. akt III RC 215/12 podwyższono alimenty ustalone od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego wówczas D. K., wynikające z ugody zawartej przed tutejszym Sądem z dnia 24 czerwca 2008r. w sprawie sygn. akt III RC 91/08, z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 500 zł miesięcznie (d: wyrok k. 27 akt SR w Giżycku sygn. akt III RC 215/12).

Powód M. K. pracuje obecnie jako budowlaniec i zarabia około 1.500 – 2.000 zł miesięcznie. Pracę wykonuje w delegacjach. Oprócz synów D. i J. nie ma innych osób na utrzymaniu (d: zeznania M. K. k. 82v).

J. K. ur. (...) w 2013r. trafił do (...) Ośrodka (...), gdzie ukończył edukację na poziomie gimnazjum, a następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej w zawodzie ślusarza, którą zakończył po pierwszej klasie. Po ukończeniu 18 lat wymieniony opuścił ośrodek wychowawczy i zaczął pracować dorywczo. Nie kontynuował już edukacji. W marcu 2015r. pozwany skazany został za rozbój na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu, a następnie w wyniku zarządzenia jej wykonania, trafił do zakładu karnego celem jej odbycia. Po upływie dwóch miesięcy został on ponownie skazany za rozbój.

Pozwany J. K. przebywa obecnie w Zakładzie Karnym w C., gdzie od 24 marca 2016r. odbywa karę pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy. Koniec kary przewidziany jest na dzień 24 września 2019r.

Wymieniony pracuje na terenie zakładu karnego i zarabia około 500 zł miesięcznie (d: zeznania J. K. k. 121 – 121v, informacja k. 101).

Sąd zważył, co następuje :

Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania – art. 133 § 3 k.r.i o.

Odnośnie powództwa przeciwko J. K. o uchylenie obciążającego powoda obowiązku alimentacyjnego, to wskazać należy, że pozwany uznał powództwo w całości i wyraził zgodę na uchylenie alimentów.

Stosownie do art. 213§2 kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W literaturze prawa podnosi się, że uznanie powództwa stanowi jedną z form zachowania się pozwanego w procesie cywilnym. Jest to akt dyspozycyjności materialnej pozwanego, w którym przyznaje on okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda oraz uznaje samo żądnie pozwu, wyrażając jednocześnie zgodę na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie. Uznanie może obejmować całość lub część roszczenia, pozwany może także uznać wszystkie lub tylko niektóre z żądań pozwu. Ustawodawca nie przewiduje szczególnej formy uznania powództwa. Może być ono zatem dokonane ustnie na rozprawie bądź poza rozprawą, w formie pisma procesowego, uznanie nie zostało również ograniczone żadnym terminem (Kodeks postępowania cywilnego Komentarz red. prof. E. K.; L./el).

Powód M. K. wniósł o uchylenie obciążającego go obowiązku alimentacyjnego, nie wskazując jednocześnie w treści pozwu, począwszy od jakiej daty domaga się jego uchylenia. W dalszym toku postępowania strona powodowa nie modyfikowała swojego żądania. Pozwany J. K. z kolei uznał przedmiotowe powództwo i wyraził zgodę na uchylenie obowiązku alimentacyjnego z dniem 31 lipca 2014r.

Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy. Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie (art. 316§1 kpc i art. 321§1 kpc).

W przedmiotowej sprawie powód nie wnosił o uchylenie obowiązku alimentacyjnego z datą wsteczną, jak również nie wnosił o jego uchylenie z dniem wniesienia pozwu. W tej sytuacji Sąd, będąc związany żądaniem strony, orzekając uwzględnił stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy i uchylił przedmiotowy obowiązek alimentacyjny.

Uznać przy tym należy, że dokonane przez pozwanego uznanie powództwa nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierza do obejścia prawa. Swoją edukację pozwany zakończył po ukończeniu 18 roku życia i opuszczeniu ośrodka wychowawczego. J. K. podejmował wówczas dorywcze zatrudnienie, by następnie po raz pierwszy trafić do zakładu karnego. Następnie J. K. po jego opuszczeniu przebywał na wolności około 2 miesiące, by od marca 2016r. ponownie znaleźć się w zakładzie karnym, gdzie wykonuje aktualnie płatną pracę zarobkową.

Stwierdzić należy zatem, że pozwany uzyskał samodzielność, a jego obecna sytuacja materialna nie uzasadnia dalszego utrzymywania obowiązku alimentacyjnego powoda wobec syna. Pozwany ma 22 lata, ukończył naukę, podejmował w przeszłości zatrudnienie. Choć obecnie J. K. przebywa w zakładzie karnym to także w warunkach izolacji wykonuje pracę zarobkową. Okoliczności te są bezsporne i nie były kwestionowane w toku procesu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Odnośnie kosztów od pozwanego J. K., Sąd zastosował przepis art. 102 kpc, albowiem pozwany jak wynika z jego zeznań ma niewielkie dochody. W związku z powyższym odstąpiono od obciążania pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda.