Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach w Wydziale IV Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSO Sewer Skumiał

Protokolant: A. Z.

przy udziale prokuratora Marcina Bąk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 29 stycznia, 12 lutego, 19 marca, 16 kwietnia, 16 maja, 11 lipca, 24 września, 26 października 2018r.

sprawy

M. R. urodzonego (...) r. w G. ,

syna Z. i R. z domu K.,

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 25 czerwca 2014 roku do 22 października 2014 roku, w P. i innych miejscowościach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z

I. R., zajmując się sprawami majątkowymi (...) sp. z o.o. (...) s.k.a., w warunkach grożącej niewypłacalności i upadłości spółki, udaremnił i uszczuplił zaspokojenie następujących wielu wierzycieli spółki:

- Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W., gdzie wierzytelność wynosiła 23 242,3 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, P., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 1 531,54 złotych,

- Skarb Państwa reprezentowany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 906 064,40 złotych,

- Gmina B., gdzie wierzytelność wynosiła 52 473,28 złotych,

- Poczta Polska S.A., gdzie wierzytelność wynosiła 5 316,65 złotych,

- Gmina B. - Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w B., gdzie wierzytelność wynosiła 777,35 złotych,

- Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta P., gdzie wierzytelność wynosiła 27 583,95 złotych,

- (...) Sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 805,50 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 1 701,04 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 43 767,01 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 6 348,16 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 75 011,92 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, P., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 7190,75 złotych,

- (...) sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 134,35 złotych,

- Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta B., gdzie wierzytelność wynosiła 1 617,55 złotych,

- Grupa Konsultingowa (...) sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 29

101,13 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, P., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 324,72 złotych,

- (...) sp. z o. o. (...) s. k. a., gdzie wierzytelność wynosiła 4 955,20 złotych, oraz ponadto w stosunku do wierzycieli:

- Zakład (...) sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 42 637,31 złotych,

- M. G. (1), gdzie wierzytelność wynosiła 217 735,31 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...) gdzie wierzytelność wynosiła 43 088,84 złoty ch,

- (...) Sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 59 025,14 złotych,

- Gmina P., gdzie wierzytelność wynosiła 664 943,32 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 52 486,36 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), (...), gdzie wierzytelność wynosiła 58 211,05 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 40 120,25 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 124 005,57 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa B., Al. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 14 968,92 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa B., Al. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 33 692,22 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa B., ul. (...) gdzie wierzytelność wynosiła 29 403,91 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 24 793,42 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 227 591,07 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 105 821,01 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa, B., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 76 346,40 złotych,

- Bank (...) S.A., gdzie wierzytelność wynosiła 36 991

889,14 złotych,

- Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w P. sp. z o.o., gdzie wierzytelność wynosiła 258 273,36 złotych,

- P. K., M. Ś. i A. Ś., gdzie wierzytelność wynosiła 238 748,30 złotych,

- Wspólnota Mieszkaniowa „(...)", P., ul. (...), gdzie wierzytelność wynosiła 19 419,06 złotych,

- K. M. (1), gdzie wierzytelność wynosiła 17 420,32 złotych, działał w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu i innego organu państwowego, przez to, że dokonał przelewu kwoty 67 000 złotych z rachunku bankowego spółki o numerze (...) na nienależący do spółki rachunek bankowy o numerze (...) oraz przez to, że wskazał dłużnikom spółki do spłaty zobowiązań w łącznej kwocie 435 843,78 złotych nienależący do spółki rachunek bankowy o numerze (...), które to składniki majątkowe spółki były zagrożone zajęciem,

z art. 300 § 3 w zw. z art. 300 § 1 kk, w zw. z art. 300 § 2 kk, z art. 308 kk, z art. 11 § 2 kk i z art. 12 kk,

II. w okresie od 1 lipca 2014 roku do 22 października 2014 roku, w nieustalonym

miejscu, ujawnionym w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z I. R., zajmując się sprawami majątkowymi (...) sp. z o.o. (...) s.k.a., przywłaszczył powierzone mu mienie spółki znacznej wartości w postaci środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (...) w łącznej kwocie 465 199,36 złotych, dokonując przelewów tych środków na rachunek bankowy o numerze (...),

tj. przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

III. w okresie od 1 lipca 2014 roku do 30 grudnia 2015 roku, w nieustalonym miejscu, ujawnionym w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z I. R., będąc faktycznym dysponentem rachunków bankowych o numerach (...), (...), (...), (...) i (...) przyjął na nie środki pieniężne w łącznej kwocie 465 199,36 złotych, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem w okresie od 1 lipca 2014 roku do 22 października 2014 roku przywłaszczenia powierzonego mienia spółki znacznej wartości w postaci środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym w łącznej kwocie 465 199,36 złotych, na szkodę (...) sp. z o.o. (...) s.k.a., które to czynności mogły udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku,

tj. o czyn z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

orzeka:

1.  uznaje oskarżonego M. R. za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w punkcie I, którego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 300 § 3 kk w zw. z art. 300 § 1 k.k., w zw. z art. 300 § 2 k.k., z art. 308 k.k. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 300 § 3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego M. R. za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w punkcie II, którego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 294 § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

3.  uznaje oskarżonego M. R. za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w punkcie III, którego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, korygując dalej jego opis poprzez wskazanie w miejsce numeru rachunku „ (...)” numer rachunku „ (...)” oraz dodając słowa „które to środki pieniężne pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 299 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 85 § 1 k.k. i 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

5.  na mocy art. 46 § 2 k.k. orzeka od oskarżonego nawiązki:

- na rzecz (...) Sp. z o.o. kwoty 2.600 zł (dwa tysiące sześćset złotych),

- na rzecz Zakładu (...) Sp. z o.o. P. 8.500 zł (osiem tysięcy pięćset złotych),

- na rzecz (...) sp. z o.o. (...) S.K.A. kwotę 1.000 zł (jeden tysiąc złotych),

- na rzecz Zarządcy (...) Sp. z o.o. (...) s.k.a. kwotę 93.000 zł (dziewięćdziesiąt trzy tysiące złotych),

w pozostałym zakresie odsyłając strony na drogę ewentualnego procesu cywilnego;

6.  na mocy art. 624 k.p.k. w zw. z art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sewer Skumiał

sygn. akt IV K 111/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. w okresie od 25 czerwca 2014 roku do 22 października 2014 roku zajmował się faktycznie sprawami spółki majątkowymi spółki (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. Jego działania polegały m.in. na wydawaniu poleceń pracownikom spółki. Na początku czerwca 2014 roku przesłał za pośrednictwem poczty elektronicznej do S. J. numer rachunku bankowego, który miał być umieszczony na nowych książeczkach wpłat la lokatorów. Książeczki te wydrukowano oraz rozdano mieszkańcom ostatnim tygodniu czerwca 2014 roku. Cześć z nich zaczęła na ten rachunek dokonywać wpłat, a część dokonywała ich jeszcze na stary rachunek. Ponadto dnia 27 czerwca 2014 roku polecił on księgowej E. J. dokonać przelewu kwoty 67.000 złotych również na ten rachunek bankowy. Rachunek ten został założony przez M. R. i był prowadzony przez (...) Bank dla innego podmiotu, mianowicie do spółki (...) sp. z. o.o. Przez takie działania spółka (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. odniosła szkodę w znacznych rozmiarach – łącznie 465199,36 złotych. Przywłaszczone w ten sposób środki zostały następnie z rachunku bankowego należącego do (...) sp. z o.o. przekazane na szereg rachunków, w dwóch kanałach przepływu środków. Pięć z tych rachunków należało do M. R.. Ponadto w tym okresie toczyły się wobec spółki (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. postępowania egzekucyjne wszczęte przez szereg wierzycieli, którzy z powodu działań oskarżonego i wskazania rachunku bankowego który nie należał do spółki nie mogli zostać zaspokojeni.

