Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

S. M. (1) domagała się zasądzenia od pozwanego M. M. (1):

⚫

kwoty po 500,00 zł. miesięcznie na jej rzecz, tytułem zaspokajania potrzeb rodziny, płatnej
z góry, do dnia 10-go każdego miesiąca, począwszy od dnia 1 marca 2014 r.,
z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat,

⚫

alimentów w kwotach po 900,00 zł. miesięcznie na rzecz małoletnich powodów: B. M. i D. M. (1), tj. łącznie po 1.800,00 zł. miesięcznie, płatnych
z góry, do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk ich przedstawicielki ustawowej S. M. (1), począwszy d dnia 1 marca 2014 r., z ustawowymi odsetkami
w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Wniosła również o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew M. M. (1) wyraził zgodę na zasądzenie od niego na rzecz synów alimentów w kwotach po 400,00 zł. miesięcznie na rzecz każdego z nich, domagając się oddalenia powództwa w pozostałej części, w tym oddalenia w całości powództwa wytoczonego przez S. M. (1) o zaspokojenie potrzeb rodziny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 13 listopada 2015 r. zawieszono postępowanie w sprawie co do świadczeń za okres od wytoczenia przez M. M. (1) powództwa rozwodowego, tj. od dnia 9 listopada 2015 r.

Z kolei wyrokiem częściowym Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 4 marca 2016 r. oddalono powództwo w zakresie żądania alimentów oraz zaspokojenia potrzeb rodziny za okres od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 8 listopada 2015 r., jednakże Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 15 czerwca 2016 r. zmienił wyrok Sądu I instancji zasądzając od pozwanego M. M. (1) na rzecz każdego z synów alimenty w kwotach po 400,00 zł. miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, za okres od 1 czerwca 2015 r. do 8 listopada 2015 r., jak również zasądził od pozwanego na rzecz S. M. (1) kwotę po 200,00 zł. miesięcznie tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny za analogiczny okres. W pozostałej części powództwo w zakresie nieobjętym postanowieniem o zawieszeniu postępowania zostało oddalone. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd Okręgowy wskazał, że M. M. (1) przekazując we wskazanym wyżej okresie swojej żonie kwoty 700,00 – 1.500,00 zł. miesięcznie nie wypełnił w wystarczającym stopniu obowiązku alimentacyjnego wobec synów i nie zaspokoił w należytej wysokości potrzeb rodziny.

W postępowaniu o rozwód Sąd Okręgowy w Opolu udzielił początkowo zabezpieczenia, zobowiązując pozwanego do uiszczania na rzecz małoletnich synów, w czasie trwania procesu, alimentów w kwotach po 500,00 zł. na każdego z nich oraz po 200,00 zł. miesięcznie na rzecz powódki tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny, a następnie wyrokiem z dnia 20 marca 2017 r., sygn. akt I RC 1883/15 rozwiązał przez rozwód małżeństwo S. M. (1) i M. M. (1) z jego wyłącznej winy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich synami powierzono matce, zasądzając od M. M. (1) alimenty na rzecz synów w kwotach po 600,00 zł. miesięcznie dla każdego z nich, łącznie po 1.200,00 zł. miesięcznie.

Jednakże na skutek apelacji S. M. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. akt I ACa 836/17 uchylił wyrok rozwodowy w części dotyczącej D. M. (1), albowiem w trakcie postępowania międzyinstancyjnego osiągnął on pełnoletność i w tym zakresie postępowanie umorzył, a także zmienił wysokość alimentów należnych B. M. podwyższając je do kwoty po 850,00 zł. miesięcznie.

