Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI GC 852/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Paulina Lebowska

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powódki (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 40 262,50 zł (czterdzieści tysięcy dwieście sześćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 31 957,50 zł od dnia 10 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- 8 305 zł od dnia 8 września 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5 402,35 zł (pięć tysięcy czterysta dwa złote trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od powódki (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 19,69 zł (dziewiętnaście złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 111,57 zł (sto jedenaście złotych pięćdziesiąt siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt XI GC 852/18

UZASADNIENIE

(sprawa rozpoznawana w postepowaniu zwykłym)

Pozwem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (...). (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko (...) w W. o zapłatę kwoty 47 520,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 38 080,50 zł od dnia 10 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty;

- 9440 zł od dnia 8 września 2017 r. do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dnia 12 maja 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. nr rej. (...) należący do G. D. (1), świadczącego usługi transportowe. Sprawca zdarzenie posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w W.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Na zlecenie poszkodowanego powódka świadczyła usługi w postaci reprezentowania poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym, przygotowania pojazdu do holowania, holowania pojazdu z miejsca zdarzenia, organizacji transportu ładunku z uszkodzonego pojazdu, podstawienia pojazdu zastępczego, przechowania uszkodzonego pojazdu, holowania pojazdu na parking strzeżony, odbiór pojazdu zastępczego a także przechowania pojazdu uszkodzonego na parkingu strzeżonym. Z tytułu świadczonych usług, powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT dnia 4 lipca 2017 r. na kwotę 49 353,51 zł oraz dnia 8 sierpnia 2017 r. fakturę VAT na kwotę 11 090 zł. Decyzją z dnia 21 lipca 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy wypłacił powódce odszkodowanie tytułem kosztów parkingu strzeżonego, w kwocie 1060 zł uznając za uzasadniony okres parkingu 20 z 68 dni.

Dnia 8 sierpnia 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności na podstawie której przelał na powódkę wierzytelność przysługującą mu z tytułu szkody z dnia 12 maja 2017 r. w stosunku go (...) spółki akcyjnej w W.. Mimo skierowanego wezwanie do zapłaty ubezpieczyciel odmówił wypłaty dalszego odszkodowania.

Powódka wskazała, że z kwot wymienionych na fakturach dochodzi: z faktury nr (...) poz. 1 w całości, poz. 2 kwocie 630 zł netto (po 3500 zł netto za motogodzinę), poz. 3, 4, 5, 6 w całości, poz. 7 – 350 zł, poz. 8 – 250 zł, poz. 9 – 29150 zł netto (53 dni po 550 zł netto), poz. 10 w całości i poz. 12 – 500 zł. Z kwot wymienionych w fakturze nr (...) r. dochodzony jest koszt przechowania – 1065 zł netto, wynajem = 850 zł netto (15x550 zł) i odbiór pojazdu – 125 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 9 maja 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, iż z uwagi na prowadzenie przez poszkodowanego działalności gospodarczej szkoda została rozliczona w kwotach netto. Pozwana zakwestionowała roszczenie powoda co do wysokości w zakresie kosztów związanych z parkingiem oraz co do zasady w zakresie pozostałych kosztów objętych pozwem. W ocenie pozwanego szkoda została w pełni zrefundowana. Wskazano, że konieczność najmu w ogóle nie została wykazana, gdyż poszkodowany dysponował innymi pojazdami. Powódka przechowywała uszkodzony pojazd na parkingu strzeżonym przez okres 53 dni przy dobowej stawce wynoszącej 71 zł, a następnie przez okres 15 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 36 zł netto. W ocenie pozwanego stawka 71 zł netto/doba jest stawką znacznie zawyżoną wobec czego została zweryfikowana do kwoty 53 zł netto, zaś uzasadniony okres parkingu wyniósł 20 dni, tj. do dnia poinformowania poszkodowanego o rozliczeniu szkody jako całkowitej. Nadto koszty holowania pojazdu zostały znacznie zawyżone i nie pozostają w ocenie pozwanej w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, jak również koszty wynikające z oczekiwania na zakończenie czynności policji w miejscu zdarzenia oraz koszty najmu pojazdu zastępczego, wobec niewykazania, iż najem pojazdu zastępczego był konieczny. Finalnie pozwany zakwestionował roszczenie dotyczące kosztów reprezentacji poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym, jako niecelowe do realizacji i ochrony praw poszkodowanego.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 12 maja 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. nr rej. (...), należący do G. D. (1), prowadzącego działalność gospodarcza pod firmą (...). Sprawca zdarzenia posiadał ważna polisę ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawarta z (...) spółką akcyjną w W..

