Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 1 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bogusława Jarmołowicz-Łochańska
Sędziowie:	SO Agnieszka Łukaszuk SR del. Dorota Walczyk (spr.)
Protokolant:	sekr. sądowy Marta Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z wniosku I. E. i S. T.

z udziałem K. J. (1)

zniesienie współwłasności

na skutek apelacji wnioskodawczyń

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie

z dnia 17 listopada 2017 r. sygn. akt I Ns 939/15

postanawia:

I.  zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie 2. w ten sposób, że kwotę 54.127,30 (pięćdziesiąt cztery tysiące sto dwadzieścia siedem 30/100) złotych obniżyć do kwoty 50.293,97 (pięćdziesiąt tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt trzy 97/100) złotych oraz w punkcie 3. w ten sposób, że kwotę 54.127,30 (pięćdziesiąt cztery tysiące sto dwadzieścia siedem 30/100) złotych obniżyć do kwoty 50.293,97 (pięćdziesiąt tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt trzy 97/100) złotych;

II.  ustalić, że wnioskodawczynie i uczestniczka ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 1162/18

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. I. E. i S. T., wskazując jako uczestnika postępowania K. J. (1), wniosły o zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego nr (...) stanowiącego odrębną własność - położonego w W. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy- Mokotowa w W. prowadzi księgę wieczystą nr (...), o powierzchni 43,08 m2, wraz ze związanym z lokalem udziałem wynoszącym (...) części wspólnej nieruchomości, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy- Mokotowa w Warszawie prowadzi księgę wieczystą nr (...)).

Wnioskodawczynie domagały się przyznania ww. lokalu wraz z opisanym udziałem w nieruchomości wspólnej na współwłasność po ½ części na rzecz każdej dla nich, ze spłatą na rzecz uczestniczki. Jednocześnie wniosły o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W piśmie z dnia 5 lutego 2016 r. K. J. (1) wniosła o zniesienie współwłasności nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...) poprzez przyznanie własności nieruchomości na jej rzecz, wraz z obowiązkiem spłaty na rzecz wnioskodawczyń oraz z wyrównaniem wartości udziału poprzez rozliczenie korzyści w postaci czynszu najmu pobieranego przez wnioskodawczynie od maja 2011 r. z pominięciem uczestniczki, na podstawie art. 207 k.c. Domagała się zasądzenia kosztów postępowania na swoją rzecz, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Na rozprawie w dniu 18 lipca 2017 r. oraz w załączniku do protokołu rozprawy z dnia 18 lipca 2017 r. K. J. (1) wniosła o zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. (...) poprzez przyznanie własności nieruchomości wnioskodawczyniom z obowiązkiem spłaty na rzecz uczestniczki z wyrównaniem wartości udziału poprzez rozliczenie pożytków z rzeczy wspólnej i nakładów na nią poczynionych na zasadach określonych w art. 212 k.c. w zw. z art. 207 k.c. w wysokości 120.329,12 zł w terminie 30 dni od dnia wydania postanowienia w sprawie. Wniosła na podstawie art. 730 § 1 k.p.c. w zw. z art. 747 § 1 pkt 2 k.p.c. o zabezpieczenie roszczenia poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na lokalu mieszkalnym nr (...) przy ul. (...) w W. do wysokości kwoty 120.329,12 zł na jej rzecz.

W piśmie z dnia 22 lipca 2017 r. wnioskodawczynie wskazały, że wyrażają zgodę na zniesienie współwłasności poprzez przyznanie im nieruchomości na współwłasność z obowiązkiem spłaty uczestniczki. Twierdziły, że wysokość uzyskanego z tytułu wynajmu czynszu wynosiła za okres od listopada 2009 r. do złożenia tego pisma 102.300 zł z uwzględnieniem tego, że lokal nie był już wynajmowany od stycznia 2017 roku, zaś za grudzień 2016 roku otrzymano czynsz w wysokości 400 zł.

