Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI GC 1170/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 maja 2018 r. (...) spółka komandytowa w S. wniosła przeciwko (...) spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 5279 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż dnia 13 listopada 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...), należący do E. J.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w S.. Poszkodowana zwróciła się do powódki o pomoc w dochodzeniu odszkodowania, wobec czego powódka dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne, w którym przyznał poszkodowanej odszkodowanie tytułem szkody całkowitej oraz częściowo najmu pojazdu zastępczego.

Dnia 21 listopada 2017 r. poszkodowana zawarła z powódka umowę najmu pojazdu zastępczego marki H. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu w kwocie 100 zł netto. Dnia 18 stycznia 2018 r. po zakończeniu wypłacie odszkodowania tytułem szkody całkowitej, poszkodowana zwróciła powódce wynajęty pojazd. Tego samego dnia, poszkodowana zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności na podstawie której zbyła na rzecz powódki przysługująca jej w stosunku do (...) spółki akcyjnej w S. wierzytelność z tytułu szkody z dnia 13 listopada 2017 r. w szczególności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dnia 23 stycznia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 7257 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego w okresie od 21 listopada 2017 r. do dnia 18 stycznia 2017 r. przy dobowej stawce najmu wynoszącej 100 zł netto (123 zł brutto).

Powódka zgłosiła roszczenie pozwanej, która przyjęła na siebie odpowiedzialność co do zasady wypłacając odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1978 zł, uznając uzasadniony okres najmu 23 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 86 zł netto/doba.

Mimo skierowanego wezwania do wypłaty dalszego odszkodowania, pozwana odmówiła zmiany decyzji.

Nakazem zapłaty z dnia 12 czerwca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie, pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zakwestionowała konieczność najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowaną w świetle doznanych przez poszkodowaną urazów w wyniku zdarzenia oraz powstania lęku przed uczestnictwem w ruchu ulicznym. Nadto zastosowane środki farmakologiczne w okresie leczenia negatywnie wpływały na zdolność kierowania prowadzenia pojazdów mechanicznych, wobec czego poszkodowana nie mogła w spornym okresie korzystać z pojazdu zastępczego. Nadto za uzasadniony uznać należało okres 23 dni a nie jak przyjęła strona powodowa 59 dni, wobec czego okres najmu został znacznie wydłużony. Również zastosowana przez powódkę stawka najmu pojazdu zastępczego została znacznie zawyżona, zaś poszkodowanej złożono ofertę najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwaną, z czego poszkodowana nie skorzystała. Finalnie pozwana podniosła zarzut spełnienia roszczenia, wskazując, iż wypłacone dotychczas odszkodowanie w pełni rekompensuje powstałą szkodę.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 13 listopada 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr. rej. (...) należący do E. J..

Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w S..

Poszkodowana zwróciła się do powódki o pomoc w dochodzeniu odszkodowania i udzieliła jej pełnomocnictwa do reprezentacji w postępowaniu likwidacyjnym.

Dowód:

- protokół szkody k. 34-36;

- akta szkody nr (...), płyta CD k. 96;

- zeznania świadka E. J. k. 114-115;

- zeznania P. H. k. 115-116;

Na skutek zdarzenia z dnia 13 listopada 2017 r. poszkodowana doznała uszczerbku na zdrowiu w postaci urazu kręgosłupa.

Dnia 21 listopada 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki H. (...) nr rej. (...). W umowie najmu strony ustaliły dobowa stawkę najmu wynoszącą 100zł netto (123 zł brutto).

Poszkodowana oświadczyła, iż pojazd zastępczy jest jej niezbędny w celach dojazdów do pracy.

Dowód:

- porada ambulatoryjna k. 73-76;

- umowa najmu z dnia 21 listopada 2017 r. k. 21-22;

- OWU k. 23-24;

- oświadczenie k. 37;

- zeznania świadka E. J. k. 114-115;

- zeznania P. H. k. 115-116;

Dnia 28 listopada 2017 r. powódka dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady, wszczął postępowanie likwidacyjne. W przesłanej powódce informacji pozwana zaoferowała możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego i podkreśliła, ze pokrywa wszystkie tego koszty. Podała też że w przypadku skorzystania z oferty najmu pojazdu zastępczego od innego podmiotu akceptuje stawki w przypadku pojazdów klasy B do 86 zł brutto za dobę.

Dowód:

- zgłoszenie szkody z dnia 28 listopada 2017 r. płyta CD k. 96;

- wiadomość e-mail z dnia 29 listopada 2017 r. k. 54-55;

- akta szkody nr(...), płyta CD k. 96;

- zeznania świadka E. J. k. 114-115;

- zeznania P. H. k. 115-116;

Dnia 5 grudnia 2017 r. sporządzono protokół szkody, w którym wskazano, iż naprawa może być ekonomicznie nieuzasadniona.

