Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Paulina Lebowska

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w P.

przeciwko (...) L. H., K. H. (1)” (...) w P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) L. H., K. H. (1)” (...) w P. na rzecz powódki (...) w P. kwotę 626,35 zł (sześćset dwadzieścia sześć złotych trzydzieści pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 317,00 zł (trzysta siedemnaście złoty) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 350/19

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym.

(...)

Pozwem z dnia 12 grudnia 2018 r. (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w P. wniosła przeciwko (...) L. H., K. H. (1)” (...) w P. o zapłatę kwoty 626,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 12 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dnia 22 grudnia 2018 r. zawarła z pozwaną umowę najmu pomieszczenia piwnicznego w budynku mieszkalno-usługowym przy ul. (...) w P. z przeznaczeniem na magazyn. Powódce przysługuje tytuł prawny do ww. nieruchomości jako współwłaścicielowi, nadto powódka pełni zarząd nad nieruchomością wspólną. Umowa została zawarta na czas nieoznaczony, czynsz najmu wynosił 35 zł netto miesięcznie powiększony o należny podatek VAT (łącznie 43,05 zł). Czynsz najmu płatny był do dnia 15 każdego miesiąca. Z tytułu łączącej strony umowy powódka wystawiła na rzecz pozwanej szereg faktur VAT, jednakże od września 2017 r. pozwana zaprzestała regulowania zobowiązań. Pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. powódka wezwała pozwana do zapłaty łącznej zaległości z tytułu czynszu najmu w kwocie 302,70 zł, w odpowiedzi pismem z dnia 3 września 2018 r. pozwana poinformowała powódkę, iż przysługuje jej tytuł prawny w postaci współwłasności zajmowanego lokalu, wobec czego w jej ocenie brak jest podstaw do regulowania należności z tytułu czynszu najmu. Mimo wymiany korespondencji strony nie osiągnęły porozumienia, ani spłaty zobowiązania, wobec czego pismem z dnia 6 listopada 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 626,35 zł tytułem powstałej zaległości kwocie 602,70 zł powiększonej o skapitalizowane odsetki. Pozwana nie spełniła roszczenia.

Nakazem zapłaty z dnia 19 grudnia 2018 r. Sad orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasadzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej oraz biernej. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zaprzeczyła, aby kiedykolwiek zawierała z powódką umowę najmu. Nadto wbrew oświadczeniu powódki zawartym w umowie, powódce nie przysługuje tytuł prawny do wynajmowanego lokalu, który stanowi cześć wspólną budynku a w konsekwencji cześć wspólną właścicieli lokali mieszkalnych, wobec czego brak jest podstaw do naliczania z tego tytułu należności. Nadto pozwana wskazała, iż korzysta z zajmowanego lokalu przez okres ponad 20 lat, zaś uprawnienie do ww. lokalu uzyskała od wspólników spółki, posiadających uprawnienia wynikające z prawa własności lokalu użytkowego i udziału w nieruchomości wspólnej. Finalnie pozwana podniosła, iż faktury VAT zostały wystawione na rzecz K. H. (1)- wspólnika spółki pozwanej, przy czym powództwo wniesione przeciwko temu wspólnikowi przed tutejszym Sądem, a zarejestrowane pod sygnaturą XI GC 270/18 zostało oddalone, jak również działalność gospodarcza spółdzielni w zakresie najmu zwolniona jest z podatku VAT, wobec czego należność winna zostać ustalona w stawce netto.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. H. (1) jest właścicielem lokalu użytkowego w budynku przy ul. (...) w S., z udziałem we współwłasności nieruchomości budynkowej i prawie użytkowania wieczystego gruntu wynoszącym (...). Prawo to nabył od J. i L. H. na mocy umowy darowizny z dnia 3 grudnia 2013 r. Prawo to ustanowiono i przeniesiono w dniu 5 grudnia 2008 r.

Właścicielem części lokali w tym samym budynku jest powodowa spółdzielnia – współużytkownik wieczysty gruntu i współwłaściciel części nieruchomości wspólnej w udziale (...).

