Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt XI GC 1797/18

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu „zwykłym”

(...) spółka jawna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 5.183 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 1 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem wypłaty pełnego odszkodowania związanego z najmem pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty z dnia 12 września 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana (...) spółka akcyjna w W. wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W toku postępowania strony potrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 22 sierpnia 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) nr rej. (...) należący do segmentu (...)- samochodów klasy średniej, którego właścicielem był J. B.. Sprawca szkody posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w W.. Szkoda została zgłoszona pozwanej.

Dnia 22 sierpnia 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego wraz z cesją wierzytelności, na mocy której wynajął samochód marki F. (...), przy stawce dobowej najmu wynoszącej 160 zł netto za dobę. Jednocześnie strony zawarły umowę cesji wierzytelności, na podstawie której poszkodowany J. B. przeniósł na powódkę wierzytelność przysługującą mu z tytułu najmu pojazdu zastępczego w stosunku (...) spółki akcyjnej w W., co stanowiło formę zapłaty za najem.

Bezsporne, a nadto dowód:

- akta szkody na płycie DVD k.42,

- umowa najmu z dnia 22.08.2017 r. k.10-13,

- umowa cesji k.14-15,

- arkusz zdawczo odbiorczy pojazdu k.17,

Pierwsze oględziny pojazdu zrealizowane przez rzeczoznawcę pozwanego w warsztacie (...) M. T. w S., odbyły się w dniu 22 sierpnia 2017 r. W dniu 23 sierpnia 2017 r. pozwany sporządził kalkulację kosztów naprawy, którą przesłał do warsztatu naprawczego drogą elektroniczną w dniu 31 sierpnia 2017 r. Tego samego dnia warsztat naprawczy zgłosił ujawnienie po rozbrojeniu pojazdu uszkodzeń kraty wlotu powietrza i wzmocnienia czołowego, wnioskując o dodatkowe oględziny.

W dniu 14 września 2017 r. warsztat naprawczy monitował pozwanego o realizację oględzin przesyłając w załączeniu sporządzony przez siebie kosztorys naprawy, obejmujący także wymianę wzmocnienia i kraty.

Dodatkowe oględziny pojazdu przez rzeczoznawcę pozwanego zostały zrealizowane w środę, 20 września 2017 r. Kosztorys naprawy sporządzony przez pozwanego po dodatkowych oględzinach pojazdu został przesłany do warsztatu naprawczego w dniu 25 września 2017 r. Tego samego dnia pozwany przesłał do warsztatu informację o akceptacji zakresu naprawy przedstawionego przez warsztat naprawczy.

Dnia 28 września 2017 r. w wiadomości elektronicznej warsztat naprawczy poinformował pozwanego, że po jeździe próbnej ujawnił niesprawność łożyska koła przedniego prawego w omawianym pojeździe, która zdaniem warsztatu była skutkiem zdarzenia szkodowego. W załączeniu do tej wiadomości warsztat naprawczy przesłał do pozwanego kosztorys naprawy uwzględniający dodatkowo wymianę tego łożyska wraz z piastą. Tego samego dnia pozwany odmówił uznano tego uszkodzenia jako związanego ze szkodą.

W dniu 30 września 2017 r. warsztat naprawczy zamówił niezbędne do realizacji naprawy części zamienne. Naprawa pojazdu rozpoczęła się w poniedziałek - 2 października 2017 r., a zakończyła 6 października 2017 r. Naprawiony pojazd został wydany poszkodowanemu w sobotę, 7 października 2017 r. i tego samego dnia poszkodowany zwrócił powódce wynajęty samochód zastępczy. Najem trwał 47 dni tj. od dnia 22 sierpnia 2017 r. do dnia 7 października 2017 r.

W dniu 5 października 2017 r. (...) M. T. wystawił na rzecz J. B. fakturę Vat tytułu naprawy pojazdu F. (...) nr rej. (...) na kwotę 9.843,21 zł.

Dowód:

- korespondencja mail (...) M. T. k.67, 73-76,

- informacja o wysokości szkody k.68,

- kalkulacja naprawy k.68v. – 72,

- akta szkody na płycie DVD, k.42,

- wydruk korespondencji e-mail k.40,

- kalkulacja (...) M. T. k.82-84,

- protokół oględzin dodatkowych (w aktach szkody na płycie CD) k.42

- arkusz naprawy k.23,

- faktura Vat (...) k. 22,

- arkusz zdawczo-odbiorczy k.17,

W dniu 26 października 2017 roku (...) spółka jawna w S. wystawiła na J. B. fakturę Vat nr (...) na kwotę 7.520 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego umowa nr (...).