Dowód:

- protokół szkody k. 34-36;

Pismem z dnia 6 grudnia 2017 r. powódka dokonała zgłoszenia szkody na osobie, wnosząc o wypłatę odszkodowania w kwocie 15 000 zł.

Tego samego dnia poszkodowana dowiedziała się o danych sprawcy zdarzenia.

Dowód:

- pismo z dnia 6 grudnia 2017 r. k. 78-79;

- fotografia notatki k. 120-121;

Pismem z dnia 21 grudnia 2017 r. poinformowano poszkodowaną o zakończeniu czynności wyjaśniających w związku ze zdarzeniem z dnia 13 listopada 2017 r. oraz o skierowaniu wniosku o ukaranie sprawcy zdarzenia.

Dowód:
- pismo z dnia 21 grudnia 2017 r. k. 122;

Dnia 18 stycznia 2018 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelała na rzecz powódki wierzytelność przysługującą jej w stosunku do (...) spółki akcyjnej w S. w związku ze szkodą z dnia 13 listopada 2017 r. w szczególności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 18 stycznia 2018 r. k. 20;

- zeznania świadka E. J. k. 114-115;

Dnia 23 stycznia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 7257 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego za okres od 21 listopada 2017 r. do dnia 18 stycznia 2018 r., przy dobowej stawce najmu wynoszącej 100 zł netto przez okres 59 dni.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 25;

Pismem z dnia 24 stycznia 2018 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności, wnosząc o zapłatę kwoty 7257 zł tytułem faktury za najem pojazdu zastępczego oraz kwoty 200 zł tytułem kosztów holowania w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 24 stycznia 2018 r. k. 26-27;

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2018 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń zakwalifikowało szkodę w pojeździe poszkodowanej jako całkowitą i przyznało odszkodowanie w łącznej kwocie 3448 zł. Na wskazaną kwotę, składały się kwoty 1270 zł brutto tytułem szkody całkowitej, 200 zł tytułem kosztu holowania oraz 1978 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 86 zł oraz przy zweryfikowanym okresie najmu do 23 zamiast 59 dni.

Dowód:

- decyzja STU z dnia 17 kwietnia 2018 r. k. 28-29;

- potwierdzenie przelewu z dnia 18 kwietnia 2017 r. k. 33;

- kalkulacja naprawy k. 81-86;

Pismem z dnia 16 maja 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty pozostałej kwoty 5279 zł w terminie 5 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 16 maja 2018 r. k.30-31;

Stawki za wynajem samochodu zastępczego na rynku (...) w klasie samochodów odpowiadających marce uszkodzonego pojazdu marki C. (...) nr rej. (...), czyli pojazdu z segmentu (...) przy założeniu wynajmu na okres ponad 14 dni, a także przy uwzględnieniu braku limitu przebiegu dobowego, zniesienia udziału własnego w szkodach i przy pełnym ubezpieczeniu AC/OC/NW w końcu 2017 roku zawierały się w przedziale 119-145 zł netto/doba, średnio 132 zł netto/doba. Stawka 100 zł netto/doba zastosowana przez powódkę, była niższa od stawek stosowanych ówcześnie na ryku lokalnym.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego W. S. k. 136-143;

Sąd zaważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Podstawę prawą żądania pozwu stanowi norma wyrażona w art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którą przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z normą wyrażoną w § 4 art. 822 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Odpowiedzialność pozwanej wynika również z ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Norma zawarta w art. 35 ustawy stanowi, iż ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela wobec poszkodowanego obejmuje szkody na osobie oraz szkody w mieniu (art. 34 ust. 1 powołanej ustawy).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Zgodnie z normą wyrażoną w art. 436 § 2 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Natomiast zgodnie z normą zawartą w art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Rolą odszkodowania jest wyrównanie uszczerbku majątkowego poszkodowanego – również przy cesji wierzytelności. Stąd zawsze dla ustalenia odszkodowania konieczne jest określenie faktycznego uszczerbku w majątku poszkodowanego.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu, ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej.

Legitymacja powódki do dochodzenia roszczeń na własną rzecz wynika z przedłożonej przez nią umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Sporna była wysokość szkody, gdyż powódka wskazywała, że wypłacone przez pozwaną odszkodowanie w wysokości 1978 zł jest zaniżone.

W spornym zakresie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony w szczególności protokole szkody z dnia 5 grudnia 2017 r., wiadomości e-mail z dnia 29 listopada 2017 r.