Niesporne, nadto akta szkody nr 115- (...), płyta CD k. 165;

Kolizja miała miejsce przy zjeździe z autostrady (...) na węźle D., na skrzyżowaniu ul. (...).

Dowód: zgłoszenia szkody k. 50, opisy zdarzenia w aktach szkody nr 115- (...), płyta CD k. 165;

Poszkodowany świadczył uszkodzonym pojazdem usługi transportowe na rzecz (...) spółki akcyjnej w B., na podstawie umowy o współpracy nr (...). Wszystkiej posiadane przez niego pojazdy miały zaplanowane przejazdy, z niewykonaniem umowy łączyło się naliczanie kar umownych.

Dowód:

- umowa nr (...) k. 76-81;

- regulamin świadczenia usług k. 82-84;

- zestawienie viaToll k. 86-109;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

Na miejsce zdarzenia przybył R. T. (1), działający w imieniu (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S., której poszkodowany udzielił pełnomocnictwa do zgłoszenia szkody i składania wszelakich oświadczeń z wyjaśnieniami włącznie oraz pozostałych czynności związanych z likwidacją szkody. Poszkodowany powierzył powódce kompleksową likwidację szkody.

Powódka dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy.

Dowód:

- pełnomocnictwo k. 44;

- zeznania świadka R. T. (1) k. 178v.-179;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

Dnia 12 maja 2017 r. poszkodowany zlecił powódce usługę holowania uszkodzonego pojazdu marki M. nr rej. (...) z miejsca szkody, znajdującego się na autostradzie- węzeł D. na parking strzeżony, położony w S. przy ul. (...). W treści zlecenia wskazano wynagrodzenie ustalone z operatorem w kwocie 10 000 zł. W zleceniu wskazano też czas wykonywania usług między 16.40 a 21.15.

Holowanie pojazdu wymagało przygotowania go do holowania - odłączenia tylnego mostu. Po przygotowaniu samochód przeholowano kilkaset metrów na ul. (...), gdzie odbył się przeładunek towaru na inny pojazd poszkodowanego. Czynności związane z przygotowaniem do holowania i przeładunkiem wykonywało 2 pracowników, holowanie powódka zleciła współpracującemu z nią S. S.. Po rozładunku pojazd poszkodowanego został przewieziony na parking S. S., który tego typu pojazdy przechowuje za kwotę 72 zł za dobę.

W zleceniu holowania odnotowano również czas przeładunku – 1,5 godziny.

Dowód:

- zlecenie usługi (...) k. 14;

- zeznania świadka R. T. (1) k. 178v.-179;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

- zeznania świadka S. S. k. 194;

Dnia 12 maja 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki M. nr rej. (...) wyposażonego w windę, w umowie najmu strony ustaliły dobową stawkę najmu wynoszącą 785 zł netto doba oraz 250 zł za wydanie pojazdu, a nadto 125 zł tytułem zwrotu pojazdu zastępczego. Pojazd był poszkodowanemu niezbędny do wykonywania umowy z firmą (...).

Dowód:

- umowa najmu z dnia 12 maja 2017 r. k. 13;

- kopia dowodu rejestracyjnego k. 85;

- zeznania świadka R. T. (1) k. 178v.-179;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

W trakcie rozmów G. D. (1) z R. T. (1) omawiana była kwestia kosztów holowania i kosztów najmu, potem poszkodowany był informowany o różnych stawkach, ale się nimi nie przejmował, bo za wszystko miał płacić ubezpieczyciel.

Dowód:

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

Pismem z dnia 18 maja 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody, poinformował powódkę o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej.

Dowód:

- pismo z dnia 18 maja 2017 r. k. 21-22;

- kalkulacja naprawy k. 23-24;

Pismem z dnia 23 maja 2017 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń poinformowało powódkę o ustaleniu wysokości szkody stanowiącej różnicę wartości pojazdu przez i po szkodzie w kwocie 26900 zł, zaś pozostałość pojazdu wyceniona na kwotę 12600 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 23 maja 2017 r. k. 25;

Dnia 5 czerwca 2017 r. poszkodowany oświadczył iż jako płatnik podatku VAT ma możliwość odliczenia podatku. Poszkodowany również oświadczył, iż uszkodzony pojazd wykorzystywany był przez niego jako podwykonawcę na rzecz spółki (...), który jest niezbędny w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Dowód:

- oświadczenia z dnia 5 czerwca 2017 r. k. 47-48;

Pismem z dnia 7 czerwca 2017 r. powódka przesłała ubezpieczycielowi sprawcy wymagane dokumenty w procesie likwidacji szkody.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 7 czerwca 2017 r. k. 57-58;

