Pełny tekst orzeczenia

sygn. akt IXP 503/17

UZASADNIENIE

Powódka E. H. (poprzednio M.) domagała się (po rozszerzeniu powództwa k. 92) zasądzenia od pozwanej G. (...) w W. kwoty 15.000 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę. Ponadto wniosła też o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że wypowiedzenie zostało wręczone jej w dniu 5 września 2017r. w miejscu jej zamieszkania podczas kiedy przebywała na zwolnieniu lekarskim (od dnia 4 września 2017r.). Ponadto w uzasadnieniu wypowiedzenia zawarto nieprawdziwe informacje o niewykonywaniu obowiązków przez powódkę na nowym stanowisku pracy.

W odpowiedzi na pozew pozwana G. (...) w W. wniosła o oddalenie wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że wypowiedzenie zostało wręczone powódce w dniu 4 września 2017r., ale powódka odmówiła jego przyjęcia i poinformowała o tym, ze przebywa na zwolnieniu lekarskim. Ponadto podała, że przyczyny wskazane w wypowiedzeniu polegają na prawdzie. Podniosła też, iż wysokość odszkodowania żądanego prze powódkę przekracza wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę liczonego jak ekwiwalent za urlop.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. H. (poprzednio M.) została zatrudniona w G. (...) w W. w dniu 15 listopada 2014r. na podstawie umowy o pracę na stanowisku doradca kredytowy. Od 1 stycznia 2016r. do 31 lipca 2017r. pracowała na stanowisku doradcy klienta, zaś od dnia 1 sierpnia 2017r. objęła stanowisko menadżera ds. współpracy z partnerami. Od dnia 1 maja 2016r. E. H. (poprzednio M.) pracowała na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Ostatnio jej wynagrodzenie, wyliczone według zasad jak ekwiwalent za urlop wynosiło kwotę

niesporne, a nadto dowód: świadectwo pracy – w aktach osobowych powódki cz. C (nienumerowana karta), zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia powódki wyliczonego według zasad jak ekwiwalent za urlop oraz listy płac – w aktach osobowych powódki, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Po objęciu nowego stanowiska od 1 sierpnia 2017r. menadżera ds. współpracy z partnerami E. H. (poprzednio M.) nie otrzymała zakresu obowiązków na piśmie.

niesporne, a nadto dowód: akta osobowe powódki, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Do wykonywania obowiązków na nowym stanowisku wdrażał ją T. K., który zajmował to stanowisko do 31 lipca 2017r., a następnie zajął stanowisko dyrektora regionalnego ds. franszyz. Wdrażanie to trwało od 2 do 7 sierpnia 2017r. i miało miejsce w G., w którym pracę wykonywał T. K., jednocześnie sam zapoznający się z pracą na swoim nowym stanowisku. W dniu 7 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) i T. K. byli razem w Z., aby została ona zapoznana z nowymi obowiązkami od strony od strony praktycznej.

Na stanowisku menadżera ds. współpracy E. H. (poprzednio M.) miała odwiedzać pośredników na terenie 4 województw i przekonywać ich do oferty banku.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), zeznania świadka T. K. – k. 83-85

W dniu 8 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) udała się do placówki G. (...) przy ul. (...) w S., w którym miejsce pracy miała jako doradca klienta. Na nowym stanowisku nie miała ona wyznaczonego miejsca pracy i mogła ją wykonywać w dowolnej placówce G. (...). Przede wszystkim była to jednak praca w terenie w nienormowanym czasie pracy. Podstawowym narzędziem pracy na nowym stanowisku był samochód służbowy, który przejęła po T. K..

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), zeznania świadka T. K. – k. 83-85

W dniu 8 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) umówiła kilka spotkań z pośrednikami. Odbyła też jedno spotkanie z pośrednikiem w S. i jedno w S.. Następnie wróciła do placówki G. (...) przy ul. (...) w S., sporządziła raport ze swojej pracy i wysłała go przełożonej S. R..

