Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 422/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st.sekr.sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora Prokuratur Rejonowej w G. Janusza Wałach

po rozpoznaniu w dniach: 26.02.2018 r., 06.12.2018 r., 14.03.2019 r., 17.04.2019 r. sprawy

1.A. G. (1)

ur. (...) w G.

syna H. i H. z d. W.

2. M. G.

ur. (...) w G.

syna A. i B. z d. F.

oskarżonych o to, że:

I.W dniu 01 października 2017 roku w m. D. gm. G. działając

wspólnie i w porozumieniu publicznie i oczywiście z błahego powodu okazując w ten sposób rażące lekceważenie porządku prawnego w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonali umyślnego zniszczenia mienia poprzez:

- wybicie szyb w oknach, drzwiach oraz zbicie lustra w pensjonacie (...) o łącznej wartości strat 3.420,37 złotych na szkodę (...) SA

- wybicie szyby czołowej w pojeździe m-ki M. o nr rej. (...) o wartości 435,45 złotych na szkodę B. C.

- wybicie tylnej i czterech bocznych szyb oraz wygięcie tylnej klapy bagażnika w pojeździe m-ki T. o nr rej. (...) o wartości strat 21 362,79 złotych na szkodę (...) SA

tj. o czyn z art. 288§1kk w zw. z art. 57a§1kk w zw. z art. 12 kk

nadto A. G. (1) oskarżonego o to, że:

II.  W dniu 01 października 2017 roku w m. D. gm. G. dokonał kradzieży z włamaniem do pokoju znajdującego się w budynku pensjonatu (...) po uprzednim wyłamaniu zamka podklamkowego w drzwiach wejściowych, a następnie z jego wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia:

- portfela o wartości 50 złotych wraz z zawartością pieniędzy w kwocie 1300 złotych, karty miejskiej na przejazd komunikacją miejską o wartości 200 złotych, dowodu osobistego i prawa jazdy na dane K. W. (1), dowodu rejestracyjnego poj. T. (...) o nr rej. (...), karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego banku (...) tj. mienia o łącznej wartości 1550 złotych na szkodę K. W. (1)

- telefonu komórkowego m-ki N. (...) o nr (...): (...) wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych na szkodę C. W. (1)

- przy czym działał również na szkodę (...) SA

tj. o czyn z art. 279§1 kk

III.  W dniu 01 października 2017 roku na drodze powiatowej numer (...) w m. K. gm. G., znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I pomiar o godzinie 15:06 wynik pomiaru 1,19 mg/l, II pomiar o godzinie 15:33 wynik pomiaru 1,14mg/l prowadził w ruchu lądowym na drodze publicznej samochód m-ki F. (...) o nr rej. (...), jednocześnie nie stosował się do prawomocnie orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego we Giżycku sygn. akt. IIK 168/17, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

tj. o czyn z art. 178a§4 kk

1.  Oskarżonych M. G. i A. G. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzuconego im w pkt. I i za to na podstawie art. 288§1kk w zw. z art. 57a§1kk skazuje obu oskarżonych na kary po 1 ( jeden) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonych do naprawienia szkody:

- w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego J. B. kwotę 1760 ( jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt) złotych,

- w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) SA o/W. kwotę 3.420,37 ( trzy tysiące czterysta dwadzieścia 37/100) złotych,

- w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. C. kwotę 435,45 ( czterysta trzydzieści pięć 45/100) złotych,

- w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego K. W. (1) kwotę 1550 ( jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty włącznie,

- w części w ten sposób, że nakazuje zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) SA kwotę 21 362,79 ( dwadzieścia jeden tysięcy trzysta sześćdziesiąt dwa 79/100) złotych.

2.  Oskarżonego A. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. II, przy czym czyn ten kwalifikuje z art. 279§1 kk w zb. z art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i na tej podstawie skazuje oskarżonego, zaś na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza oskarżonemu karę 1 ( jeden) roku i 2 ( dwa) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazuje zapłaci A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego K. W. (1) kwotę 1439,50 ( jeden tysiąc czterysta trzydzieści dziewięć 50/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty włącznie.

3.  Oskarżonego A. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. III i za to:

a). na podstawie art. 178a§4 kk skazuje go na karę 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

b). na podstawie art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

c). na podstawie art. 43a§2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 (dziesięć tysięcy) złotych.

