Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. H.

przeciwko (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.297 (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt siedem) złotych i 65 (sześćdziesiąt pięć) groszy z odsetkami ustawowymi od dnia 8 sierpnia 2017 roku do dnia zapłat;

2.  Zwraca powodowi od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 594 (pięćset dziewięćdziesiąt cztery) złote i 72 (siedemdziesiąt dwa) grosze tytułem nadpłaconej zaliczki;

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.257 (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych i 28 (dwadzieścia osiem) groszy tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 1187/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 maja 2018 powód P. H. złożył przeciwko pozwanej (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 1.297,65 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 8 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W piśmie wskazano, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzony został pojazd, którym poruszał się poszkodowany J. B.. Sprawca szkody posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W.. W związku z niemożliwością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu poszkodowana zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 23).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 27) zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż kwestionuje należność objętą pozwem co do wysokości. Zakwestionowała legitymację czynną powoda oraz dzienną stawkę najmu i okres najmu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki T. o numerze rejestracyjnym (...) należący do J. B.. Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne oraz wydruk karta 70;

Po szkodzie poszkodowany kontaktował się z ubezpieczycielem zgłaszając szkodę. Ubezpieczyciel powiadomił poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego na pośrednictwem podmiotu współpracującego z ubezpieczycielem. Ubezpieczyciela nie posiadał jednak w ofercie takich pojazdów, które mogłyby wyjechać za granicę. Po przekazaniu takiej potrzeby przez poszkodowaną zakład nie zaoferował poszkodowanej pojazdu.

Poszkodowany przekazał pojazd do naprawy. Pojazd był potrzebny poszkodowanemu w każdym dniu. Poszkodowany wyjeżdżał pojazdem zastępczym między innymi za granicę do Niemiec do S.. Najem trwał taki okres, jak naprawa pojazdu uszkodzonego.

Dowód;

- zeznania świadka J. B., karta 51-51v;

W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, poszkodowany zawarł w dniu 20 czerwca 2017 roku z P. H. spółka umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęty został pojazd R. (...).

Najem trwał 11 dni. Z tytułu najmu wystawiono fakturę VAT na kwotę 1.758,90 złotych brutto, przyjmując, że kwota ta stanowi iloczyn 11 dni najmu przy stawce 130 złotych netto powiększonej o podatek VAT za jeden dzień najmu.

D.:

- umowa najmu, karta 13-14;

- faktura, karta 15;

- zeznania świadka J. B., karta 51-51v;

Pojazd uszkodzony był naprawiany a po szkodzie nie był wyłączony z możliwości eksploatacji. Najem pojazdu zastępczego zakończył się z chwilą naprawy pojazdu uszkodzonego.

Dowód:

- zeznania świadka J. B., karta 51-51v;

Ubezpieczyciel, w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił wynajmującym pojazdu, z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 461,25 złotych. Ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu 10 dni przy stawce dziennej 75 złotych brutto za dobę.

Niesporne

Wynajmujący wzywał ubezpieczyciela do zapłaty.

J. B. zawarł z P. H. umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji, karta 12;

Uzasadniony i faktycznie udokumentowany łączny czas trwania naprawy pojazdu uszkodzonego a tym samym najmu pojazdu wynajętego to okres 11 dni.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie (...) w połowie 2017 roku w opcji bez limitu kilometrów i ze zniesionym udziałem własnym wynosiły w przedziale 5-15 dni średnio 137 złotych netto za dobę (od 109 złotych do 160 złotych).

Pojazd wynajęty i uszkodzony należały do klasy B.

Brak było możliwości najmu pojazdu za kwotę 75 złotych za dobę najmu, przy możliwości wyjazdu za granicę.

Dowód:

- opinia biegłego, karta 56-62a;

- pismo karta 70;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód dochodzi kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania (1.758,90 złotych – 461,25 złotych = 1.297,65 złotych).

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Pozwany kwestionował jednak legitymację czynną powoda.

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności. Sąd nie miał wątpliwości co do skuteczności zawartej pomiędzy powódka, a poszkodowanym umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (§ 1), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta. Przelew powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta i jego wyłączenie ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go dotychczas z dłużnikiem. Wierzycielem staje się cesjonariusz, który nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu.