Lokale mieszkalne w tym budynku miały przydzielone do korzystania na wyłączność piwnice. Dla lokali użytkowych nie przydzielano piwnic do korzystania, natomiast w odniesieniu do jednego lokalu, stanowiącego własność R. P., w umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowie przeniesienia tego prawa wskazano pomieszczenie piwniczne jako element tego prawa.

Pismem z dnia 10 grudnia 2008 r. J. H. działający w imieniu (...). i K. (...) spółki jawnej w P. zwrócił się do (...) w P. o przyznanie pozwanej pomieszczenia piwnicznego w budynku nr (...) przy ul. (...) w P., w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - sklepem w wynajmowanym lokalu użytkowym o pow. 157 m ^{( 2)}.

Wcześniej piwnica wynajmowana była od spółdzielni przez wspólników spółki cywilnej o tej samej nazwie. Pozwana powstała w 2004 r. z przekształcenia tej spółki w (...).

Dnia 22 grudnia 2008 r. (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w P. zawarła z (...). & K. (...) spółką jawną w P. umowę najmu nr (...). Przedmiotem umowy był najem pomieszczenia piwnicznego w budynku mieszkalno-usługowym przy ul. (...) w P.. Wynajęte pomieszczenie piwniczne zostało przeznaczone na pomieszczenie magazynowe pozwanej.

Powódka oświadczyła, iż ww. pomieszczenie stanowi własność spółdzielni, zaś zostaje przydzielone pozwanej na zasadzie najmu od dnia 1 stycznia 2009 r. Podstawą przyjęcia w najem pomieszczenia był protokół zdawczo-odbiorczy (§2). Pozwana zobowiązała się do opłacania czynszu najmu w kwocie 35 zł miesięcznie, powiększonej o podatek VAT w wysokości 22%, stosowania się do ogólnie obowiązujących przepisów i regulaminów spółdzielni, naprawiania szkód powstałych z winy pozwanej w substancji budynku, w otoczeniu oraz urządzeniach towarzyszących (§3 i §4 ust 1). Czynsz najmu płatny był do dnia 15-go każdego miesiąca z góry za miesiąc na konto powódki. W przypadku nieterminowego regulowania należności, pozwana zobowiązała się do uiszczania odsetek ustawowych (§5). Umowa najmu mogła zostać rozwiązana bez wypowiedzenia przez powódkę na skutek popadnięcia przez pozwaną w ponad 2 miesięczną zwłokę w opłatach najmu, podnajęcia pomieszczenia osobie trzeciej bez zgody powódki (§6). Umowa mogła zostać rozwiązana za zgodą stron z zachowaniem 3 miesięcznego terminu wypowiedzenia w formie pisemnej. W przypadku rozwiązania umowy, pozwana zobowiązana została do przekazania pomieszczenia powódce w stanie niepogorszonym. Obowiązek uiszczania czynszu najmu spoczywał na pozwanej aż do momentu wydania powódce pomieszczenia (§7). Umowę w imieniu pozwanej podpisał J. H., zaś w imieniu powódki Prezes Zarządu B. A. oraz zastępca E. K..

Na umowie widnieje pieczęć z numerem NIP pozwanej spółki.

Dnia 23 grudnia 2008 r. sporządzono protokół zdawczo-odbiorczy pomieszczenia piwnicznego o powierzchni 30,17 m ². Podpisy pod protokołem położyli w imieniu przekazującego (powódki) W. W., zaś w imieniu przyjmującej (pozwanej) J. H..

