Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 22 października 2018r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu, V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zakrzewska

po rozpoznaniu w dniu 08 października 2018r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. W..

przeciwko: J. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. W.. na rzecz pozwanego J. S. kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  nakazuje pobrać od powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. W.. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 479,75 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 526/18

UZASADNIENIE

Dnia 23 listopada 2017 r. (data wpływu) powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w O. W.. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wystąpił przeciwko J. S. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w R. z pozwem w postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 11.246,96 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 03 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o obciążenie pozwanego kosztami procesu,
w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłata skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu powód podał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z pozwanym umowę, na mocy której zobowiązała się wyprodukować 500 szt. standów na przekąski. Zamówienie zawierało zastrzeżenie, iż część standów zostanie odebrana
w terminie 10 dni od daty zamówienia, a druga partia towaru zostanie odebrana w terminie 45 dni od dnia dostawy pierwszej partii. Powód wskazał, że pozwany odebrał pierwszą partię standów, nie wnosił żadnych zastrzeżeń co do jakości towaru, zapłacił uzgodnioną cenę oraz zobowiązał się do odbioru drugiej części zamówienia w terminie z niego wynikającym. Pomimo upływu terminu odbioru drugiej części standów oraz wielokrotnego wzywania do ich odbioru lub określenia innego sposobu ich dostarczenia, pozwany towaru nie odebrał. Powód wskazał, że wobec powyższego w dniu 19 grudnia 2016 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) na kwotę 11.070,00 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 02 stycznia 2017 r. Mimo upływu terminu płatności faktury i wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował żądanej ceny.

Powód wskazał, że na żądaną pozwem sumę składa się należność główna w wysokości 11.070,00 zł oraz równowartość 40 euro z tytułu kosztów odzyskiwania należności.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie sygn. akt V GNc 5234/17 Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy uwzględnił roszczenie powoda.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i w dniu 16 lutego 2018 r. (data wpływu) złożył sprzeciw,
w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz obciążenie powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że powód nie wykonał zobowiązania, za które domaga się zapłaty. Podniósł, że zgodnie z ustaleniami stron dostawa drugiej partii standów miała nastąpić w terminie 30-31 maja 2017 r., zaś sama jej produkcja miała nastąpić „po wywołaniu” tej partii zamówienia. Termin dostawy został ostatecznie ustalony ustnie, pomiędzy przedstawicielami stron. Pozwany wskazał, że powód nigdy nie zgłaszał zastrzeżeń co do tego terminu. Jednakże, pomimo jego upływu, nie dostarczył wyprodukowanego towaru. Podniósł, że w dniu 19 grudnia 2016 r. powód wystawił fakturę VAT za zamówienie mimo, iż termin płatności został określony na 7 dni od daty odbioru każdej dostawy. Zaś powód nie dostarczył drugiej partii standów.

Pozwany zakwestionował również żądanie pozwu w zakresie odsetek oraz rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu) powód podtrzymał stanowisko prezentowane w pozwie. Wskazał, że jeszcze w 2016 r. wielokrotnie upominał się telefonicznie o „wywołanie” zamówienia, jednakże bezskutecznie. Jednocześnie cofnął wniosek o przesłuchanie T. L. w charakterze świadka.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. W.. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Pozwany J. S. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w R. w oparciu o wpis do (...).

Okoliczności bezsporne.

W 2016 r. pozwany J. S. nawiązał współpracę z grupą (...). Powstał wtedy projekt wstawienia jego produktów do sklepów tej grupy. Towar miał być umieszczony na standach, partiami, po kolei w ustalonych sklepach. Powstała wtedy konieczność wyprodukowania stojaków na przekąski. Pozwany zwrócił się do I. A. o znalezienie producenta.

Dowód: przesłuchanie pozwanego J. S. k. 108-109, e-protokół rozprawy z dnia 08.10.2018r. 00:18:49-00:39:30.

