Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XIII Ga 1628/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 września 2018 r. wydanym w sprawie z powództwa I. P. i S. B. (1) – wspólników spółki cywilnej (...)
w K. przeciwko (...) Spółka Akcyjna
w W. o zapłatę kwoty 2.194,70 zł – Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów kwotę 2.194,70 zł z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie od dnia 23 października 2016 r. do dnia zapłaty (punkt 1. wyroku) oraz obciążył (...) Spółka Akcyjna w W. obowiązkiem zwrotu powodom kwoty 1.027,00 zł tytułem kosztów procesu (punkt 2. wyroku).

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 27 sierpnia 2016 r. uległ uszkodzeniu – należący
do segmentu C pojazdów – samochód marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność A. P. zaś sprawca zdarzenia szkodzącego korzystał
z ochrony ubezpieczeniowej swej odpowiedzialności cywilnej udzielanej przez pozwanego ubezpieczyciela. A. P. w dniu 30 sierpnia 2016 r. dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody zaś w toku rozmowy z konsultantem pozwanego – odnośnie możliwości
i zasad najmu samochodu zastępczego z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy - otrzymał informację, iż „ w przypadku unieruchomienia pojazdu i potrzeby skorzystania
z pojazdu zastępczego prosimy o kontakt z infolinią ponieważ wówczas zlecimy organizację wynajmu pojazdu zastępczego; w sytuacji skorzystania z usług innej wypożyczalni
niż współpracująca z (...), zastrzegamy sobie prawo weryfikacji kosztów wynajęcia takiego pojazdu i dla tej samej klasy, co pojazd poszkodowany jest to 80 zł - jest to stawka dzienna
w kwocie brutto”. Według Sądu i instancji wskazana wyżej informacja została udzielona
w ciągu 20. sekund, przy tym pośpiesznie i niewyraźnie co skutkowało brakiem jej zrozumienia przez poszkodowanego – A. P. miał sądzić, iż wszystkie szczegóły najmu będą mu przekazane podczas tej rozmowy choć na ostatnie pytanie konsultanta poszkodowany wskazał na zrozumienie przekazywanych mu wiadomości.

Według ustaleń Sądu I instancji poszkodowany – na czas likwidacji szkody – „wynajął”
w spółce cywilnej (...) samochód zastępczy – pojazd marki K. (...) (...) (należący
do segmentu C aut) i korzystał z niego przez czas 17. dni – w okresie od dnia 28 sierpnia
2016 r. do dnia 14 września 2016 r. przy dobowej stawce najmu na poziomie kwoty 170,00 zł netto (209,10 zł brutto); łączna wysokość czynszu najmu wyniosła – jak to wskazał Sąd Rejonowy - 10.800 zł netto. W dniu 14 września 2016 r. A. P. przeniósł na spółkę (...) przysługującą mu wierzytelność wobec ubezpieczyciela sprawcy szkody. Sąd I instancji wskazał również, iż po dokonanym przelewie w spółce (...) nastąpiły zmiany podmiotowe
zaś wspólnicy ustalili, iż przystępujący do spółki (...) będzie odpowiadał
za zobowiązania dotychczasowych wspólników a jednocześnie będą mu przysługiwały wierzytelności powstałe przed jego przystąpieniem do spółki.

W dniu 14 września 2016 r. (...) spółki (...) wystawili za najem samochodu zastępczego fakturę VAT opiewającą na kwotę 3.554,70 zł brutto zaś w dniu 22 września
2016 r. (...) Spółka Akcyjna w W. otrzymało – pochodzące od powodów - wezwanie do zapłaty zawierające żądanie zapłaty kwoty stanowiącej koszty najmu pojazdu zastępczego. Pozwany ubezpieczyciel wypłacił powodom należność w wysokości 1.360,00 zł – przy przyjęciu 17. dniowego okresu korzystania z auta zastępczego i dobowej stawki najmu na poziomie kwoty 65,04 zł netto
(80,00 zł brutto).