Na rozprawie w dniu 7 listopada 2017 r. pełnomocnik uczestniczki zaktualizował swe stanowisko, składając załącznik do protokołu rozprawy. W załączniku dokonał ponownego przeliczenia należności przysługujących uczestniczce z tytułu zniesienia współwłasności, uwzględniając kwotę 290.316 zł jako wartość mieszkania, kwotę 116.300 zł jako sumę czynszów za okres od listopada 2009 roku do listopada 2017 roku, kwotę 10.102,01 zł tytułem pożytków uiszczanych przez najemcę poza czynszem, oraz kwotę 55.127,32 zł tytułem nakładów, uzyskując wysokość spłaty na rzecz uczestniczki w kwocie 120.530,23 zł. Nadto wniósł o przyznanie kosztów postępowania na rzecz uczestniczki według spisu kosztów, tj. w łącznej kwocie 15.347,49 zł, w tym 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 4.989,98 zł i 3.306,76 zł tytułem kosztów nakazanego przez Sąd obowiązkowego stawiennictwa uczestniczki (przelot i hotel), 482,27 zł tytułem kosztów korespondencji z U. oraz 2.968,58 zł tytułem kosztów pomocy prawnej w U..

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy postanowił:

1.  znieść współwłasność nieruchomości w postaci stanowiącego przedmiot odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), o powierzchni 43,08 m. kw wraz ze związanym z lokalem udziałem wynoszącym (...) części wspólnej nieruchomości, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w W. prowadzi księgę wieczystą nr (...)) – o wartości 290.316 zł (dwieście dziewięćdziesiąt tysięcy trzysta szesnaście złotych), w ten sposób, że przyznać przedmiotowy lokal wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej na współwłasność I. E. i S. T. w udziałach po ½ (jednej drugiej) części na rzecz każdej z nich;

2.  zasądzić od I. E. na rzecz K. J. (1) tytułem spłaty kwotę 54.127,30 zł (pięćdziesiąt cztery tysiące sto dwadzieścia siedem złotych i trzydzieści groszy), płatną w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności;

3.  zasądzić od S. T. na rzecz K. J. (1) tytułem spłaty kwotę 54.127,30 zł (pięćdziesiąt cztery tysiące sto dwadzieścia siedem złotych i trzydzieści groszy), płatną w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności;

4.  oddalić wniosek I. E. i S. T. o rozliczenie wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości w pozostałej części;

5.  oddalić wniosek K. J. (1) o udzielenie zabezpieczenia spłat;

6.  stwierdzić, że wnioskodawczynie i uczestniczka ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie;

7.  wydatkiem obejmującym wynagrodzenie biegłego sądowego obciążyć K. J. (1), I. E. i S. T. w równych częściach, tj. po 963,23 zł (dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) od każdej z nich;

8.  część wydatku obejmującego wyłożone tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa wynagrodzenie biegłego sądowego w kwocie 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) pokryć z zaliczki wniesionej przez I. E. i S. T. uiszczonej w dniu 27 lutego 2016 roku w kwocie 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) i zaksięgowanej pod pozycją (...);

9.  nakazać pobrać od I. E. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie kwotę 463,23 zł (czterysta sześćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) tytułem pokrycia wydatku na poczet wynagrodzenia biegłego wyłożonego tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa;

10.  nakazać pobrać od S. T. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie kwotę 463,23 zł (czterysta sześćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) tytułem pokrycia wydatku na poczet wynagrodzenia biegłego wyłożonego tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa;

11.  nakazać pobrać od K. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie kwotę 463,23 zł (czterysta sześćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) tytułem pokrycia wydatku na poczet wynagrodzenia biegłego wyłożonego tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa;

12.  nakazać pobrać od K. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie kwotę 78 zł (siedemdziesiąt osiem złotych) tytułem pokrycia wydatku związanego z wynagrodzeniem tłumacza, wyłożonego tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa.

Sąd ustalił stan faktyczny:

Współwłaścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy- Mokotowa w Warszawie prowadzi księgę wieczystą nr (...), na podstawie umowy darowizny z dnia 01 września 2008 roku, są w udziałach po 1/3 siostry: S. T., K. J. (1) i I. E., które uprzednio sfinansowały jej zakup na rzecz rodziców w 1997 roku. Z własnością lokalu jest związany udział wynoszący (...) części wspólnej nieruchomości obejmującej prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy- Mokotowa w Warszawie prowadzi księgę wieczystą nr KW (...)).