- pismo z dnia 7 czerwca 2017 r. k. 43;

- załączniki k. 44-53;

- dowód nadania k. 72;

Decyzją z dnia 20 czerwca 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał pozwanemu odszkodowanie w kwocie 26 900 zł.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 20 czerwca 2017 r. k. 26-27;

- potwierdzenie przelewu z dnia 21 czerwca 2017 r. k. 28;

Dnia 4 lipca 2017 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 60 704,82 zł, na wskazaną kwotę składały się należności tytułem:

- reprezentowania w postępowaniu likwidacyjnym w kwocie 250 zł netto (307,50 zł brutto);

- oczekiwania na zakończenie czynności Policji na miejscu zdarzenia przez pojazd specjalny przy stawce 850 zł netto/mth w ilości 1,80 mth w kwocie 1530 zł netto (1881,90 zł brutto);

- oczekiwania na zakończenie czynności Policji na miejscu zdarzenia przez dwóch pracowników pomocy drogowej przy stawce 125 zł netto/rbh w ilości 3,60 rbh w kwocie 450 zł netto (553,50 zł brutto);

- przygotowania pojazdu do holowania w kwocie 700 zł netto (861 zł brutto);

- holowania pojazdu w kwocie 1250 zł netto (1537,50 zł brutto);

- organizacji usługi transportowej na rozładunek pojazdu uszkodzonego w kwocie 787,50 zł netto (968,63 zł brutto);

- oczekiwania na przyjazd specjalnego pojazdu pomocy drogowej na przeładunek towarów w kwocie 850 zł netto (1045,50 zł brutto);

- podstawienia pojazdu zastępczego w kwocie 250 zł netto (307,50 zł brutto);

- najmu pojazdu zastępczego przez okres od 12 maja do 4 lipca 2017 r. (53 dni), przy stawce 695 zł netto, w kwocie 36 835 zł netto (45 307,05 zł brutto);

- parkingu strzeżonego przez okres 53 dni, przy stawce 71 zł netto, w kwocie 3763 zł netto (4628,49 zł brutto);

- wyceny wartości szkody w kwocie 813,01 zł netto (1000 zł brutto);

- holowania pojazdu z miejsca przeładunku na parking w kwocie 1250 zł netto (1537,50 zł brutto);

- pracy koordynatowa na miejscu zdarzenia przy stawce 125 zł netto/rbh w ilości 5 rbh w kwocie 625 zł netto (768,75 zł brutto).

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 15-16;

Pismem z 4 lipca 2017 r. powódka wezwała pozwaną do wskazania nabywcy, który kupi pozostałość pojazdu za kwotę wskazaną przez pozwaną.

Dowód:

- pismo k. 54

Pismem z dnia 5 lipca 2017 r. pozwany poinformował powódkę, iż w przypadku zbycia pozostałości pojazdu za kwotę 9837,40 zł netto, w trybie aukcyjnym, dokona dopłaty odszkodowania w kwocie 1475,61 zł stanowiącej 15% kwoty.

Dowód:

- pismo z dnia 5 lipca 2017 r. k. 29-30;

Wiadomością e-mail z dnia 6 lipca 2017 r powódka poinformowała pozwaną, iż oferta wskazana przez pozwaną straciła ważność dnia 12 czerwca 2017 r.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 6 lipca 2017 r. k. 61;

Pismem z dnia 7 lipca 2017 r. pozwany poinformował powódkę o przedłużeniu oferty zawartej w piśmie z dnia 5 lipca 2017 r. do dnia 14 lipca 2017 r.

Dowód:

- pismo z dnia 7 lipca 2017 r. k. 31;

Wiadomością e-mail z dnia 10 lipca 2017 r. powódka przesłała pozwanemu fakturę VAT nr (...).

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 10 lipca 2017 r. k. 65;

Dnia 19 lipca 2017 r. poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 12 maja 2017 r. k. 13;

Dnia 19 lipca 2017 r. poszkodowany zbył pozostałość pojazdu marki M. nr rej. (...) za kwotę 12 100 zł brutto. Nabywcą była firma znaleziona przez ubezpieczyciela po wystawieniu wraku na aukcję.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 20;

- zeznania świadka R. T. (1) k. 178v.-179;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 187-188;

Decyzją z dnia 25 lipca 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 1060 zł tytułem opłaty za parkowanie pojazdu uszkodzonego przez okres od 12 maja do dnia 23 maja 2017 r.+ 7 dni organizacyjnych, łącznie 20 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 53 zł netto.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 25 lipca 2017 r. k. 32-34;

- potwierdzenie przelewu z dnia 26 lipca 2017 r. k. 35;

