Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 marca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Monika Rzepiejewska

po rozpoznaniu w S. 28 marca 2019 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym w Koszalinie z 30 kwietnia 2018 r. (sygn. akt V GC 911/16)

postanawia:

oddalić zażalenie.

M. R.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z 30 kwietnia 2018 r. Przewodniczący w Sądzie Rejonowym w Koszalinie (sygn. akt V GC 911/16) wezwał pozwaną do uiszczenia kwoty 1.962 zł tytułem brakującej opłaty od apelacji w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia apelacji (k. 185v).

Pozwana zaskarżyła powyższe zarządzenie zażaleniem (k. 192 i n.), wnosząc o uchylenie tego zarządzenia. W uzasadnieniu wyjaśniła, że złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych – opłaty od apelacji, który oddalono postanowieniem z 19 grudnia 2017 r. Postanowienie to zaskarżyła, lecz skargę odrzucono postanowieniem z 20 lutego 2018 r. Zaskarżyła to postanowienie zażaleniem z 5 marca 2018 r. Pomimo tego, że zażalenie wniosła prawidłowo, to zostało ono odrzucone postanowieniem z 9 kwietnia 2018 r. (doręczonym 20 kwietnia 2018 r.). Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem z 27 kwietnia 2018 r. Podniosła, że dopóki postanowienie z 20 lutego 2018 r. nie stanie się prawomocne, dopóty nie stanie się prawomocne postanowienie z 19 grudnia 2017 r. W tej sytuacji wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych nie został prawomocnie rozstrzygnięty, więc wezwanie do uzupełnienia opłaty od apelacji jest przedwczesne.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Analiza akt postępowania prowadzi do wniosku, że pozwana w apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji z 20 kwietnia 2017 r. zawarła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w postaci opłaty od apelacji (k. 116). Postanowieniem referendarza sądowego z 19 grudnia 2017 r. ów wniosek został oddalony (k. 156 i n.), zaś odpis tego postanowienia doręczono pozwanej 2 stycznia 2018 r. (k. 159v). Dnia 9 stycznia 2018 r. pozwana przesłała skargę na powyższe postanowienie referendarza sądowego, przy czym skarga została opatrzona podpisem wyłącznie A. P. (k. 160 i n.) i w załączeniu nie znajdował się odpis skargi. W tym miejscu podkreślić należy, że A. P., zgodnie z wpisem pozwanej do KRS (k. 162) nie ma umocowania do samodzielnej reprezentacji pozwanej – konieczne jest współdziałanie obydwojga członków zarządu, tj. A. P. oraz C. B., bowiem dopiero ich łączne działanie stanowi działanie organu (zarząd) pozwanej i wywołuje dla pozwanej skutki prawne co do podejmowanych za pozwaną czynności procesowych (zgodnie z art. 67 § 1 k.p.c. osoby prawne – a takim podmiotem jest pozwana – dokonują czynności procesowych przez swoje organy albo przez osoby uprawnione do działania w ich imieniu).

Zarządzeniem z 17 stycznia 2018 r (k. 163), doręczonym 25 stycznia 2018 r. (k. 165v) pozwaną wezwano do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez „własnoręczne podpisanie skargi przez osoby upoważnione do reprezentacji pozwanej spółki zgodnie z zasadami wynikającymi z rejestru przedsiębiorców KRS w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi”. Do akt sprawy nie wpłynęło żadne pismo pozwanej, a znajdująca się w aktach sprawy skarga nie została opatrzona podpisem C. B.. Postanowieniem z 20 lutego 2018 r. (k. 166) Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę pozwanej z powodu nieuzupełnienia w terminie braków formalnych skargi, na podstawie art. 398 ²² § 5 k.p.c.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z art. 398 ²³ § 1 i § 2 k.p.c. rozpoznając skargę na postanowienie referendarza sądowego m.in. w przedmiocie kosztów sądowych sąd orzeka jako sąd drugiej instancji. Skoro postanowienie o odrzuceniu skargi na postanowienie referendarza sądowego o oddaleniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych jest orzeczeniem sądu drugiej instancji, to nie przysługuje na nie zażalenie, bowiem zażalenie przysługuje na odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego wyłącznie przez sąd pierwszej instancji (art. 394 § 1 pkt 12 k.p.c.). Na postanowienie sądu drugiej instancji o odrzuceniu skargi na orzeczenie referendarza sądowego środek zaskarżenia nie przysługuje, a zatem orzeczenie referendarza sądowego z chwilą odrzucenia skargi stało się prawomocne (art. 363 § 1 k.p.c.). Wpływu na prawomocność postanowienia referendarza sądowego nie ma późniejsze kierowanie przez pozwaną zażaleń na postanowienie z 20 lutego 2016 r. i kolejnych orzeczeń, bowiem zażalenia w tym zakresie nie są dopuszczalne jako zażalenia na postanowienie sądu drugiej instancji (art. 394 § 1 pkt 11 k.p.c.). Słusznie zwrócił na to uwagę Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu postanowienia z 9 kwietnia 2018 r. (k. 179).

Prawomocne oddalenie wniosku pozwanej o zwolnienie od kosztów sądowych nakładało na Przewodniczącego w Sądzie pierwszej instancji obowiązek wezwania pozwanej do opłacenia apelacji w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia (art. 112 ust. 2 u.k.s.c. w zw. z art. 130 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c.). Przewodniczący w Sądzie pierwszej instancji uczynił zadość temu obowiązkowi, wzywając pozwaną do uzupełnienia opłaty od apelacji w kwocie 1.296 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia apelacji, wydając zaskarżone obecnie zarządzenie.

Należy zauważyć, że pozwana w apelacji wartość przedmiotu zaskarżenia określiła na 39.228 zł (k. 115). W konsekwencji opłata sądowa od apelacji strony pozwanej podlegała opłacie w kwocie 1.962 zł (5% x 39.228 zł, zaokrąglone w górę do pełnego złotego – art. 13 ust. 1 w zw. z art. 18 w zw. z art. 21 u.k.s.c.).

W obliczu powyższych okoliczności zaskarżone zarządzenie było prawidłowe tak co do samej zasadności jego wydania, jak również określonej w nim opłaty.

Mając powyższe na względzie zażalenie należało oddalić na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

M. R.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...)

- (...)

3.  (...).

(...)

KARTA KWALIFIKACYJNA ORZECZENIA

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

………………………………………………………………………………