Sąd ustalił stan faktyczny na postawie następujących dowodów: częściowo wyjaśnień M. R. (k. 3079v – 3082), zeznań świadków: S. K. (8-10, 2839), J. S. (k.11, 2839v-2840), M. S. (1) (k. 12, 2840), J. P. (k. 13, 2840) i M. M. (k. 14, 2840v), M. G. (2) (k. 15-16, 2356-2357, 2840v-2841v), K. K. (poprzednio M.) (k. 21-22, k. 2841v-2842), E. J. (k. 2323, 1492-1493, 2865-2866v), S. J. (k. 3037-3038, 3039-3024v, 30423061-3065), G. A. (1550-1552), częściowo A. B. (k. 2441-2442, 2878-2879) , R. W. (k. 2564-2565, 2878), J. O. (k. 2893), N. W. (k. 2143-2144, 2945v-2946), K. P. (k. 2124-2125, k. 2933-2935), E. G. (k. k. 2437 2966-2967), P. S. (k. 3026-3029), a także: książeczka opłat czynszowych - k. 4; pismo (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. - k. 5; pismo (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. - k. 6, książeczka opłat czynszowych - k. 7, wiadomość e-mail - k. 17-18, książeczka opłat czynszowych - k. 19, informacja w spawie rachunku - k. 20, informacja o rachunku (...) ((...) sp. z o. o. - k. 108-151,1828-1833, odpis KRS ((...) sp. z o.o.) - k. 155-162, odpis KRS ((...) sp. z o.o.) - k. 163-168, odpis KRS ((...) sp. z o.o. (...) s.k.a.) - k. 169-174, pismo syndyka wraz z zestawem czynszów i wyciągiem z rachunku -f 179-1404, analiza rachunku (...) ((...) sp. z o.o.) - 1407, historia operacji na rachunku (...) - k. 1 1486, pismo Spółdzielni (...) - k. 1487, pismo (...) - k. 1489, pismo (...) - k. 1490, kopia druku z książeczki czynszowej - k. 1494, pismo (...) - k. 1495, pismo O. - k. 1496, pismo (...) - k. 1497-1498, pismo (...) Bank - k. 1503, pismo komornika - k. 1504, odpis KRS ((...) sp. z o.o.) - k. 1834-1839, odpis KRS ((...) sp, z o.o.) - k. 1840-1844, informacja o rachunku (...) ((...) sp. z o.o.)- k. 1845-1869; pismo Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego W. (...) k. 2744-2750; pismo (...) Spółka z o.o. w G. k. 2801-2805; informacje z Pesel-Sad k. 2807-2810;2908-2909; karta karna k. 2818, 2975-2977; pismo Ośrodka Zamiejscowego Prokuratury Rejonowej w T. (...) k. 2910; a także innych dowodach ujawnionych na rozprawie.

Przechodząc do ocen wyjaśnień M. R. (k. 3079v – 3082) na wstępie wskazać należy, iż oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Odnośnie czynu pierwszego wyjaśnił, że nie podejmował żadnych czynności w imieniu spółki (...) s.k.a. Rachunek bankowy założył w (...) Banku dla spółki (...), która należała do jego brata i z tą intencją był wykorzystywany. Nigdy nie było jego intencją by był to rachunek (...). Był wprawdzie do niego upoważniony, ale nie był to jego rachunek ani nie należał do jego spółki, dlatego nikt nie uzgadniał ze oskarżonym operacji finansowych. Zaprzeczył również, że miał jakiś związek z przekazaniem tego rachunku do spółki (...) i wskazaniem, aby lokatorzy dokonywali na niego płatności. Przyznał, że adres mailowy (...) należy do niego, ale to nie on wysłał maila do S. J.. Wyjaśnił, że często zapomina się wylogować z poczty ponieważ występował i występuje w wielu podmiotach gospodarczych i różne osoby korzystając z jego maila prowadzą korespondencję w jego imieniu. Wyjaśnił, że to jego brat podjął decyzję aby środki trafiały na rachunek spółki (...) oraz, że stanowiły jego honorarium za restrukturyzację spółki (...). Potwierdził, że prosił księgową E. J. o dokonanie przelewu kwoty 67.000 złotych, ale tylko dlatego, że poprosił go o to brat. Przyznał również, że był w okresie objętym zarzutem trzecim prezesem zarządu (...) Sp. z o o., ale miała ona wielu dłużników i nie zdziwił go przelew z rachunku spółki (...). Zaprzeczył temu, że przelewy dokonane na rachunek (...) stanowiły przejaw przestępczego porozumienia mającego na celu rozdysponowanie środków pochodzących ze spółki (...). przyznał również, że posiadał rachunek wskazany w tym zarzucie, ale środki które na niego trafiły zostały przelane bez jego decyzji. Potem na prośbę brata wypłacił je i przekazał mu w gotówce. Sąd dał wiarę oskarżonemu jedynie w niewielkim zakresie w jakim jego wyjaśnienia pokrywają się z innymi dowodami uznanymi za wiarygodne przez Sąd. W wyjaśnieniach oskarżonego widać próbę przerzucenia odpowiedzialności na inne osoby, w szczególności na I. R. oraz umniejszenie swojej roli w przestępczym procederze. Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego w których zaprzecza temu, że miał świadomy związek z przestępczymi działaniami stanowią jedynie przyjętą linię obrony. Za przekonujące Sąd uznał jego wyjaśnienia w zakresie w jakim przyznał, że założył rachunek dla spółki (...), że polecił dokonanie na niego przelewu kwocie 67.000 złotych oraz, że przekazał pieniądze bratu.