Dnia 8 sierpnia 2017 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 13 640,70 zł brutto (11090 zł netto), na która składały się kwoty tytułem:

- parkingu strzeżonego w okresie od 4 lipca do 19 lipca 2017 r. (15 dni), przy stawce dobowej wynoszącej 36 zł netto, w kwocie 540 zł netto (664,20 zł brutto);

- wynajem pojazdu zastępczego w okresie od 4 lipca do 19 lipca 2017 r. ( 15 dni), przy stawce dobowej wynoszącej 695 zł, w kwocie 10 425 zł netto (12 822,75 zł brutto);

- odbiór pojazdu zastępczego w kwocie 125 zł netto (153,75 zł brutto).

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 17;

- wiadomość e-mail z dnia 8 sierpnia 2017 r. k. 66;

- dowód nadania k. 73;

Dnia 8 sierpnia 2017 r. poszkodowany zawarł z (...). (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na powódkę wierzytelność przysługującą mu z tytułu szkody z dnia 12 maja 2017 r. tytułem wystawionych przez powódkę faktur VAT.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 8 sierpnia 2017 r. k. 11;

- zawiadomienie o cesji k. 12;

Decyzją z dna 22 sierpnia 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał powódce dopłatę odszkodowania w kwocie 2762,60 zł tytułem urealnienia wartości pozostałości pojazdu w związku z przedłożoną faktura sprzedaży.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 22 sierpnia 2017 r. k. 36-38;

Pismem z dnia 20 września 2017 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do zapłaty łącznej kwoty 59383,51 zł tytułem wystawionych faktur VAT.

Dowód:

- pismo z dnia 20 września 2017 r. k. 55;

- wiadomość e-mail z dnia 27 września 2017 r. k. 67;

- dowód nadania k. 70;

Pismem z dnia 14 października 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody, poinformował powódkę, iż po ponownie analizie zgłoszonych roszczeń nie znajduje podstaw do zmiany dotychczasowych decyzji i wypłaty dalszego odszkodowania.

Dowód:

- pismo z dnia 14 października 2017 r. k. 39-40;

Pismem z dnia 17 października 2017 r. powódka wezwała pozwanego do podjęcia negocjacji w sprawie ugody w kwocie 56 400 zł, zaś w przypadku nie zawarcia ugody łączna kwota dochodzona przez powódkę wynosić będzie 71 069,68 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 17 października 2017 r. k. 56;

- dowód nadania k. 71;

- wiadomość e-mail z dnia 17 października 2017 r. k. 68;

Pismem z dnia 30 października 2017 r. pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Dowód:

- pismo z dnia 30 października 2017 r. k. 41-42;

- wydruk cenników k. 136-146;

Dnia 9 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła fakturę VAT korygującą nr (...) do faktury FS (...) z dnia 4 lipca 2017 r. o kwotę 1000 zł tytułem kosztu ustalenia wartości szkody.

Również dnia 9 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła fakturę korygująca nr (...) do faktury VAT nr (...) o kwotę 645,75 zł tytułem opłaty za parking strzeżony.

Dowód:

- faktura korygująca nr (...) k. 18;

- faktura korygująca nr (...) k. 19;

Uzasadniona ekonomicznie stawka najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego parametrom pojazdu uszkodzonego wynosiła w rozliczeniu gotówkowym, w opcji z limitem kilometrów od 365-446 zł netto/doba, średnio 405 zł netto/doba, natomiast w opcji bez limitu kilometrów 450-550 zł netto/doba, średnio 500 zł netto/doba.

W przypadku rozliczeń bezgotówkowych, stawka najmu wynosiła odpowiednio w opcji z limitem kilometrów 401-490 zł netto/doba, średnio 446 zł netto/doba, natomiast w opcji bez limitu kilometrów 495-605 zł netto/doba, średnio 550 zł netto/doba.

Uzasadnione stawki za holowanie, załadunek i rozładunek oraz przygotowanie pojazdu do holowania ówcześnie na tynku lokalnym wynosiły odpowiednio:

- wynajęcie holownika w rozliczeniu gotówkowym 200-300 zł netto/godz., w rozliczeniu bezgotówkowym 220-330 zł netto/ godz.;

- kilometry jazdy holownika w rozliczeniu gotówkowym 9-10 zł netto/km, w rozliczeniu bezgotówkowym 10-11 zł netto/km;

- prace mechanika w rozliczeniu gotówkowym 75 zł netto/rbg, w rozliczeniu bezgotówkowym 82,50 zł netto/rbg;

Dwuetapowe naliczanie kosztów w sprawie było uzasadnione.