4.  Na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86§1 kk orzeka wobec oskarżonego A. G. (1) karę łączną w wysokości 2 ( dwa) lat i 2 ( dwa) miesięcy pozbawienia wolności.

5.  Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej: wobec M. G. kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 01 października 2017 roku godz. 13.50 do dnia 03 października 2017 roku godz. 11.10 oraz wobec A. G. (1) kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 01 października 2017 roku godz. 13.50 do dnia 03 października 2017 roku godz. 12.20.

6.  Zasądza od Skarbu Państwa: na rzecz adw. L. R. kwotę 1033,20 ( jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złotych tytułem ustanowionej w urzędu obrony oskarżonego M. G., w tym kwota 193,20 ( sto dziewięćdziesiąt trzy 20/100) złotych tytułem 23% podatku VAT oraz na rzecz adw. W. O. kwotę 1136,52 ( jeden tysiąc sto trzydzieści sześć 52/100) złotych tytułem ustanowionej w urzędu obrony oskarżonego A. G. (1), w tym kwota 212,52 ( dwieście dwanaście 52/100) złotych tytułem 23% podatku VAT.

7.  Zwalnia oskarżonych od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 422/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 października 2017 roku A. G. (2) i jego syn M. G. znajdowali się pod wpływem alkoholu. A. G. (1) i M. G. postanowili udać się do miejscowości D., gm. G., do pensjonatu (...) należącego do J. B., w celu ustalenia, czy znajduje się tam M. K. - była konkubina A. G. (1). Mężczyźni pojechali do pensjonatu samochodem marki m-ki F. (...) o nr rej. (...). W tym czasie w pensjonacie przebywała pracująca tam B. C., zaś gośćmi hotelowymi zajmującymi pokój na piętrze budynku byli C. W. (1) i K. W. (1), przy czym obaj mężczyźni byli wówczas na rybach. Przed opuszczeniem pensjonatu zamknęli na klucz wynajmowany pokój.

Oskarżeni zaparkowali samochód pod budynkiem pensjonatu, po czym weszli do budynku. A. G. (2) zapytał o M. K., na co B. C. odpowiedziała, że takiej kobiety w pensjonacie nie ma. Oskarżony następnie zapytał o mężczyznę o imieniu J.. Kobieta odpowiedziała, że właściciela również nie ma. Obaj oskarżeni wyszli z budynku, po czym odjechali z terenu pensjonatu. Po około pół godziny obaj oskarżeni ponownie przyjechali do pensjonatu. Byli zdenerwowani i zezłoszczeni, szukali M. K.. M. G. miał w ręku hydrauliczną rurkę, którą zaczął uderzać w samochody zaparkowane pod pensjonatem. Była to T. o nr rej. (...) należąca do K. W. (1) oraz M. o nr rej. (...) należący do B. C. W tym czasie A. G. (1) wszedł na piętro pensjonatu, gdzie znajdował się m. in. pokój wynajmowany przez K. i C. W. (1). B. C. usłyszała zaraz dochodzący stamtąd hałas- brzęk tłuczonego lustra oraz odgłosy świadczące o wyłamywaniu drzwi. Kobieta pobiegła po pomoc do M. D., który przebywał w budynku obok. W tym czasie M. G. podszedł do budynku pensjonatu i zaczął wybijać szyby w drzwiach i oknach. Wówczas z piętra pensjonatu zszedł A. G. (1) i zmierzał w kierunku budynku, gdzie przebywał M. D.. Za tym oskarżonym szedł M. G.. Obaj oskarżeni krzyczeli " M., gdzie jesteś", jak również coś o J. B., używając przy tym wulgaryzmów i gróźb pozbawienia życia pod jego adresem.

Hałasy dochodzące z terenu pensjonatu usłyszeli K. i C. W. (2) i postanowili sprawdzić co się dzieje. W tym czasie A. G. (1) wybijał szyby w oknach pensjonatu. Obaj oskarżeni nadal wykrzykiwali groźby, mieli w rękach rurki hydrauliczne. Dochodzące z podwórka hałasy usłyszał M. D., który wyszedł z budynku. Obaj oskarżeni krzycząc, wsiedli do samochodu, przy czym miejsce za kierownicą F. (...) o nr rej. (...) zajął A. G. (1) - i odjechali z terenu pensjonatu.