Sąd Rejonowy wskazał, iż w przedmiotowej sprawie bezsporna pozostawała kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki zdarzenia szkodzącego z dnia 27 sierpnia 2016 r. zaś pozwany ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody
a więc na podstawie przepisów art. 436 § 2 kc w zw. z art. 415 kc. W ocenie Sądu I instancji
w rozmiarach szkody spowodowanej kolizją z dnia 27 sierpnia 2016 r. mieści się także koszt związany z koniecznością „wynajmu” przez A. P. samochodu zastępczego
gdyż na skutek kolizji poszkodowany utracił możliwość korzystania z własnego pojazdu. Pozwany – wypłacając poszkodowanemu kwotę 1.360,00 zł (przy przyjęciu 17. dniowego okresu korzystania przez A. P. z auta zastępczego) – co do zasady uznał
tę odpowiedzialność. Mając na względzie fakt, że strona pozwana nie kwestionowała długości okresu korzystania przez A. P. z pojazdu zastępczego, różnica w stanowiskach stron ograniczała się wyłącznie do wysokości dobowej stawki najmu.

Sąd I instancji uznał za zasadną dobową stawkę najmu jaka została ustalona w umowie zawartej przez A. P. ze strona powodową, wskazując jednocześnie iż
w przedmiotowej sprawie nie zostało wykazane aby dobowa stawka najmu na poziomie kwoty 170,00 zł netto w odniesieniu do pojazdu klasy C była rynkowa, ani też że nie miała takiego charakteru – tę ostatnią okoliczność, zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu (art. 6 kc), powinna wykazać strona pozwana, gdyż to ona z faktu braku rynkowości stawki najmu (a tym samym jej ekonomicznej niezasadności) wywodzi, iż nie jest zobligowana do zwrotu całości odszkodowania żądanego przez powodów. Zdaniem Sądu Rejonowego – wobec braku wykazania, iż uzgodniona w umowie stawka najmu nie mieści się w stawkach obowiązujących na rynku lokalnym - nie można było uznać jej za ekonomicznie nieuzasadnioną.