Średnie stawki parkowania pojazdu ciężarowego o parametrach pojazdu uszkodzonego na parkingu strzeżonym na terminie miasta S. w 2017 r. wynosiły odpowiednio w rozliczeniu gotówkowym 30-40 zł netto/doba, natomiast w rozliczeniu bezgotówkowym 33-44 zł netto/doba.

Stawki za podstawienie i odbiór pojazdu zastępczego wynosiły się odpowiednio 100 zł netto dla podstawienia pojazdu oraz 50 zł netto dla odbioru pojazdu w rozliczeniu gotówkowym, natomiast w rozliczeniu bezgotówkowym, stawki te wynosiły dla podstawienia pojazdu 110 zł netto, zaś dla odbioru pojazdu zastępczego 55 zł netto.

Ekonomicznie uzasadniona stawka za przestój holownika wynosiła w rozliczeniu gotówkowym 250 zł netto/ godz., zaś w rozliczeniu bezgotówkowym 275 zł netto/ godz.

Wynagrodzenie robotnika za przeładunek towaru wynosiło w rozliczeniu gotówkowym 75 zł netto/ godz., zaś w rozliczeniu bezgotówkowym 82,50 zł netto/ godz.

Koszt przygotowania i odłączenia zestawu napędowego to około 700 zł. Stawka zastosowana przez powoda mieściła się w realiach rynkowych.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 207-223, 257-258;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwanego łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, podstawienia pojazdu, holowania, parkingu pojazdu uszkodzonego, a także kosztów obsługi prawnej, pomniejszonych o częściową wypłatę odszkodowania ubezpieczyciela poszkodowanego tj. kwoty 1060 zł netto, przy czym powódka dochodziła tytułem faktury VAT nr (...)(...) kwoty 49 353,51 zł netto oraz tytułem faktury VAT nr (...) kwoty 11 090 zł netto. Z faktury wystawionej przez powódkę, pozwany uwzględnił jedynie kosz parkowania pojazdu na parkingu strzeżony, za okres 20 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 53 zł/doba.

Powódka jest legitymowana czynnie na podstawie zawartej z poszkodowanym umowy cesji wierzytelności. Stosownie do treści art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tej normy wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność odszkodowawcza z tytułu doznanej przez poszkodowanego szkody, jednakże pozostałe koszty wynikające z faktury VAT (z wyjątkiem uznanego i spełnionego roszczenia tytułem parkingu za 20 dni) pozwana uznała za niecelowe, nie pozostające w adekwatnym związku przyczynowy ze szkodą a nadto za znacznie zawyżone, wobec czego konsekwentnie odmawiała ich pokrycia.

Nie jest uzasadniony zarzut pozwanej, że nie było w ogóle potrzeby wynajmowania pojazdu zastępczego. Z zeznań właściciela pojazdu, G. D. (1), wynika, że wszystkie posiadane przez niego auta ciężarowe były przez cały czas wykorzystywane, także wydruki ViaToll potwierdzają, że auta te jeździły w okresie wynajmowania pojazdu zastępczego. Pozwana, kwestionując potrzebę wynajmu, nie przedstawiła jednak własnych dowodów, mogących podważyć wiarygodność zeznań G. D. (1) co do istnienia potrzeby najmu pojazdu zastępczego. Jeśli idzie o czas najmu, to niespornym jest, że szkoda została zakwalifikowana jako całkowita, a pozwana wypłacała odszkodowanie częściami, w pełni pokrywając powstałą szkodę dopiero po sprzedaży wraku, co nastąpiło 19.07.2017 r. Z zeznań poszkodowanego wynika, że nie miał on własnych środków na zakup innego pojazdu, co jest wiarygodne, biorąc pod uwagę, że idzie o pojazd ciężarowy. Pozwana i w tej mierze nie przedstawiła kontrdowodów, w szczególności nie wykazała, że możliwe było wcześniejsze zbycie wraku. Dlatego też za uzasadniony został uznany cały czas najmu pojazdu zastępczego (68 dni). Co do stawki tego najmu, na podstawie opinii biegłego Sąd ustalił, że stawka, której aktualnie dochodzi powódka (550 zł netto), jest stawką rynkową. Oznacza to, że całe roszczenie związane z najmem pojazdu zastępczego jest uzasadnione.