W dniu 27 czerwca 2016 r. pozwany za pośrednictwem I. A. zlecił powodowi produkcję 500 standów produktowych PROSTO 40x35 wg specyfikacji technicznej z nadrukiem, po cenie jednostkowej 36,00 zł netto. Cena obejmowała również transport do magazynu pozwanego. Zamówienie miało być realizowane w dwóch partiach: pierwsza partia 250 szt. do realizacji wg oferty w terminie 10 dni roboczych, druga partia 250 szt. do realizacji w ciągu 45 dni od daty dostawy pierwszej partii wg zobowiązania odbiorcy. Termin płatności został ustalony na 7 dni od momentu odbioru każdej dostawy. Zlecenie przyjął pracownik powoda M. M.. Pozwanego w trakcie współpracy z powodem reprezentował I. A.. Po skierowaniu do produkcji zamówieniem ze strony powoda zajmował się K. M..

Dowód: zlecenie produkcyjne k. 14, zamówienie k. 15, korespondencja mailowa k. 18-19, zeznania świadków: K. M. k. 91-92, e-protokół z dnia 28.05.2018r. 00:10:49-00:34:50, I. A. k. 93-94, e-protokół z dnia 28.05.2018r. 00:34:56-00:54:05, M. M. k. 107-108, e-protokół z dnia 08.10.2018 r. 00:06:34-00:18:15, przesłuchanie pozwanego J. S.
k. 108-109, e-protokół rozprawy z dnia 08.10.2018r. 00:18:49-00:39:30.

Pierwsza partia standów została dostarczona bezpośrednio po wyprodukowaniu.

Okoliczność bezsporna.

E-mailem z dnia 19 sierpnia 2016 r. K. M. poinformował I. A., że druga partia stojaków czeka na wywołanie. W odpowiedzi I. A. napisał (...).

Dowód: e-mail k. 102, 102v.

Dnia 15 lipca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 11.070, 00 zł brutto za wyprodukowanie 250 szt. stojaków na przekąski. Termin płatności został określony na dzień 29 lipca 2016 r. Należność została przez pozwanego uregulowana w całości.

Dowód: faktura VAT k. 16, zeznania świadków: D. N. k. 91, e-protokół z dnia 28.05.2018r. 00:03:47-00:10:40, K. M. k. 91-92, e-protokół z dnia 28.05.2018r. 00:10:49-00:34:50.

Dnia 19 grudnia 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 11.070, 00 zł brutto za wyprodukowanie 250 szt. stojaków na przekąski. Termin płatności został określony na dzień 02 stycznia 2017 r. Pozwany nie uregulował faktury w zakreślonym w niej terminie.

Dowód: faktura VAT k. 16, zeznania świadków: D. N. k. 91, e-protokół z dnia 28.05.2018r. 00:03:47-00:10:40, I. Z. k. 107, e-protokół z dnia 08.10.2018r. 00:01:05-00:06:30

Pozwany nie otrzymał faktury VAT nr (...).

Dowód: przesłuchanie pozwanego J. S. k. 108-109, e-protokół rozprawy z dnia 08.10.2018r. 00:18:49-00:39:30.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r. pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 11.070,00 zł z ustawowymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty w terminie 3 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postepowania sądowego. Wskazał, że żądana kwota wynika z faktury VAT nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., której termin płatności upłynął w dniu 02 stycznia 2017 r. Jednocześnie zażądał kwoty stanowiącej równowartość 40 euro, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności. Wezwanie doręczono pozwanemu w dniu 25 kwietnia 2017 r.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 kwietnia 2017 r. pozwany oświadczył, że wezwanie jest bezzasadne, gdyż powód nie dostarczył mu towaru objętego fakturą VAT nr (...).

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 20, dowód nadania i doręczenia przesyłki pocztowej k. 21, e-mail k. 22, zeznania świadka I. Z. k. 107, e-protokół z dnia 08.10.2018r. 00:01:05-00:06:30.

W toku dalszych negocjacji przedstawiciele stron ustalili nowy termin dostawy drugiej partii stojaków. W e-mailu z dnia 04 maja 2017 r. I. A. zwrócił się do K. M. z prośbą o dostawę drugiej partii standów na 30-31 maja. Powód nie dostarczył towaru w ustalonym terminie. Z uwagi na brak standów pozwany musiał wykupić półki w sklepach, do których stojaki były przeznaczone.