S. T., K. J. (1) i I. E. w 1970 r. wyprowadziły się z P. do U., gdzie zamieszkują do chwili obecnej. Po nabyciu przez strony lokalu nr (...) przy ul. (...) mieszkanie było używane przez S. T., K. J. (1) i I. E. podczas pobytów w P. oraz przez ich rodziców, którzy mieszkali w nim przez 6-8 miesięcy. K. J. (1) zajmowała się sprawami dotyczącymi mieszkania w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 1 sierpnia 2009 r. W tym czasie przeprowadziła mały remont lokalu, w którego kosztach partycypowały wszystkie siostry. Następnie zarząd nad nim przejęła S. T. do połowy września 2014 r., a później I. E.. Siostry w dniu 30 września 2009 roku założyły jedno wspólne konto bankowe w (...) Bank (...) S.A. o początkowym numerze 79, na które początkowo wpłaciły po 400 zł, które pokryły koszty utrzymania mieszkania w pierwszym okresie. Pozostałe środki z tego konta w kwocie 269,41 zł zostały następnie w dniu 28 maja 2012 roku przelane na konto o numerze początkowym (...) w (...) Bank (...) S.A. Na konta w (...) Bank (...) S.A. wpływał czynsz oraz opłaty za zużycie mediów od najemców. Koszty utrzymania mieszkania pokrywane były natomiast z rachunku bankowego w Banku (...) S.A. należącego najpierw do matki uczestniczek a później do S. T.. Rachunek ten został zamknięty 1 lipca 2012 roku i w dalszym ciągu koszty utrzymania mieszkania były pokrywane z drugiego ww. konta w (...) Bank (...) S.A.

Do kwietnia 2016 roku na poczet opłat związanych z utrzymaniem lokalu wydatkowana została kwota 50.930,68 zł (bezsporne), a ponadto: kwota 151 zł tytułem ubezpieczenia za okres 2010/2011 , kwota 239 zł tytułem ubezpieczenia za okres 2011/2012 , kwota 34,98 zł tytułem podatku od nieruchomości za 2010 rok , kwota 360,76 zł tytułem opłaty za użytkowanie wieczyste , kwota 260 zł tytułem ubezpieczenia za okres 2012/2013 i kwota 40 zł tytułem podatku od nieruchomości za 2013 rok .

W dniu 30 marca 2010 roku S. T. przelała na rzecz K. J. (1) kwotę 1.296,88 zł tytułem rozliczenia czynszu.

Pierwsza umowa najmu lokalu została zawarta przez rodziców uczestniczek po darowaniu córkom lokalu, w 2008 r. Rodzice uczestniczek wówczas pobierali czynsz na podstawie pierwszej umowy najmu i pokrywali koszty utrzymania mieszkania do maja 2009 r. W dniu 20 października 2009 r. pomiędzy I. E. i S. T. a P. R. została zawarta umowa najmu lokalu nr (...) przy ul. (...) w W.. Zgodnie z § 2 umowy najemca uiszczać miał wynajmującemu czynsz w wysokości 1.300 zł miesięcznie. Na podstawie aneksu do umowy z dnia 19 października 2012 r. umowa najmu została rozszerzona na najemczynię P. S.. Na podstawie aneksu z dnia 25 października 2012 r. najemcy zobowiązali się uiszczać wynajmującym czynsz najmu w wysokości 1.450 zł, na podstawie aneksu z dnia 12 lipca 2013 r. w wysokości 1.000 zł miesięcznie, a na podstawie aneksu z dnia 16 lutego 2016 r. w wysokości 1.200 zł miesięcznie. Tytułem opłat za zużycie mediów w lokalu najemcy uiścili łącznie na konto współwłaścicielek lokalu kwotę 10.102,01 zł. W trakcie wynajmowania mieszkania siostry nie miały własnych kluczy do lokalu. Czynsz najmu nie był rozliczany między siostrami na bieżąco. W okresie od maja 2016 r. do października 2017 r. zobowiązanie w stosunku do wspólnoty mieszkaniowej tytułem kosztów eksploatacji wyniosło łącznie 8.907,214 zł, zaś uiszczono 9.680,86 zł. W mailu z dnia 13 grudnia 2016 roku P. S. poinformowała S. T. i I. E., że z dniem 10 grudnia 2016 roku opuściła mieszkanie przy ul. (...) i uregulowała 1/3 czynszu.