W ocenie Sądu I instancji w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do przyjęcia jakoby A. P. miał rzeczywistą możliwość najmu samochodu zastępczego za niższą stawkę aniżeli wskazana w kontrakcie najmu i bez ważnych przyczyn z tego nie skorzystał. Co prawda – jak wskazał Sąd Rejonowy – poszkodowany w trakcie zgłoszenia szkody został poinformowany o najmie auta zastępczego za pośrednictwem pozwanego ubezpieczyciela
oraz o uprawnieniu tego ostatniego weryfikacji dobowej stawki najmu w przypadku kiedy A. P. skorzystałby z innej wypożyczalni, jednakże informacje te nie mogły wywołać skutków prawnych, gdyż miały one pozorny charakter. Celem pouczenia adresowanego do poszkodowanego było wyłącznie zwolnienie się strony pozwanej
z odpowiedzialności za ewentualne koszty najmu samochodu zastępczego
przez poszkodowanego a w żadnym stopniu nie służyło ono udzieleniu poszkodowanemu rzetelnej i jasnej informacji co do jego obowiązków i konsekwencji podjętych wyborów.
W ocenie Sądu Rejonowego z krótkiej i lapidarnej informacji przekazanej poszkodowanemu nie wynikała autentyczna wola pomocy poszkodowanemu w najmie samochodu zastępczego czy też obniżeniu kosztów takiego najmu, gdyż osoba konsultanta - pomimo zakomunikowania poszkodowanemu możliwości najmu samochodu zastępczego - nie zapytała w ogóle
czy poszkodowany potrzebuje samochód zastępczy ani też czy już „wynajmuje” samochód zastępczy a nadto należycie nie upewniła się odnośnie tego, czy poszkodowany zrozumiał przekazane mu informacje, poprzestając na formalnym potwierdzeniu przez A. P. zrozumienia otrzymanych wiadomości, pomimo tego iż dalszej wypowiedzi poszkodowanego wynikało, że przyswoił jedynie pewien wycinek z ogromu przekazanych mu informacji, a mianowicie że ma czekać na rzeczoznawcę, który dokona oględzin.
W tych okolicznościach – w ocenie Sądu Rejonowego - w rzeczywistości poszkodowany
nie zrozumiał pouczenia (także wskutek sposobu przekazania informacji – konsultant mówił szybko i niewyraźnie) w zakresie najmu samochodu zastępczego co miało potwierdzać
jego zachowanie po odtworzeniu na terminie rozprawy rozmowy zgłoszeniowej – poszkodowany miał mieć wówczas znaczne trudności, aby odpowiedzieć jaka informacja została mu przekazana w trakcie zgłoszenia szkody i nie był w stanie wskazać swych praw
i obowiązków wynikających z przekazanych mu informacji. W ocenie Sądu Rejonowego A. P. – co miało mieć kluczowe znaczenie – nie został pouczony, iż „wynajmując” pojazd zastępczy za pośrednictwem pozwanego ubezpieczyciela obniżyłby koszty, które strona pozwana miała ponieść; z przekazanej informacji dotyczących weryfikacji stawek najmu
do określonej kwoty nie wynikał taki wniosek – wynikało z niej jedynie (i tak miał ją zrozumieć poszkodowany), że ubezpieczyciel refunduje wypożyczalniom samochodów zastępczych zwrot kosztów najmu jedynie do określonej ceny co maiło być równoznaczne z tym, iż strona pozwana zawsze (bez względu na to z jakiej wypożyczalni się skorzysta –
czy też współpracującej z ubezpieczycielem, czy tez z wypożyczalni „zewnętrznej”) ponosi taki sam koszt najmu samochodu zastępczego. Z tych względów – w ocenie strony pozwanej – A. P. mógł zasadnie uznać, iż jego działanie polegające na „wynajmie” samochodu zastępczego z innej wypożyczalni nie ma wpływu na wysokość odszkodowania jakie poniesie zakład ubezpieczeń. Poza tym poszkodowany nie został właściwie poinformowany
jakie czynności powinien przedsięwziąć w celu współdziałania z ubezpieczycielem
dla minimalizacji rozmiarów szkody – nie został on pouczony w jaki sposób ma „wynająć” samochód zastępczy po niższych kosztach zaś konsultant (...)
(...)Spółka Akcyjna w W. w tym zakresie wskazał tylko na kontakt z infolinią co o tyle było niezrozumiałe, że w czasie tej rozmowy poszkodowany właśnie kontaktował się z infolinią. A. P. – jak wskazał Sąd Rejonowy - nie wiedział zatem co więcej mógłby uczynić aby zrealizować zalecenie osoby konsultanta zaś na podstawie przekazanej informacji mógł oczekiwać, że uzyska więcej szczegółów co do sposobu
i warunków najmu samochodu zastępczego za pośrednictwem strony pozwanej
co jednak nie nastąpiło. Z tych względów – jak to podniósł Sąd I instancji - nie można przyjąć aby poszkodowanemu została złożona oferta najmu samochodu za niższą stawkę niż stosowana przez powodów skoro de facto nie został on poinformowany, że ma możliwość „wynajęcia” samochodu za taką (niższą) stawkę.

Wskazane względy – zdaniem Sądu Rejonowego – czyniły zasadnym żądanie refundacji kosztów najmu samochodu zastępczego w pełnym (wynikającym z umowy i faktury) zakresie, co – mając na uwadze już wypłaconą przez pozwanego ubezpieczyciela należność z tego tytułu – skutkowało uwzględnieniem powództwa w całości. O odsetkach Sąd I instancji orzekł
w oparciu o przepis art. 481 § 1 kc, uznając ich zasadność od dnia 23 października 2016 r.
– z upływem 30. dniowego terminu liczonego od daty otrzymania przez (...) Spółka Akcyjna w W. wezwania do zapłaty
(to ostatnie nastąpiło w dniu 22 września 2016 r.).

