Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI GC 68/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. do SO Grzegorz Barnak

Protokolant: st. sekretarz sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2019 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Bank (...) S.A. w K.

przeciwko: B. L.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej B. L. solidarnie z W. L. wobec którego orzeczono nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 17 maja 2017r. w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy L.VI Wydział Cywilny sygn. akt VI Nc-e 521306/17 na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą w K. kwotę 103.214,38 zł ( sto trzy tysiące dwieście czternaście złotych 38/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 93.800,00 zł od dnia 15 marca 2017r. do dnia zapłaty ,

II. zasądza od pozwanej B. L. solidarnie z W. L. wobec którego orzeczono nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 17 maja 2017r. w sprawie prowadzonej przez Sąd RejonowyL. VI Wydział Cywilny sygn. akt VI Nc-e 521306/17 na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą w K. kwotę 1.291,00 zł ( jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu ,

III. zasądza od pozwanej B. L. na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą w K. kwotę 5.417,00 zł ( pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt VI GC 68/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) z/s w K. domagał się zasądzenia od pozwanych W. L. i B. L. solidarnie kwoty 103 214,38 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 93 800,00 zł od dnia 15.03.2017r do dnia zapłaty, z tytułu umowy o linię kredytową.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy L. z 17.05.2017r sygn. akt VI Nc-e 521306/17 nakazał pozwanym zapłacić solidarnie powodowi dochodzoną kwotę.

Sprzeciw od nakazu zapłaty wniosła tylko pozwana B. L..
W sprzeciwie zarzuciła, iż została nieprawidłowo naliczona kwota należności głównej oraz, że do pozwu nie zostały dołączone dokumenty, z których wynika dochodzona kwota.

1. Okoliczności faktyczne

12 lipca 2012r została zawarta przez strony umowa o linię kredytową nr (...), na podstawie której powód przyznał pozwanej oraz drugiemu wspólnikowi spółki cywilnej (...) prawo do korzystania z odnawialnej linii kredytowej do wysokości 99 000,00 zł na okres od 12.07.2012r do 11.07.2013r. Zgodnie z pkt. 10 umowy przedłużenie okresu kredytowania odbywa się automatycznie na kolejne okresy 12 – to miesięczne pod warunkiem prawidłowego wywiązania się przez klienta z umowy oraz ogólnych warunków kredytowania i udzielenia gwarancji. W związku z niewywiązaniem się przez kredytobiorców z warunków umowy, powód 13.05.2016r przesłał pozwanej decyzję o nieprolongowaniu umowy ma dalsze okresy kredytowe oraz poinformowała o konieczności spłat zadłużenia. 06.06.2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia w terminie 14 dni. Pisma pozostały bez odpowiedzi. 14.03.2017r powód wystawił wyciąg z ksiąg banku nr (...). Powódka posiada zaległość z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie 93 800,00 zł, zaległość z tytułu niespłaconych odsetek umownych naliczonych od 29.02.2016r do dnia wymagalności umowy w wysokości 3 026,30 zł oraz zaległość z tytułu niespłaconych odsetek za zwłokę w wysokości 6 388,08 zł.

(dowody: wyciągi k. 146-175, pismo z 13.05.2016 r. k. 176, pismo z 06.06.2016 r. k. 177, potwierdzenie nadania k. 178, wyliczenie odsetek k. 179, rozliczenie rachunku kredytowego k. 180, sposób naliczenia odsetek k. 181, wyciąg z ksiąg banku k. 350, umowa o linie kredytową k. 347-349, zeznania pozwanej B. L. k. 384-385).

Pozwana wraz z W. L. prowadziła działalność gospodarczą w postaci usług transportowych. Środki z linii kredytowej kredytobiorcy przeznaczali na koszty tankowania samochodów, opłaty oraz koszty napraw. Na nieruchomości stanowiącej własność W. L. pozwana wraz ze wspólnikiem wybudowali budynek, który był wykorzystywany jako warsztat do naprawy samochodów. Nieruchomość tą W. L. w kwietniu 2015r darował swojej matce. Aktualnie pomiędzy W. L., a pozwaną toczy się sprawa o podział majątku. Pozwana złożyła również zawiadomienie dotyczące popełnienia przestępstwa przywłaszczenie mienia przez wspólnika. Wspólnicy rozwiązali spółkę 15.05.2015r zawierając aneks do umowy spółki cywilnej, przy czym już dwa miesiące wcześniej tj. w marcu 2015r wspólnicy spółki cywilnej podpisały pierwszy aneks dotyczący rozwiązania umowy spółki.

(dowód: zeznania pozwanej B. L. k. 384-385, aneks do umowy spółki z 14.05.2015 r. k. 215).

2. Ocena dowodów

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o powołane powyżej dowody z dokumentów, których autentyczności treść nie budziła wątpliwości sądu. Dokumenty w postaci wyciągów, wyliczenia odsetek, rozliczenia rachunku kredytowego mają walor dokumentu w świetle art. 77 3 kc, zgodnie z którym dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią. Dodatkowo zgodnie z art. 7 ustęp 2 Prawa bankowego dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeśli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone.

