Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Chodkiewicz

Protokolant: B. K.

w obecności Prokuratora Marka Dutkowskiego

po rozpoznaniu w dniach 19.10., 19.11.2018 r. sprawy:

D. K. /K./

urodz. (...)r. w G.

syna Z. i K. zd. P.

skazanego prawomocnymi wyrokami, które podlegają wykonaniu:

I. Sądu Okręgowego w G. z dnia 22.05.2005 r., sygn. akt IV K 166/04 za przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 9 lat pozbawienia wolności,

II. Sądu Rejonowego w G. z dnia 31.01.2006 r., sygn. akt III K 804/05 za przestępstwo z art. 245 kk popełnione 29.11.2004 r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności,

III. Sądu Okręgowego w G. z dnia 16.03.2006 r., sygn. akt IV K 5/06 (wyrok łączny) obejmujący wyroki:

- Sądu Rejonowego w Ś. z 22.03.2004 r. sygn. akt VI K 29/04,

- Sądu Rejonowego w G. z 23.09.2005 r. sygn. akt III K 395/04,

na karę łączną 2 lat i 8 pozbawienia wolności,

IV. Sądu Rejonowego w G. z dnia 12.01.2016 r., sygn. akt III K 1019/14, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 15.07.2016 r. sygn. akt VI Ka 343/16 za przestępstwo z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

orzeka :

1. na mocy art. 85 § 2 kk, art. 86 § 1 kk w zw. z art. 568a § 1 pkt 2 kpk łączy wyżej opisane w punktach: I, III i IV wyroki i orzeka wobec skazanego D. K. karę łączną 11 (jedenastu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2. na mocy art. 577 kpk ustala, iż zaliczeniu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności podlega okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach:

- Sądu Okręgowego w G. z dnia 16.03.2006 r., sygn. akt IV K 5/06 od 3.02.2004 r. do 5.02.2004 r.

- Sądu Okręgowego w G. z dnia 22.05.2005 r., sygn. akt IV K 166/04 od 15.06.2004 r. do 14.01.2013 r.

- Sądu Rejonowego w G. z dnia 12.01.2016 r., sygn. akt III K 1019/14 w dniach 1.05.2014 r. i 2.05.2014 r., od 27.06.2018 r. godz. 13.05. do 1.08.2018 r. godz. 10.00 oraz od 1.08.2018 r. do nadal,

3. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach pozostawia do odrębnego wykonania;

4. na mocy art. 572 kpk w zw. z art. 85 § 3a kk umarza postępowanie o objęcie wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 31.01.2006 r., sygn. akt III K 804/05,

5. na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. R. kwotę 144 zł + 23% VAT łącznie kwotę 177,12 zł (sto siedemdziesiąt siedem zł 12/100gr) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skazanemu z urzędu;

5. na mocy art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 156/18

UZASADNIENIE

W związku z wpływem pisma z Zakładu Karnego w C. z dnia 7 sierpnia 2018 r. oraz wniosku D. K. (K.) o wydanie wyroku łącznego Sąd Okręgowy w G. ustalił, iż ww. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 lutego 2005 r., sygn. akt IV K 166/04 za przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 148 §1 k.k. i art. 156 §1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k., na karę 9 lat pozbawienia wolności;

II. Sądu Rejonowego w G. z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt III K 804/05 za przestępstwo z art. 245 k.k. popełnione 29 listopada 2004 r., na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

III. Sądu Okręgowego w G. z dnia 16 marca 2006 r., sygn. akt IV K 5/06 (wyrok łączny) obejmujący wyroki:

- Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 22 marca 2004 r., sygn. akt VI K 29/04,

- Sądu Rejonowego w G. z dnia 23 września 2005 r. sygn. akt III K 395/04,

na karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

IV. Sądu Rejonowego w G. z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt III K 1019/14, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 15 lipca 2016 r., sygn. akt VI Ka 343/16 za przestępstwo z art. 157 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

[Dowody: - zawiadomienie dyrektora Zakładu Karnego w C. - k. 1; wniosek skazanego - k. 11-13; dane o karalności - k. 27, 28, 29; opinia o skazanym - k. 24; odpisy wyroków /sygn. akt IV K 166/04, IV K 5/06, III K 1019/14, VI Ka 343/16, III K804/05 / - k. 3, 4, 18,19, 20, 21, 23; akta: Sądu Rejonowego w G. - sygn. III K 804/05 i III K 1019/14, Sądu Okręgowego w G. - sygn. IV K 5/06 i IV K 166/04 ]