Powódka dochodziła też kosztów holowania, przygotowania do holowania, kosztów przeładunku i kosztów przestoju. Także i w tym zakresie pozwana podnosiła zarzut zawyżenia kwot związanych z tymi czynnościami i zarzut ten okazał się uzasadniony. Z opinii biegłego wynika, że koszty holowania rozlicza się ryczałtowo bądź godzinowo, przy czym ryczałt w granicach S. wynosi przeciętnie kilkaset złotych, natomiast godzina pracy holownika to koszt 300-330 zł netto. Powódka zastosowała taki sposób rozliczenia, który doprowadził do znacznego zawyżenia kosztów, osobno bowiem policzono koszt holowania (i to dwukrotnie) i osobno policzono czas związany z przestojami. Wprawdzie w zleceniu holowania (podpisanym przez poszkodowanego) wskazano, że koszt holowania może wynieść do 10.000 zł, jednak jest to stawka tak dalece odbiegająca od realiów rynkowych, że nawet przy założeniu, że strony zawarły umowę na takie wynagrodzenie, kwota taka nie mogłaby zostać zasądzona od ubezpieczyciela. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 i wskazane w jej uzasadnieniu orzecznictwo), zaś poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatów oferujących najniższe ceny prac naprawczych. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy poszkodowanemu zarzucić można naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 k.c. obowiązku współpracy z dłużnikiem, lub działanie sprzeczne z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym poszkodowany jest zobowiązany zapobieżeniu zwiększenia się szkody, a więc sytuacja, w której poszkodowany świadomie lub przez niedbalstwo wybrał zakład oferujący usługi w zawyżonych cenach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99). To samo odnieść należy do kosztów niezbędnego holowania. W niniejszej sprawie rzekomo uzgodniony koszt holowania jest rażąco zawyżony i jako taki nie może został zrefundowany. Niezależnie od tego Sąd stwierdza, iż wpisanie do zlecenia ceny 10.000 zł, w sytuacji, w której jednocześnie poszkodowany zapewniany jest, że on sam nie ponosi żadnych kosztów, nie może być uznane za „uzgodnienie” wynagrodzenia. O takim uzgodnieniu można mówić, gdy klient świadomy jest tego, że sam będzie obowiązany zapłacić za usługę i wówczas podejmuje racjonalną decyzję, kierując się swoim interesem ekonomicznym. W niniejszej sprawie poszkodowany potwierdził, że stawki go w zasadzie nie interesowały, zatem samo podanie mu stawek do wiadomości nie może być uznane za zawarcie umowy na owe stawki.

Reasumując powyższe, Sąd stwierdza, że skoro usługa była rozciągnięta w czasie, to koszt holowania winien być rozliczony godzinowo. Dochodzone w niniejszej sprawie wynagrodzenie za samo holowanie to kwota 1750 zł, ze zlecenia wynika, że czynności trwały od 16.40 do 21.15, zatem wynagrodzenie należy się za 5 rozpoczętych godzin. Stawka wskazana przez biegłego jako średnia dla rozliczeń bezgotówkowych to 330 zł netto, kwota 1750 zł podzielona przez 5 daje stawkę godzinową 350 zł netto, a więc niedużo więcej, niż wskazana przez biegłego średnia. Oznacza to, że maksymalne koszty holowania nie powinny w niniejszej sprawie przekroczyć kwoty 1750 zł i taka kwota została uwzględniona. Skoro zaś holowanie jest rozliczone za godzinę pracy holownika, to bezzasadne jest doliczanie jakichkolwiek kosztów związanych z przestojem (poz. 2, 3 i 7 faktury nr (...)). Z kolei z uwagi na fakt, że stawka powódki jest nieco wyższa, niż podana przez biegłego, a zdarzenie miało miejsce w granicach miasta (skrzyżowanie ulic (...)), nie jest uzasadnione także doliczanie jakichkolwiek opłat za kilometr.

W całości uwzględniono poz. 4 z tej faktury w kwocie 700 zł, biegły potwierdził bowiem zarówno techniczną konieczność przygotowania pojazdu ciężarowego do holowania, jak i przeciętne związane z tym koszty, wskazując, iż stawka 700 zł mieści się w stawkach rynkowych.

Koszt podstawienia i odbioru pojazdu uwzględniono w kwotach podanych przez biegłego (odpowiednio 110 i 55 zł).