O fakcie wynajmowania lokalu przez wnioskodawczynie, K. J. (1) powzięła wiedzę w 2011 r. Uczestniczka nie była zainteresowana wynajmem mieszkania, albowiem chciała przyjeżdżać do P. i w nim zamieszkiwać w czasie pobytu w W.. Kiedy K. J. (1) powzięła wiedzę o wynajmie mieszkania w maju 2011 r., ze wspólnego rachunku bankowego podjęła 9.000 zł, która to kwota w jej ocenie odpowiadała jej części czynszu już uzyskanego tytułem najmu (uwzględniła przy tym, że czynsz najmu za lokal wynosił 1.500 zł miesięcznie). Od maja 2011 r. K. J. (1) zaprzestała ponoszenia kosztów utrzymania lokalu. Kiedy K. J. (1) przyjeżdża do P. jest zmuszona zatrzymywać się w hotelu, albowiem nie ma dostępu do mieszkania ani nie ma innych nieruchomości w P..

K. J. (1) obecnie nie pracuje, lecz uzyskuje dochód w kwocie 1.500 USD miesięcznie z wynajmu dwóch domów, których jest właścicielką w U.. Jej mąż zarabia 9.000 USD miesięcznie a koszty ich utrzymania wynoszą 2.000 USD miesięcznie. Od maja 2016 roku miała uzyskiwać 900 USD emerytury. Do P. przyjeżdża głównie na wizyty u lekarzy.

S. T. posiada dom i kilka posiadłości na wynajem w U.. Łączny dochód jej i męża z emerytur i wynajmu wynosi 20.000 USD miesięcznie. Gdy przyjeżdża do P. to zatrzymuje się we wspólnym mieszkaniu jej i męża o powierzchni 29,50 m kw., które poza tym stoi puste. Jej mąż ma udział ¼ w kamienicy biurowej w W., która jest wynajmowana na biura i przynosi im dochód.

I. E. prowadzi własną działalność gospodarczą w U. w zakresie zarządzania nieruchomościami i otrzymuje emeryturę, ma dom pod N. i kilka innych nieruchomości pod wynajem w U.. Nie ma natomiast żadnej innej nieruchomości w P..

Żadna z sióstr nie ma zamiaru powrotu na stałe do P.. Przyjeżdżają do kraju kilka razy w roku.

Powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W. wynosi 43,08 m ². Lokal położony jest na I piętrze w budynku czterokondygnacyjnym. Składa się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki z wc. Lokal jest wyposażony w instalację wody zimnej i ciepłej użytkowej, kanalizacyjną, elektryczną, gazową i centralne ogrzewanie. Przedmiotowa nieruchomość położona jest w obszarze przeznaczonym na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, w D. W. (...) W., w obrębie ul. (...). (...). Dojazd do nieruchomości odbywa się drogą lokalną, nieopodal znajdują się przystanki tramwajowe i autobusowe. Budynek, w którym ulokowany jest sporny lokal, został wybudowany w 1952 r. z cegły, znajduje się w dobrym stanie technicznym. Lokal nr (...) jest usytuowany w środkowej części kondygnacji, jest dobrze oświetlony, z przeciętnym stanem technicznym. Wartość rynkowa własnościowego prawa do tego lokalu wynosi 290.316 zł. Wartość możliwego do uzyskania czynszu rynkowego za lokal mieszkalny w okresie od 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 października 2016 r. wynosiła 140.677 zł. Czynsze lokali podobnych do lokalu nr (...) były stabilne, ich wahania skończyły się w 2008 r. Remont nieruchomości przeprowadzony w 2015 r. nie miał decydującego znaczenia dla wysokości czynszu.