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

W okresie od 9 do 14 sierpnia 2017r. samochód służbowy E. H. (poprzednio M.) był naprawiany w serwisie w związku z awarią silnika, o czym została poinformowana jej przełożona S. R.. Pracodawca nie powierzył jej w tym czasie innego pojazdu. Nie udostępnił jej także środków pieniężnych na poruszanie się środkami komunikacji masowej.

niesporne, a nadto dowód: karta zlecenia – k. 8-10, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Od 9 do 12 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) przyjeżdżała do placówki G. (...) przy ul. (...) w S. i wykonywała pracę stacjonarnie, umawiając spotkania z pośrednikami na kolejny tydzień, kiedy miała już dysponować samochodem służbowym. Pisała też maile powitalne do pośredników. Porządkowała też pliki w programie E., otrzymane od T. K. i zawierające dane pośredników na podległym jej terenie. Pliki te zawierały błędy w formułach w związku z czym miała ona problemy z filtrowaniem informacji na ich podstawie. Wykonywanie tych czynności uzgodniła ona z przełożoną S. R., która nie rozumiała problemów E. H. (poprzednio M.) z flirtowaniem plików otrzymanych od T. K. i niezasadnie zarzucała jej brak umiejętności posługiwania się programem E.. E. H. (poprzednio M.) codziennie sporządzała raporty ze swojej pracy i drogą mailową przesyła je do S. R., następnie omawiając je jeszcze podczas rozmów telefonicznych. S. R. zarzucała jej wówczas, że „to nie tak” i obrażała ją, mówiąc, że nie wie po co tu przyszła, bo to stanowisko nie dla niej. Nie tłumaczyła przy tym dlaczego tak uważa i co jej nie odpowiada. S. R. telefonowała przy tym w późnych godzinach wieczornych (20.00-21.00) do E. H. (poprzednio M.), a kiedy ta odpowiadała smsem, że porozmawiają jutro, usłyszała od niej, że zawsze ma odbierać od niej telefon, bo jest jej szefową i będzie dzwonnic do niej kiedy jej się podoba.

dowód: karta zlecenia – k. 8-10, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Wcześniej o podobnym sposobie traktowania podwładnych pracowników przez S. E. H. (M.) uprzedzał T. K..

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), częściowo zeznania świadka T. K. – k. 83-85

W okresie od 14 sierpnia 2017r. do 27 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) przebywała na zwolnieniu lekarskim.

niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), świadectwo pracy – w aktach osobowych powódki cz. C (nienumerowana karta)

W okresie od 28 sierpnia 2017r. E. H. (poprzednio M.) wróciła do pracy. Pomiędzy 28 sierpnia a 4 września 2017r. zajmowała się głownie odbywaniem ze spotkań z pośrednikami. Codziennie składała raporty.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

E. H. (poprzednio M.) umówiła się ze swoją poprzednią przełożoną M. B. początkowo na dzień 28 sierpnia 2017r., a następnie spotkanie to zostało przełożone na dzień 4 września 2017r. Rozmowa miała dotyczyć możliwości powrotu E. H. (poprzednio M.) na poprzednio zajmowane stanowisko.

W dniu 28 sierpnia 2017r. miała odbyć się telekonferencja pracowników biura, w którym pracowała E. H. (poprzednio M.). Kiedy poinformowała ona S. R., że w tym dniu umówiła się na spotkanie z M. B., ta zwolniła jej z obowiązku udziału w telekonferencji, nie mając o to pretensji. Po przełożeniu terminu spotkania na dzień 4 września 2017r. E. H. (poprzednio M.) poinformowała S. R., że może wziąć udział w telekonferencji, ale powiedziała ona, że nie musi brać w niej udziału.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