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na przepisie art. 98 § 1 kpc obciążając pozwanego ubezpieczyciela obowiązkiem zwrotu powodom opłaty od pozwu
(kwota 110,00 zł) oraz – ustalonych na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) – kosztów zastępstwa procesowego (kwota 900,00 zł).

Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zostało w całości zaskarżone apelacją przez pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W.. Strona pozwana zarzuciła Sądowi I instancji:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 233 § 1 kpc
poprzez zaniechanie dokonania wszechstronnego rozważenia zebranego materiału
oraz pominięcie znaczenia ustalonych w postępowaniu dowodowym okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym faktu, iż:

a.)  pozwany informował poszkodowanego o możliwości najmu pojazdu zastępczego
po stawce 80,00 zł brutto za dobę,

b.)  poszkodowany w czasie likwidacji szkody nie współpracował z pozwanym
w celu zminimalizowania szkody poprzez zmianę podmiotu, od którego najmowano pojazd zastępczy bez uzasadnionej przyczyny,

c.)  możliwa była zmiana podmiotu, od którego najmowano w sposób bezgotówkowy pojazd zastępczy bezpośrednio po zgłoszeniu szkody bez ponoszenia
przez poszkodowanego dodatkowych kosztów,

d.)  przyjęta przez powoda dobowa stawka najmu była kwestionowana od początku
przez pozwanego, skutkując koniecznością wykazania jej zasadności w toku postępowania,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 361 kc
poprzez przyjęcie, że zasądzona kwota 2.194,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi
za opóźnienie liczonymi od dnia 23 października 2016 r. do dnia zapłaty mieści się
w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej za normalne następstwa działania
lub zaniechania, z którego wynika szkoda w sytuacji gdy stanowiąca realizację zasady pełnego odszkodowania wypłata świadczenia odpowiadającego iloczynowi ekonomicznie uzasadnionych dni najmu oraz stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego nastąpiła
już na etapie postępowania likwidacyjnego;

3.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 354 § 2 kc
poprzez jego niezastosowanie prowadzące do przyjęcia, iż w toku postępowania likwidacyjnego nie doszło do naruszenia obowiązku współpracy wierzyciela z dłużnikiem, skutkującego zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania w wysokości stanowiącej różnicę między stawką najmu stosowaną przez powoda a stawką przyjętą przez pozwanego w okresie 17 dni, z których poszkodowany na skutek swojego niedbalstwa bądź celowego działania nie skorzystał,

4.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 822 § 1 kc
w zw. z art. 824 1 § 1 kc poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie za uzasadnione nadmiernych w istocie kosztów najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego,

5.  naruszenie przepisów prawa materialnego. a w szczególności art. 354 § 2 kc
w zw. z art. 16 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że poszkodowany współpracował
z ubezpieczycielem w procesie likwidacji szkody oraz dopełnił ciążące na nim obowiązki, w szczególności polegające na zapobieżeniu zwiększaniu się szkody, co w przypadku najmu pojazdu po stawce dobowej 170,00 zł netto, wydaje się wysoce wątpliwe,

6.  naruszenie przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 232 zd.1 kpc
poprzez przyjęcie w ramach ustaleń faktycznych, iż najem pojazdu zastępczego segmentu C po stawce dobowej 170,00 zł netto jest ekonomicznie uzasadniony w sytuacji gdy strona powodowa nie przestawiła żadnych dowodów na poparcie wskazanej tezy, a jedynie dokumenty prywatne świadczące o zawarciu umowy i przyjętej stawce najmu bezgotówkowego, tj. nie sprostała ciężarowi udowodnienia faktów, z których chciała wywieźć skutki prawne,

7.  naruszenie przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 232 zd. 2 kpc
w zw. z art. 278 § 1 kpc poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej w sytuacji gdy dla ustalenia prawidłowego stanu faktycznego,
w szczególności zasadnej do zastosowania stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego, niezbędne były wiadomości specjalne.