M. D. poinformował właściciela pensjonatu - (...) - o zdarzeniu.

Kiedy K. W. (1) i C. W. (1) wrócili do wynajmowanego pokoju stwierdzili, że zbite zostało na korytarzu lustro, zamek podklamkowy w drzwiach wejściowych do ich pokoju jest wyważony, natomiast z pokoju zginęły rzeczy w postaci: portfela o wartości 50 złotych wraz z zawartością pieniędzy w kwocie 1300 złotych, karty miejskiej na przejazd komunikacją miejską o wartości 200 złotych, dowodu osobistego i prawa jazdy na dane K. W. (1), dowodu rejestracyjnego poj. T. (...) o nr rej. (...), karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego banku (...) tj. mienie o łącznej wartości 1550 złotych na szkodę K. W. (1), oraz telefon komórkowy m-ki N. (...) o nr (...): (...) wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych na szkodę C. W. (1). W związku z zaistniała sytuacją mężczyźni postanowili skrócić swój pobyt w pensjonacie, przez co jego właściciel poniósł stratę w wysokości 1760 zł.

Z uwagi na poważne uszkodzenia pojazdu K. W. (1), samochód musiał być sholowany.

Jeszcze tego samego dnia, na drodze powiatowej numer (...) w m. K. gm. G., patrol policji zatrzymał obu oskarżonych, poruszających się samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). Pojazdem kierował A. G. (1), zaś pasażerem samochodu był M. G.. Obaj mężczyźni byli pod działaniem alkoholu, przy czym po zbadaniu trzeźwości A. G. (1) okazało się, że jest on w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I pomiar o godzinie 15:06 wynik pomiaru 1,19 mg/l, II pomiar o godzinie 15:33 wynik pomiaru 1,14mg/l. W stosunku do tego oskarżonego w dniu 17.08.2017 roku zapadł w sprawie IIK 168/17 przed Sądem Rejonowym w Giżycku wyrok ( prawomocny z dniem 13.09.2017 r.) skazujący go za przestępstwo z art. 178a§1 kk. Na mocy tego orzeczenia A. G. (1) obowiązywał zakaz kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym na okres 3 lat.

J. B. ustalił, że na skutek zajścia z udziałem oskarżonych doszło do wybicie szyb w oknach, drzwiach oraz zbicie lustra w pensjonacie (...) o łącznej wartości strat 3.420,37 złotych na jego szkodę oraz na szkodę (...) SA, gdzie mienie było ubezpieczone.

Zniszczeniu nadto uległy dwa pojazdy tj. doszło do wybicia szyby czołowej w pojeździe m-ki M. o nr rej. (...) o wartości 435,45 złotych na szkodę B. C. oraz wybicia tylnej i czterech bocznych szyb oraz wygięcie tylnej klapy bagażnika w pojeździe m-ki T. o nr rej. (...) o wartości strat 21 362,79 złotych na szkodę (...) SA - gdzie pojazd ten był ubezpieczony.

Przy drodze asfaltowej z miejscowości D. do miejscowości K., w odległości 270 metrów od D. - funkcjonariusze policji ujawnili dokumenty pojazdu T., należącego do K. W. (2) oraz telefon komórkowy należący do C. W. (3).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonych ( A. G. (1) wyjaśnienia k. 218v-219v, 52-53, 54, 142-143, M. G. wyjaśnienia k. 219v-220, 48-49, 56, 145-146), nadto na podstawie zeznań B. C. (k. 220-221v, 25-27, 37-39), K. W. (2) (k. 305v), C. W. (3) (k. 305v), M. D. (k. 221v-222, 8-10), J. B. (k. 221v, 102-103), a także w oparciu o dowody tj. protokół zatrzymania osoby k. 2-3, protokół użycia alkometru k. 5-6, protokół oględzin k. 28-29, 30-31, tablice poglądowe k. 35-36, protokół oględzin k. 40-41, paragon k. 70, materiał poglądowy k. 71-77, płyta k. 85, faktura k. 104, kalkulacja naprawy k. 106-108, faktura k. 109, odpis wyroku k. 128.