Wreszcie postanowieniem z dnia 7 września 2017 r. podjęto postępowanie w niniejszej sprawie. Następnie pismem procesowym z dnia 29 września 2017 r. S. M. (1) w imieniu własnym oraz małoletniego B. cofnęła pozew z uwagi na treść prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie o rozwód. D. M. (1) zaś podtrzymał żądanie zasądzenia od pozwanego na jego rzecz alimentów w kwocie po 900,00 zł. miesięcznie modyfikując swoje stanowisko w ten sposób, że domagał się ich zasądzenia od dnia 10 sierpnia 2017 r., z góry, do dnia 10-go każdego miesiąca.

Pozwany uznał powództwo D. M. do kwoty po 400,00 z. miesięcznie.

Na wniosek D. M. (1) postanowieniem z dnia 13 października 2017 r. zabezpieczono powództwo zobowiązując jego ojca do płacenia alimentów na rzecz syna
w kwocie po 800,00 zł. miesięcznie, począwszy od dnia 1 października 2017 r., a zażalenie M. M. (1) na powyższe orzeczenie zostało oddalone w dniu 7 grudnia 2017 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. M. (1) i M. M. (1) zawarli związek małżeński w dniu 21 września 1996 r. Z tego związku pochodzi dwoje dzieci: D. M. (1) (ur. (...))
i małoletni B. M. (ur. (...)).

Rodzice małoletnich powodów nie mają poza nimi innych dzieci.

/dowód: odpisy skrócone aktów urodzenia – k. 20-21 akt, odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 22 akt, okoliczności bezsporne/

W dniu 9 listopada 2015 r. M. M. (1) wystąpił do sądu o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód, wskutek czego Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 20 marca 2017 r., sygn. akt I RC 1883/15 rozwiązał przez rozwód małżeństwo z jego wyłącznej winy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synami powierzono ich matce, zasądzając od M. M. (1) alimenty na rzecz synów w kwotach po 600,00 zł. miesięcznie dla każdego z nich, łącznie po 1.200,00 zł. miesięcznie. Sąd Okręgowy ustalił, że koszt utrzymania każdego z dzieci wynosi 1.000,00 – 1.200,00 zł. miesięcznie wskazując, że są oni już w takim wieku, że nie wymagają całodobowej opieki, zatem obowiązek alimentacyjny ich matki w znacznej mierze sprowadza się do obowiązku finansowego. Jednakże Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. akt I ACa 836/17 uchylił wyrok rozwodowy w części dotyczącej D. M. (1), albowiem w trakcie postępowania międzyinstancyjnego osiągnął on pełnoletność i w tym zakresie postępowanie umorzył, a także zmienił wysokość alimentów należnych B. M. podwyższając je do kwoty po 850,00 zł. miesięcznie. Sąd Apelacyjny uznał, iż alimenty te zostały zasądzone w kwocie zbyt niskiej. Podzielił stanowisko Sadu I instancji co do wysokości miesięcznych kosztów utrzymania każdego z synów, odmiennie oceniając możliwości zarobkowe M. M. (1), przyjmując, iż wynoszą one co najmniej 2.500,00 – 3.000,00 zł. Stwierdził, że nie może natomiast odnieść skutku powoływanie się przez niego na treść zaświadczenia o aktualnie uzyskiwanych dochodach, gdyż winno się wziąć pod uwagę jego możliwości finansowe. Zatem M. M. (1) winien partycypować w kosztach utrzymania syna w znacznie wyższej części, niż połowa. To, że B. ma 16 lat nie oznacza, że jego matka nie świadczy codziennej opieki nad nim i nie pomaga w szeregu codziennych czynności, czym w znacznym zakresie spełnia swój obowiązek alimentacyjny. Wskazano, że S. M. nie w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe.

/dowód: pozew k. 2-5, wyroki oraz ich uzasadnienia k. 352, 360-365, 400, 404-406 w aktach sprawy SO w Opolu sygn. I RC 1883/15/

D. M. (1) zamieszkuje wraz z matką i młodszym bratem w miejscowości W., w domu jednorodzinnym stanowiącym wcześniej własność nieżyjącej prababci powoda, która sporządziła testament powołując do spadku swoją wnuczkę S. M. (1). Jednakże postępowanie spadkowe nie zostało dotychczas przeprowadzone.