S. K. (k. 8-10, 2839) był pracownikiem (...) z/s K., a jego przełożonym był S. J.. Świadek zeznał, że wykonywali obsługę techniczną przez spółkę (...) – remonty, obsługa mieszkańców, plombowania, protokoły zdawczo-odbiorcze. Pamiętał, że w czerwcu 2014. otrzymali od S. J. informacje, że będą nowe książeczki dla lokatorów ze zmienionym numerem rachunku bankowego: (...) ((...)Bank). Świadek polecił pracownikom odebrać te książeczki od M. G. (2) i K. M. (2) oraz roznieść po lokatorach. W lipcu cześć lokatorów wpłaciła czynsz już na ten nowy rachunek. Pamiętał, że 1 sierpnia 2014 r. I. R. jako wiceprezes (...) oraz jego pełnomocnik P. S. przyjechał do ich siedziby, wtedy z polecenia S. J. miał przenieść biuro (...) do K., a w B. zostawić (...). Następnie, podobnie jak pozostali świadkowie pracujący w biurze w B. zeznał, że na początku września 2014 M. K., S. J. i K. B. przyjechali przejąć pomieszczenia (...) od P. S.. Wtedy też wydrukowali nowe książeczki z numerem rachunku (...) ( (...)). W sierpniu dowiedział się od S. J., ze numery kont w (...) były to rachunki prywatne R.. Świadek zeznał, że wiedział o postępowaniach egzekucyjnych już od 2013 roku. Pamiętał, że oskarżonego M. R. widział tylko raz w życiu, kiedy to miał go obwieźć po zasobach lokalowych spółki (...), oskarżony miał w niej objąć jakieś stanowisko, ale nie znał szczegółów. Sąd dał wiarę świadkowi, gdyż jego zeznania są spójne, konsekwentne i logiczne. Ponadto są zbieżne z zeznaniami świadków, którzy pracowali w biurze w B. jak i dowodami dokumentarnymi.

Świadkowie J. S. (k.11, 2839v-2840), M. S. (1) (k. 12, 2840), J. P. (k. 13, 2840) i M. M. (k. 14, 2840v) byli pracownikami spółki którzy, w czerwcu 2014 roku oraz we wrześniu 2014 roku roznosili książeczki lokatorom. W sposób spójny podali, że polecenie to otrzymali od przełożonych. Z uwagi na zajmowane stanowisko świadkowie nie posiadali szczegółowej wiedzy na temat przedmiotu niniejszego postępowania, nie kojarzyli również osoby oskarżonego. Sąd uznał, iż zeznania za wiarygodne gdyż są one zbieżne ze sobą oraz zeznaniami pozostałych pracowników spółki.

M. G. (2) (k. 15-16, 2356-2357, 2840v-2841v) pracowała w Spółce (...) s.k.a., Zeznała, że dnia 9 czerwca 2014 roku otrzymała od swojego przełożonego S. J. maila z numerem rachunku w (...) Banku ( (...)), którego on otrzymał z maila (...) . S. J. polecił jej również zamówienie nowych książeczek mieszkaniowych z tym numerem rachunku. Książeczki otrzymali 14 czerwca 2014 roku i kilka dni później zostały one rozniesione lokatorom spółki. Świadek pamiętała również, że 1 sierpnia 2014 roku I. R., będący wiceprezesem firmy, przedstawił im nowego pełnomocnika P. S., który od 4 sierpnia 2014 roku zarządzał firmą i informował lokatorów aby opłacali czynsz na rachunek bankowy w (...) Banku. We wrześniu 2014 roku przyjechał do nich prezes (...) M. K. razem ze S. J. i nakazał im opuścić biuro. Lokal został też zabezpieczony i zamknięty. Świadek nie posiadała Widzy kto dokonał przelewu na kwotę 67.000 złotych w dniu 27 czerwca 2017 roku, wskazała jednak, że dostęp do rachunków spółki miała główna księgowa – E. J., która pracowała w biurze w B.. Zeznania świadka M. G. (2) są zbieżne z zeznaniami innej pracownicy spółki w (...) s.k.a., K. K. (poprzednio M.) (k. 21-22, k. 2841v-2842). Świadek ta potwierdziła, że M. G. (2) otrzymała od przełożonego numer rachunku, który następnie został wydrukowany w książeczkach jak również, że dnia 1 sierpnia 2014 roku przyjechał do biura w B. I. R., który przedstawił im P. S. jako osobę która miała spółką zarządzać. Jej Zenonia korespondują z zeznaniami M. G. (2) również zakresie w jakim opisywał późniejsze wydarzenia, takie jak przyjazd do biura M. K. oraz zamknięcie biura w B.. Także i ona nie posiadała wiedzy o osobie która wykonała przelew dnia 27 czerwca 2014 roku, albowiem nie pracowała w księgowości. Żadna z nich nie kojarzyła osoby oskarżonego.