Oskarżony A. G. (1) (wyjaśnienia k. 218v-219v, 52-53, 54, 142-143) początkowo przyznał się jedynie do kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, zaprzeczając jednocześnie, by w dniu zdarzenia był w miejscowości D., czy też dokonał zniszczeń i włamania w pensjonacie (...). W kolejnych wyjaśnieniach przyznał się do kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości oraz dokonania wraz z synem M. G. zniszczeń przed pensjonatem (...), jak i w pensjonacie. Podał, że obaj byli wówczas pod wpływem alkoholu, że do pensjonatu pojechał z synem, by spotkać się tu z byłą konkubiną M. K., stracił panowanie nad sobą i dlatego dokonał wraz z synem zniszczeń. Nadal zaprzeczył, by dokonał w pensjonacie włamania. W kolejnych wyjaśnieniach podtrzymał powyższą relację. Składając wyjaśnienia przed Sądem ponownie przyznał się do kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, pobytu wraz z synem na terenie pensjonatu (...), gdzie chciał spotkać się z był konkubiną M. K. oraz do tego, że wraz z synem, będąc " w amoku" dokonał zniszczeń w postaci wybicia szyb. Ponownie także zaprzeczył, by dokonał zaboru z pensjonatu nienależących do niego rzeczy, wskazując, że mogła tego dokonać M. K..

M. G. od początku przyznawała się do popełnienia zrzuconego mu czynu ( wyjaśnienia k. 219v-220, 48-49, 56, 145-146). Podał, że w dniu zdarzenia obaj z ojcem byli pijani, że jego ojciec miał do kogoś pretensje, że pojechali do D., że A. G. (1) się czymś zdenerwował. Oskarżony przyznał, że uderzał jakąś siekierą w samochody, że wybijał szyby w budynku, po czym gdy odjechali z tego miejsca, w K. zatrzymała ich policja. Samochodem kierował wówczas A. G. (1). Niepamięć szczegółów zdarzenia tłumaczył ilością spożytego alkoholu. Wyjaśniając przed Sądem potwierdził, że wraz z ojcem przyjechał do D., do M. K., że obaj byli zdenerwowani. Oskarżony potwierdził, że przy użyciu rury, czy łomu dokonał zniszczenia t. i m.. Potwierdził, że zostali zatrzymani przez policję, że w tym czasie samochodem kierował A. G. (1).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obu oskarżonych w części, w jakiej przyznają się oni do winy, albowiem w tym zakresie wyjaśnienia A. G. (1) i M. G. są nie tylko korespondują ze sobą, ale także z pozostałymi zebranymi w sprawie dowodami. Sąd natomiast odmówił wiary wyjaśnieniom A. G. (1), w których zaprzecza, by był sprawcą włamania do pokoju wynajmowanego przez K. i C. W. (3), oraz zaboru należących do tych pokrzywdzonych rzeczy. Złożone w tej części przez oskarżonego wyjaśnienia są odosobnione w świetle pozostałych zebranych dowodów, którym Sąd nadał walor wiarygodności.

Mając na uwadze wyjaśnienia obu oskarżonych ( A. G. (1) wyjaśnienia k. 218v-219v, 52-53, 54, 142-143, M. G. k. 219v-220, 48-49, 56, 145-146), oraz zeznania B. C. (k. 220-221v, 25-27, 37-39) i dowody tj.: protokół zatrzymania osoby k. 2-3, protokół użycia alkometru k. 5-6, tablic poglądowych k. 35-36, bez wątpliwości przyjąć należało, iż A. G. (1) w dniu 01 października 2017 roku na drodze powiatowej numer (...) w m. K. gm. G., znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I pomiar o godzinie 15:06 wynik pomiaru 1,19 mg/l, II pomiar o godzinie 15:33 wynik pomiaru 1,14mg/l prowadził w ruchu lądowym na drodze publicznej samochód m-ki F. (...) o nr rej. (...). Oskarżony od początku przyznawał się do powyższego, fakt pozostawiania oskarżonego pod wpływem alkoholu także nie budził wątpliwości. A. G. (1) musiał zdawać sobie sprawę, że jest pod jego działaniem skoro, jak sam przyznał, wcześniej alkohol spożywał. Mając przy tym na uwadze wyrok ( odpis wyroku k. 128) zapadły przeciwko temu oskarżonemu przed Sądem Rejonowym w Giżycku, w sprawie IIK 168/17, stwierdzić z całą pewnością również należy, że A. G. (1) kierując samochodem jednocześnie nie stosował się do prawomocnie orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego we Giżycku sygn. akt. IIK 168/17, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Powyższe dowody w tym zakresie są spójne, wzajemnie się uzupełniają i brak jest zdaniem Sądu podstaw, by kwestionować w tej części ich wiarygodność.

