Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w G.

przeciwko (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zwraca pozwanemu od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 537 (pięćset trzydzieści siedem) złotych i 28 (dwadzieścia osiem0 groszy tytułem nadpłaconej zaliczki;

4.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.079 (dwa tysiące siedemdziesiąt dziewięć) złotych i 72 (siedemdziesiąt dwa) grosze tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 1737/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 lipca 2018 powód (...) spółka akcyjna w G. złożyła przeciwko pozwanej (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 8.791,70 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 8 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W piśmie wskazano, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzony został pojazd, którym poruszał się poszkodowany M. Ł.. Sprawca szkody posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W.. W związku z niemożliwością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu poszkodowana zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 65).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 69) zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż kwestionuje należność objętą pozwem co do wysokości. Zakwestionowała legitymację czynną powoda oraz dzienną stawkę najmu i okres najmu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 stycznia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...)AVnależący do M. Ł.. Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne

Po szkodzie poszkodowany kontaktował się z ubezpieczycielem zgłaszając szkodę. Ubezpieczyciel powiadomił zgłaszającą szkodę partnerkę poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego na pośrednictwem podmiotu współpracującego z ubezpieczycielem. Ubezpieczyciel powiadomił zgłaszającego szkodę również o tym, że jeśli nie skorzysta z pojazdu oferowanego przez ubezpieczyciela, tenże przyzna za jeden dzień najmu kwotę 170 złotych.

Dowód;

- nagranie CD karta 73 koperta;

- zeznania świadka M. Ł., karta 96 – 96v;

W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, poszkodowany zawarł w dniu 26 stycznia 2017 roku z (...) spółka akcyjna w G. spółka umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęty został pojazd V..

Najem trwał 33 dni. Z tytułu najmu wystawiono fakturę VAT na kwotę 12.136,41 złotych brutto, przyjmując, że kwota ta stanowi iloczyn 33 dni najmu przy stawce 299 złotych netto powiększonej o podatek VAT za jeden dzień najmu.

D.:

- umowa najmu, karta 39;

- faktura, karta 45;

- zeznania świadka M. Ł., karta 96 – 96v;

Pojazd uszkodzony był naprawiany a po szkodzie nie był wyłączony z możliwości eksploatacji. Najem pojazdu zastępczego zakończył się z chwilą naprawy pojazdu uszkodzonego.

Dowód:

- zeznania świadka M. Ł., karta 96 – 96v;

Ubezpieczyciel, w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił wynajmującym pojazdu, z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 2.210 złotych. Ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu 13 dni przy stawce dziennej 170 złotych brutto za dobę.

Niesporne

Wynajmujący wzywał ubezpieczyciela do zapłaty.

Niesporne

M. Ł. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji, karta 41;

Uzasadniony i faktycznie udokumentowany łączny czas trwania naprawy pojazdu uszkodzonego a tym samym najmu pojazdu wynajętego to okres 15 dni.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego (M. (...)) bez limitu kilometrów ze zniesionym udziałem własnym zawierała się w przedziale 200 – 310 złotych średnio 264 złote. Cena netto za dobę wynajęcia pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu wynajętego V. (...) (...) zawierała się w przedziale 197 – 265 złotych, średnio 228 złotych.

Dowód:

- opinia biegłego, karta 110-124;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części (3,8%).

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód dochodzi kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych między innymi o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania (12.136,41 złotych – 2.210 złotych) . Powód żądał zapłaty kwoty 8.791.70 złotych,

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności. Sąd nie miał wątpliwości co do skuteczności zawartej pomiędzy powódka, a poszkodowanym umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (§ 1), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta. Przelew powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta i jego wyłączenie ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go dotychczas z dłużnikiem. Wierzycielem staje się cesjonariusz, który nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu.

Za wykonanie umowy najmu powód nie miał otrzymać wynagrodzenia w formie świadczenia pieniężnego, a świadczeniem wzajemnym poszkodowanego było przeniesienie wierzytelności. W związku z powyższym zarzut braku legitymacji powoda należało uznać za chybiony. Wydaje się zresztą, że zarzut ten pozwana podniosła wyłącznie na potrzeby postępowania, gdyż w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi odpowiednią kwotę nie kwestionując jego uprawnienia co do zasady.

