Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 146/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla

Protokolant Olga Szałapska

przy udziale -------

po rozpoznaniu dnia 15 kwietnia 2019 r.

sprawy C. S. s. P. i M. ur. (...) w B.

obwinionego z art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 23 ust 1 pkt 1 PRD

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 11 grudnia 2018 r. sygn. akt IX W 387/18

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2;

2.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt: IV Ka 146/19

UZASADNIENIE

C. S. wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 11 grudnia 2018 r. (sygn. akt IX K 387/18) uznany został za winnego zarzucanego mu czynu z art. 86 §1 k.k. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 1 PRD, polegającego na tym, że 7 czerwca 2018 r. ok. godz. 16:oo w m. C. na ul. (...), kierując pojazdem m-ki V. (...) o nr. rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu w trakcie wymijania, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z naprzeciwka autobusem m-ki S. o nr. rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, i za to, na podstawie art. 86 §1 k.k., wymierzono mu karę 400 zł grzywny, na podstawie art. 86 §3 k.k. w zw. z art. 29 §1 k.w. orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy oraz zwolniono go od kosztów postępowania, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Apelację od niniejszego wyroku wywiódł obrońca obwinionego w zakresie rozstrzygnięcia o środku karnym, wnosząc o uchylenie orzeczenia w tej części i nieorzekanie o zakazie prowadzenia pojazdów, a także o nieobciążanie obwinionego kosztami postępowania odwoławczego, a to z uwagi na sytuację życiową i materialną obwinionego, a także fakt jego uprzedniej niekaralności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy była zasadna, a argumentacja w niej przywołana zasługiwała na uwzględnienie. Niniejsze zdarzenie w istocie nie miało jakiegoś drastycznego charakteru (k. 2, 4-7), stanowiąc incydentalny charakter w życiu obwinionego (nie był on dotychczas karany, tak sądownie jak i za wykroczenia – k. 18, 19), poczuwał się on do sprawstwa, przyznając się do winy i niezachowania większej, aniżeli należało ostrożności (k. 43), składając wniosek o dobrowolne poddanie się karze (k. 37-38).

Równocześnie, apelujący w należyty sposób udokumentował staż zdrowia żony obwinionego i związany z tym wniosek o uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w pkt. 2 wyroku, z uwagi przede wszystkim na konieczność dowożenia żony na różnego rodzaju wizyty lekarskie, zabiegi etc. Powyższy stan rzeczy uzasadniał rozstrzygnięcie reformatoryjne poprzez zmianę zaskarżonego wyroku w postulowanym kierunku i zakresie (orzeczenie środka karnego było fakultatywne) i skłaniał do uznania, że wymierzona obwinionemu kara, w tych okolicznościach, należycie i dostatecznie spełni cele przewidziane dlań ustawą.

Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów postepowania uzasadnione było treścią przepisu art. 119 k.p.w. w zw. z art. 264 §1 k.p.k.