W dniu 4 września 2017r. E. H. (poprzednio M.) ponownie zachorowała i udała się do lekarza, który wystawił jej zwolnienie lekarskie na okres od 4 września 2017r. do 18 września 2017r. Wizyta odbyła się około godz. 9.00. Wychodząc z Przychodni (...) postanowiła, iż zwolnienie lekarskie przekaże M. B., z którą miała spotkać się w tym dniu o godz. 11.00 w pobliżu Przychodni (...) – w placówce G. (...) oddalonej o 200-300 metrów od tej Przychodni.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Kiedy przyszła na spotkanie, M. B. w towarzystwie P. B. od razu, bez żadnego słowa, wręczyła jej wypowiedzenie umowy o pracę, na co poinformowała ją ona, że pozostaje na zwolnieniu lekarskim i wręczyła jej to zwolnienie.

M. B. przyjęła zwolnienie lekarskie od E. H. (poprzednio M.), a ta nie podpisała oświadczenia o wypowiedzeniu.

niesporne, a nadto dowód: zeznania świadka P. B. – k. 81-82, zeznania świadka M. B. – k. 195-197, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

Podczas spotkania w dniu 4 września 2017r. M. B. zawahała się odnośnie możliwości wręczenia E. H. (poprzednio M.) wypowiedzenia podczas zwolnienia lekarskiego. E. M. nie zabrała własnego egzemplarza wypowiedzenia umowy o pracę.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), mail z dnia 5.09.2017r. – k. 77

W dniu 4 września 2017r. E. H. (poprzednio M.) nie wykonywała żadnej pracy na rzecz pracodawcy.

niesporne, a nadto dowód: zeznania świadka P. B. – k. 81-82, zeznania świadka M. B. – k. 195-197, zeznania świadka S. R. – k. 164-168, nagranie na płycie CD – k. 169, transkrypcja – k. 201-204, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

W dniu 5 września 2017r. M. B. w towarzystwie A. N. udała się do miejsca zamieszkania E. H. (poprzednio M.), aby odebrać od niej służbowy pojazd, laptop i telefon. Wręczyła jej też własny egzemplarz wypowiedzenia umowy o pracę. Wcześniej poinformowała ją też w tym dniu mailowo, że wypowiedzenie pozostaje w mocy.

niesporne, a nadto dowód: zeznania świadka M. B. – k. 195-197, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), mail z dnia 5.09.2017r. – k. 77

Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę w treści oświadczenia wpisano negatywna ocena jakości wykonywanej przez Panią pracy, polegająca na nienależytym wykonywaniu obowiązków pracowniczych. W dniu 1.08.2017r. rozpoczynając pracę w Biurze Współpracy z Partnerami, po przeszkoleniu i wdrożeniu, otrzymała Pani zadanie dokonania analizy sprzedaży pośredników ze swojego regionu i opracowanie planu działania, poprzez: - wyselekcjonowanie pośredników z raportu sprzedaży i jak najszybciej skontaktowanie się z nimi, - umówienie spotkania z pośrednikami, opisanie podjętych czynności na koniec każdego dnia. Z wyżej wymienionych zadań, do dnia 11.08.2017r. umówiła Pani tylko trzy spotkania i wysłała Pani jedno podsumowanie. Pod koniec dnia przełożona kontaktowała się z Panią z zapytaniem, co udało się Pani zrobić w ciągu dnia, otrzymała odpowiedź, że nic ponieważ z samego rana bardzo się Pani zdenerwowała odbierając samochód z serwisu, który miał wcześniej awarię. Nie poinformowała Pani wcześniej przełożonego o zaistniałej sytuacji. Podczas tej rozmowy poinformowała Pani, że jednak chce Pani powrócić na swoje poprzednie Doradcy Klienta. Miała Pani przemyśleć decyzję i przekazać ją przełożonej w poniedziałek 14.08.2017r. Podjęła Pani decyzję pracy na stanowisku Menadżera ds. współpracy z partnerami i miała podczas nieobecności przełożonej przekazywać informacje o przebiegu swojej samodzielnej pracy do osoby wyznaczonej. Jednak w tym samym dniu udała się Pani na zwolnienie lekarskie. W dniu 28.08.2017r. po powrocie ze zwolnienia lekarskiego poinformowała Pani, że nie chce kontynuować zatrudnienia na tym stanowisku i porozumiała się Pani ze swoją byłą przełożoną, co do powrotu na poprzednie stanowisko. W związku z tym podjęła Pani decyzję, że nie będzie Pani uczestniczyć w umówionej telekonferencji pracowników Biura. Pani postawa wpływa negatywnie na pozostałych Pracowników Biura. Obecnie, nieukrywana przez Panią niechęć do wykonywania aktualnych obowiązków służbowych nie może być sankcjonowana przez pracodawcę, zaś rzekome zapewnienia osoby nie będącej Pani aktualnie przełożonym nie mogą uzasadniać obecnego stanu rzeczy.