W niniejszym postępowaniu poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanej za powstałą szkodę, jak i obowiązek wypłaty odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego. Sporna okazała się jedynie jego wysokość stawki dziennej i okres najmu. Pozwany za zasadny uznał krótszy okres najmu (13 dni) i niższą stawkę.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, a także - opinii biegłego, nie kwestionowanej przez strony. Podkreślenia wymaga fakt, że pismo pozwanego z dnia 21 marca 2019 roku nie zawiera zarzutów a jedynie polemikę z opinią biegłego, postulat, aby rozliczać jako konieczny czas najmu, czas faktycznego przestoju. Nie wskazano zarzutów iż biegły pewnych okoliczności nie uwzględnił. Zdaniem sądu, biegły, zgodnie z treścią pisma pozwanego, brał pod uwagę dni wolne od pracy oraz inne okoliczności determinujące długość faktycznego (nie tylko technologicznego) czasu naprawy pojazdu.

W zakresie okresu najmu biegły wskazał, że czas zasadny to 15 dni, powód zaś wynajmował pojazd zastępczy przez okres 33 dni, pozwany jednocześnie uznał za zasadny czas 13 dni.

W zakresie okresu najmu biegły wyjaśnił i wykazał przedstawiając stosowne wyliczenia, że najem trwać powinien 15 dni. Nie może zejść z pola widzenia fakt, że urealniony czas do naprawy pojazdu wynosił 6 dni. Podzielić należy ustalenia biegłego, że wydłużony czas naprawy spowodowany był opieszałym działaniem (...), w tym wydłużonym czasem składania zamówień na części zamienne.

Co do stawki najmu sąd przyjął jako wiarygodną opinię biegłego, nie mniej jednak sąd przyjął, że stawka ustalona i wskazana przez ubezpieczyciela jest zasadna.

Z rozmowy telefonicznej przeprowadzonej przez zgłaszającego szkodę wynika, że ubezpieczyciel oferował poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego, wskazując, że może dostarczyć pojazd zastępczy. Powiadomił, że jeśli nie skorzysta z takiego najmu poszkodowany, zwrot wyniesie 170 złotych za jeden dzień najmu. Poszkodowany nie był zainteresowany bezpłatnym najmem pojazdu, nie wyjaśnił z jakich przyczyn. Nie ma więc na tym etapie podstaw do badania, czy ubezpieczyciel składał ofertę najmu poszkodowanemu, czy przedstawił jej warunki, skoro poszkodowany nie był w ogóle zainteresowany najmem pojazdu ubezpieczyciela, nie wyjaśnił również z jakich przyczyn nie był takim najmem zainteresowany. Skoro zatem ubezpieczyciel oferował pojazd zastępczy poszkodowanemu, a w przypadku wynajęcia z innego źródła oferował 170 złotych za dobę najmu, to aby zadośćuczynić zasadzie minimalizacji szkody, poszkodowany powinien wynająć pojazd do kwoty 170 złotych netto za dobę. Ma rację pozwany, że poszkodowany nie musi szukać najmu najtańszego. Poszkodowany był jednak zwolniony z takiego poszukiwania albowiem ubezpieczyciel sam znalazł dla niego taki najem. Skoro zatem nie skorzystał z takiej okazji brak jest podstaw do przyznania kwoty przewyższającej tę, którą za zasadną przyznał ubezpieczyciel.

Skoro zatem zasadny czas najmu to 15 dni przy stawce 170 złotych to powód mógł kwoty 340 złotych. Ubezpieczyciel w swoim rozliczeniu uwzględnił bowiem 13 dni najmu po stawce 170 złotych za jeden dzień.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono.

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Z uwagi na treść art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana winna spełnić świadczenie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia w tej sprawie, a najpóźniej w terminie 14 dni od momentu, w którym wyjaśnienie wszystkich okoliczności stało się możliwe (art. 817 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwany wygrał sprawę w zasadniczej części 96,2%, stąd kosztami procesu w myśl art. 100 k.p.c. należało w całości obciążył powoda.

Na poniesione przez powoda koszty w kwocie 2.079,72 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 1.800 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, część zaliczki na poczet opinii biegłego 262,72 złotych, gdzie pozostała kwota na wynagrodzenie biegłego pobrana została z zaliczki powoda.

Dodatkowo zwrócono pozwanemu nadpłaconą zaliczkę (art. 80 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) w kwocie 537,28 złotych (800 złotych – 262,72 złotych).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

3. (...)