Sąd Okręgowy w G. zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy uznał za wystarczający dla przesądzenia, czy ziściły się warunki do wydania wyroku łącznego oraz poczynienia ustaleń w zakresie całokształtu warunków i przymiotów osobistych D. K. w kontekście wymierzenia mu kary łącznej.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r., poz. 396) przepisów znowelizowanego rozdziału IX Kodeksu Karnego (k.k.) nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zauważyć należy, iż ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 r. Jeden spośród wymienionych na wstępie wyroków - zapadłych wobec skazanego (wyrok: Sądu Rejonowego w G. z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt III K 1019/14) uprawomocnił się po dniu 1 lipca 2015 r., a zatem po dniu wejścia w życie ww. ustawy. W związku z powyższym, zastosowanie znajdzie treść przepisów art. 85 k.k. po nowelizacji, chyba, że ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla skazanego (reguła wyrażona w art. 4 §1 k.k.). Na gruncie powszechnie przyjętej wykładni uznaje się bowiem, że orzekaniem w rozumieniu art. 4 §1 k.k. jest także orzekanie o karze łącznej w wyroku łącznym ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 9 maja 2017 r., sygn. akt II AKa 120/17, KSAG 2017/3/230-234, OSA 2017/12/20-23, Lex; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. akt II KK 347/16, LEX nr 2284181).

Zestawienie przepisów w brzmieniu sprzed nowelizacji oraz po dniu 1 lipca 2015 r. prowadzi do wniosku, iż przepisy obowiązujące wcześniej nie stwarzają dla skazanego sytuacji korzystniejszej, tj. nie są względniejsze w rozumieniu art. 4 §1 k.k.

I tak, przepisy obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015 r. ustanawiały wymóg wystąpienia realnego zbiegu przestępstw pomiędzy czynami zabronionymi podlegającymi łączeniu. Zbieg ten zachodzi w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Podstawę kary łącznej wówczas stanowią kary z osobna wymierzone za każde z przestępstw.

W realiach niniejszej sprawy zbieg realny zachodzi pomiędzy czynami z wyroków wydanych w sprawach o sygn. akt IV K 166/04, III K 804/05, IV K 5/06. Zbieg ten nie obejmuje czynu osądzonego wyrokiem wydanym w sprawie o sygn. akt III K 1019/14.

Zgodnie natomiast z art. 85 §1 k.k. (obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.) warunki do wydania wyroku łącznego zachodzą wówczas, gdy różnymi prawomocnymi wyrokami danej osobie wymierzono kary tego samego rodzaju lub inne podlegające połączeniu, za dwa lub więcej przestępstw. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa (art. 85 §2 k.k.). Niemniej jednak, jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu (art. 85 §3 k.k.). Jeżeli kara wykonywana lub orzeczona, o której mowa w art. 85 §3 k.k., stanie się następnie podstawą orzeczenia kary lub kar łącznych, zakaz łączenia kar odnosi się również do tej kary lub kar łącznych.

Daty popełnienia czynów przez skazanego D. K. wskazują, że sytuacja opisana w art. 85 §3 i §3a k.k. cytowanego przepisu dotyczy niniejszej sprawy. Skazany bowiem przestępstwa ze sprawy o sygn. akt III K 804/05 dopuścił się w dniu 29 listopada 2004 r., a zatem w okresie odbywania kary ze sprawy Sądu Okręgowego w G. o sygn. akt IV K 166/04 (vide: okres zaliczony na poczet kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności, obejmujący przedział czasu od 15 czerwca 2004 r. do 14 stycznia 2013 r. - k. 24).

W myśl powołanych wyżej regulacji, karą łączną orzeczoną na „nowych zasadach” należałoby zatem objąć:

- karę 9 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 lutego 2005 r., sygn. akt IV K 166/04;

- karę łączna 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 16 marca 2006 r., sygn. akt IV K 5/06;

- karę 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt III K 1019/14.