Jeśli idzie o koszt przeładunku, to uwzględniono wynikający ze zlecenia czas przeładunku (1,5 godzony, nie jak wskazała powódka w fakturze (...),10 godziny), pracę 2 pracowników (nie jak wskazano w fakturze (...)) i wskazaną przez biegłego stawkę 82,50 zł za godz. W ocenie Sądu żaden z wystawionych przez powódkę jednostronnie dokumentów nie może stanowić wiarygodnego dowodu na to, ile czasu trwały czynności, z uwagi na ewidentne sprzeczności tychże z pozostałym materiałem dowodowym. Dlatego też uwzględniono czas 1,5 godziny, wskazany w zleceniu, gdyż zlecenie to podpisał także poszkodowany. Co do ilości pracowników pracujących przy przeładunku, to sam R. T. zeznał, że było ich 2, wobec czego wpisanie do faktury (...) nie może być traktowane inaczej niż próba zawyżenia kosztów, którymi obciążony miałby zostać ubezpieczyciel. Również wskazane w fakturze stawki za pracę tych osób są rażąco wyższe, niż ustalone przez biegłego, niezależnie od tego, brak dowodów, by strony istotnie taką stawkę ustaliły. Nie można przyjąć na podstawie zeznań R. T. i G. D., że strony zawarły umowę na wszystkie usługi, opisane w fakturach, wg stawek uwidocznionych na tych fakturach. W sytuacji, w której poszkodowany zeznaje, że był informowany o stawkach, ale się nimi nie przejmował, skoro to nie on miał płacić, to nie można przyjąć, by jakiekolwiek stawki poza potwierdzonymi podpisami stron były stawkami umówionymi, zwłaszcza, gdy poszkodowany jednocześnie dodaje, że „Pan T. informował, że stawki mogą się zmieniać”. Oznacza to bowiem ni mniej ni więcej jak dowolne kształtowanie przez powódkę kwot, którymi próbuje obciążyć ubezpieczyciela. O zupełnej dowolności w tej materii świadczy także i to, że inna stawka za najem widnieje na dokumencie umowy (tam wpisano 785 zł), inna na fakturach (695 zł), a jeszcze inna dochodzona jest w niniejszym postępowaniu (550 zł).

Z powyższych względów w ogóle nie uwzględniono kosztów parkowania. Na żadnym dokumencie przedstawionym przez powódkę, nie widnieje informacja o uzgodnieniu takiego kosztu. Istnienie konkretnej umowy stawia pod znakiem zapytania kolejna niekonsekwencja powódki (potwierdzająca zeznanie poszkodowanego o „zmienności stawek”), polegająca na tym, że w fakturze nr (...) pierwotnie wskazano stawkę za przechowanie na 36 zł. Wobec tego nie można przyjąć, że strony zawarły umowę odpłatnego przechowania.

Nie został uwzględniony także koszt reprezentacji w postępowaniu likwidacyjnym – w pierwszym rzędzie dlatego, że jak wyżej wskazano, trudno uznać, by strony uzgodniły koszt takiej reprezentacji, po drugie zaś dlatego, że nie została wykazana konieczność takiej reprezentacji.

W kwestii kompensacji w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych poniesionych na etapie postępowania przesądowego kosztów zastępstwa poszkodowanego przez pełnomocnika wobec zakładu ubezpieczeń wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 roku wydanej w sprawie III CZP 75/11 (OSNC 2012 nr 7- 8. poz. 81). W powołanej uchwale Sąd Najwyższy wskazał, że uzasadnione i konieczne koszty pomocy świadczonej przez osobę mającą niezbędne kwalifikacje zawodowe, poniesione przez poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym prowadzonym przez ubezpieczyciela, mogą w okolicznościach konkretnej sprawy stanowić szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy wskazał, że postępowanie likwidacyjne stanowi wewnętrzne postępowanie ubezpieczyciela. Jego celem jest wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności tego zakładu lub innego podmiotu oraz określenia wysokości odszkodowania (art. 14 ust. 2 i ust. 4 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych). Postępowanie powoduje zawiadomienie o szkodzie, którego może dokonać poszkodowany lub uprawniony. Do obowiązków osoby występującej z roszczeniem należy przedstawienie zakładowi ubezpieczeń, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu lub Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych posiadanych dowodów dotyczących zdarzenia i szkody oraz ułatwienie im ustalenia okoliczności zdarzenia i rozmiaru szkód (art. 16 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych). Zawiadamiając o powstaniu szkody poszkodowany może także określić rozmiar swoich roszczeń, wówczas ubezpieczyciel ma obowiązek poinformować go na piśmie w terminie przewidzianym na rozpatrzenie sprawy nie tylko o odmowie wypłaty odszkodowania, ale także o przyczynach nieuwzględnienia zgłoszonego roszczenia w całości (art. 14 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych), wskazując na okoliczności oraz podstawy prawną podjętej decyzji, jak również na powody, które spowodowały, że odmówił wiarygodności okolicznościom dowodowym podniesionym przez osobę zgłaszającą roszczenie. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy minimalny obowiązek poszkodowanego to zawiadomienie o szkodzie i przedstawienie posiadanych dowodów. W interesie poszkodowanego leży jednak także sformułowanie roszczeń, jakie kieruje w związku ze zdarzeniem szkodzącym. Ocena, czy tego rodzaju czynności wymagają udziału profesjonalnego pełnomocnika nie wypada jednoznacznie, zależy bowiem od wielu okoliczności, przede wszystkim od tego jakie szkody spowodował wypadek komunikacyjny: inny jest stopień komplikacji związanych z zgromadzeniem dowodów, kiedy doszło jedynie do uszkodzenia pojazdu, inny kiedy wypadek spowodował szkody na osobach albo nawet ich śmierć. Różnica nie ogranicza się tylko do zakresu potrzebnej wiedzy przy formułowaniu roszczeń, ale może dotyczyć także fizycznej zdolności poszkodowanego do prowadzenia spraw związanych z dochodzeniem roszczeń. Mogą wystąpić przypadki, w których osobiste uczestnictwo poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym wiązać się będzie z większymi kosztami (utrata zarobków, dojazd) niż powierzenie tych czynności odpłatnie pełnomocnikowi. Sąd Najwyższy podkreślił, że odwołanie się do kazuistyki skłania do ostrożności w formułowaniu stanowczych ocen, że w każdym wypadku skorzystanie z pomocy pełnomocnika - specjalisty pozostaje z wypadkiem w związku przyczynowym, który może być uznany za adekwatny. Samo dążenie do wygody i ujęcia obowiązków poszkodowanemu nie uzasadnia takiego związku, gdyż niedogodność stanowi dolegliwość o charakterze niemajątkowym, nie podlegającą reżimowi odszkodowawczemu. W normalnym związku pozostaje natomiast sięgnięcie po pomoc prawna w okolicznościach, w których stan zdrowia, kwalifikacje osobiste lub sytuacja życiowa poszkodowanego usprawiedliwiają stanowisko o niezbędności takiej pomocy w celu sprawnego, efektywnego i ekonomicznie opłacalnego przebiegu postępowania likwidacyjnego.

