Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kz 133/19

POSTANOWIENIE

Dnia 22 marca 2019r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – SSO Aneta Łatanik

Protokolant: sekr. sądowy Aleksandra Błachowicz - Dróżdż

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 marca 2019r.

w sprawie przeciwko S. M.

obwinionemu o czyn z art. 143 kw

zażalenia Komendanta Komisariatu Policji w O. na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 25 stycznia 2019r. w sprawie XVI W 112/19 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Częstochowie postanowieniem z dnia 25 stycznia 2019r. w sprawie XVI W 112/19 odmówił wszczęcia postępowania przeciwko S. M. o czyn z art. 143 kw.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył oskarżyciel zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, iż przedmiotowy czyn nie zawiera znamion wykroczenia z art. 143 kw. i wniósł o wszczęcie postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Podzielając w całości ocenę Sądu I instancji również w ocenie Sądu Okręgowego materiał dowodowy zgromadzony w tej sprawie nie uzasadnia wszczęcia postępowania o wykroczenie. Rację ma Sąd I instancji twierdząc, iż brak jest jakichkolwiek dowodów, które potwierdzałyby wyczerpanie znamion z art. 143 kw.. Skarżący wskazuje, iż obwiniony w innych dniach tj. 22.06.2018 r. oraz 22.08.2018 r. został ukarany przez funkcjonariuszy KP O. mandatami karnymi za wykroczenia z art. 141 KW oraz 143 KW kiedy to leżał na ławce przystanku w stanie nietrzeźwości w ubraniu ubrudzonym moczem, gdyż leżąc na tej ławce załatwiał potrzebę fizjologiczną czym dopuścił się nieobyczajnego wybryku oraz uniemożliwiał innym osobom korzystanie z tej ławki. Okoliczności innych spraw nie mogą jednakże być podstawą do przyjęcia naruszenia norm w niniejszym postępowaniu. Natomiast z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie wynika aby obwiniony być nietrzeźwy, załatwiał potrzeby fizjologiczne itp. Sam fakt położenia się na ławce nie wyczerpuje zaś znamion z art. 143 kw.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy uznał zażalenie za niezasadne i utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.