Dowód:

- odpis KW nr (...) k. 11-15;

- wydruk KW (...) k. 59-61;

- akt notarialny darowizny z dnia 3 grudnia 2013 r. k. 16-17;

- pismo z dnia 10 grudnia 2008 r. k. 77;

- odpis KRS k. 78-81;

- umowa najmu z dnia 1 marca 2003 r. k. 88-89;

- umowa najmu z dnia 22 grudnia 2008 r. k. 9;

- protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 23 grudnia 2008 r. k. 10;

- pismo z dnia 24 czerwca 2002 r. k. 87;

- uchwała z dnia 14 kwietnia 2004 r. k. 85-86;

- zeznania świadka R. P. k. 93;

- zeznania świadka D. B. k. 93;

- zeznania świadka W. W. k. 93v.-94;

- zeznania B. A. k. 94;

Przelewem z dnia 7 lutego 2017 r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę (...),756 zł tytułem zaległości, zaś dnia 17 maja 2017 r. pozwana uiściła ostatnią kwotę 43,05 zł tytułem czynszu najmu.

Dowód:

- wyciąg z konta k. 91;

Z tytułu umowy powódka wystawiła na rzecz pozwanej szereg faktur VAT, wskazując jako nabywcę K. H. (1) właściciela sklepu (...) i numer NIP pozwanej spółki:

- dnia 14 września 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 10 października 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 9 listopada 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 11 grudnia 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 15 stycznia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 12 lutego 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 12 marca 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 10 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 8 maja 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 8 czerwca 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 5 lipca (...). powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 10 sierpnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 12 września 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni;

- dnia 4 października 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 43,05 zł brutto, tytułem dzierżawy pomieszczenia 30,17 m ² z terminem płatności wynoszącym 14 dni.

Dowód:

- faktury VAT k. 29-35, 37-43;

- zeznania świadka W. W. k. 93v.-94;

Pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. powódka wezwała (...) L. K., K. H. (1)” (...) w P. do zapłaty łącznej kwoty 626,41 zł tytułem czynszu za okres od 1 czerwca 2017 r. do dnia 31 lipca 2018 r. przy miesięcznej stawce wynoszącej 35 zł netto powiększonej o podatek VAT wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w kwocie 23,71 zł w terminie 7 dni.

Dnia 30 sierpnia 2018 r. pozwana pokwitowała odbiór wezwania do zapłaty.

Dowód:

- pismo z dnia 29 sierpnia 2018 r. k. 18;

- pokwitowanie odbioru korespondencji z dnia 30 sierpnia 2018 r. k. 18a;

Pismem z dnia 3 września 2018 r. pozwana zwróciła się do powódki o przedłożenie umowy najmu, nadto wskazała, że w związku z zaliczeniem klatek schodowych i pomieszczeń piwnicznych do pomieszczeń wspólnych i prawem wspólnego korzystania do lokalu pozwanej winna zostać wyodrębniona proporcjonalna część piwniczna do wyłącznego użytkowania, zaś powierzchnia zajmowanego lokalu odpowiadała metrażem do przypisanego na rzecz pozwanej prawa do korzystania z części wspólnej, wobec czego pozwana odmówiła zapłaty za najem powierzchni stanowiącej jej własność.

Dowód:

- pismo z dnia 3 września 2018 r. k. 20;

Pismem z dnia 12 września 2018 r. powódka przekazała pozwanej kopię umowy najmu z dnia 22 grudnia 2008 r., wskazując na zawarcie ww. umowy ze spółką jawną, która zobowiązana jest do regulowania należności z tytułu czynszu najmu, zaś przydział piwnic otrzymanych do korzystania dotyczył użytkowników lokali mieszkalnych, a nie lokali użytkowych, wobec czego wezwała pozwaną do niezwłocznego uregulowania zaległości jak w piśmie z dnia 29 sierpnia 2018 r.

Dowód:

- pismo z dnia 12 września 2018 r. k. 21;

Pismem z dnia 5 października 2018, pozwana odmówiła zapłaty, wskazując, że pomieszczenia piwniczne jak i klatki schodowe stanowią część wspólną oraz współwłasność pozwanej, wobec czego roszczenie powódki nie zasługuje na uwzględnienie. Nadto pozwana zwróciła się o przekazanie protokołu zdawczo odbiorczego wydania pomieszczenia oraz podniosła, iż w treści umowy najmu nie wskazano konkretnie, którego pomieszczenia umowa dotyczy.