Na wiarę zasługiwały również zeznania pozwanej jako zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd oddalił wniosek od opuszczenie dowodu z zeznań W. L. na okoliczność dokonania przez niego darowizny na rzecz jego matki
i doprowadzenia do niewypłacalności obu dłużników, jako spóźniony. Ponadto dowód ten nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd dopuścił jako dowody dokumenty wnioskowane przez powoda w postaci umowy o linie kredytową oraz wyciągu z ksiąg bankowych uznając, że wniosek dowody w tym zakresie nie był spóźniony. Wniosek ten bowiem zawarł powód w piśmie z 25.10.2017 r. skierowanym do Sądu Rejonowego w T. (k. 343), do którego sprawa pierwotnie został przekazana przez Sąd Rejonowy L.. Pomocniczy zbiór dokumentów, a także osobno akta, które były prowadzone w Sądzie Rejonowym w T. zostały nadesłane dopiero w toku postępowania.

3. Ocena prawna

Pozwana B. L. w sprzeciwie zarzuciła, iż została nieprawidłowo naliczona kwota należności głównej, a także zarzuciła, że do pozwu nie zostały dołączone dokumenty, z których wynika dochodzona kwota. Powód w odpowiedzi na sprzeciw przedłożył wyciągi, a także wyliczenie tak należności głównej jak i dochodzonych odsetek. Po przedłożeniu tych dokumentów pozwana nie kwestionował już wyliczeń dotyczących należności głównej, a także odsetek, co wprost również wyraziła na rozprawie (k. 384 verte).

Stosownie do art. 69 ust. 1 prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zwrot kwoty kredytu jest podstawowym obowiązkiem obciążającym kredytobiorcę, a aktualizuje się on z chwilą określoną w umowie.

Wskutek nieprzedłużenia umowy o linię kredytową powodowi przysługuje wobec pozwanej wymagalna i nieprzedawniona wierzytelność dochodzona pozwem, której wysokość powód wykazał.

Pełnomocnik pozwanej na rozprawie 10.01.2019r powoływał się na treść art. 371 k.c. i w związku z tym złożył wniosek o przesłuchanie świadka W. L. na okoliczność doprowadzenia przez niego do niewypłacalności obu kredytobiorców. Zarzut ten oraz wniosek dowodowy był spóźniony, co skutkowało o nieskuteczności zgłoszonego zarzutu. Dlatego tylko dodatkowo sąd wskazuje, iż zarzut ten również nie był trafny. Należy zauważyć, że nie wszystkie działania i zaniechania wpływające niekorzystanie na sytuację pozostałych dłużników mogą być kwalifikowane jako zdarzenia, co do których odnosi się przepis art. 371 k.c. Jak zasadnie przyjmuje się w orzecznictwie art. 371 k.c. może mieć zastosowanie jedynie w sferze wewnętrznych stosunków miedzy wspólnikami. Zasadnie podkreśla się również, że działania jednego z dłużników solidarnych nie mogą pogarszać nie tylko położenia prawnego pozostałych dłużników, ale także wierzyciela (wyrok SA w Poznaniu z 16.12.1992r, I ACr 521/92). Ponadto należy mieć na uwadze okoliczność, że solidarność bierna dłużników zastrzegana jest przede wszystkim w interesie wierzyciela (wyrok SN z 23.10.2015r, V CKS 83/15). Ponadto pozwana nie wykazała faktu na ile wyzbycie się nieruchomości przez W. L. miało wpływ na niespłacenia zadłużenia, w szczególności, że czynność tego dłużnika miała być dokonana w kwietniu 2015r, a już miesiąc wcześniej wspólnicy spółki cywilnej podpisali aneks rozwiązujący tą spółkę.

Uznając zasadność powództwa sąd na podstawie art. 69 ustawy prawo bankowe oraz art. 481 kc orzekł jak w punkcie I wyroku.

4. Koszty

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania.

Na koszty procesu po stronie powodowej złożyła się opłata w wysokości 1 291,00zł, przy czym ta część kosztów procesu obciąża solidarnie pozwaną oraz W. L., wobec którego uprawomocnił się już nakaz zapłaty. Ponadto już tylko pozwaną obciąża obowiązek zwrotu na rzecz powoda kwoty 5 417,00 zł, na którą składa się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz minimalne wynagrodzenie adwokata w wysokości 5 400,00 zł, ustalone zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.poz. 1800). Koszty te powstały już bowiem tylko na wskutek działania pozwanej tj. złożenia sprzeciwu. Brak było podstaw aby odstąpić od obciążanie tymi kosztami pozwanej. Nie wykazała ona bowiem, aby w jej przypadku zachodziły szczególne okoliczności pozwalające nieobciążanie jej kosztami procesu poniesionymi przez powoda.