Komparycja wariantu połączenia kar „na starych” i „nowych” zasadach prowadzi do wniosku, że w każdym z nich, wykluczonym pozostaje objęcie węzłem kary łącznej wszystkich kar, które skazany ma do odbycia. Poza zakresem kary łącznej w zależności od wyboru miarodajnych przepisów zostałaby kara 8 miesięcy pozbawienia wolności (sygn. akt III K 804/05) lub kara 5 miesięcy pozbawienia wolności (sygn. akt III K 1019/14). Mając na uwadze ich wymiar (brak rażącej różnicy pomiędzy nimi), jak również elastyczne reguły miarkowania kary łącznej właściwe zasadzie asperacji (o której mowa w dalszych uwagach), w oparciu o którą sąd ustalił karę w niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy w G. uznał, że stosowanie przepisów sprzed nowelizacji nie stwarza po stronie skazanego sytuacji korzystniejszej. Dlatego też, sąd zdecydował się orzekać w oparciu o przepisy obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 r.

W następstwie wyselekcjonowania kar podlegających łączeniu „na nowych zasadach” Sąd Okręgowy w G. ustalił wysokość należnej skazanemu kary łącznej ważąc dyrektywy z art. 85a k.k. oraz z art. 86 §1 i §4 k.k. Zgodnie z art. 86 §1 k.k. karę łączną wymierza się od kary najwyższej do sumy kar. Reguła ta pozostaje aktualna, gdy jedną z kar stanowiących podstawę nowej kary łącznej jest kara łączna. Przepis art. 85a k.k. nakazuje natomiast, ażeby miarkowanie kary nastąpiło przede wszystkim z uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ustalenie wysokości kary na „nowych zasadach” następuje - analogicznie jak miało to miejsce przed nowelizacją instytucji wyroku łącznego - z zastosowaniem zasady absorpcji, asperacji lub kumulacji. Zastosowanie wymienionych zasad uzależnione jest od występującego pomiędzy poszczególnymi czynami związku podmiotowo-przedmiotowego oraz temporalnego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt II AKa 25/16, Lex nr 2039694).

Wytyczne zawarte w powyższych regulacjach prowadzą do wniosku, iż dopuszczalna do orzeczenia kara pozbawienia wolności mieści się w przedziale od 9 lat pozbawienia wolności do 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu Okręgowego w G., względy dotyczące związku podmiotowo-przedmiotowego, jak również zależności o charakterze temporalnym czynią zasadnym ustalenie „nowej kary łącznej” w wymiarze 11 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

I tak, analiza przestępczej działalności D. K. wyklucza kategoryczne występowanie, co do wszystkich, spośród łączonych czynów pewnej stałej częstotliwości ich popełnienia. Dostrzec przy tym można, że znakomita większość tych czynów przypada na lata 2003-2004. Jedynie czyn ze sprawy o sygn. akt III K 1019/14 został popełniony w dniu 30 kwietnia 2014 r. Czyny zarzucane D. K. godzą zasadniczo w dobra określone w systematyce kodeksowej jako „życie i zdrowie” oraz „mienie”. Nie umknęło przy tym sądowi, że skazany dopuścił się też przestępstwa godzącego w wiarygodność dokumentów (vide: sprawa o sygn. akt VI K 29/04 objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w G., sygn. akt IV K 5/06). Przestępstwa zostały popełnione na szkodę różnych podmiotów (zastrzec przy tym należy, że w wyroku objętym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w G., sygn. akt IV K 5/06, tj. w wyroku Sądu Rejonowego w G., sygn. akt III K 395/04 powtarza się osoba pokrzywdzonego - P. J.).

Podsumowując, prześledzenie zależności łączących czyny objęte nowym wyrokiem łącznym nie pozwoliło Sądowi Okręgowemu w G. stwierdzić bliskości podmiotowo-przedmiotowej, jak również ścisłego związku temporalnego łączącego ww. czyny zabronione.

Powyższe ustalenia skłoniły natomiast sąd do odstąpienia od zastosowania do kary łącznej (orzeczonej w niniejszej sprawie) zasady absorpcji lub zbliżonego do zasady absorpcji ukształtowania kary. Zasady, której zastosowania domagał się obrońca. Absorpcja wymaga bowiem stwierdzenia ścisłego związku podmiotowo-przedmiotowego oraz temporalnego pomiędzy poszczególnymi czynami.

Jednocześnie nie ma podstaw do zastosowania drugiej ze skrajnych zasad wymiaru kary stosowanej przy wyroku łącznym, tj. zasady kumulacji. Istotą z kolei tej zasady jest wymierzenie kary odpowiadającej sumie kar jednostkowych. Ma ona charakter wyjątkowy. Dotyczy sprawców ponadprzeciętnie zdemoralizowanych, których rokowania na powrót do społeczeństwa są znikome.