Jak wynika z przedłożonych dokumentów, pozwana poinformowała powoda o wysokości akceptowalnych stawek, w rozpoznawanym przypadku o stawce dobowej wynoszącej 86 zł do której pozwany mógł zweryfikować dobową stawkę najmu zastosowaną przez podmiot trzeci- powódkę.

Odpowiedzialność pozwanej nie była kwestionowana przez strony, czego dowodem jest nadto wypłata przez pozwaną odszkodowania za szkodę. Strona pozwana podnosiła jednakże, iż roszczenie powódki jest zawyżone, a wypłacone odszkodowanie w wysokości 1978 zł w pełni rekompensuje powstałą szkodę. Nadto pozwana wskazała, iż mimo poinformowania powódki działającej w imieniu i na rzecz poszkodowanej wiadomością e mail z dnia 29 listopada 2017 r. o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem podmiotu współpracującego z pozwaną oraz wskazania akceptowalnych stawek dobowych najmu, w tym przypadku dla pojazdu klasy (...) w kwocie 86 zł, poszkodowana w żaden sposób nie ustosunkowała się do przedstawionej oferty. Podkreślona została w tej informacji okoliczność pokrycia wszelkich kosztów takiego najmu, czyli kwestia najistotniejsza dla poszkodowanego. Tym samym poszkodowana dostała informację o możliwości zorganizowania bezpłatnego najmu pojazdu zastępczego, miał też wiedzę jak z tej możliwości skorzystać. Skuteczność takiego złożenia oferty zorganizowania najmu potwierdził Sąd Okręgowy w Szczecinie w sprawie VIII Ga 525/18.

Z okoliczności sprawy nie wynika też, iż po stronie poszkodowanej zachodziły przeszkody w ewentualnym skorzystaniu z oferty pozwanej. W ocenie Sądu, gdyby poszkodowana przyjęła ofertę pozwanej szkoda byłaby mniejsza, poszkodowana zaniechał także współdziałania z pozwanym, nie podejmując nawet próby ustalenia szczegółów i warunków najmu. W ocenie Sądu Rejonowego zignorowanie propozycji ubezpieczyciela, powoduje, że poszkodowana traci możliwość domagania się pokrycia kosztów najmu w kwocie wyższej niż wynikająca z propozycji ubezpieczyciela. Zdaniem Sądu zainteresowanie się propozycją ubezpieczyciela nie nastręcza poszkodowanemu żadnych trudności.

Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jednakowoż istnieje też obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.), co określa się ogólnie obowiązkiem minimalizacji szkody. Nie ma w tym zakresie więc racji powód, którego twierdzenia można sprawdzić do żądania akceptacji każdej stawki najmu. Kwestia ta jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Oczywiście poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania oferty najtańszej i najkorzystniejszej. Uznając, że sam fakt poszkodowania i koniczność aktywności poszkodowanego w zakresie likwidacji szkody jest sam w sobie na tyle obciążający i absorbujący, pierwszeństwo przyznać należy zapewnieniu poszkodowanemu komfortu, a nawet poczucia bezpieczeństwa i profesjonalnego wsparcia. Nie jest więc tak że zawsze najtańsza oferta będzie najkorzystniejsza. Ubezpieczyciele także wyciągają wnioski z orzecznictwa Sądów i zauważalna stała się tendencja organizowania przez nich najmu pojazdu zastępczego. Sąd na podstawie podobnych spraw dostrzega, że zdarzają się sytuacje że propozycja najmu jest tak zawoalowana, że niedostrzegalna w natłoku informacji, bywa że jest iluzoryczna, a eksponowany koszt najmu nie zawiera w sobie wszystkich istotnych dla poszkodowanego elementów lub wiąże się z różnymi niedogodnościami, tyle że nie ma podstaw z góry zakładania takiej sytuacji. Zauważyć też należy fakt, że to ubezpieczyciel sprawcy finansuje najem pojazdu zastępczego i musi mieć on zagwarantowany wpływ na ten najem. W przeciwnym wypadku doszłoby do sytuacji, gdzie firmy zajmujące się wynajmem pojazdów zastępczych i które zapewniają poszkodowanego o bezpłatności ich usług, same dyktują jaka stawka jest dla nich odpowiednia.

Należy też podkreślić, że kwestia określenia czy faktycznie oferta najmu złożona przez ubezpieczyciela jest niekorzystna, nie może być oderwana od sytuacji poszkodowanego, okoliczności w jakich on korzystał ze swojego pojazdu oraz również z faktu że dochodzi do najmu pojazdu zastępczego, co może z natury determinować pewne ograniczenia.