Wskazując na powyższe zarzutu strona skarżąca domagała się zmiany rozstrzygnięcia
w zakresie zaskarżenia poprzez oddalenie powództwa w całości oraz rozstrzygnięcie o kosztach procesu w zakresie postępowania w l i II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego, stosownie do wyniku postępowania i zasady odpowiedzialności strony za wynik sprawy.

Powodowie I. P. i S. B. (1) – wspólnicy spółki cywilnej (...) S.C. w K. domagali się oddalenia apelacji oraz zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powodów kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego
według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja strony pozwanej okazała się być w części uzasadnioną co w oparciu o przepis
art. 386 § 1 kpc skutkowało w tym zakresie - zmianą zaskarżonego wyroku.

Za słuszny (a tym samym za zasługujący na uwzględnienie) – co do samej zasady - ocenić należało zarzut strony pozwanej naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez przyjęcie, iż zastosowana w umowie zawartej przez poszkodowanego i powodów dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego (w wysokości 170,00 zł netto – 209,10 zł brutto) była ekonomicznie uzasadnionym kosztem najmu. Sąd I instancji niezasadnie pominął – wynikającą z rozmowy jaką w ramach zgłoszenia szkody przeprowadził poszkodowany A. P. z konsultantem pozwanego ubezpieczyciela – okoliczność w zakresie możliwości skorzystania przez poszkodowanego z najmu auta zastępczego za pośrednictwem (...)Spółka Akcyjna w W.
czy też przekazaną poszkodowanemu informację o zakresie refundacji wydatków z tego tytułu (do poziomu 80,00 zł brutto za dobę) w przypadku gdy poszkodowany zdecydowałby się
na najem samochodu zastępczego u innego podmiotu aniżeli ten, który współpracuje ze stroną pozwaną.

Nie budzi wątpliwości, iż z treści rozmowy przeprowadzonej przez poszkodowanego
z konsultantem strony pozwanej wynikała możliwość organizacji auta zastępczego
przez pozwanego ubezpieczyciela. Konsultant pozwanego wskazał bowiem, iż „w przypadku unieruchomienia pojazdu i potrzeby skorzystania z pojazdu zastępczego, prosimy o kontakt
z infolinią ponieważ wówczas zlecimy organizację wynajmu pojazdu zastępczego”. Treść
tej informacji jest zwięzła, jednakże jej zrozumienie nie powinno budzić wątpliwości – zresztą fakt zrozumienia przekazywanych informacji przez konsultanta został potwierdzony
przez poszkodowanego. A. P., pomimo przekazanej mu informacji odnośnie możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego zorganizowanego przy udziale (...) Spółka Akcyjna w W., nie podjął absolutnie żadnych działań, które wskazywałyby na jakiekolwiek zainteresowanie propozycją pozwanego ubezpieczyciela. Faktem jest, iż informacja odnośnie najmu auta zastępczego była lakoniczna lecz w żadnym razie nie można było jej uznać za niezrozumiałą, tym bardziej iż fakt zrozumienia przekazywanych poszkodowanemu informacji (a więc także dotyczących najmu samochodu zastępczego) został wyraźnie potwierdzony przez A. P.. Całkowicie dowolne pozostaje stwierdzenie Sądu I instancji (który nie wskazuje na czym oparł
swe przekonanie w tym zakresie) jakoby informacja o możliwości najmu pojazdu zastępczego i uprawnieniu pozwanego ubezpieczyciela do weryfikacji wysokości dobowej stawki najmu
do poziomu 80,00 zł brutto miała charakter pozorny zaś u jej podstaw leżało wyłącznie zwolnienie się pozwanego z odpowiedzialności za ewentualne koszty najmu auta zastępczego. Sąd I instancji stwierdzając, iż konsultant pozwanego nie upewnił się należycie,
czy poszkodowany zrozumiał pouczenie i zarzucając konsultantowi poprzestanie na formalnym potwierdzeniu zgłaszającego (poszkodowanego), że rozumie treść przekazywanych mu informacji, nie ujawnił w jaki jeszcze sposób przedstawiciel pozwanego miałby uzyskać pewność o zrozumieniu przez A. P. treści przekazywanych mu informacji
skoro takie zapewnienie zostało wyrażone przez poszkodowanego. A. P., mając taką możliwość, nie zapytał dodatkowo o kwestie dotyczące najmu auta zastępczego
co także stanowiło potwierdzenie zrozumienia i zaakceptowania informacji jakie w tym zakresie były mu przekazane.