W niniejszej sprawie żadne z powoływanych wyżej okoliczności nie zostały wykazane. Sprawa nie miała charakteru nietypowego, właściciel pojazdu nie ucierpiał w zdarzeniu, jest to przedsiębiorca, zatem osoba mająca na co dzień do czynienia z różnymi sprawami urzędowymi, wobec czego trudno zakładać, by zgłoszenie szkody, czy późniejsze reklamowanie wysokości uzyskanego odszkodowania przerastało jego możliwości. W tej sytuacji udział pełnomocnika nie był niezbędny, by zapewnić ochronę praw poszkodowanego, a jak wyżej wskazano, sama wygoda skorzystania z takiej opcji nie uzasadnia obciążenia kosztami takiej decyzji ubezpieczyciela.

Reasumując, z pierwszej wystawionej przez powódkę faktury uwzględnieniu podlega kwota 31957,50 zł, będąca sumą kwot 29150 zł (najem 53 dni po 550 zł), 1750 zł (koszt holowania), 700 zł (koszt przygotowania do holowania) i 247,50 zł (koszt przeładunku – 2 pracowników przez 1.5 godz., łącznie 3 godziny przy stawce 82,50 zł). Z drugiej faktury uwzględniono kwotę za najem – 8250 zł – 15 dni po 550 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 2 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu – zgłoszenia objętych fakturami roszczeń nastąpiły odpowiednio 10.07 i 8.08.2017 r. , zatem po 14 dniach odszkodowanie powinno być zapłacone.

Stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach, opinii biegłego i zeznań przesłuchanych w sprawie osób, którym Sąd dał wiarę, z wyjątkiem części zeznań R. T.. Jego zeznania są niewiarygodne w zakresie, w jakim dotyczą uzgodnienia z poszkodowanym wszystkich stawek ujętych w fakturach.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie normy zawartej w art. 100 k.p.c., zgodnie z którą w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Strona powodowa wygrała sprawę w 85 %, natomiast strona pozwana w 15%.

Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 2377 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową 3617 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 1000 zł, co daje kwotę 6884 zł, z czego 85 % to 5944,90 złotych. Koszty poniesione przez pozwaną to opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 3600 złotych, łącznie 3617 zł, z czego 15% to 542,55 zł. Pomniejszenie kosztów powódki o koszt pozwanej oznacza, że pozwana winna zwrócić powódce 5402,35 zł.

Niepokryte koszty procesu (131,26 zł – wynagrodzenie biegłego ponad uiszczoną zaliczkę) rozdzielono pomiędzy strony na podstawie art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych również proporcjonalnie do wyniku procesu, tj. na pozwaną włożono obowiązek pokrycia ich w 85% (111,57 zł), a na powoda w pozostałej części.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)