E. J. (k. 2323, 1492-1493, 2865-2866v) była księgową w spółce (...) Sp. z o.o. (...) s.k.a. Przyznała, ze dnia 27 czerwca 2014 roku dokonała przelewu na kwotę 67.000 złotych, ale była przekonana, że przelew ten jest dokonywany na drugie konto spółki (...) sp. z .o., co miało odzwierciedlenie w tytule przelewu. Numer rachunku na który został dokonany otrzymała od M. G. (2), która otrzymała go mailem od S. J.. Polecenie dokonania przelewu wydał telefonicznie M. R.. Świadek rozpoznawała głosy obu braci i była pewna, że rozmawiała wtedy z oskarżonym. Oskarżonego poznała za pośrednictwem S. J. jako osobę odpowiedzialną za restrukturyzację spółki (...). z tego co pamiętała wszyscy traktowali go jako władnego do wydawania polecen. Świadek miała z nim sporadyczny kontakt telefoniczny. Świadek miała dostęp do wszystkich rachunków spółki, oprócz tego na który został dokonany przelew oraz który widniał w nowych książeczkach wpłat dla lokatorów. Takie upoważnienie miała otrzymać i wielokrotnie o to prosiła, bo wyciągi powinny być zaksięgowane w dokumentacji spółki. Oskarżony twierdził, że sam będzie realizował przelewy. W jej ocenie R. wiedzieli o prowadzonych postępowaniach egzekucyjnych, bo wiedziało o tym kierownictwo (...). Pamiętała również, że już w sierpniu 2014 roku otrzymała od swojego przełożonego z (...) – K. B. - polecenie przeniesienia całej dokumentacji do biura w K..

S. J. (k. 3037-3038, 3039-3024v, 30423061-3065) potwierdził zeznania wskazanych wyżej osób. Świadek zeznał, że M. R., choć nie pełnił wiodące roli w przestępczym procederze miał jego świadomości. To on przekazał mu numer rachunku, który miał znaleźć się na nowych książeczkach wpłat jak również to on zlecił księgowej wykonanie przelewu na kwotę 67.000 złotych. Świadek widział jak oskarżony odmówił jej dostępu do rachunku bankowego, a gdy chciał się dowiedzieć dlaczego tak zrobił usłyszał prześmiewczą odpowiedź. Świadek zbieżnie z wyżej opisanymi osobami opisał także działania podejmowane w spółce w okresie wakacji 2014 roku. Sąd dał wiarę świadkowie, jego zeznania są zasadniczo zbieżne z zenanami pozostałych pracowników spółki. Drobne nieścisłości jakie można w nich zauważyć, wynikają zapewne z upływu czasu i nie wpłynęły na ocenę zeznań jako wiarygodnych.

Odczytano zeznania G. A. (1550-1552) był prokurentem w spółce (...) sp. z o.o. od początku 2015 roku. w sposób szczegółowy i logiczny opisał okoliczności związane z działalnością I. R. w okresie obejmującym niniejsze postępowania. Świadek zeznał, że brak oskarżonego był wiceprezesem firmy (...) przez okres 1 miesiąca, miał zawrzeć układ z wierzycielami, ale po tym jak podjął próbę wytransferowania całego majątku spółki do swojej spółki zarejestrowanej na Cyprze oraz ustanowił się prezesem spółek zależnych G. Rada Nadzorcza spółki odwołała go ze stanowiska już 7 lipca 2014 roku spółka (...) sp. z o.o. należała do R., ale G. ją odkupił z obawy przed utratą kontroli nad spółkami zależnymi. Jego zeznania Sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem są one spójne z dokumentacją zgromadzoną niniejszym postępowaniu.

A. B. (k. 2441-2442, 2878-2879) został pełnomocnikiem w (...) na prośbę I. R.. Świadek początkowo zasłaniał się niepamięcią i zaprzeczał temu, że dokonał jakiejś czynności związanej z tym pełnomocnictwem przed notariuszem R. W. oraz, ze dokonał przelewów. Na rozprawie przyznał, że jako pełnomocnik spółki założył rachunek bankowy dla niej oraz dokonał przelewu na rachunek notariusza oraz złożył podpis. Pamiętał, że po zwróceniu pieniędzy przez notariusza przelał je gdzieś dalej, le nie pamiętał szczegółów. Wytyczne jakie miał podejmować działania otrzymywał od brata oskarżonego. Sąd mając na względzie zmienność zeznań świadka, podszedł do nich z duża dożą ostrożności, uznając za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, tj. w zakresie w jakim świadek przyznał, że znał oskarżonych oraz, że dokonał ustanowił depozyt. Zeznania te, choć nie dotyczą bezpośrednio osoby oskarżonego ukazują zakres działalności przestępczej w którą był z bratem zaangażowany.