W tych okolicznościach poszkodowany w wyniku zdarzenia szkodzącego z dnia 27 sierpnia 2016 r. – wiedząc o możliwości organizacji pojazdu zastępczego przez pozwanego ubezpieczyciela oraz mając świadomość refundacji wydatków przez stronę pozwaną
do poziomu dobowej stawki najmu do kwoty 80,00 zł – poprzez zaniechanie przedsięwzięcia czynności zmierzających do zainteresowania się tą propozycją (fakt, iż nie miała ona charakteru oferty, jednakże takie wymogi nie są konieczne dla przyjęcia skuteczności informacji ubezpieczyciela dla zwolnienia się przez niego z refundacji wydatków związanych z najmem
u podmiotu zewnętrznego na poziomie stawek obowiązujących u tego ostatniego) naruszył zarówno ciążący na nim obowiązek współpracy z pozwanym ubezpieczycielem jak i powinność podejmowania działań zmierzających do minimalizacji uszczerbku. Słusznie podkreśla apelacja iż w sytuacji uzyskania informacji od konsultanta strony pozwanej dotyczących najmu auta zastępczego poszkodowany - w ramach ciążących na nim a wyżej wskazanych powinności – powinien był podjąć czynności zmierzające do zmiany podmiotu wynajmującego auto zastępcze. Tymczasem postawa A. P. (brak jakiegokolwiek zainteresowania propozycją pozwanego ubezpieczyciela – pomimo potwierdzenia zrozumienia treści przekazywanych informacji) potwierdza iż nie zamierzał on czynić żadnego użytku
z przekazywanych mu informacji co w konsekwencji dowodzi słuszności twierdzeń apelacji odnośnie zachowania poszkodowanego uchybiającego treści przepisu art. 354 § 2 kc.

Naruszenie przez Sąd I instancji przepisów prawa procesowego skutkowało naruszeniem przez ten Sąd norm prawa materialnego co w konsekwencji prowadziło do przyznania odszkodowania w niewłaściwej wysokości.

Zważywszy tę okoliczność, iż A. P. rozpoczął korzystanie z auta zastępczego
w dniu 28 sierpnia 2016 r. zaś o możliwości organizacji takiego pojazdu przez pozwanego ubezpieczyciela poszkodowany uzyskał wiadomość w dniu 30 sierpnia 2016 r. (3. dnia używania auta zastępczego), zasadnym było przyjęcie wysokości odszkodowania z tytułu wydatków związanych z korzystaniem takiego pojazdu na poziomie kwoty 1.747,30 zł
(3 x 209,10 zł + 14 x 80,00 zł) zaś – wobec faktu, że pozwany ubezpieczyciel zaspokoił roszczenie z tego tytułu do wysokości kwoty 1.360,00 zł, żądanie pozwu zasługiwało
na uwzględnienie w zakresie kwoty 387,30 zł. W pozostałej części – z wyżej wskazanych przyczyn - powództwo I. P. i S. B. (1) – jako niezasadne – podlegało oddaleniu. W tym zakresie także apelacja (...) Spółka Akcyjna w W. podlegała, w oparciu o przepis art. 385 kpc, oddaleniu.