Mając na uwadze wyjaśnienia oskarżonych, w jakich podają oni powody, z których pojechali do pensjonatu, a przede wszystkim ich zdenerwowanie, czy też nawet "amok", jak opisał to A. G. (1)- nie budzi wątpliwości, że zniszczenia mienia w pensjonacie i przed nim- oskarżeni dokonali wspólnie i w porozumieniu, z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu. Oskarżeni "wyładowali" niejako w ten sposób złość z powodu niemożności spotkania się z M. K.. Jak wynika z zeznań B. C. obaj oskarżeni szukali M. K. i J. B.. To zresztą jest bezsporne już w świetle wyjaśnień A. G. (1), ale także M. G., który niejako "solidaryzował się" z ojcem w jego złości. Od razu po przybyciu na teren pensjonatu (...) mając w ręku hydrauliczną rurkę, zaczął nią uderzać w samochody zaparkowane pod pensjonatem. Była to T. o nr rej. (...) należąca do K. W. (1) oraz M. o nr rej. (...) o należący do B. C.. W tym czasie A. G. (1) szukał M. K., wszedł na piętro pensjonatu, gdzie znajdował się m. in. pokój wynajmowany przez K. i C. W. (1). J. C. usłyszała zaraz dochodzący stamtąd hałas- brzęk tłuczonego lustra oraz odgłosy świadczące o wyłamywaniu drzwi. Kobieta pobiegła po pomoc do M. D., który przebywał w budynku obok. W tym czasie M. G. podszedł do budynku pensjonatu i zaczął wybijać szyby w drzwiach i oknach. Wówczas z piętra pensjonatu zszedł A. G. (1) i zmierzał w kierunku budynku, gdzie przebywał M. D.. Za tym oskarżonym szedł M. G.. Obaj oskarżeni krzyczeli " M., gdzie jesteś", jak również coś o J. B., używając przy tym wulgaryzmów i gróźb pozbawienia życia pod jego adresem. Powyższe wynika z wyjaśnień A. G. (1) ( k. 218v-219v, 52-53, 54, 142-14), M. G. (k. 219v-220, 48-49, 56, 145-146), nadto z zeznań B. C. (k. 220-221v, 25-27, 37-39), K. W. (2) (k. 305v), C. W. (3) (k. 305v) i M. D. (k. 221v-222, 8-10), jak również pośrednio z zeznań J. B., którego M. D. poinformował o zdarzeniu (k. 221v, 102-103).

Zdaniem Sądu, czynu zarzuconego w pkt. I aktu oskarżenia, oskarżeni dopuścili się w warunkach art. 57a§1 kk.

Zgodnie z art. 115§ 21 kk, występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Przestępstwo z art. 288§1 kk polega na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Nie ma wątpliwości, że oskarżeni przypisanego im występku dopuścili się umyślnie, albowiem świadomie i celowo niszczyli mienie należące do pokrzywdzonych.

Działanie jest podjęte publicznie, jeżeli następuje w takich warunkach - dotyczących zwłaszcza miejsca i okoliczności - że jest lub może być ono spostrzeżone przez nie dającą się określić liczbę bliżej niezidentyfikowanych osób ( Giezek Jacek, Kłączyńska Natalia, Łabuda Grzegorz, Komentarz, LEX 2007,Komentarz do art.115 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] J. Giezek (red.), N. Kłączyńska, G. Łabuda, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, LEX, 2007).

Do wydarzeń, jakie legły u podstaw zarzutu postawionego oskarżonym doszło w pensjonacie, gdzie mogły być one dostrzeżone przez nieokreśloną ilość osób.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, że każdy z oskarżonych swoich przestępczych zachowań dopuścił się z oczywiście błahego powodu, albowiem inaczej nie można ocenić okoliczności, jakie legły u podstaw określonego zachowania obu oskarżonych. Zarówno A. G. (1), jak i M. G. swoim zachowaniami okazali rażące lekceważenie porządku prawnego. Ich działania miały charakter agresywny, przy czym agresja ta były skierowana na mienie pokrzywdzonych w ogóle nie związanych z powodami " zdenerwowania" oskarżonych.