/dowód: zeznania S. M. k. 319 akt/

D. M. jest uczniem klasy III Liceum Ogólnokształcącego w G.. Od roku pobiera korepetycje z języka angielskiego, na które uczęszcza raz w tygodniu przygotowując się do matury, a koszt jednego spotkania wynosi 35,00 zł. Osiąga przyzwoite wyniki
w nauce. Powód przyjmuje silne leki na trądzik, jest pod stałą kontrolą dermatologa, co miesiąc wykonuje badania. Badania są bezpłatne, a miesięczny koszt leków wynosi 200,00 zł. Poza tym D. M. (1) jest zdrowy. Nie posiada on żadnego majątku, prócz oszczędności
w wysokości 1.000,00 zł. pochodzących z bieżących alimentów płaconych przez ojca, które przeznacza na zakup leków, odzieży, szkołę i inne potrzeby.

Ukończył on także kurs prawa jazdy, a koszt z tym związany wynoszący 1.500,00 – 1.600,00 zł. sfinansowała jego matka. Ona też głównie podwiozła go na zajęcia.

/dowód: zeznania D. M. k. 320-321 akt, zeznania S. M. k. 319 akt/

Małoletni beniamin M. jest zaś uczniem technikum w G..

/dowód: zeznania S. M. k. 319 akt/

Dom prowadzi matka powodów, przygotowuje posiłki, pierze synom ubrania, prasuje odzież, dba o czystość domu. Jeździ z synami do lekarza lub ich tam podwozi. Jej synowie pomagają w drobniejszych remontach, zakupach, czy sprzątaniu.

/dowód: zeznania D. M. k. 320 akt, zeznania S. M. k. 319 akt/

W ostatnim czasie powódka przeprowadziła remont łazienki znajdującej się w domu, którego koszt wyniósł 5.000,00 zł., bo jej stan techniczny był bardzo zły.

S. M. ponosi następujące miesięczne opłaty: za prąd ok. 200,00 zł., internet i telewizję 100,00 zł., gaz 80,00 zł., telefony własny i synów 90,00 zł., wywóz śmieci 44,00 zł. Ponadto za wodę płaci kwartalnie 170,00 – 180,00 zł., a z tytułu podatku od nieruchomości 70,00 zł. Koszt zakupu opału wynosi 250,00 zł. w przeliczeniu na miesiąc. Ponadto posiada dwa psy rasy husky, zakupione jeszcze w trakcie wspólnego zamieszkiwania z pozwanym, których miesięczny koszt utrzymania wynosi łącznie 200,00 zł. oraz ponosi koszty zakupu paliwa do samochodu.

Posiada ona również zadłużenie z tytułu pieniędzy pobranych przy użyciu karty kredytowej w kwocie 1.800,00 zł.

/dowód: zeznania S. M. k. 139, 319 akt, faktury i rachunki k. 97-105 akt/

Powódka jest obecnie zatrudniona na stanowisku nauczyciel plastyki i historii
w publicznych szkołach w P., G. i B.. Łącznie pracuje ona przez trzy dni w tygodniu i zarabia 1.500,00 – 1.600,00 zł. netto miesięcznie. Innych dochodów nie uzyskuje. Nie poszukuje pracy poza wykonywanym zawodem

Jest właścicielką samochodu osobowego S. (...) rok prod. 2003

/dowód: zeznania S. M. k. 319 akt/

M. M. (1) aktualnie jest zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku przedstawiciela handlowego. Stosunek pracy nawiązano 24 lutego 2017 r. Ostatnio jego średnie miesięczne wynagrodzenie wynosiło 2.111,22 zł. netto miesięcznie. Jednakże w marcu 2017 r. otrzymał on od pracodawcy premię w wys. 1.000,32 zł., a w sierpniu 700,00 zł. z uwagi na osiągnięty wynik sprzedaży. Tym samym jego łączny dochód za sierpień 2017 r. wyniósł 2.507,10 zł. netto. Pozwany korzysta z samochodu służbowego i nie ponosi
z tego tytułu żadnych kosztów. Musi sfinansować jedynie paliwo zakupione w dniach wolnych od pracy.