Dowód:

- pismo z dnia 5 października 2018r. k. 22;

Pismem z dnia 18 października 2018 r powódka poinformowała pozwaną, iż protokół przekazania zostanie udostępniony do wglądu w siedzibie spółdzielni. Nadto, powódka podniosła, iż jest wyłącznym dysponentem zajmowanego lokalu, wobec czego była i jest legitymowana do zawarcia umowy najmu. Jednocześnie powódka poinformowała pozwaną, iż w przypadku nieuregulowania należności wystąpi konieczność rozwiązania umowy.

Dowód:

- pismo z dnia 18 października 2018 r. k. 23;

- pokwitowanie odbioru z dnia 18 października 2018 r. k. 23;

Dnia 31 października 2018 r. sporządzono zestawienie należności za najem pomieszczenia przy ul. (...) w P., w którym wskazano zadłużenie pozwanej na dzień sporządzenia zestawienia w kwocie 626,35 zł.

Dowód:

- zestawienie należności z dnia 31 października 2018 r. k. 25;

Pismem z dnia 6 listopada 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 626,35 zł w terminie 7 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód:

- pismo z dnia 6 listopada 2018 r. k. 24;

- zestawienie należności z dnia 31 października 2018 r. k. 25;

- pokwitowanie odbioru z dnia 7 listopada 2018 r. k. 25a;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą żądania jest art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pozwana podniosła w pierwszej kolejności, że nie zawarła umowy najmu. Powódka przedłożyła jednak umowę z dnia 22 grudnia 2008 r. wraz z protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 23 grudnia 2008 r.. Jest to umowa najmu pomieszczenia piwnicznego, w nagłówku której widnieje pieczęć podmiotu o nazwie T. (...). & K. H.. Wprawdzie nie wskazano wyraźnie, że stroną jest spółka jawna, niemniej jednak w treści tej pieczęci widnieje numer NIP tożsamy ze wskazanym w KRS pozwanej spółki, a z KRS wynika też, że w dacie podpisywania umowy spółka cywilna już nie istniała, gdyż została przekształcona w (...). Na tej podstawie przyjąć należy, że stroną umowy najmu jest pozwana; jak wynika z oświadczenia pełnomocnika pozwanej złożonego na rozprawie przedstawiciele pozwanej spółki nie chcieli składać w sprawie zeznań, wobec czego nie ma podstaw do innego wyjaśnienia powstałej wątpliwości. Pozwana nie podważyła też tego, że umowę i protokół zdawczo-odbiorczy podpisał ówczesny wspólnik (...) uprawniony do reprezentacji, J. H..