W świetle powyższego, mając przy tym na uwadze także dowody tj.: protokół oględzin k. 28-29, 30-31, tablice poglądowe k. 35-36, paragon k. 70, materiał poglądowy k. 71-77, płyta k. 85, faktura k. 104, kalkulacja naprawy k. 106-108, faktura k. 109, bez wątpliwości przyjąć należało, że A. G. (1) i M. G. w dniu 01 października 2017 roku w m. D. gm. G. działając wspólnie i w porozumieniu publicznie i oczywiście z błahego powodu okazując w ten sposób rażące lekceważenie porządku prawnego w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonali umyślnego zniszczenia mienia poprzez:

- wybicie szyb w oknach, drzwiach oraz zbicie lustra w pensjonacie (...) o łącznej wartości strat 3.420,37 złotych na szkodę (...) SA,

- wybicie szyby czołowej w pojeździe m-ki M. o nr rej. (...) o wartości 435,45 złotych na szkodę B. C.

- wybicie tylnej i czterech bocznych szyb oraz wygięcie tylnej klapy bagażnika w pojeździe m-ki T. o nr rej. (...) o wartości strat 21 362,79 złotych na szkodę (...) SA.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw, by kwestionować zeznania B. C., z których wynika, że to A. G. (1) dokonał włamania do pokoju wynajmowanego przez K. i C. W. (3), z którego następnie zabrał należące do tych pokrzywdzonych rzeczy. Świadek od początku, konsekwentnie wskazywała, iż kiedy oskarżeni ponownie przybyli na teren pensjonatu i (...) dokonywał uszkodzeń zaparkowanych pod pensjonatem pojazdów, w tym czasie A. G. (1) wszedł na piętro pensjonatu, gdzie znajdował się m. in. pokój wynajmowany przez K. i C. W. (1). J. C. usłyszała zaraz dochodzący stamtąd hałas- brzęk tłuczonego lustra oraz odgłosy świadczące o wyłamywaniu drzwi. Kiedy kobieta pobiegła po pomoc do M. D., który przebywał w budynku obok, a w tym czasie M. G. podszedł do budynku pensjonatu i zaczął wybijać szyby w drzwiach i oknach, wówczas z piętra budynku zszedł A. G. (1) ( zeznania B. C. (k. 220-221v, 25-27, 37-39). Spostrzeżenia tego świadka zostały następnie potwierdzone przez pokrzywdzonych K. i C. W. (1), którzy po powrocie do wynajmowanego pokoju stwierdzili, że zbite zostało na korytarzu lustro, zamek podklamkowy w drzwiach wejściowych do ich pokoju jest wyważony, natomiast z pokoju zginęły należące rzeczy w postaci: portfela o wartości 50 złotych wraz z zawartością pieniędzy w kwocie 1300 złotych, karty miejskiej na przejazd komunikacją miejską o wartości 200 złotych, dowodu osobistego i prawa jazdy na dane K. W. (1), dowodu rejestracyjnego poj. T. (...) o nr rej. (...), karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego banku (...) tj. mienie o łącznej wartości 1550 złotych na szkodę K. W. (1), oraz telefon komórkowy m-ki N. (...) o nr (...): (...) wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych na szkodę C. W. (1) ( zeznania K. W. (2) (k. 305v), C. W. (3) (k. 305v, materiał poglądowy k. 76-77, płyta k. 85). Nie bez znaczenia dla oceny powyższych dowodów, w tym wyjaśnień A. G. (3), w których zaprzecza, by był sprawcą włamania do pokoju pokrzywdzonych oraz zaboru należących do nich rzeczy jest fakt, że przy drodze asfaltowej z miejscowości D. do miejscowości K., w odległości 270 metrów od D. - funkcjonariusze policji ujawnili dokumenty pojazdu T., należącego do K. W. (2) oraz telefon komórkowy należący do C. W. (3) ( protokół oględzin k. 40-41). Podkreślić przy tym należy, że z zeznań obu pokrzywdzonych wynika, że przed opuszczeniem tego dnia pokoju, zamknęli go na klucz. Nadto z zeznań B. C. wynika także, że nikt inny podczas nieobecności w/w pokrzywdzonych nie wchodził na piętro budynku, gdzie był ich pokój- aż do momentu przybycie do pensjonatu (...).