Takie reformatoryjne rozstrzygnięcie Sądu Odwoławczego skutkować musi także zmianą postanowienia o kosztach postępowania przed Sądem I instancji. Zważywszy fakt, iż strona powodowa wygrała sprawę przed Sądem I instancji w granicach 17,68 %
(387,30 zł : 2.190,74 zł), pozwany ubezpieczyciel – stosownie do zastosowanej zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów (art. 100 zd. 1 kpc) – zobowiązany jest ponieść koszty procesu przed Sądem I instancji w takich granicach.

Strona powodowa poniosła koszty w łącznej wysokości 1.027,00 zł, które obejmowały opłatę od pozwu w kwocie 110,00 zł (jej wysokość została określona na podstawie przepisu
art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 300), opłatę skarbową
od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika (w wysokości 17,00 zł) ustaloną na podstawie przepisu art. 1 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r.
o opłacie skarbowej
[t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1044 z późn. zm.] w zw. z pkt IV załącznika do tej ustawy - Wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia)
oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego I. P. i S. B. (1), którego wysokość (w kwocie 900,00 zł) została ustalona w oparciu o przepis § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. r. w sprawie opłat
za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) w brzmieniu tego aktu prawnego na datę wytoczenia powództwa (dzień 10 maja 2017 r.).

Z kolei koszty postępowania jakie były wydatkowane przez pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. obejmowały wyłącznie - ustalone na tej samej podstawie prawnej - wynagrodzenie jego pełnomocnika procesowego
w kwocie 900,00 zł.

Łącznie koszty niniejszego procesu wyniosły więc 1.927,00 zł (1.027,00 zł + 900,00 zł); uwzględniając wynik sprawy (wygrana powodów w 17,68 %), pozwany powinien ponieść koszty w wysokości 340,69 zł (1.927,00 zł x 17,68 %) zaś – zważywszy fakt, iż dotychczas (...) Spółka Akcyjna w W. wydatkowało z tytułu kosztów postępowania należność w kwocie 900,00 zł – w ostatecznym rozrachunku strona powodowa zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi procesowemu należność w wysokości 559,31 zł (900,00 zł - 340,69 zł).

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego także oparto na przepisie
art. 100 zd. 1 kpc. Wobec faktu, iż pozwany kwestionował rozstrzygniecie Sądu Rejonowego w całości (w zakresie kwoty 2.190,74 zł) – wobec uwzględnienia powództwa
co do kwoty 387,30 zł – stwierdzić trzeba iż (...) Spółka Akcyjna w W. wygrało sprawę w 82,51 %
(1.807,44 zł [2.194,74 zł – 387,30 zł] : 2.190,74 zł).

I. P. i S. B. (1) w toku postępowania odwoławczego ponieśli wydatki związane z wynagrodzeniem ich pełnomocnika procesowego (kwota 450,00 zł – ustalona
na podstawie przepisu § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) zaś (...) Spółka Akcyjna
w W. – łącznie kwotę 560,00 zł (opłata od apelacji w wysokości 110,00 zł
[art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych] oraz – ustalone na ej samej podstawie prawnej co w odniesieniu do powodów - wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 450,00 zł). Łączne koszty postępowania odwoławczego zamknęły się kwotą 1.010,00 zł (450,00 zł + 560,00 zł). Zważywszy wynik procesu przed Sądem II instancji (wygrana pozwanego w 82,51 %), (...) Spółka Akcyjna w W. zobowiązane było ponieść koszty
w wysokości 176,65 zł (1.010,00 zł x 17,49 %) zaś wobec faktu iż dotychczas – tytułem kosztów postępowania przed Sądem odwoławczym – pozwany ubezpieczyciel wydatkował należność w kwocie 560,00 zł, w ostatecznym rozrachunku powodowie zobowiązani są zwrócić swemu przeciwnikowi procesowemu należność w wysokości 383,35 zł (560,00 zł – 176,65 zł).

(SSO Krzysztof Wójcik) (SSO Tomasz Bajer) (SSR Paweł Kowalczyk )