Sąd w rozważaniach powołał art. 196 § 1 k.c., art. 197 k.c., art. 210 § 1 k.c. i art. 212 § 1, 2 i 3 k.c., wskazał, że wartość rzeczy ulegającej podziałowi ustala się na podstawie cen rynkowych z chwili zniesienia współwłasności oraz, że spłata jest wyrażoną w sumie pieniężnej równowartością udziału we wspólnym prawie i jest zasądzana na rzecz jednego współwłaściciela (bądź kilkorga) w sytuacji, gdy przedmiot współwłasności zostaje przyznany innemu ze współwłaścicieli, ewentualnie na współwłasność kilku innych współwłaścicieli. Sąd podkreślił, że wartość nieruchomości była ostatecznie bezsporna, podobnie Strony porozumiały się co do sposobu zniesienia współwłasności poprzez jej przyznanie na współwłasność wnioskodawczyniom w udziałach po ½ ze spłatą na rzecz uczestniczki. Sąd akceptując taki sposób podziału miał na uwadze, że wnioskodawczynie mają bardzo dobrą sytuację materialną – uzyskują dochody w U., które znacznie przekraczają przeciętne wynagrodzenie w P., mają oszczędności, a nadto są właścicielkami kilku nieruchomości. Bez trudu zdołają więc uiścić na rzecz uczestniczki należna jej spłatę w terminie oznaczonym w postanowieniu, tj. w ciągu 30 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia kończącego niniejsze postępowanie, który to termin same zaproponowały. Za takim rozstrzygnięciem przemawiało również w ocenie Sądu to, iż lokal stanowiący odrębną własność nie mógł być podzielony fizycznie, zaś do tej pory zarządzaniem nim, w tym ponoszeniem kosztów jego utrzymania, zajmowały się przede wszystkim wnioskodawczynie, które mają ze sobą stały kontakt i pozostają w dobrych relacjach. Sąd powołał art. 622 § 2 k.p.c. uznając, że projekt podziału nie sprzeciwiał się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie naruszał w sposób rażący interesu osób uprawnionych.

Następnie Sąd powołał art. 618 § 1 zd. 1 k.p.c. wskazując, że w zakresie rozliczenia pożytków z tytułu czynszu najmu, Sąd uwzględnił roszczenie uczestniczki obejmujące okres od listopada 2009 roku do listopada 2017 roku. Wskazał, że wnioskodawczynie co prawda utrzymywały, że najem zakończył się w grudniu 2016 roku, jednak okoliczności tej nie wykazały. Bowiem P. S., która wyprowadziła się w grudniu 2016 r. nie była jedynym najemcą lokalu. Z treści zaś jej wiadomości nie wynikało, że umowa najmu została rozwiązana przez oboje najemców (wypowiedziana bądź rozwiązana za zgodą stron).

Sąd uznał, że umowa najmu nadal wiązała strony, aż do dnia zamknięcia rozprawy, a czynsz za ten okres – zgodnie z umową i zawartymi aneksami – wyniósł łącznie 116.300 zł.