Dowód: e-mail k. 48, zeznania świadków: K. M. k. 91-93, e-protokół z dnia 28.05.2018r.00:10:49-00:34:50, przesłuchanie pozwanego J. S. k. 108-109, e-protokół rozprawy z dnia 08.10.2018r. 00:18:49-00:39:30.

W e-mailu z dnia 18 czerwca 2017 r. K. M. zapytał I. A., jak dużym samochodem można dojechać do pozwanego. Poprzednie standy zostały dostarczone rok wcześniej i nie pamiętał, jakim pojazdem. W odpowiedzi z dnia 23 czerwca 2017 r. I. A. wskazał, że strony ustalały realizację zamówienia na dzień 30 maja 2017 r., zarówno telefonicznie, jak i mailowo, zaś powód się z niej nie wywiązał. Wskazał również, że na chwilę obecną nie uzgodniono żadnej daty dostawy, zaś zamówienie pozwany traktuje, jako zaniechane.

Dowód: e-mail k. 49, 50, zeznania świadków: K. M. k. 91-93, e-protokół z dnia 28.05.2018r.00:10:49-00:34:50.

W okresie od dnia 01 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. K. M. dwukrotnie nawiązał połączenia telefoniczne z I. A..

Dowód: bilingi rozmów telefonicznych k. 51-62, e-mail k. 63.

S. nie zostały dostarczone i nadal znajdują się u powoda.

Dowód: zeznania świadków: K. M. k. 91-93, e-protokół z dnia 28.05.2018r.00:10:49-00:34:50.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów: dokumentów, zeznań świadków: D. N., I. Z., M. M., K. M. i I. A. oraz przesłuchania pozwanego J. S..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty, z których dowód przeprowadzono w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nie zostały one również zakwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Za prawdziwe Sąd uznał także zeznania słuchanych w sprawie świadków. Były one spójne, logiczne i znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nadto nie zostały zakwestionowane przez powoda (art. 230 kpc).

Z uwagi na powyższe Sąd również dał wiarę zeznaniom pozwanego J. S..
W szczególności za prawdziwe Sąd uznał jego twierdzenie, że przed doręczenie odpisu pozwu nie otrzymał faktury VAT będącej przedmiotem sporu. Powód nie przedłożył dowodu doręczenia tej faktury, a jego obciążał obowiązek dowodowy w tym zakresie. Sąd dał mu również wiarę, iż strony że produkcja drugiej partii stojaków nastąpi „po wywołaniu”. Okoliczność tą przyznała strona powodowa w pismach procesowych złożonych w toku procesu.

Sąd nie przeprowadził dowodu z przesłuchania świadka T. L., gdyż pełnomocnik powoda cofnął ten wniosek.

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powód dochodził od pozwanej zapłaty za wyprodukowane na jej zamówienie stojaki na przekąski, tzw. standy na podstawie łączącej strony umowy o dzieło.

Przy czym bezsporne było, że w dniu 27 czerwca 2016 r. pozwany zlecił powodowi produkcję 500 szt. standów produktowych, a także iż cena obejmowała również dostawę do magazynu pozwanego. Nie zakwestionowana została okoliczność, że zamówienie miało być realizowane w dwóch partiach, przy czym pierwsza partia w ilości 250 szt. miała zostać wyprodukowana w terminie 10 dni roboczych, zaś druga partia w ilości 250 szt. miała być przekazana do realizacji w ciągu 45 dni od daty dostawy pierwszej partii, „po wywołaniu”. Nadto bezsporne było, że pierwsza partia standów została wyprodukowana i dostarczona przez powoda zgodnie z zamówieniem, że pozwany zapłacił za 250 szt. stojaków, a także, że duga partia standów nie została pozwanemu dostarczona, ani że za nią nie zapłacił.

Sporne pozostawało natomiast, czy powódka jest uprawniona do domagania się wynagrodzenia za wyprodukowanie drugiej części zamówienia, tj. kolejnych 250 szt. standów.

