Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Jacek Kulesza

Protokolant – Weronika Załęska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2019 r. sprawy przeciwko E. R. , ur. (...) w T., synowi R. i K.,

oskarżonemu o to, że:

w dniu 2 czerwca 2018 r. na drodze publicznej w miejscowości K., gm. T., powiat (...), województwo (...), kierował motorowerem marki R. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone na urządzeniem A. o nr (...) dały wyniki: I – 0,99 mg/l, II – 1,03 mg/l, tj. o przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k.,

orzeka:

I.  Oskarżonego E. R. uznaje za winnego tego, że w dniu 2 czerwca 2018 r. około godz. 19.15 na ul. (...) w K., w powiecie (...), prowadził w ruchu lądowym motorower marki R. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, gdzie badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu dały wyniki: 0,99 mg/l oraz 1,03 mg/l, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k., i za to na ww. podstawie skazuje go, i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, nakładając na niego obowiązek wykonywania w tym okresie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat od uprawomocnienia się orzeczenia;

III.  Na podstawie art. 43a § 2 k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) zł;

IV.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 czerwca 2018 r. około godz. 19.15 na ul. (...) w K., E. R. kierował, motorowerem marki R. o nr rej. (...), a następnie przewrócił się. Został skontrolowany przez funkcjonariuszy i badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu dały wyniki: 0,99 mg/l oraz 1,03 mg/l.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zarówno nas etapie postepowania przygotowawczego jak i sądowego.

Sąd zważył co następuje:

Analizując całokształt zgromadzonego w sprawie niniejszej materiału dowodowego, sąd uznał, że wina oskarżonego nie budzi najmniejszej wątpliwości, czynem swym w pełni wyczerpał dyspozycję art. 178a § 1 k.k., albowiem prowadził motorower po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości. Oskarżony przyznał się do postawionego mu zarzutu, a ponadto fakt popełnienia przestępstwa potwierdziło badanie alkosensorem oraz zeznania funkcjonariusza Z. J.

E. R. bez wątpienia więc wypełnił znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 1 k.k. Należy wyjaśnić, że pojęcie stanu nietrzeźwości zdefiniowane zostało w art. 115 § 16 k.k., według którego stan nietrzeźwości zachodzi m.in., gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zeznanie funkcjonariusza co do okoliczności ustalenia poprzez uzyskaną informacje od oskarżonego o kierowania motorowerem przez E. R. sąd ocenił jako wiarygodne, w pełni obiektywne. Jako osoba obca dla oskarżonego nie miał bowiem żadnego powodu, składać w tej sprawie zeznań niezgodnych z rzeczywistością na niekorzyść oskarżonego. W postępowaniu nie zostały również ujawnione jakiekolwiek okoliczności podważające wiarygodność zeznań w/w świadka. Z kolei stan nietrzeźwości oskarżonego został wykazany badaniem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzonym na urządzeniu A. posiadającym aktualne świadectwo legalizacji.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności ujawnione w sprawie oraz miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk.

W ocenie sądu zachowanie oskarżonego cechowało się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Okolicznością powszechnie wiadomą jest, iż przestępstwa kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości w naszym kraju są wyjątkowo nagminne, a ich zagrożenie przez wiele osób jest bagatelizowane. Jednakże przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji bardzo często w sposób bezpośredni zagrażają najwyższemu dobru chronionemu prawem, tj. zdrowiu i życiu ludzkiemu. Szczególnie wysokie niebezpieczeństwo stwarzają właśnie uczestnicy ruchu drogowego znajdujący się w stanie nietrzeźwości i dlatego winni być oni karani z całą stanowczością. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, jazdę w niewielkiej miejscowości gdzie natężenie ruchu jest mniejsze. Jednakże oskarżony był już wcześniej karany za inne przestępstwa, m.in. z art. 207 § 1 kk. i 209 § 1 kk. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest także fakt, iż w przypadku oskarżonego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu była duża – 4-krotnie przekraczała najniższy próg stanu nietrzeźwości.

Przy wyborze zarówno rodzaju jak i wysokości kary sąd wziął pod uwagę właśnie przede wszystkim wcześniejszą karalność oskarżonego, która odzwierciedla – w ocenie sądu – dotychczasowy stosunek oskarżonego do ustalonych reguł porządku prawnego. Niemniej jednak zważyć też należy, iż oskarżony od 7 lat nie wchodził już w konflikt z prawem. W tej sytuacji sąd uznał iż odpowiednią karą dla oskarżonego będzie kara ograniczenia wolności w wysokości 6 miesięcy, w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Zdaniem sądu, w ten sposób zostaną osiągnięte cele kary i winno to zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa.

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. sąd obowiązany jest orzec wobec sprawcy – na podstawie art. 42 § 2 k.k. – środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, gdyż oskarżony był w stanie nietrzeźwości. W ocenie sądu w przypadku oskarżonego, biorąc pod uwagę jego niekaralność za tego typu czyn skierowany przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji uwzględniając także stan nietrzeźwości należało orzec 3-letni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Sąd uznał zatem, że ww. okres będzie wystarczający dla ugruntowania w oskarżonym przekonania o nieopłacalności tego typu przestępstw.

Z kolei mając na względzie treść art. 43a § 2 k.k. sąd był zobligowany do orzeczenia od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego. Określając wysokość tego świadczenia na minimalną przewidzianą przez ww. przepis kwotę 5.000 zł sąd miał na względzie opisaną wyżej sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego.

Zdaniem sądu jedynie w ten sposób zostaną osiągnięte cele kary i winno to zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Ww. kary spełnią swoje cele zapobiegawczo-wychowawcze oraz odniosą pożądany skutek w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nie przekroczą także stopnia jego winy i są wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa oraz spełnią wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej.

O kosztach sądowych sąd orzekł mając na względzie treść art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że aktualna sytuacja majątkowa i osobista oskarżonego, uzasadniają zwolnienie go w całości od ich ponoszenia.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak powyżej.