Z kolei średni miesięczny dochód pozwanego wyliczony w oparciu o zeznania podatkowe, po odjęciu zaliczki na podatek oraz składek na ubezpieczenie społeczne
i zdrowotne wyniósł w 2016 r. 2.830,45 zł. Uprzednio pracował on w firmie (...) z o.o.
w B., na stanowisku przedstawiciela handlowego, uzyskując wynagrodzenie
w wysokości 2.391,30 – 5.161,21 zł. brutto miesięcznie. Pozwany nie był zainteresowany dalszym zatrudnieniem u tego pracodawcy, gdyż proponował on zawarcie umowy zlecenia, bądź założenie przez pracownika działalności gospodarczej.

Obecny pracodawca pozwanego obiecał mu podwyżkę. Nie poszukuje on innego zatrudnienia, gdyż jej pochłonięty praca.

/dowód: zaświadczenia o zarobkach k. 37, 166, 247, 269, 308, zeznania podatkowe k.270-275, zeznania pozwanego k. 321-322,

Pozwany nie posiada majątku. 12 maja 2017 r. sprzedał on należący do niego samochód marki A. R. 159 za kwotę 14.700,00 zł., który uprzednio kupił za kwotę 15.000,00 zł. zaciągając w tym celu kredyt w kwocie 10.000,00 zł. i uczynił to pomimo tego, iż
u poprzedniego pracodawcy również korzystał z samochodu służbowego, lecz kontrolowano gdzie jeździ i musiał rozliczać koszty paliwa. Pomimo zbycia pojazdu M. M. pieniędzy uzyskanych z tego źródła nie przeznaczył na spłatę kredytu, ale 11.500,00 zł. oddał matce,
a resztę przeznaczył na wynagrodzenie prawnika. Zaciągnął również kredyt na pokrycie kosztów procesowych w kwocie 6.000,00 zł. Nadal spłacał kredyt zaciągnięty na remont dachu domu byłej żony oraz zakup laptopa dla synów. Ostatecznie wszystkie wskazane zobowiązania pozwany skonsolidował zaciągając kredyt w kwocie ok. 40.000,00 zł. i aktualnie spłaca jego ratę wynosząca 500,00 zł. miesięcznie, a termin spłaty kredytu przypada na 2027 rok.

Obecnie M. M. (1) zamieszkuje wraz z partnerką życiową O. B. i jej córką
w mieszkaniu, stanowiącym jej własność. Dokłada się on do kosztów utrzymania mieszkania po 250,00 zł. miesięcznie. Przekazał tez jej 400,00 zł. na zakup opału. Uzgodnił, że żywność kupuje jego konkubina, żywią się razem. Z powodu zaburzeń rytmu serca przyjmuje on leki, których koszt wynosi 100,00 zł. miesięcznie.

/dowód: umowa sprzedaży k. 314 akt, zeznania pozwanego k. 321 akt/

M. M. (1) płaci aktualnie na bieżąco alimenty zasądzone na rzecz B.
w wyroku rozwodowym oraz zabezpieczone na rzecz D. w niniejszym postępowaniu, łącznie po 1.650,00 zł. miesięcznie.

/okoliczności bezsporne/

Pozwany z własnej inicjatywy spotyka się z synami, choć nieregularnie, mniej więcej co 1,5 miesiąca. Przyjeżdża po synów do ich miejsca zamieszkania, a następnie odwozi ich
z powrotem. Spotkania trwają 3 – 4 godziny. M. M. zabierał synów do kina, pizzerii, restauracji, do swojej matki, a raz również do swojej obecnej partnerki. Rok temu pozwany kupił D. buty za 200,00 zł.