dowód: wypowiedzenie – k. 7

W przeszłości nie było zastrzeżeń do pracy E. H. (poprzednio M.), a awans na nowe stanowisko zaproponowała jej dotychczasowa przełożona M. B..

dowód: zeznania świadka M. B. – k. 195-197, przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), mail z dnia 5.09.2017r. – k. 77

T. K. nie radził sobie na nowym stanowisku dyrektora regionalnego ds. franszyz objętym w dniu 1 sierpnia 2017r. Już podczas wdrażania E. H. (poprzednio M.) do pracy na stanowisku menadżera ds. współpracy z partnerami podpytywał ją czy byłaby skłonna powrócić na jej poprzednie stanowisko, aby on mógł powrócić na jego poprzednie stanowisko. Ostatecznie, nie będąc zadowolonym z pracy na nowym stanowisku, wypowiedział umowę o pracę ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2017r., a w dniu 1 października 2017r., ponownie zatrudnił się w G. (...) na stanowisku menadżera ds. współpracy z partnerami.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt), zeznania świadka T. K. – k. 83-85

Po rozwiązaniu stosunku pracy z dniem 31 października 2017r. E. H. (poprzednio M.) zatrudniła się w nowym miejscu na podstawie umowy o pracę od dnia 25 listopada 2017r.

dowód: przesłuchanie powódki E. H. (poprzednio M.) w charakterze strony – k. 78-81 w zw. z k. 208-210 (oraz nagranie rozprawy z dnia 22.03.2019r. w systemie ReCourt)

W toku postępowania E. H. (poprzednio M.) przyjęła nazwisko męża).

niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, oparte na treści art. 45 § 1 k.p., okazało się uzasadnione.

Zgodnie z przepisem art. 45 § 1 k.p., w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

W myśl art. 47 1 k.p. - odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Powódka podniosła zarzut naruszenia art. 41 k.p. oraz zarzut polegający na podaniu nieprawdziwej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.

Zgodnie z przepisem art. 41 k.p. - pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że powódka E. H. (poprzednio M.) w momencie wręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę przebywała na zwolnieniu lekarskim i niespornie poinformowała ona o tym przedstawiciela pracodawcy (M. B.) dopiero po wręczeniu jej wypowiedzenia. Dla ochrony pracownika wynikającej z art. 41 k.p. nie miało to jednak żadnego znaczenia. Powódka zresztą, jak wynika z jej zeznań oraz zeznań świadków M. B. i P. B. (obecnych podczas wręczenia wypowiedzenia), nie miała możliwości poinformowania przedstawicieli pracodawcy o swojej chorobie, ponieważ już na początku spotkania od razu wręczono jej wypowiedzenie.