Jako wiarygodne i spójne z dowodami dokumentnymi Sąd ocenił zeznania R. W. (k. 2564-2565, 2878), który jest notariuszem u którego A. B. ustanowił depozyt na łączną kwotę 100.000 złotych. Na podstawie posiadanych dokumentów zeznał, że A. B. w dniu 14 lipca 2014 roku zażądał sporządzenie notarialnego protokołu z przejęcia depozytu, którego podstawą było porozumienie inwestycyjne z 6 lipca 2014 roku zawarte pomiędzy (...) reprezentowaną przez A. B., a (...) S.A. reprezentowaną przez I. R.. Kwota ta została następnie zwrócona na rachunek bankowy P.. Odnośnie oskarżonego zeznał, że zna go gdyż ten stawał do różnych aktów notarialnych, ale ze sprawa depozytu nie miał żadnej czynności.

Również jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania J. O. (k. 2893 ), który był obrońcą I. R. w jednej ze spraw dotyczyły okoliczności w jakich doszło do przelewu wierzytelności pomiędzy spółkami (...), a (...). zastrzegł, że w zakresie jego obowiązków nie była weryfikacja podmiotu trzeciego, a jedynie działanie na korzyść klienta. Świadek nie wiązał osoby oskarżonego z tą transakcją, gdyż spotkał go jedynie kilka razy i znał tylko jako brata I. R.. Świadek N. W. (k. 2143-2144, 2945v-2946) jest specjalistą do spraw obrotu wierzytelnościami w spółce (...) sp. z o.o. pamiętał, że J. O. skontaktował się z nimi, albowiem (...) sp. z o.o. chciała kupić wierzytelność przysługującą im wobec (...) sp. z o.o. umowę zawarto dnia 28 listopada, a spółkę (...) sp. z o.o. reprezentował J. O. i to z jego rachunku dokonano płatności. Po tej transakcji spółka (...) wycofała się jako pokrzywdzony ze sprawy karnej prowadzonej wtedy przeciwko I. R.. Zeznania tych świadków są spójne i konsekwentne. Znajdują również oparcie w obiektywnych dokumentach w postaci umowy cesji wierzytelności.

K. P. (k. 2124-2125, k. 2933-2935) również miała ostatni kontakt z oskarżonym i jego bratem przed rokiem 2012. Z tego względu nie posiadała wiedzy o przedmiocie niniejszego postępowania. Zeznała jednak, że w czasach gdy pracowała w (...) wykonywała poleceni obu braci. Pamiętała również, że spółka (...) jest prawdopodobnie powiązana z braćmi R., bo kojarzyła te nazwę, ale nie potrafiła podać bliższych szczegółów.

E. G. (k. k. 2437 2966-2967) jest konkubentem matki oskarżonego. Pamiętał, że kilka lat temu, przy okazji spotkania rodzinnego, I. R. podsunął mu do podpisania kartkę papieru mówiąc, że świadek zostanie prezesem. Świadek się zgodził ze względu na powiązania, ale nie zajmował się działalnością spółki. Jedynie podpisywał dokumenty, gdy mu kazali. Pamiętał, że był raz z I. R. w (...) Banku i podpisywał jakieś dokumenty, był też u notariusza we W. gdzie również podpisywał jakieś dokumenty, ale nie wiedział czego dotyczyły. Ponadto raz w roku podpisywał dokumenty w księgowe w kancelarii rachunkowej B. w G.. Odnośnie oskarżonego świadek zeznał, że był lekkoduchem i się nie wtrącał. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, znajdują one potwierdzenie w dokumentacji załączonej do akt sprawy jak również zeznaniach innych świadków, którzy wskazywali, że to brat oskarżonego był pomysłodawcą przestępczych działań, a oskarżony w nich uczestniczył.

P. S. (k. 3026-3029) znał oskarżonego i jego brata. Również on przedstawił osobę I. R. jako osobę kierującą działaniami, a o oskarżonym powiedział, że był kierowcą brata. Świadek nie pamiętał, aby M. R. podejmował jakiekolwiek działania w spółce (...), w tym okresie w którym on zajmował się jej zarządzaniem. Nie posiadał wiedzy o jego wcześniejszych możliwych działaniach. Sąd uznał zeznania świadka za przekonujące, korespondują one zasadniczo z zenanami pracowników spółki oraz dowodami dokumentarnymi.