Od początku bieżącego roku szkolnego do ferii zimowych pozwany woził synów do szkoły, ale zdarzało się, że nie przyjeżdżał na czas, w związku z czym synowie zrezygnowali
z pomocy ojca w tym zakresie.

Po ostatnich feriach zimowych zdarzało się, iż D. M. odmawiał spotkania z ojcem, gdyż nie miał na to ochoty odnosząc wrażenie, że inicjatywa ojca ukierunkowana jest związana ze zbliżającym się terminem rozprawy.

/dowód: zeznania S. M. k. 319 akt, zeznania D. M. k. 320-321 akt, zeznania pozowanego k. 321 akt/

Sąd zważył co następuje :

Postępowanie z powództwa małoletniego B. M. o alimenty oraz
z powództwa S. M. (1) o zaspokojenie potrzeb rodziny, w zakresie nieobjętym wydanym w sprawie wyrokiem częściowym, podlega umorzeniu z uwagi na cofnięcie pozwu
w tym zakresie dokonane pismem procesowym z dnia 29 września 2017 r. na zasadzie art. 355 § 1 k.p.c. oraz zważywszy na uprawomocnienie się wyroku rozwiązującego małżeństwo S. M. (1) i M. M. (1) przez rozwód, w oparciu o przepis art. 445 § 3 in fine k.p.c.

Jednocześnie z uwagi na stanowisko powoda D. M. (1) wyrażone
w wymienionym wyżej piśmie procesowym należało umorzyć postępowanie o alimenty na jego rzecz za okres od 9 listopada 2015 r. do 9 sierpnia 2017 r., gdyż w ten sposób cofnął on pozew w tej części.

Odnośnie zaś żądania D. M. (1) zasądzenia od M. M. (1) na jego rzecz alimentów, to w znacznej części zasługuje ono na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (§ 2). Art. 135 § 1 i 2 k.r.o. stanowi natomiast, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych
i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (...) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu
w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń nie ulega wątpliwości, iż D. M. (1) aktualnie nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, a prócz środków uzyskanych od rodziców na bieżące utrzymanie nie ma on żadnego majątku. Dodatkowo powód kontynuuje naukę
w liceum ogólnokształcącym osiągając odpowiednie wyniki, stąd w celu zdobycia przez niego wykształcenia odpowiadającego jego możliwościom i pozwalającego na zaistnienie
w przyszłości na rynku pracy rodzice winni nadal łożyć na jego utrzymanie. Bezspornym jest przy tym, że powód cały czas zamieszkuje wraz z matką, prowadząc z nią i młodszym bratem wspólne gospodarstwo domowe. Jakkolwiek D. M. (1) jest osoba pełnoletnią, to niewątpliwie jego matka zapewnia mu odpowiednie warunki do zamieszkiwania, nauki, wypoczynku, jak również wyżywienie i inne niezbędne rzeczy, a nade wszystko dba o wspólny dom, przygotowuje posiłki, dba o czystość, pierze i prasuje synowi ubrania, umożliwia właściwą opiekę medyczną, kontaktuje się ze szkołą i zajmuje się sprawami jego edukacji, podwozi go,
a także dzięki jej staraniom uzyskał on prawo jazdy. Nie sposób zatem pominąć tychże okoliczności przy ustalaniu rozmiaru obowiązku alimentacyjnego M. M. (1) względem starszego syna. Wykonywanie bowiem osobistych starań o utrzymanie uprawnionego do alimentacji nie jest w żadnym razie limitowane wiekiem takiej osoby. Pozwany jedynie incydentalnie uczestniczy w życiu syna, co sprowadza się do kilkugodzinnych spotkań co kilka tygodni i ewentualnych kontaktów telefonicznych. Aktualnie M. M. nie wozi synów do szkoły i nie odwozi stamtąd do domu, co czynił przez kilka miesięcy bieżącego roku szkolnego, gdyż oni z tego zrezygnowali, z uwagi na to, iż ojciec nie zawsze przyjeżdżał na czas. Bez wątpliwości zatem to S. M. (1) jest dla powoda opiekunem o charakterze pierwszoplanowym, podobnie zresztą jak dla młodszego syna, w związku z czym pozwany winien w zdecydowanie większym stopniu niż ona uczestniczyć w finansowaniu potrzeb powoda.