Już sama zatem okoliczność związana z wręczeniem powódce wypowiedzenia umowy o pracę podczas zwolnienia lekarskiego jest wystarczającą przesłanką do uznania go za niezgodne z przepisami prawa i zasądzenia na rzecz powódki odszkodowania. Nie ma też znaczenia czy powódka ostatecznie otrzymała wypowiedzenie w dniu 4 września 2017r. czy w dniu 5 września 2017r., bowiem i w tym i w tym dniu przebywała na zwolnieniu lekarskim. Chociaż materiał dowodowy zebrany w sprawie wskazuje, iż M. B., dowiedziawszy się o chorobie powódki, zawahała się odnośnie możliwości wręczenia powódce wypowiedzenia (wynika to z treści zeznań powódki i treści korespondencji mailowej pomiędzy powódką a M. B. z dnia 5 września 2017r. – k. 77), to jednak nie doszło do przewidzianego przepisami kodeksu cywilnego skutecznego cofnięcia oświadczenia woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powódki. Stąd nastąpiło ono już w dniu 4 września 2017r.

Niespornym również był fakt, a także wynikający z zeznań powódki oraz świadków M. B., P. B. i S. R., że powódka w dniu 4 września 2017r. nie wykonywała pracy na rzecz pozwanego (...). Okoliczność ta nie była zresztą podnoszona przez stronę pozwaną i nie wynika z żadnego dowodu przeprowadzonego w sprawie. Jak wynika natomiast z zeznań powódki, zdecydowała się ona spotkać z przedstawicielem pracodawcy M. B. w umówionym wcześniej miejscu tylko dlatego, aby przekazać jej zwolnienie lekarskie. Było to bowiem spotkanie w placówce pozwanego (...) oddalonej o około 200-300 metrów od Przychodni (...), w której powódka była u lekarza i z uwagi na zbieżność czasową wizyty u lekarza (około godz. 9.00) i umówionego spotkania (godz. 11.00). Jak wynika też z zeznań wszystkich osób obecnych podczas wręczenia wypowiedzenia powódce, nastąpiło to bez żadnych wstępnych wyjaśnień już na początku spotkania. Jak wynika z zeznań powódki w dniu 4 września 2017r. nie podjęła ona też żadnych obowiązków pracowniczych przed wizytą u lekarza (np. przy komputerze w domu), a sama rozmowa w dniu 4 września 2017r. miała początkowo (zanim powódka zachorowała) dotyczyć jedynie możliwości powrotu powódki na poprzednio zajmowane stanowisko pracy.

Wobec wadliwości wypowiedzenia umowy o pracę z tej tylko przyczyny, rozważania dotyczące dodatkowo nieprawdziwości przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu, Sąd czyni wyłącznie dla uzasadnienia wysokości odszkodowania zasadzonego na rzecz powódki.