Jak wskazał Sąd nie było sporne między stronami, że do wzajemnych wyliczeń winna być uwzględniona kwota 10.102,01 zł, która została uiszczona przez najemców tytułem opłat za media zużyte w lokalu. Uczestniczka uznała wydatki poczynione przez wnioskodawczynie do kwietnia 2016 roku a związane z utrzymaniem mieszkania do kwoty 50.930,68 zł. Sporna była kwota 2.979,23 zł, której rozliczenia domagały się wnioskodawczynie tytułem rozliczenia kosztów utrzymania lokalu – wskazana w piśmie ich pełnomocnika z 22 lipca 2017 roku. Zdaniem Sądu poniesienie ww. kosztów zostało wykazane częściowo, tj. do kwoty 1.225,74 zł, albowiem na okoliczność wydatkowania tej kwoty zostały przedstawione stosowne dokumenty (polisy, dowody opłacenia podatku i opłaty za użytkowanie wieczyste) . Pozostałe wydatki nie zostały natomiast jak wskazał Sąd udokumentowane, Sąd szczegółowo odniósł się przy tym do dowodów składanych przez strony na te okoliczności. Podlegały także uwzględnieniu wydatki poczynione przez wnioskodawczynie tytułem opłat za lokal na konto wspólnoty mieszkaniowej należnych w okresie od maja 2016 roku do października 2017 roku w łącznej kwocie 8.907,14 zł, która wynika ze stanu konta lokalu nadesłanego przez wspólnotę mieszkaniową. Brak było podstaw do uwzględnienia z tego tytułu kwoty 9.680,86 zł podaną w tabeli na k. 536, albowiem obejmowała ona także nadpłatę w kwocie 773,72 zł istniejącą na koncie lokalu wg stanu na 10 października 2017 roku, na której powstanie uczestniczka nie miała wpływu i nie jest wiadome, czy została zaliczona na poczet należności za kolejny miesiąc, czy też może zwrócona wpłacającym.

Sąd wskazał, że wynikająca z rozliczeń kwota spłaty na rzecz uczestniczki wynosiłaby 118.551,48 zł [(290.316 zł + 116,300 zł + 10.102,01 zł – 50.930,68 zł – 1.225,74 zł – 8.907,14 zł)/3].

Sąd miał jednak również na względzie to, że uczestniczka w maju 2011 roku pobrała ze wspólnego konta kwotę 9.000 zł, która pokryła przypadającą na nią część czynszu uiszczonego przez najemców. Ponadto, tytułem rozliczenia została również przekazana uczestniczce przez S. T. w dniu 30 marca 2010 roku kwota 1.296,88 zł (zeznania – k. 151), co potwierdza wyciąg z rachunku bankowego (k. 170).

W konsekwencji od należnej uczestniczce spłaty odjęciu podlegały kwoty 9.000 zł i 1.296,88 zł, co dało ostateczny wynik 108.254,60 zł (118.551,48 zł – 9.000 zł – 1.296,88 zł), zaś po rozdzieleniu spłaty pomiędzy obie wnioskodawczynie każda z nich winna zapłacić uczestniczce po 54.127,30 zł (108.254,60 zł/2), o czym Sąd orzekł w pkt 2. i 3. postanowienia.

Wniosek o rozliczenie wydatków podlegał natomiast oddaleniu w pozostałej części w pkt 4. orzeczenia.

Kolejno Sąd oddalił wniosek uczestniczki o udzielenie zabezpieczenia spłat. Wniosek nie podlegał uwzględnieniu ani na podstawie art. 730 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ani na podstawie art. 212 § 3 k.c. Uczestniczka nie uprawdopodobniła bowiem jak wskazał Sąd, że istnieje obawa, iż nie będzie mogła od wnioskodawczyń wyegzekwować należnej spłaty. W pkt. 6. postanowienia Sąd ustalił, że wnioskodawczynie i uczestniczka ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. bowiem ich interesy były w przeważającej mierze zgodne.

Zgodnie z art. 520 § 1 k.p.c. Sąd obciążył wnioskodawczynie i uczestniczkę w równych częściach wydatkami na poczet opinii biegłego, które były przyznane biegłemu w łącznej kwocie 2.889,69 zł, z czego na każdą z nich przypadało po 963,23 zł (pkt 7. postanowienia). Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 12. orzeczenia wynikało jak wskazał Sąd z faktu, iż to na wniosek K. J. (1) został przybrany tłumacz do jej przesłuchania, a zatem to ona winna ponieść wynagrodzenie mu należne i przyznane w kwocie 78 zł.