W kwestii rozmiaru usprawiedliwionych potrzeb D. M. (1) oraz możliwości zarobkowych M. M. (1) Sąd w całości podziela stanowiska wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 15 czerwca 2016 r. oraz Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. akt I ACa 836/17. Otóż zważywszy na wiek D. M. (1), konieczność zakupu leków (200,00 zł. miesięcznie), pobierania korepetycji (ok. 140,00 zł.) miesięcznie, przypadający na niego udział w kosztach utrzymania domu, jak również zaspokajanie potrzeb żywnościowych, higienicznych, edukacyjnych, zakupu odzieży uzasadnione jest twierdzenie, iż miesięczny koszt jego utrzymania oscyluje w granicach 1.000,00 – 1.200,00 zł. Podobnie podkreślenia wymaga, iż M. M. (1) wykonuje zawód przedstawiciela handlowego od wielu lat. Zdarzało się, iż już w 2015 r. osiągał on dochód
w wysokości nawet ponad 5.000,00 zł. brutto miesięcznie, przy czym w 2016 r. jego dochód
w stosunku miesięcznym wynosił 2.830,45 zł., a więc o 700,00 zł. aniżeli aktualne uzyskiwane wynagrodzenie. Dodać przy tym trzeba, że to pozwany zrezygnował z dalszego zatrudnienia
u poprzedniego pracodawcy, przy czym nie wiadomo, czy o ile rzeczywiście proponował on zmianę formy współpracy, byłaby to dla pozwanego zmiana niekorzystana. Niezrozumiałym jest zatem stanowisko powoda, który pomimo powoływania się na niewysokie zarobki nie podejmuje, co sam zresztą przyznał, żadnych starań w celu znalezienia zatrudnienia gwarantującego mu wynagrodzenie na wyższym poziomie, przy czym aktualne realia rynku pracy oraz sytuacja ekonomiczna kraju są dla pracownika, w szczególności posiadającego tak duże doświadczenie zawodowe jak pozwany, bardzo korzysta. Pozostaje też oczywista możliwość podjęcia przez pozwanego pracy za granicę i innym kraju Unii Europejskiej. Nie może odnieść nadto skutku powoływanie się przez pozwanego na fakt spłacania kredytu konsolidacyjnego w ratach po 500,00 zł. miesięcznie. Należy bowiem mieć na uwadze, iż rata kredytu zaciągniętego jeszcze przed wydaniem w sprawie wyroku częściowego na remont dachu domu, w którym mieszkał wraz z zoną, wynosiła niemal dwa lata temu 223,99 zł.,
a ostateczny termin spłaty przypadał na 6 października 2020 r. Podobnie wówczas rata za laptop o wartości 3.500,00 zł. zakupiony na potrzeby synów wynosiła po 117,65 zł. miesięcznie, a zatem kredyt ten, o ile nie powinien zostać już całkowicie spłacony, to spłacony został
w znakomitej większości. Wreszcie niezrozumiałą była decyzja o zakupie przez pozwanego samochodu marki A. R. za kwotę 15.000,00 zł., którą do wysokości 10.000,00 zł. sfinansował on z zaciągniętego w tym celu kredytu, w sytuacji gdy zarówno wówczas, jak
i obecnie, korzysta on z samochodu służbowego. Wprawdzie pozwany zeznał, iż
u poprzedniego pracodawcy musiał rozliczać się z paliwa spożytkowanego na cele prywatne, lecz był to koszt znacznie niższy, aniżeli koszt tego samego paliwa powiększony o koszt zakupu auta. Wreszcie zauważyć należy, iż pozwany, choć sprzedał wskazany samochód za cenę podobną do ceny zakupu, w żadnej części nie spłacił z tych środków kredytu zaciągniętego na zakup auta, lecz przeznaczył je na inne cele, stąd nie może on – w ocenie Sadu – skutecznie powoływać się na fakt posiadania zobowiązania kredytowego.