Kolejny zarzut pozwanej dotyczył tego, że powódka nie jest właścicielem lokalu, zatem nie mogła go wynająć. Jest to zarzut nietrafny, gdyż umowa najmu nie wymaga dla swej ważności tego, by wynajmujący był właścicielem lokalu. Fakt, że wynajmujący nie jest właścicielem rzeczy wynajmowanej, co więcej, że nie przysługuje mu jakikolwiek tytuł prawny do tej rzeczy nie powoduje nieważności umowy. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 14 kwietnia 1961 r. w sprawie III CR 806/60 stwierdził, że spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy najmu nie stoi na przeszkodzie fakt, że wynajmujący nie jest właścicielem przedmiotu najmu. Jeśli niewłaściciel spełnił swe świadczenie, najemca nie może się uchylić od wzajemnego świadczenia wynikającego z umowy na tej podstawie, że wynajmujący nie był uprawniony do dysponowania przedmiotem najmu. Z tego względu bezprzedmiotowe jest rozważanie, czy powódka mogła wynająć lokal jako zarządca nieruchomości wspólnej na mocy art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Pozwanej nie udało się też wykazać, że dysponuje uprawnieniem do korzystania z piwnicy na mocy innego stosunku prawnego niż umowa najmu. W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, że to nie pozwana, lecz jej wspólnik jest właścicielem lokalu użytkowego, nie został przeprowadzony żaden dowód (poza twierdzeniami w sprzeciwie), że wspólnik ten miał prawo korzystać z piwnicy i przekazał to prawo pozwanej. Nie można wywodzić prawa do używania piwnicy dla K. H. (1) z art. 206 k.c. Z odpisu księgi wieczystej wynika, że powodowa spółdzielnia jest współwłaścicielem nieruchomości, wobec czego z mocy art. 27 ust 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wykonuje zarząd nieruchomością wspólną jako zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali. Na gruncie tej ostatniej ustawy zaś orzecznictwo jednoznacznie stwierdza, że brak jest podstaw, aby uznać, że właściciel lokalu uprawniony jest do samodzielnego korzystania z jakiejś fizycznie wydzielonej części nieruchomości wspólnej, której wielkość odpowiadałaby jego udziałowi w tej nieruchomości. Takiego uprawnienia nie przewiduje żaden przepis ustawy o własności lokali ani Kodeksu cywilnego. Stosownie do art. 206 k.c., regułą jest korzystanie przez współwłaścicieli z całej wspólnej rzeczy. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli; granicą jego uprawnienia jest takie samo uprawnienie każdego z pozostałych współwłaścicieli. Przepis art. 12 u.w.l. uzupełnia reguły określone w art. 206 k.c., stanowiąc, że właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej oznacza korzystanie z niej równolegle z innymi uprawnionymi osobami i nie sposób uznać, że - w braku stosownej uchwały wspólnoty bądź umowy - właściciel lokalu może korzystać z wyłączeniem innych członków wspólnoty z danego fragmentu tej nieruchomości (tak w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, z dnia 19 grudnia 2013 r., I ACa 502/13). Pozwana nie wykazała, aby spółdzielnia podjęła uchwałę o przydzieleniu pomieszczenia piwnicznego K. H. (1), zatem nie mógł on prawa do korzystania z tego pomieszczenia przekazać skutecznie pozwanej. Z przeprowadzonych dowodów wynika, że pomieszczenia piwniczne były przydzielane do korzystania wyłącznie dla lokali mieszkalnych, natomiast pozostałe pomieszczenia wspólne, takie jak schowki pod schodami, serwerownie, wentylatorowie itp. są udostępniane na zasadzie umowy najmu (przy czym sporna piwnica jest właśnie taką wentylatorownią, z której usunięto część urządzeń). Pozwana musiała wiedzieć o takich zasadach, skoro zawarła umowę najmu i przez długi czas ją wykonywała.

Nie stanowi przeszkody w uwzględnieniu powództwa fakt, że powódka w fakturach wystawianych tytułem czynszu wskazywała jako nabywcę K. H. (1). Po pierwsze, nie faktura, lecz umowa kreuje zobowiązanie; z umowy wynikała zarówno wysokość czynszu, jak i termin jej uiszczenia. Po drugie, nawet jeśli nazwa nabywcy określona jest nieprawidłowo, to numer NIP nabywcy należy do pozwanej, wobec czego treść faktur co do nazwy należy uznać za omyłkę.

Co do podatku VAT, spółdzielnia trafnie wskazała, że zwolnienie podatkowe z mocy art. 43 ust 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie lokali mieszkalnych.

Z uwagi na powyższe powództwo zostało uwzględnione w całości, także co do skapitalizowanych odsetek, należnych powódce stosownie do art. 481 k.c. i dalszych odsetek wynikających z art. 482 k.c.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie ustalony został na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, zeznań przedstawicieli powódki oraz świadków.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Pozwana przegrała proces w całości i obowiązana jest do zwrotu powódce celowych kosztów procesu (art. 98 k.p.c.). Na koszty te składa się opłata od pozwu w kwocie 30 zł, wynagrodzenie radcy pranego ustalone na podstawie § 2 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) na kwotę 270 zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)