Najodpowiedniejszą zdaniem Sądu Okręgowego w G. dla ustalenia wymiaru kary łącznej w realiach niniejszej sprawy jest zasada asperacji. Asperacja pozwala wypośrodkować karę w przedziale od dopuszczalnej do orzeczenia kary najniższej do dopuszczalnej do orzeczenia kary najwyższej (tutaj: przedział od 9 lat pozbawienia wolności do 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności).

Ustalając wysokość kary sąd posiłkował się m.in. informacjami zawartymi w opinii z Zakładu Karnego w S. (k. 24). Wynika z niej, że skazany był poszukiwany ENA, a nadto korzystał z warunkowego przedterminowego zwolnienia, które zostało odwołane. W zakresie systemu odbywania kary pozbawienia wolności zaznaczono, że D. K. odbywa ją od dnia 1 sierpnia 2018 r., w systemie programowego oddziaływania. Zachowanie skazanego w związku z pobytem w jednostce penitencjarnej zostało ocenione jako kształtujące się na umiarkowanym poziomie. D. K. nie był karany, ale też nie nagradzano go. Postawa skazanego jest regulaminowa. W szczególności nie odnotowano zachowań agresywnych oraz zachowań autoagresywnych. D. K. nie przynależy do podkultury przestępczej. Jego stosunek do współosadzonych oraz przełożonych pozostaje bez zastrzeżeń. W zakresie relacji rodzinnych wskazano, że D. K. je utrzymuje. Kontaktuje się drogą korespondencji oraz telefonicznie z matką, ojcem oraz siostrą. Wedle treści opinii skazany miał oświadczyć, że w przyszłości (po opuszczeniu zakładu karnego) planuje udać się pod adres właściwy dla osób go odwiedzających oraz podjąć zatrudnienie na terenie Czech. D. K. nie wykonuje w zakładzie karnym zatrudnienia.

Niezależnie od treści opisanej opinii Sąd Okręgowy w G. miał na uwadze inne okoliczności. W szczególności ilość skazań odnotowanych w karcie karnej. Wynika z niej, że wobec D. K. zapadło nie jedno, ale kilka orzeczeń skazujących. Co ważkie, przestępstwa przezeń popełnione obejmują czyny nacechowane znaczną szkodliwością społeczną. Są to czyny inkryminowane, których kwalifikacja obejmuje m.in. art. 148 §1 k.k., art. 156 §1 pkt 2 k.k., art. 157 §2 k.k., art. 280 §1 k.k. Zatem są to przestępstwa świadczące o szerokim spektrum agresji, leżącym w zakresie faktycznych możliwości skazanego. Przestępstwa wykraczające ponad przeciętne drobne naruszenia obowiązujących norm i reguł. W końcu, przestępstwa godzące w sposób oczywisty w poczucie bezpieczeństwa drugiego człowieka.

Sąd Okręgowy w G. ważył też - na co zwrócono zresztą uwagę w opinii pochodzącej z zakładu karnego - że skazany korzystał już z dobrodziejstwa warunkowego przedterminowego zwolnienia, które ostatecznie odwołano. Powodem odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia było popełnienie przestępstwa w okresie próby, za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt III K 1019/14, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 15 lipca 2016 r., sygn. akt VI Ka 343/16 ( vide: akta sprawy o sygn. IV K 166/04, k. 265, 272, t. II). Dalej, w związku z zaniechaniem stawienia się do odbycia kary, rozpoczęto poszukiwanie D. K. listem gończym, a następnie ENA (vide: akta sprawy o sygn. IV K 166/04, k. 303, 312, t. II).

Wyżej przytoczone względy rzucają niewątpliwie negatywne światło na dotychczasową linię życia D. K.. Przemawiają zdecydowanie za odstąpieniem od wymierzenia kary zbliżonej do dolnego progu dopuszczalnej do orzeczenia kary łącznej.

Z drugiej strony sąd zwrócił uwagę na sytuację stricte osobistą skazanego. Jest osobą pozostającą w stałym kontakcie z najbliższą rodziną. Mianowicie, ojcem, matką i siostrą. Oznacza to m.in., że zdolność do podtrzymywania bliskich więzi, potrzeba ich pielęgnowania w świadomości D. K. istnieje. Nie jest więc zupełnie wyobcowany społecznie. Wciąż bowiem przejawia skłonności właściwe oraz potrzebne dla prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie.