W świetle tych dowodów, wyjaśnienia A. G. (1) nie przyznającego się do winy nie zasługują na wiarę i uznać je należy jedynie za przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Wobec powyższego Sąd nie miał wątpliwości, że A. G. (1) w dniu 01 października 2017 roku w m. D. gm. G. dokonał kradzieży z włamaniem do pokoju znajdującego się w budynku pensjonatu (...) po uprzednim wyłamaniu zamka podklamkowego w drzwiach wejściowych, a następnie z jego wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia:

- portfela o wartości 50 złotych wraz z zawartością pieniędzy w kwocie 1300 złotych, karty miejskiej na przejazd komunikacją miejską o wartości 200 złotych, dowodu osobistego i prawa jazdy na dane K. W. (1), dowodu rejestracyjnego poj. T. (...) o nr rej. (...), karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego banku (...) tj. mienia o łącznej wartości 1550 złotych na szkodę K. W. (1)

-telefonu komórkowego m-ki N. (...) o nr (...): (...) wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych na szkodę C. W. (1), przy czym działał również na szkodę (...) SA. Oskarżony musiał mieć świadomość, że zabiera mienie nie należące do niego, którym nie ma prawa dysponować, uprzednio dostając się do zamkniętego pokoju.

Zeznania M. K. w zasadzie nic nie wniosły do sprawy (k. 308v), były jedynie potwierdzeniem tego, że jakiś czas przed zdarzeniem pozostawała ona w związku z A. G. (1).

W świetle przeprowadzonych dowodów, ich analizy i oceny nie budzi wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się czynu zarzuconego im w pkt. I aktu oskarżenia, a A. G. (1) także czynu przypisanego mu w pkt. III. Zważywszy, że przedmiotem zaboru mienia dokonanego przez A. G. (1) były także dokumentu o jakich mowa w zarzucie II, Sąd uznając go za winnego tego czynu, jednocześnie przyjął, że stanowi on występek z art. 279§1 kk w zb. z art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Przy wymiarze kar Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów, winy sprawców, sposób popełnienia przestępstw, motywy i pobudki jakimi kierowali się oskarżeni.

Zachowanie oskarżonych nie zasługuje na żadne usprawiedliwienie. Dopuścili sie się oni zniszczenia cudzego mienia, okazując w ten sposób swoją agresję, brutalność i nieobliczalność. Podkreślić należy, że swoją złość skierowali na mienie pokrzywdzonych, którzy w żaden sposób nie byli "odpowiedzialni" za zaistniałą sytuację, z powodu której oskarżeni przybyli do pensjonatu. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że obaj sprawcy w czasie czynu pozostawali pod wpływem alkoholu. Nadto A. G. (1) niejako "skorzystał z okazji", i szukając M. K., po uprzednim włamaniu do pokoju pokrzywdzonych W., bez skrupułów zabrał należące do nich mienie, co dodatkowo każe w sposób stanowczy i zdecydowany potępić zachowanie tego oskarżonego.

W myśl art. 45 ust.1 pkt. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 roku Prawo o ruchu drogowym (DZ U Nr 98 poz. 602 z późn. zm.) zabrania się kierowania pojazdem osobie będącej w stanie nietrzeźwości. Z art. 115§16 kk wynika, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu przekracza w 1 dm3 wydychanego powietrza 0,25 mg lub 0,5 promila we krwi. A. G. (1) kierując w stanie nietrzeźwości po drodze publicznej samochodem, nie tylko zlekceważył zasady obowiązuje w ruchu drogowym, ale także naruszył nałożony na niego wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Przy wymiarze kar Sąd uwzględnił przyznanie się do winy M. G. oraz częściowe przyznanie się do winy A. G. (1), co stanowiło okoliczności łagodzące. Jednocześnie za okoliczności obciążające sprawców przyjęto uprzednią karalność każdego z nich ( karty karne k. 286-287, 288-289).