Dowód:

- faktura k.16,

Decyzją z dnia 31 października 2017 r. powódka została poinformowana przez pozwaną, że w związku ze zdarzeniem z dnia 19 sierpnia 2017 roku dotyczącym szkody w pojeździe F. (...) nr rej. (...) przyznano odszkodowanie w wysokości 2.337 zł, tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- decyzja pozwanej z dnia 31.10.2017 r. k.39,

Wezwaniem do zapłaty z dnia 8 stycznia 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 5.183 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.19-21

Zasadnym okres wynajmu samochodu zastępczego trwał od 22 sierpnia 2017 r. do dnia 4 października 2017 r., kiedy to przy zachowaniu przez warsztat naprawczy należytej staranności naprawa pojazdu, a wraz z nią i wynajem samochodu zastępczego powinny ulec zakończeniu. Łącznie stanowi to 44 dni.

Stawki za wynajem samochodu klasy pojazdu uszkodzonego, tj. (...) , bez limitu kilometrów dziennego przebiegu, z pełnym ubezpieczeniem OC/AC/ (...), z wykupionym udziałem własnym, w lecie 2017 roku, zawierały się w przedziale od ok. 168 do ok. 224 zł netto, za dobę, przeciętnie - około 192 zł netto za dobę. Stawka użyta przez powoda w umowie najmu była wyraźnie niższa od stawek na rynku lokalnym.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego W. S. k.138-148,

- cennik wynajmu aut osobowych firmy (...) k.52,

- cennik wynajmu aut osobowych firmy (...) k.53

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Stan faktyczny sprawy wynikał ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, które nie były kwestionowane.

W sprawie między stronami bezsporna była odpowiedzialność pozwanej za szkodę i konieczność najmu pojazdy zastępczego przez poszkodowanego, spór zaś dotyczył uzasadnionego okresu najmu oraz stawki najmu.

W pierwszej kolejności badając z urzędu legitymację procesową stron, uznano, że zarówno powód jak i pozwany byli uprawnienie do występowania w procesie. Legitymacja czynna wynikała z przedłożonej umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Należy również zwrócić uwagę na art. 510 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania. Niewątpliwie poszkodowany – cedent przeniósł swoja wierzytelności odszkodowawczą na powoda, co stanowiło rodzaj zapłaty za wynajem pojazdu zastępczego.

Zgodnie z art. 822 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.). Odpowiedzialność odszkodowawcza powinna być ustalona według reguł określonych w art. 361-363 k.c. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w pełnym zakresie, lecz w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Zgodnie z zasadą kompensacji odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Niewątpliwie również koszty – szkoda związana z koniecznością najmu pojazdu zastępczego, mieści się w ramach ww. obowiązku ubezpieczyciela.

Odnoszą się do pierwszego z zarzutów pozwanego w zakresie nieadekwatnego okresu najmu, uznano go za zasadny jedynie w części. Na tą okoliczności przeprowadzono dowód z opinii biegłego, jak i dowody z dokumentów znajdujących się w aktach szkody, jak i wydruków z wiadomości e-mail przedłożonych do sprawy przez warsztat naprawy. W dniu 22.08.2017r. poszkodowany nie mógł dysponować samochodem gdyż podlegał on pierwszym oględzinom z udziałem rzeczoznawcy pozwanej, tym samym najem pojazdu zastępczego w tym dniu był zasadny. W toku prawidłowego działania ubezpieczyciela, powinien on już następnego dnia sporządzić i przesłać do warsztatu kosztorys naprawy, tym bardziej, że samochód pozostał w warsztacie, gdzie bez zbędnej zwłoki przystąpiono do dalszych czynności związanych z naprawę tj. rozbrojeniem pojazdu. Nie było uzasadnione żadnymi wykazanymi przez pozwaną okolicznościami wstrzymywanie się z przesłaniem kalkulacji naprawczy do warsztatu. Zdaniem sądu taka opieszałość nie może rodzić negatywnych skutków dla poszkodowanego, jak i obciążać warsztatu naprawczego, który w tym czasie dążąc do zakończenia naprawy, kontynuował niezbędne czynności. Zdaniem sądu byłoby to sprzeczne z istotę i celem umowy ubezpieczenia. W wyniku podjętych czynności ujawniły się zaś kolejne uszkodzenia. Jak wyjaśniał biegły – posiadający w tym zakresie konieczną wiedze i doświadczenie - rozbrojenie pojazdu celem jego naprawy, powodowało niecelowość, a być może nawet brak możliwości ponownego montażu zdjętych elementów. Tym samym opierając się w tym względzie na wiedzy specjalistycznej biegłego, uznano, że istotnie mimo uszkodzeń nie wyłączających pojazdu z eksploatacji, po rozpoczęciu procesu związanego z naprawą, poszkodowany nie miał już możliwości korzystania z pojazdu. Nie sposób również uznać, że rozpoczęcie przez pracowników warsztatu procesu naprawczego, było niezasadne czy niecelowe. Dokumentacja szkodowa wskazuje również wprost, że pozwana mimo monitu warsztatu naprawczego, dokonała dodatkowych oględziny dopiero w dniu 20.09.2017r. Zdaniem sądu istotnie w tym okresie warsztat nie mógł przystąpić do dalszego etapu naprawy, gdyż naraziłby się na zarzut pozwanej nie wykazania dodatkowych uszkodzeń, czy ich związku ze zdarzeniem. Pozwany miał bowiem prawo bezpośrednio zweryfikować rodzaj i charakter ujawnionych uszkodzeń. Skoro jednak sam zwlekał z ich wykonaniem to nie sposób obciążyć odpowiedzialnością za to poszkodowanego czy też osoby odpowiedzialnej za naprawę. Dopiero 25.09.2017r. pozwana przyznała ujawniony po rozbrojeniu pojazdu zakres uszkodzeń i zaakceptowała kosztorys. Zdaniem sądu bez wątpienia już od 26.09.2017r. możliwe i prawidłowe działanie warsztatu powinno polegać na zamówienie niezbędnych części zamiennych. Uznano więc, że nie podjęcie tym czynności stanowiło nieprawidłowe działanie pracowników warsztatu i spowodowało zwłokę w dalszym procesie naprawy. Biegły korzystając w tym względzie ze swojej wiedzy specjalistycznej uznał również, że zgłoszone przez warsztat naprawy w dniu 28.09.2017r. uszkodzenie łożyska nie było związane ze zdarzeniem szkodowym. Tym samym istotnie warsztat naprawy nie zasadnie zwlekał z zamówieniem części. Jak wynikało z opinii biegłego uzasadniony czas gromadzenia części wynosił 2 dni, tym samym przy prawidłowym postępowaniu warsztatu już 28.09.2017r. części powinny zostać dostarczone, a tym samym od 29.09.2017r. powinna rozpocząć się rzeczywista naprawa. Mając więc na uwadze 2 dni technologicznej naprawy, 1 dzień urealnienia, ze względu na konieczność utwardzenia powłoki lakierniczej i 1 dzień na czynności administracyjne, związane z wydawaniem pojazdu, samochód powinien być wydany poszkodowanemu w dniu 4.10.2017r., co łącznie stanowiłoby 44 dni.