Zeznania świadka N. F. (k. 2109-2110, 2867) nie wniosły wiele do sprawy. Świadek znał co prawda obu braci R. oraz był członkiem Zarządu (...) Sp. z o.o. z/s w Ł., ale było to w okresie 2010 i 2011 roku, a zatem na arę lat przed wydarzeniami objętymi niniejszym postępowaniem. Świadek od roku 2011 nie posiadał żadnej wiedzy o działalności tej spółki, od paru lat nie miał też kontaktu z R.. Podobnie jak zeznania J. R. (k. 175-176, 2905) syndyka masy upadłościowej (...) sp. z o.o. (...) sp. s.k.a. Świadek nie posiadał wiedzy o przepływach finansowych i stosunkach gospodarczych wiążących upadła spółkę ze spółką (...) sp. z o.o., a wiedzę o działalności I. R., M. S. (2) oraz okolicznościach związanych z wymianą książeczek wpłat oraz przelewem na rachunek (...) czerpał z zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.

Ustalając stan faktyczny poza osobowymi źródłami dowodowymi Sąd dysponował szeregiem dokumentów m.in. w postaci dokumentów, umów, historii rachunków bankowych jak i innych informacji objętych tajemnicą bankową. Zebrane dowody dokumentarne nie budziły zastrzeżeń Sądu, jak też nie były kwestionowane przez strony w sensie dowodowym.

Wyżej naprowadzone okoliczności pozwoliły na ustalenie, iż M. R. popełnił zarzucane mu aktem oskarżenia czyny.

Przepis art. 330 k.k. penalizuje zachowanie polegające na udaremnieniu lub uszczupleniu zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika, natomiast przepis art. 308 k.k. przewiduje, że za przestępstwo z art. 300 k.k. odpowiada jak dłużnik kto na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania, zajmuje się sprawami majątkowymi m.in. innej osoby prawnej. W ocenie Sądu oskarżony popełnił przypisany mu w punkcie 1 czyn. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zarówno w postaci zeznań osób zatrudnionych w spółce (...) s.k.a. jak i dowodów dokumentarnych potwierdził, że oskarżony faktycznie zajmował się sprawami majątkowymi spółki (...) sp. z o.o., która znajdowała się złej sytuacji finansowej (co potwierdza także jej obecna sytuacja) i prowadzono wobec niej postępowania egzekucyjne. Ponadto sam przyznał, że był jej prokurentem. To oskarżony wskazał S. J. numer rachunku na który lokatorzy wpłacali należne pokrzywdzonej spółce pieniądze, a który należał do innego podmiotu – spółki (...) sp. z o.o. Na ten rachunek szereg osób wpłaciło środki, które winny znaleźć się na rachunku spółki (...) i przez to zaspokojenie poszczególnych jej wierzycieli zostało uszczuplone i udaremnione.

Przywłaszczeniem w rozumieniu art. 284 k.k. jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie cudzą rzeczą ruchomą albo prawem majątkowym znajdującymi się w posiadaniu sprawcy, przez włączenie jej do swojego majątku i powiększenie w ten sposób swego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby, albo wykonywanie w inny sposób stosunku do nich uprawień właścicielskich, bądź też ich przeznaczenie na cel inny niż przekazanie właścicielowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 maja 2014 r., II KK 3/14). Powierzenie rzeczy ruchomej polega na przekazaniu władztwa tej rzeczy (cudzej) z zastrzeżeniem jej zwrotu, a zatem osoba, która otrzymuje taką rzecz nie ma prawa nią rozporządzać jak swoją własnością (por. np. M. Dąbrowska - Kardas, P. Kardas w: A. Zoll, Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna. Tom III, 2006, s. 230). Sąd podziela stanowisko wyrażone w powyższych wyrokach oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 października 2016 r. II AKa 350/16 zgodnie z którym strona podmiotowa przestępstwa z art. 284 k.k. polega na umyślności, wyłącznie w formie zamiaru bezpośredniego, postępowania z cudzą rzeczą jak właściciel i sprawcy musi towarzyszyć zamiar zatrzymania mienia bez żadnego tytułu prawnego. Niezbędna jest tu świadomość, że rozporządza się cudzą rzeczą. Strona podmiotowa przestępstwa z 284 k.k. ma charakter kierunkowy; sprawca musi działać w ściśle określonym celu, którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy (mienia). Nie wystarcza, że sprawca godzi się na możliwość przywłaszczenia. Niezbędnym dla przypisania mu przywłaszczenia jest, by tego chciał, by to było jego celem (LEX nr 2166422). W ocenie Sadu oskarżonym swoim zachowanie wypełnił znamiona przypisanego mu w punkcie 2 wyroku przestępstwa. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, ze oskarżony zajmował się w tym okresie sprawami spółki (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. na co wskazują zeznania pracowników tej spółki, jak również dokumenty objęte tajemnicą bankową, a nawet wyjaśnienia samego oskarżonego który przyznał, że był prokurentem tej spółki. Te same dowody wskazują na to, iż miał on pełną świadomość, że pieniądze te nie należą do niego oraz działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz, że dopuścił się tego czynu wobec mienia znacznej wartości (art. 294 § 1 kk)