W ocenie Sądu pracodawca zbyt pochopnie podjął decyzję o wypowiedzeniu umowy powódki z przyczyn wskazanych w wypowiedzeniu. Powódka bowiem dopiero od 1 sierpnia 2017r. objęła nowe stanowisko menadżera ds. współpracy z partnerami, od 2 sierpnia do 7 sierpnia 2017r. trwało jej wdrażanie przez pracownika poprzednio zajmującego to stanowisko T. K. (który jednocześnie wdrażał się do pracy na swoim nowym stanowisku), powódka nie otrzymała nawet zakresu obowiązków na piśmie. W zasadzie tylko w dniu 8 sierpnia 2017r. miała szansę wykonywać swoje nowe obowiązki, bowiem wówczas dysponowała samochodem służbowym (w ocenie jej i świadka T. K. podstawowym narzędziem pracy), gdyż w okresie od 9 do 14 sierpnia 2017r. samochód ten znajdował się w serwisie z uwagi na poważną awarię silnika, o czym przełożona powódki została poinformowana. W tym czasie powódka nie otrzymała pojazdu zastępczego i pracowała stacjonarnie, umawiając spotkania z pośrednikami i porządkując pliki E. z danymi pośredników otrzymane od jej poprzednika T. K.. Do klientów (rozsianych na terenie 4 województw) powódka nie mogła udawać się także środkami komunikacji masowej czy własnym pojazdem, gdyż nie otrzymała od pracodawcy środków na bilety czy benzynę, nie oceniając już efektywności odbywania takich wizyt. W aktach osobowych brak też umowy zawartej przez powódkę z pracodawcą dotyczącej korzystania z samochodu prywatnego do celów służbowych. Dalej w okresie od 14 do 27 sierpnia 2017r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim i do pracy powróciła od dnia 28 sierpnia 2017r. Już w dniu 4 września 2017r. otrzymała natomiast wypowiedzenie. W ocenie Sądu w tak krótkim okresie czasu pracodawca nie jest w stanie miarodajnie ocenić pracownika na nowym stanowisku, a podejrzenia jego odnośnie oceny tego pracownika dokonanej przez jego nowego bezpośredniego przełożonego (S. R.) powinien wzbudzić fakt, iż wcześniej pracownik ten nienagannie wykonywał swoje obowiązki, do jego pracy nie było zastrzeżeń, a przeniesienie go na stanowisko menadżera ds. współpracy z partnerami stanowiło awans dla pracownika. Jak wynika z zeznań powódki i pośrednio także z zeznań świadka T. K. (choć tego ostatniego bardzo wyważonych i zachowawczych, co powodowane jest niewątpliwie faktem, iż S. R. ponownie jest bezpośrednią przełożoną świadka), nowa przełożona powódki miała wyśrubowane, nieprzystające do realiów, wymagania wobec podległych jej pracowników. Tak naprawdę winą za awarię samochodu służbowego powódki i za niezdolność do pracy powódki, a więc za rzeczy całkowicie od niej niezależne, obarczyła powódka. Swój władczy stosunek do podległych pracowników podkreślała, telefonując do nich do późnych godzin wieczornych i żądając, jak wynika z zeznań powódki, odbierania telefonów o każdej porze dnia. Powódka zeznała, iż S. R. faktycznie okazywała jej niezadowolenie z jej pracy i obrażała ją, mówiąc, że nie nadaje się do tej pracy, jednocześnie nie tłumaczyła jej z czego konkretnie jest niezadowolona. W takiej sytuacji w ocenie Sądu, w tak krótkim czasie od objęcia nowego stanowiska przez powódkę i bez wskazania jej konkretnych swoich oczekiwań, nie mogła wymagać od powódki (pozbawionej narzędzia pracy) skuteczniejszego wykonywania zakresu obowiązków, których nota bene powódka nie otrzymała na piśmie. Nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym zebrany w sprawie fakty jakoby powódka nie składała raportów pracy czy odmówiła udziału w telekonferencji pracowników. Przeciwnie z zeznań powódki, które Sąd ocenia za wiarygodne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego jak i korespondującymi z okolicznościami sprawy, wynika, że powódka codziennie składała przełożonej te raporty w drodze mailowej, a dodatkowo analizowała je z przełożono telefonicznie. Podobnie, z zeznań powódki wynika, że została ona zwolniona przez przełożoną z obowiązku wzięcia udziału w telekonferencji z uwagi na zaplanowane spotkanie z poprzednią przełożoną M. B., co S. R. zaakceptowała. Nie można też, w okolicznościach niniejszej sprawy, wobec sposobu traktowania powódki przez nową przełożoną, czynić jej zarzutu, że chciała podjąć kroki w celu powrotu na poprzednio zajmowane stanowisko, podobnie jak uczynił to świadek T. K., niezadowolony z pracy na nowym stanowisku (po miesiącu pracy), a który ponownie objął stanowisko menadżera ds. współpracy z partnerami.