W zakresie drugiego z zarzutów pozwanej odnoście uchybienie przez poszkodowanemu obowiązkowi minimalizacji szkody, uznano go za niezasadny. Przede wszystkim pozwany nie zdołał wykazać, aby istotnie składał w związku z tą sprawą ofertę najmu, a tym bardziej nie wskazał kiedy i w jaki sposób to nastąpiło. W aktach szkody na płycie DVD znajduje się wiadomość e-mail z dnia 6.07.2017r. (a więc sprzed dnia szkody) zawierająca standardowy formularz informacyjny, natomiast wiadomość z dnia 21.08.2017r. (będąca odpowiedzią na wiadomość z dnia 6.07.2017r.), nie zawiera już takiej treści, a co więcej zarówno jej adresatem, jak i nadawcą byli pracownicy pozwanej. Tym samym bez wątpienia dokumenty takie nie mogły dowodzić tezy zgłaszanej przez pozwaną. Do sprzeciwu dołączono co prawda (nie poświadczony za zgodność przez uprawnionego pełnomocnika) wydruk zeskanowanego standardowego formularza informacyjnego - w dolnej części opatrzonego pieczęcią zakładu (...) (k. 38) - jednakże nie sposób ustalić kiedy został on doręczony. Co więcej nie sposób ustalić czy taka informacja dotarła do poszkodowanych. Pozwany nie wykazał, aby M. T. (prowadzący zakład naprawczy) był upoważniony przez poszkodowanego do działania w jego imieniu również w zakresie najmu pojazdu zastępczego. Co więcej sam pozwany wskazywał, że jego zdaniem w tamtym czasie to powód był pełnomocnikiem poszkodowanego. Skoro zaś informacja o najmie nie dotarła nawet do rzekomego pełnomocnika, nie sposób było uznać, aby poszkodowany miał możliwość zapoznania się z jej treścią. Uznano więc, że pozwany nie wykazał, iż faktycznie oferował poszkodowanemu pojazd zastępczy, w korzystniejszych warunkach niż powód.

W zakresie zasadności stawki najmu pojazdu zastępczego oferowanej przez powoda, przeprowadzono również dowodu z opinii biegłego, która w tym zakresie nie była kwestionowana. Podobnie sąd nie dostrzegł podstaw do jej podważania, a tym samym uznano, że istotnie stawka najmu przyjęta przez powoda, była nawet niższa niż przeciętne stawki rynkowe w okresie najmu, gdyż poszkodowany zgodził się na wynajem pojazdu klasy niższej – tj. C.

Mając to na uwadze dokonano obliczenia:

44* 160= 7040 zł

7040 – (...)= 4703 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c, uznając za zasadne ich naliczenia od 1 grudnia 2017r., a więc już po okresie, w którym pozwany podjął decyzję szkodową, a także po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc, uznając, że powód wygrał sprawę w 90 %. Łączne koszty poniesione przez powoda wynosiły 2877 zł, a pozwanego 1817 zł. Dokonując wzajemnej kompensaty orzeczono jak w pkt III wyroku.

Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 113 ust. 1 tej ustawy, stosunkowo rozdzielono wydatek na niepokryte do tej pory wynagrodzenie biegłego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)