W zakresie długości najmu pojazdu zastępczego, to Sąd przyjął okres 50 dni. Kolizja miała miejsce w dniu 13 listopada 2017 r., a najem od powódki rozpoczął się w dniu 21 listopada 2017 roku, a powódka działając w imieniu poszkodowanej zgłosiła szkodę dopiero 28 kwietnia 2017 r. Miała w sprawie miejsce nieuzasadniona zwłoka w zgłoszeniu szkody, w trakcie gdy biegł już okres najmu. Poszkodowana będąc przesłuchiwaną zeznała, że nie było żadnych przeszkód w identyfikacji sprawcy kolizji, który został spisany na miejscu zdarzenia i danymi tymi dysponowała Policja. Powódka jako profesjonalista w zakresie dochodzenia roszczeń ze szkód komunikacyjnych wie w jaki sposób postępować, gdzie szukać informacji o sprawcy szkody. Brak uzasadnienia dlaczego zgłoszenie nastąpiło dopiero 28 listopada 2017 roku. Sąd przyjął jako początek okresu najmu zatem dzień 29 listopada 2017 r., tj. dzień po zgłoszeniu, przyjmując jeden dzień koniczny na organizację samochodu zastępczego. Sąd zaakceptował okres najmu do 18 stycznia 2018 roku, kiedy poszkodowana zwróciła pojazd zastępczy. Faktem jest że miała miejsce szkoda całkowita, poszkodowana zeznała że podał jej to technik dokonujący oględzin. Osoba ta też zaznaczyła rubrykę w protokole szkody że naprawa może być ekonomicznie nieuzasadniona. W ocenie Sądu brak jest danych aby technik dokonujący oględzin był upoważniony w imieniu pozwanej do podjęcia ostatecznej decyzji o kwalifikacji szkody i jego twierdzenia w trakcie oględzin nie mają większego znaczenia. Zaznaczył on tez rubrykę w protokole że naprawa MOŻE BYĆ ekonomicznie nieuzasadniona. Zatem sam ubezpieczyciel w formularzu szkody założył, iż zdanie technika jest tylko propozycją. Kluczowe w sprawie było to że odszkodowanie za zniszczony samochód zostało wypłacone w dniu 18 kwietnia 2018 roku, a więc po zakończeniu najmu. Funkcją takiego odszkodowania jest usuniecie skutków zdarzenia wywołującego szkodę, co praktycznie przy uszkodzeniu pojazdu sprowadza się do jego naprawy lub zastąpienia nowym Temu służy kwota odszkodowania. Póki nie jest ona wpłacona istnieją podstawy do najmu pojazdu zastępczego. W tym zakresie pełną kontrolę nad okresem najmu ma ubezpieczyciel, ponieważ nic nie stało na przeszkodzie w wypłaceniu odszkodowania wcześniej

Mając powyższe na uwadze, w świetle niewykazania przez stronę powodową przyczyn nieskorzystania przez poszkodowaną z oferty najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwaną a także wobec niewykazania zasadności dla skorzystania z oferty powódki powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Za uzasadnioną stawkę najmu, Sąd uznał stawkę zaproponowaną przez ubezpieczyciela tj. 86 zł netto/doba a okres najmu 50 dni.

Mając powyższe na uwadze kwota należnego odszkodowania wynosiła 4300 zł (50 dni x 86 zł). Biorąc pod uwagę, iż ubezpieczyciel sprawcy wypłacił odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1978 zł powództwo zasługiwało na uwzględnienie w wysokości kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kosztem najmu ustalonym przez Sąd a kwotą dotychczas wypłaconego odszkodowania tj. w zakresie kwoty 2333 zł i taką kwotę należało zasądzić w pkt I, oddalając powództwo w pozostałym zakresie również w zakresie dochodzonych odsetek od dnia 25 lutego 2019 r.

Powódka wezwał pozwaną do zapłaty pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. wobec czego żądanie odsetek przysługuje powódce po upływie 30 dni na wydanie przez pozwaną decyzji tj. od dnia 1 marca 2018 r. zgodnie z art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Ponieważ powódka wygrała sprawę w 44 % a przegrała w 56 %. Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 264 złotych, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 1800 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 865,92 złotych z czego 48 % daje kwotę 1296,64 złotych, przy czym strona pozwana nie poniosła kosztów związanych z rozpoznawaną sprawą o czym orzeczono w pkt III wyroku.

O zwrocie nadpłaconych kosztów sądowych w kwocie 634,08 zł powódce orzeczono w pkt IV na podstawie art. 84 ust. 2 u.k.s.c..

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)