Apelację od Postanowienia wniosły Wnioskodawczynie zaskarżając ww. postanowienie w części zasądzającej od wnioskodawczyń na rzecz uczestniczki spłaty ponad kwoty po 50,293,97 złotych, tj. w zakresie pkt 2 i 3 postanowienia (co do kwot po 3.833,33 złotych) w zw. z pkt 4. zarzucając naruszenie przepisów postępowania które miało wpływ na treść orzeczenia, a to przepisów art. 233 §1 kpc w zw. z art. 328 §2 kpc, art. 232 kpc oraz art. 6 kc polegające na dowolnej w miejsce swobodnej ocenie materiału dowodowego w zakresie:

1.  ustalenia okresu, w którym wnioskodawczynie uzyskiwały przychód z tytułu wynajmu lokalu, wyrażającej się w nieuzasadnionym przyjęciu, że następowało to do listopada 2017 r., podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalał na ustalenie, że miało to miejsce dłużej niż do 10 grudnia 2016 r.,

2.  określenia wypłaconej sobie przez uczestniczkę kwoty na poczet udziały w przychodach z wynajmu mieszkania na kwotę 9.000 złotych, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy wskazywał na wypłatę (przelew) z tego tytułu kwoty 12.000 złotych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawczynie wniosły o:

1.  zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i zasądzenie w pkt 2 i 3 postanowienia spłat w kwotach po 50.293,97 złotych w miejsce kwot po 54.127,30 złotych,

2.  zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawczyń kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, w postępowaniu apelacyjnym, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację Uczestniczka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz od Wnioskodawczyń kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja Wnioskodawczyń zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonego postanowienia zgodnie z jej wnioskami.

Sąd Okręgowy podziela zarzuty apelacji co do nieuprawnionego przyjęcia przez Sąd I Instancji, że kwota pobrana przez Uczestniczkę tytułem rozliczenia czynszu to kwota 9.000 zł oraz, że z umowa najmu przedmiotowego lokalu trwa nadal i uzyskiwane są z tego tytułu pożytki.

Odnosząc się do zarzutów apelacji wskazać należy, że Uczestniczka K. J. (2) twierdziła, że tytułem rozliczenia czynszu podjęła kwotę 9.000 zł. Twierdzenie takie pozostaje jednakże w ocenie Sądu Okręgowego w sprzeczności z dokumentami w postaci historii rachunku bankowego (k. 169) jak również z zeznaniami Wnioskodawczyni S. T.. Historia rachunku potwierdza przy tym twierdzenia Wnioskodawczyń co do pobrania kwoty 12.000 zł, nie zaś Uczestniczki.

Po pierwsze nie było w sprawie kwestionowane, że przelew kwoty 12 000 złotych został dokonany na rachunek Uczestniczki. Na ten sam rachunek wpłynęła bowiem kwota 1.296,88 złotych gdzie tytuł przelewu i jego odbiorca nie pozostawiał wątpliwości. Sąd I Instancji ustalił, iż w dniu 30 marca 2010 roku S. T. przelała na rzecz K. J. (1) kwotę 1.296,88 zł tytułem rozliczenia czynszu. Przelew ten i przelew 12 000 zł zostały dokonane na to samo konto rozpoczynające się nr (...). Materia dowodowy wskazuje, że K. J. (2) łącznie tytułem rozliczenia czynszu uzyskała więc 13 296,88 złotych, w tym 12 000 złotych przelała na swój rachunek z rachunku, na który wpływał czynsz z przedmiotowego lokalu i którym dysponowały wszystkie siostry. Uczestniczka musiała być wobec tego świadoma, że dokonując przelewu z tego rachunku rozlicza czynsz za wspólny lokal. Wersję przedstawioną przez Wnioskodawczynie, potwierdzają również w ocenie Sądu Okręgowego kwoty pobrane przez same Wnioskodawczynie po 13 296, 88 zł w dniu 19 października 2012 r.

Tak jak twierdziły z historii rachunku wynika, iż w zakresie tej kwoty strony pozostawały z tytułu czynszu za wspólny lokal rozliczone. Podkreślenia wymaga, że fakt dokonania przelewu tylko na kwotę 9 000 złotych nie został w żaden sposób wykazany.

Sąd Odwoławczy nie podziela oceny Sądu Rejonowego także co do przyjęcia, że pożytkami podlegającymi rozliczeniu w niniejszym postępowania z tytułu najmu winny być należności za okres po 10 grudnia 2016 r.