Przechodząc do czynu zabronionego kwalifikowanego z art. 299 § 1 k.k. wskazać należy, iż przepisy art. 299 § 1 - 8 k.k. regulują problematykę odpowiedzialności za różne formy udziału w przestępstwie określanym nazwą "pranie pieniędzy". Jego istota polega na podejmowaniu działań zmierzających do wprowadzenia do legalnego obrotu gospodarczego lub finansowego pieniędzy lub innych środków płatniczych, papierów wartościowych czy szerzej mienia pochodzącego z działalności przestępczej lub innych nielegalnych źródeł (obszernie na ten temat M. Prengel, Środki zwalczania przestępczości prania pieniędzy w ujęciu prawnoporównawczym, Toruń 2003). Zdaniem Sądu, w ustalonym stanie faktycznym nie ma wątpliwości, że oskarżony M. R. popełnił zarzucany mu czyn. Jego działania przestępcze związane były z działaniami innej, ustalonej osoby, mianowicie jego brata i polegały na tym, że przyjął na rachunki, których był dysponentem środki uzyskane w wyniku popełnienia przestępstwa przywłaszczenia na szkodę (...) sp. z o.o. (...) s.k.a. Potwierdza to w szczególności materiał dowodowy w postaci historii rachunków oraz innych informacji objętych tajemnicą bankową.

Przepisy kodeksu karnego stanowią, iż sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość na przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego i popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Sąd wymierzając kary oskarżonemu, kierując się dyrektywami z art. 53 kk, miał na względzie wysoki stopień społecznej szkodliwości jaki cechował popełnione przez niego przestępstwa, okoliczności ich popełnienia, rozmiar szkody jaką swoimi działaniami oskarżony spowodował, wielość pokrzywdzonych osób fizycznych i prawnych oraz fakt, iż działał z niskich pobudek – celem wzbogacenia siebie, ewentualnie także innych osób. Mając również na względzie granice ustawowego zagrożenia karą za dane przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonemu M. R. następujące kary: za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 1 wyroku karę 2 lat pozbawienia wolności, za czyn przypisany mu w punkcie 2 wyroku karę 3 lat pozbawienia wolności, a za czyn przypisany mu w punkcie 3 wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności.

Mając na uwadze bardzo bliski związek pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami zarówno przedmiotowy i podmiotowy, jak też pewnego rodzaju ich sekwencyjną zależność, należało uznać, że w niniejszej sprawie zachodzą postawy do orzeczenia kary łącznej na zasadzie absorpcji i wymierzenia oskarżonemu kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności, są karami w pełni adekwatnymi, uwzględniającą stopień winy oraz społeczną szkodliwość popełnionych czynów. Nie stanowią one zdaniem Sądu wyrazu nadmiernej represyjności w stosunku do oskarżonego, jak też nie są też przejawem pobłażliwości wobec sprawcy.

Zgodnie z przepisem art. 46 § 2 k.k. jeżeli orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest znacznie utrudnione Sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego. W ocenie Sądu taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, jako że przestępstw dokonano w porozumieniu z inną osobą a także przy wykorzystaniu podmiotów posiadających osobowość prawną Pamiętać należy, iż przedmiotem procesu karnego jest kwestia ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, natomiast nie jest nim natomiast rozstrzyganie roszczeń z natury cywilnych, szczególnie o bardziej skomplikowanym charakterze. Zdaniem Sądu, z uwagi na podniesione wyżej kwestie oraz zasady ekonomiki procesowej, zasadnym było orzeczenie w miejsce obowiązku naprawienia szkody – nawiązki w wymiarze odpowiadającym ok. jednej piątej części kwot ich roszczeń. Takie szacowanie to efekt dostrzegania potencjalnych innych „zobowiązanych” oraz ograniczonych obecnie możliwości finansowych oskarżonego. Nadmienić należy, iż orzeczenie nawiązki umożliwia pokrzywdzonym dochodzenie pozostałej części roszczenia na drodze postępowania cywilnego.

Na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa, mając na uwadze jego sytuację majątkową, zwłaszcza zaś możliwe odbywanie kar pozbawienia wolności (nie tylko z tytułu niniejszego procesu), co wiąże się z utrudnieniem zarobkowania oraz mając na względzie zasądzone nawiązki, tak by pokrzywdzeni byli spłacani choć w części, bez konieczności konkurowania ze Skarbem Państwa.

.