Z tych też względów, mając na uwadze fakt, iż wypowiedzenie umowy o pracę powódki było nie tylko dokonane wbrew treści przepisu art. 41 k.p., ale dodatkowo niezasadne, mając na uwadze przyczynę wypowiedzenia, Sąd uznał, iż zasądzenie na rzecz powódki odszkodowania w wysokości dwukrotności wynagrodzenia powódki wyliczonego według zasad jak ekwiwalent za urlop będzie adekwatne. Minimalną wysokością odszkodowania, z uwagi na treść art. 47 1 k.p., było tu jednomiesięczne wynagrodzenie za pracę (okres wypowiedzenia umowy powódki), zaś maksymalną trzymiesięczne wynagrodzenie za pracę. Ponadto, Sąd miał na uwadze też fakt, iż powódka kwalifikowała się niemal 3 – letnim stażem pracy w pozwanym (...) (3 lata upływały w dniu 14 listopada 2017r.), a po osiągnieciu tego stażu powódce obligatoryjnie przysługiwałoby odszkodowanie w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia. Powódka przez niemal miesiąc czasu po rozwiązaniu stosunku pracy pozostawała też bez pracy,

W pkt I wyroku zasądzono na rzecz powódki kwotę 14.093,16 zł, a w pkt II wyroku oddalono powództwo w pozostałym zakresie (powódka domagała się kwoty 15.000 zł).

Stan faktyczny w sprawie w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia ustalono w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, w tym w aktach osobowych powódki oraz w oparciu o zeznania powódki a także świadków T. K., P. B.i częściowo M. B. oraz S. R.. W dużej części stan faktyczny sprawy był jednak niesporny. Pominięto zeznania M. B. dotyczące butnej, w ocenie świadka, postawy powódki w okresie, gdy powódka podlegała świadkowi. Nie miały one znaczenia dla sprawy a także nie korespondowały z anonsowaniem powódki przez świadka do awansu na wyższe stanowisko w pozwanym (...). W ocenie Sądu, zeznania tego świadka, który w okresie współpracy z powódką, nie deklarował żadnych zastrzeżeń do powódki, są podyktowane chęcią wygrania procesu przez porwany (...), zwłaszcza w obliczu faktu, iż świadek ten dokonał wadliwego wręczenia powódce wypowiedzenia i niewycofania go pomimo tego, iż dowiedział się, że powódka przebywa na zwolnieniu lekarskim. Podobnie w materiale dowodowym w sprawie nie znajdują oparcia zeznania świadka S. R., która w ocenie Sądu kierowała się chęcią przywrócenia na stanowisko menadżera ds. współpracy z partnerami T. K., który nie był zadowolony ze swojego nowego stanowiska pracy i chciał wrócić na stanowisko dotychczasowe.

O kosztach procesu w pkt III wyroku Sąd orzekł w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu przewidzianą w art. 98 § 1 i 3 oraz 100 k.p.c. Sąd może bowiem włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Powódka wygrała proces w 93%, zatem w całości zasądzono od pozwanej na jej rzecz zwrot kosztów procesu. Na koszty procesu powódki składało się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika - radcy prawnego, którego minimalna stawka w zakresie żądania odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) wynosiła 180 zł.

Zgodnie z treścią art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2006.167.1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy. W myśl art. 35 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa 50.000 złotych, pobiera się od wszystkich pism procesowych opłatę sądową. Z uwagi na fakt przegrania sprawy przez stronę pozwaną w 93%, Sąd – zgodnie z zasadą przewidzianą w ww. art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 705 zł stanowiącą 5 % kwoty wygranej przez powódkę (5% z 14.093,16 zł) oraz 93% z kwoty wyłóznej przez Skarb Państwa na zwrot kosztów dojazdu świadka T. K. na rozprawę w dniu 6 lipca 2018r. (0,93 x 208,95 zł = 194,32 zł), w sumie 899,32 zł o czym orzeczono w pkt IV.

W pkt V wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności co do pkt I – na podstawie art. 477 2 §1 k.p.c. – do kwoty odpowiadającej jednomiesięcznemu wynagrodzeniu zasadniczemu powódki wyliczonego według zasad jak ekwiwalent za urlop

Z:

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...),

4.  (...).

15.04.2019r.