Co więcej, pomimo osadzenia w zakładzie karnym skazany już w chwili obecnej ma dość konkretne plany, wyobrażenie o swoim przyszłym życiu. Wyobrażenie to odpowiada wzorcom typowym z punktu widzenia przeciętnego człowieka żyjącego w warunkach wolnościowych. Mianowicie D. K., wie gdzie będzie mieszkał. Pomysł ten ocenić należy jako nieprzypadkowy, realny, skoro jego przyszły adres zamieszkania odpowiada adresowi osób mu najbliższych, z którymi pozostaje w stałym kontakcie (k. 24). Nadto, zamierzenia D. K. obejmują także sferę zawodową. Skazany chce podjąć pracę na terenie Czech.

Aktualny koncept przyszłości, jaki przedstawia skazany bez wątpienia ukazuje go jako osobę, która już teraz próbuje znaleźć swoje miejsce wśród osób żyjących w warunkach wolnościowych.

Przytoczone pozytywne aspekty sylwetki D. K. przemawiają z kolei za odstąpieniem od wymierzenia kary łącznej, która jest wyjątkowo zbliżona w swoim wymiarze do górnej granicy dopuszczalnej do orzeczenia kary.

Ostatecznie więc, Sąd Okręgowy w G., w następstwie zestawienia względów działających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść skazanego postanowił wymierzyć karę łączna przepadającą powyżej połowy przedziału dzielącego karę najniższą jaką sąd władny jest orzec (9 lat pozbawienia wolności) oraz karę najwyższą (12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności).

Kara ta zdaniem Sądu Okręgowego w G. jest karą sprawiedliwą. Z jednej bowiem strony sąd nie ustalił jej w wymiarze zbytnio surowym, a z drugiej strony nie orzekł kary wyjątkowo łagodnej.

Kara łączna odpowiada celom wychowawczym i zapobiegawczym. Sankcja w orzeczonym wymiarze daje bowiem skazanemu jasny komunikat, iż notoryjność naruszeń nie jest okolicznością, która pozostaje bez znaczenia dla dalszej przyszłości skazanego.

Jednocześnie, nowa kara łączna stanowi sygnał dla innych osób, zarówno z kręgów w których skazany będzie się obracał po wyjściu z zakładu karnego, jak i osób mających z nim styczność w chwili obecnej, że sąd ocenia sytuację skazanego całościowo. Całościowo, tzn. z uwzględnieniem zarówno dotychczasowej przeszłości kryminalnej, ale też badając jego poczynania po dniu skazań, w tym objętych wyrokiem łącznym. Jedynie wówczas bowiem, nowa sankcja wolna jest od zarzutu nadmiernej pobłażliwości lub surowości.

Uzupełniająco jedynie zauważyć należy, że surowość wymierzonej kary łącznej powinna zostać oceniona przez pryzmat zaliczeń okresów rzeczywistego pozbawienia wolności, jakich dokonał Sąd Okręgowy w G. w pkt 2 wyroku łącznego. Dokonane zaliczenia bowiem wskazują jaki rzeczywisty wymiar kary skazany ma do odbycia.

Jako, że wyrok Sądu Rejonowego w G., wydany w sprawie o sygn. akt III K 804/05 nie został objęty niniejszym wyrokiem łącznym (sygn. akt IV K 156/18), to postępowanie w tym zakresie należało umorzyć na zasadzie art. 572 k.p.k.

W związku z tym, że D. K. korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, to koniecznym stało się orzeczenie o kosztach pomocy prawnej udzielonej mu z urzędu przez adw. P. R.. Koszty te - na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Tj., Dz. U. z 2018 r., poz. 1184) w zw. z §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) - zostały wyliczone na kwotę 177,12 zł, co odpowiada ilości rozpraw w jakich uczestniczył obrońca.

W końcu Sąd Okręgowy w G. uznał, iż z uwagi na konieczność dalszego odbywania kary pozbawienia wolności przez D. K. słusznym będzie odstąpienie od obciążanie go kosztami postępowania na podstawie art. 624 §1 k.p.k.. Tym bardziej jest to zasadne, że ww. nie zarobkuje na terenie zakładu karnego, gdzie obecnie odbywa karę pozbawienia wolności.