Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia z dnia 27 listopada 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z 17 lipca 2017 roku, ponownie ustalił kapitał początkowy G. P., który wyniósł 103.511,43 zł, zaś wwpw – 82,56%

(decyzja k 32– akta ZUS)

Odwołanie od decyzji, złożył G. P.. W jego ocenie ZUS nie uwzględnił faktu, że w latach 1987 – 1990 pracował on na cały etat w (...) Ośrodku (...) w Ł. na stanowisku automatyka – montera urządzeń elektronicznych oraz na ½ etatu w (...) na stanowisku elektronika konserwatora. Ponadto ZUS nie uwzględnił zarobków z angaży, w których podano stawki wynagrodzeń.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny

G. P. urodził się (...).

W okresie od 9 października 1987 roku do 31 lipca 1990 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) Ośrodku (...) w Ł., w pełnym wymiarze godzin, ostatnio na stanowisku montera urządzeń elektronicznych,

Wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy wynosiła:

- od 23 października 1987 roku – 115 zł//h,;

- od 1 grudnia 1987 roku – 125 zł/h;

- od 1 czerwca 1988 roku – 173 zł/h;

- od 1 listopada 1988 roku – 230 zł/h;

- od 1 stycznia 1989 roku – 285 zł/h plus 5% dodatku brygadzisty;

- od 1 lipca 1989 roku – 510 zł/h plus 5% dodatku brygadzisty,

- od 1 maja 1990 roku – 2290 zł/h plus 5% dodatku brygadzisty

(dokumentacja osobowa wnioskodawcy – k. 4-5 oraz angaże w aktach ZUS – plik dotyczący wniosku o emeryturę)

Wnioskodawca w okresie od 13.05.1988 do 30.06.1991 roku był również zatrudniony w Zakładach (...) w Ł., na ½ etatu. Zakład pracy wystawił wnioskodawcy zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, które zostało złożone do ZUS.

(zaświadczenie k 13 akt ZUS i kopia świadectwa pracy k 12 akt ZUS – plik dotyczący kapitału początkowego)

Przyjęcie powyższych stawek do ustalenia kapitału początkowego powoduje, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru tego kapitału wynosi 91,15%, zaś kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku kwotę 109.699,92 złotych z lat 1980-1989.

Pismo ZUS k 18

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1270), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2 – 12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 wyżej wymienionego przepisu, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18
z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe
(Dz. U. Nr 237, poz. 1412), środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja niewątpliwie wyznacza kierunek postępowania dowodowego,
nie oznacza jednak, iż zarówno okres zatrudnienia jak i wysokość uzyskiwanego uposażenia nie może być wykazana w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków (por. wyrok Sądu Najwyższego z 25.07.1997 r. II UKN 186/97, OSNAPiUS 1998/11/342, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1997-03-04, III AUa 105/97 opubl: OSA w W. rok 1997, Nr. 2, poz. 7; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z 1993-08-18, III AUr 294/93 opubl: P.. Sąd. rok 1994, Nr. 3, poz. 6).

Mając to na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornymi okresami zatrudnienia wnioskodawcy.
W przedmiotowej sprawie istota sporu ostatecznie sprowadziła się do ustalenia wysokości wynagrodzenia wnioskodawcy za okres zatrudnienia w (...) Ośrodku (...) w Ł..

Zgodnie z art. 15 w związku z art. 174 ust. 3 i 3b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjmuje się przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z lat poprzedzających dzień 1 stycznia 1999 roku, albo – na wniosek ubezpieczonego przeciętną podstawę wymiaru składki z 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem złożenia wniosku, wybranych z całego okresu ubezpieczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca domagał się uwzględnienia zarobków za okres od 1987 do 1990 roku.

Należy zauważyć, że Sąd może przyjąć do ustalenia kapitału początkowego tylko te składniki wynagrodzenia, których wysokość została ustalona w postępowaniu, w sposób niewątpliwy. W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, na podstawie załączonej do akt ZUS dokumentacji płacowej wnioskodawcy, bezsprzecznie możliwe było ustalenie wysokości wynagrodzenia G. P. z okresu zatrudnienia w (...) Ośrodku (...) w Ł.. W konsekwencji, organ rentowy dokonał hipotetycznego wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego z dziesięciu kolejnych lat, tj. 1980 – 1989.

W tym wariancie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego okazał się najkorzystniejszy, bowiem wyniósł 91,15 %, zaś wysokość kapitału początkowego 109 699,92 złotych.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2
k. p. c., w punkcie pierwszym sentencji wyroku zmienił zaskarżoną decyzję.

Oddaleniu podlegało żądanie wnioskodawcy zaliczenia w wymiarze 1,5 etatu okresu, kiedy był zatrudniony jednocześnie w dwóch miejscach, z czego u jednego pracodawcy na cały etat, zaś u drugiego pracodawcy na pół etatu. Zdaniem wnioskodawcy dało to łącznie półtora etatu i tak powinien być według niego policzony ten okres ubezpieczeniowy.

Powyższe rozumowanie jest błędne, bowiem tylko w ściśle określonych wypadkach, w tym przy pracy górniczej, ustawa pozwoliła na inne, niż 1:1 przeliczenie wymiaru czasu pracy do stażu ubezpieczeniowego.

Wobec powyższego, w punkcie drugim sentencji wyroku Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k. p. c. oddalił odwołanie w pozostałej części.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, wypożyczając akta rentowe.