Za wykonanie umowy najmu powód nie miał otrzymać wynagrodzenia w formie świadczenia pieniężnego, a świadczeniem wzajemnym poszkodowanego było przeniesienie wierzytelności. W związku z powyższym zarzut braku legitymacji powoda należało uznać za chybiony. Wydaje się zresztą, że zarzut ten pozwana podniosła wyłącznie na potrzeby postępowania, gdyż w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi odpowiednią kwotę nie kwestionując jego uprawnienia co do zasady.

W niniejszym postępowaniu poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanej za powstałą szkodę, jak i obowiązek wypłaty odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego. Sporna okazała się jedynie jego wysokość stawki dziennej i okres najmu. Pozwany za zasadny uznał krótszy okres najmu i niższą stawkę.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, a także - opinii biegłego, nie kwestionowanej przez strony.

Nie sposób zgodzić się z zarzutem pozwanej, jakoby przyjęta przez powoda stawka dobowa najmu wynosząca 130 zł za dobę była stawką zawyżoną. Stosownie do niekwestionowanej przez strony opinii biegłego stawki najmu wynosiły w przedziale od 109 złotych do 160 złotych a zatem średnio 137 złotych za dobę.

Wiadomość ubezpieczyciela o możliwości najmu pojazdu zastępczego należało potraktować nie jako ofertę najmu a jedynie informację. Zgodnie z opinią biegłego, której pozwany nie kwestionował, nie było możliwości najmu pojazdu o klasie pojazdu uszkodzonego za stawkę wskazaną przez ubezpieczyciela. Pozwany nie wykazał, że najem byłby możliwy w dniu zgłoszenia takiej potrzeby przez poszkodowanego, z urzędu sądowi jest wiadome, że o ile w ogóle jest możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, to najem następuje po kilku bądź kilkunastu dniach. Ponadto, co zeznał świadek a nie kwestionował tego pozwany, nie było możliwości zapewnienia przez ubezpieczyciela najmu z możliwością wyjazdu za granicę.

Do możliwości najmu pojazdu przez pozwaną za wskazaną przez nią stawkę (75 złotych) odniósł się powód wskazując, że nie jest możliwe wynajęcie pojazdu za taką kwotę, wskazał, że pozwany nie udowodnił tego, że było możliwe wynajęcie takiego pojazdu za pośrednictwem pozwanego za wskazywaną przez niego stawkę.

W kontekście powyższego należało ustalić zasadność (wysokość) stawki przyjętej w umowie najmu.

Biegły w sporządzonej opinii jednoznacznie wskazał, iż w okresie zawarcia umowy najmu przedmiotowa stawka, zastosowana przez powoda stanowiła stawkę rynkową. Podkreślenia wymaga fakt, że zastosowana stawka 130 złotych była zbliżona do stawki średniej w tamtym okresie. Co do okresu najmu (11 dni) był to okres zasadny i jedynie o jeden dzień dłuższy niż uznany przez ubezpieczyciela.

Opinia w sprawie wydana przez biegłego sądowego W. S. była spójna, logiczna i wyczerpująca, a metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wiarygodną.

Wysokość odszkodowania powinna być pochodną szkody ustalonej stosownie do art. 361 k.c. Jeśli więc biegły w toku postepowania wskazuje, że stawka przyjęta w umowie najmu przez powoda odpowiada akceptowalnej stawce na rynku lokalnym w danym okresie, to brak jest podstaw w ocenie Sądu do kwestionowania wskazanej stawki, czy uznania jej za zawyżoną.

Skoro zatem zasadny czas najmu to 11 dni przy stawce 130 złotych + podatek VAT powód mógł dochodzić i dochodził kwoty stanowiącej równicę między kwota ze spornej faktury a otrzymaną od ubezpieczyciela (1.758,90 złotych – 461,25 złotych = 1.297,65 złotych).

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Z uwagi na treść art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana winna spełnić świadczenie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia w tej sprawie, a najpóźniej w terminie 14 dni od momentu, w którym wyjaśnienie wszystkich okoliczności stało się możliwe (art. 817 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał sprawę w całości.

Na poniesione przez powoda koszty w kwocie 1.257,28 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 270 złotych, wraz z opłatą od pozwu 65 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, część zaliczki na poczet opinii biegłego 905,28 złotych, gdzie pozostała kwota na wynagrodzenie biegłego pobrana została z zaliczki pozwanego.

Dodatkowo zwrócono powodowi nadpłaconą zaliczkę (art. 80 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) w kwocie 594,72 złotych (1.500 złotych – 905,28 złotych).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2.(...)

(...)

3. (...)