W świetle powyższego Sąd:

1.  Oskarżonych M. G. i A. G. (1) uznał za winnych popełnienia czynu zarzuconego im w pkt. I i za to na podstawie art. 288§1kk w zw. z art. 57a§1kk skazał obu oskarżonych na kary po 1 ( jeden) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżonych do naprawienia szkody:

- w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego J. B. kwotę 1760 ( jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt) złotych - kwota ta stanowi wysokość szkody jaką poniósł ten pokrzywdzony na skutek skrócenia przez gości pensjonatu pobytu z uwagi na zachowanie oskarżonych,

- w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) SA o/W. kwotę 3.420,37 ( trzy tysiące czterysta dwadzieścia 37/100) złotych - z tytułu pokrycia przez tego ubezpieczyciela kosztów naprawy uszkodzeń dokonanych przez oskarżonych w pensjonacie,

- w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. C. kwotę 435,45 ( czterysta trzydzieści pięć 45/100) złotych- z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego przez oskarżonych, należącego do niej pojazdu,

- w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego K. W. (1) kwotę 1550 ( jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty włącznie- z tytułu strat poniesionych przez tego pokrzywdzonego na skutek przestępczego zachowania oskarżonych związanego z uszkodzeniem samochodu należącego do tego pokrzywdzonego,

- w części w ten sposób, że nakazał zapłacić solidarnie M. G. i A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) SA kwotę 21 362,79 ( dwadzieścia jeden tysięcy trzysta sześćdziesiąt dwa 79/100) złotych - z tytułu pokrycia przez tego ubezpieczyciela kosztów naprawy pojazdu należącego do K. W. (1), a uszkodzonego przez oskarżonych.

2.  Oskarżonego A. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. II, przy czym czyn ten zakwalifikował z art. 279§1 kk w zb. z art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i na tej podstawie skazał oskarżonego, zaś na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył mu karę 1 ( jeden) roku i 2 ( dwa) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazał zapłaci A. G. (1) na rzecz pokrzywdzonego K. W. (1) kwotę 1439,50 ( jeden tysiąc czterysta trzydzieści dziewięć 50/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty włącznie z tytułu strat jakie poniósł ten pokrzywdzony na skutek zaboru należącego do niego przez oskarżonego mienia,

3.  Oskarżonego A. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. III i za to:

a). na podstawie art. 178a§4 kk skazał go na karę 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy, umyślne naruszenie podstawowy, elementarnych zasad obowiązujących w ruchy drogowym, fakt, że jego zachowanie doprowadzić mogło do poważnych, ujemnych skutków dla bezpieczeństwa, zdrowia i życia innych uczestników ruchu drogowego, albowiem oczywistym jest, jak poważne zagrożenie na drogach stanowią nietrzeźwi kierowcy.

b). na podstawie art. 42§3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

c). na podstawie art. 43a§2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 (dziesięć tysięcy) złotych, uznając, iż mimo, że świadczenie zostało orzeczone w minimalnej wysokości, wpłynie wychowawczo i poprawczo na oskarżonego.

Działając w oparciu o treść art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86§1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego A. G. (1) karę łączną w wysokości 2 ( dwa) lat i 2 ( dwa) miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze zbieżność czasową popełnionych występków.

W myśl postanowień art. 63§1 kk na poczet orzeczonej: wobec M. G. kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 01 października 2017 roku godz. 13.50 do dnia 03 października 2017 roku godz. 11.10 oraz wobec A. G. (1) kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 01 października 2017 roku godz. 13.50 do dnia 03 października 2017 roku godz. 12.20.

Zasądzając od Skarbu Państwa: na rzecz adw. L. R. kwotę 1033,20 ( jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złotych tytułem ustanowionej w urzędu obrony oskarżonego M. G., w tym kwota 193,20 ( sto dziewięćdziesiąt trzy 20/100) złotych tytułem 23% podatku VAT oraz na rzecz adw. W. O. kwotę 1136,52 ( jeden tysiąc sto trzydzieści sześć 52/100) złotych tytułem ustanowionej w urzędu obrony oskarżonego A. G. (1), w tym kwota 212,52 ( dwieście dwanaście 52/100) złotych tytułem 23% podatku VAT- Sąd kierował się postanowieniami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Zwalniając oskarżonych od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych, Sąd miał na uwadze treść art. 624§1 kpk.