Wnioskodawczynie wskazywały, że z tytułu czynszu najmu uzyskiwany był przychód za okres do 10 grudnia 2016 r. i okoliczność tę wykazały. Złożyły bowiem dokumenty wskazujące na zawarcie umowy najmu oraz aneksy do niej, dowody uzyskiwania przychodów z tego tytułu do 10 grudnia 2016 r., dowód na okoliczność opuszczenia mieszkania przez najemców (wiadomości email).

Korespondencja mailowa między siostrami wskazuje na to, że w maju 2013 r. z mieszkania wyprowadził się P. R.. Okoliczność tę potwierdza również wydruk z rachunku konta w (...) Banku, na który wpływał czynsz za lokal i z którego uiszczane były należności na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej. Ostatnia wpłata od P. R. pochodziła z maja 2013 r. Za czerwiec i lipiec 2013 r. wpłat dokonała już P. S.. Z aneksów do umowy najmu wynika natomiast, że P. S. była drugim z najemców. Treść wiadomości email z 13 grudnia 2016 r. wskazuje natomiast na opuszczenie przez nią mieszkania z dniem 10 grudnia 2016 r. i uregulowanie należności za najem do tego okresu. Wnioskodawczynie wykazały, że wspólny lokal został przez najemców opuszczony. Lokal ten zgodnie z ich twierdzeniami nie został ponownie wynajęty, nie otrzymywały one też czynszu za czas po 10 grudnia 2016 r. Nawet przy tym gdyby przyjąć, że umowa najmu nie została skutecznie rozwiązana i nadal trwa, nie ma podstaw do przyjęcia, że pozostają jakieś należności do rozliczenia z tytułu pożytków z tego lokalu. Skoro bowiem od grudnia 2016 r. z tego tytułu nie ma żadnych wpłat, nie ma też pożytków do podziału. Jeżeli uczestniczka twierdziła, że z lokalu uzyskiwany był przychód winna wykazać, że lokal był wynajmowany za wynagrodzeniem. Uczestniczka twierdząc, że umowa najmu dalej trwa może również wystąpić o zapłatę należnego jej z tego tytułu czynszu od najemcy.

W ocenie Sadu Okręgowego okoliczności przedmiotowej sprawy oraz zebrany materiał dowodowy dają podstawy do ustalenia, że najem został rozwiązany za porozumieniem stron w grudniu 2016 r. Nie zostało natomiast wykazane aby został on wynajęty ponownie i z tego tytułu uzyskiwany był przychód podlegający podziałowi pomiędzy współwłaścicieli.

Mając na uwadze powyższe skoro pożytki z rzeczy do kwoty 13 296,88 złotych zostały przez Uczestniczkę zaspokojone, natomiast za okres od 10 grudnia 2016 r. nie uzyskiwano pożytków, korekcie winna ulec należność zasądzona przez Sąd Rejonowy z tego tytułu. Czynsz najmu uzyskany za okres od zawarcia umowy najmu do 10 grudnia 2016 r. wyniósł łącznie 102.300 złotych ( 116.300 zł – 11x 1200 – 800).

Wysokość spłaty bez uwzględnienia wypłaconych uczestniczce kwot wynosi więc -113.884,82 zł [(290.316 zł + 102.300 zł + 10.102,01 zł - 50.930,68 zł - 1.225,74 zł - 8.907,14 zł): 3]. Tm samym uwzględniając pobrane już i uzyskane z tego tytułu należności wysokość, należna jest uczestniczce spłata w wysokości 100.587,94 zł (113.884,84 zł - 12.000 zł - 1.296,88 zł). Po rozdzieleniu spłaty pomiędzy obie wnioskodawczynie otrzymujemy kwotę po

50.293,97 zł (100.587,94 zł:2). Wartość opłat, kosztów i wydatków dotyczących lokalu i podlegających uwzględnieniu przy ustalaniu spłaty nie była sporna.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie i obniżył zasądzone spłaty do kwoty po 50 293,97 złotych na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. stwierdzając, że każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie w instancji odwoławczej mając na względzie, iż w przedmiotowej sprawie każdy z uczestników w równym stopniu zainteresowany był wynikiem postępowania.