W przedmiotowej sprawie strony łączyła umowa o dzieło. Zgodnie z treścią art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

W myśl art. 640 kc w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie w chwili oddania dzieła (§1). Natomiast jeżeli dzieło ma być oddawane częściami, a wynagrodzenie zostało obliczone za każdą część z osobna, wynagrodzenie należy się z chwilą spełnienia każdego ze świadczeń częściowych (§2).

Zgodnie zaś z treścią art. 643 kc zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem.

Przepisy kodeksu cywilnego o umowie o dzieło odróżniają oddanie dzieła (art. 642 kc) od odebrania dzieła (art. 643 kc). Przyjmujący zamówienie jest obowiązany do wykonania oznaczonego dzieła i jego oddania zamawiającemu. Do odebrania dzieła, które zamawiający wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem, obowiązany jest zamawiający. Oddanie dzieła nie oznacza jego odbioru, aczkolwiek odebranie dzieła świadczy o jego oddaniu. Do oddania dzieła dochodzi przez czynności faktyczne, gdy przyjmujący zamówienie przekazuje (wydaje) dzieło zamawiającemu, a ten przyjmuje (odbiera) je. Oddanie dzieła następuje jednakże także wówczas - jeżeli z umowy inaczej nie wynika - gdy przyjmujący zamówienie stawia dzieło do dyspozycji zamawiającego i zamawiający może je odebrać, choć tego nie czyni. Nieodebranie dzieła przez zamawiającego mimo braku ku temu przeszkód jest naruszeniem obowiązku zamawiającego. Takie zachowanie zamawiającego stanowi zwłokę wierzyciela (art. 486§2 kc), której konsekwencją jest przyjęcie, że nastąpiło oddanie dzieła w chwili, w której jego odbiór przez zamawiającego był możliwy (por. wyrok SN z dnia 07 października 2010 r., IV CSK 173/10).

Zasadą jest, że wynagrodzenie przysługujące przyjmującemu zamówienie powinno być spełnione w terminie oznaczonym w umowie o dzieło. Przy czym strony ustaliły, iż dzieło zostanie oddane poprzez dostarczenie go pozwanemu do jego magazynu.

Zgodnie z ustaleniami stron z dnia 27 czerwca 2016 r. zamówienie miało być realizowane w dwóch partiach: pierwsza partia 250 szt. do realizacji wg oferty w terminie 10 dni roboczych, druga partia 250 szt. do realizacji w ciągu 45 dni od daty dostawy pierwszej partii wg zobowiązania odbiorcy. Termin płatności został ustalony na 7 dni od momentu odbioru każdej dostawy. W treści zamówienia przedstawiciele stron ustalili, że druga partia stojaków będzie wyprodukowana w ciągu 45 dni od daty dostawy pierwszej partii. W toku negocjacji zmienili termin i w drodze korespondencji mailowej ustalili termin dostawy na 30-31 maja 2017 r. Przy czym bezsporne było, że w tym terminie powód nie dostarczył pozwanemu zamówionego dzieła. Nie dostarczył go również do dnia wyrokowania.

Skoro druga partia standów nie została pozwanemu dostarczona zgodnie z umową, nie powstał również obowiązek pozwanego zapłaty wynagrodzenia za wykonane dzieło.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku i oddalił powództwo.

Z uwagi na oddalenie powództwa w zakresie należności głównej Sąd oddalił również powództwo w części dotyczącej odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98§1 i 2 kpc, zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu
w kwocie 300,00 zł obliczona zgodnie z art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2016 r., poz. 623 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 3.600,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 z późn. zm.). Powód uiścił opłatę sądową przy wnoszeniu pozwu.

Dlatego też Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 2 sentencji wyroku).

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 479,75 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (kosztów dojazdu świadków na rozprawę w dniu 08 października 2018 r.), o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

SSR Katarzyna Górna-Szuława

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)
k. 128.

3.  (...) (k. 118) (...)r.

4.  (...) (k. 118) (...)

5.  (...) (2).

6.  (...).

7.  (...).

SSR Katarzyna Górna-Szuława

K., dnia 06 listopada 2018 r.