Dodać przy tym należy, iż Sąd Okręgowy w Opolu uzasadniając wskazany wyżej wyrok zmieniający wyrok częściowy Sadu Rejonowego w Głubczycach uznał, iż pomimo tego, że M. M. (1) przekazywał żonie na utrzymanie co miesiąc kwoty 700,00 – 1.500,00 zł., to nie zaspokajało to potrzeb rodziny, stąd zasądził alimenty na każdego z synów w kwotach po 400,00 zł. miesięcznie oraz na rzecz S. M. (1) po 200,00 zł. miesięcznie. Tym samym uznał, że finansowy wkład pozwanego w utrzymanie rodziny winien wynieść wówczas od 1.700,00 – 2.500,00 zł. miesięcznie. Uwzględniając dodatkowo, że Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zasądził od pozwanego na młodszego z synów alimenty w wysokości 850,00 zł. miesięcznie, przy czym on również zamieszkuje wraz z matką i pobiera naukę w szkole publicznej na terenie G., a tym samym rozmiar jego potrzeb jest podobny jak starszego brata, nie sposób zaakceptować stanowiska pozwanego, iż na rzecz D. M. (1) winien on łożyć alimenty w kwocie ponad dwukrotnie niższej, aniżeli na rzecz młodszego z dzieci.

Konkludując w ocenie Sądu powództwo zasługuje na uwzględnienie do kwoty po 850,00 zł. miesięcznie, bowiem nie ma żadnych racjonalnych podstaw do odmiennego traktowania synów pozwanego, a kwota 1.700,00 zł. mieści się w granicach możliwości zarobkowych pozwanego i zapewni jego synom życie na stopie życiowej odpowiadającej tym możliwościom. W tej sytuacji nawet fakt, iż S. M. (1) nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych pozostaje bez wpływu na treść przedmiotowego rozstrzygnięcia. Jednakże uwzględniając również interesy pozwanego oraz zważywszy na fakt, iż jak sam zeznał D. M. (1), ma on zapewnione aktualnie wszelkie potrzeby, aby uniknąć sytuacji, w której pozwany już w chwili wydania wyroku, pomimo uprzednio udzielonego zabezpieczenia, posiadał kilkusetzłotowe zadłużenie z tytułu alimentów na rzecz D. M. (1), Sąd alimenty w w/w kwocie zasądził począwszy od dnia wydania wyroku końcowego, utrzymując jednocześnie w mocy alimenty za okres od 10 sierpnia 2017 r. do dnia wydania wyroku na poziomie ustalonym w postanowieniu wydanym w postępowaniu zabezpieczającym, oddalając tym samym powództwo D. M. ponad powyższe kwoty.

Zważywszy także na całokształt okoliczności niniejszego postępowania, treść rozstrzygnięcia Sądu II instancji o wyroku częściowym, jak również mając na uwadze pierwotne stanowisko powodów i ostateczne rozstrzygnięcie procesu, uwzględniając, iż obie strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników, na zasadzie art. 100 k.p.c. koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie zniesiono.

Nadto, za zasadzie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążono pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi
w zakresie opłaty sądowej od pozwu w łącznej wysokości 630,00 zł. (powództwo D. M. (1) 800,00 zł. x 12 x 5% + powództwo B. M. 400,00 zł. x 5 x 5% + powództwo S. M. (1) 200,00 zł. x 5 x 5 %), bowiem w wyroku częściowym, w myśl art. 108 § 1 k.p.c., nie orzeczono o tych kosztach.