Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 28/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Przemysław Maciejewski

Protokolant: Gabriela Cichocka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2019 r. w B.

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa)

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1. zasądza od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa) na rzecz powódki B. K. tytułem zadośćuczynienia kwotę 33.000,- zł (trzydzieści trzy tysiące złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 11.200,- zł (jedenaście tysięcy dwieście złotych) – od dnia 10 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty,

- 16.200,- zł (szesnaście tysięcy dwieście złotych) – od dnia 5 listopada 2018 roku do dnia zapłaty,

- 5.600,- zł (pięć tysięcy sześćset złotych) – od dnia 9 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa) na rzecz powódki B. K. tytułem odszkodowania kwotę 1.932,- zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści dwa złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

3. oddala powództwo w pozostałej części;

4. zasądza od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa) na rzecz powódki B. K. kwotę 3.645,35 zł (trzy tysiące sześćset czterdzieści pięć złotych trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5. nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bełchatowie od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa) kwotę 1.300,- zł (jeden tysiąc trzysta złotych) zaś od powódki B. K. 158,90 zł (sto pięćdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 28/18

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 25 stycznia 2018 r. skierowanym przeciwko (...) SE z/s R., Łotwa powódka B. K. wniosła o:

1. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 11.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty z tytułu zadośćuczynienia za doznaną przez powódkę krzywdę będącą następstwem uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia powstałych w wyniku zdarzenia, do którego doszło dnia 27 listopada 2016 roku,

2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Pozwany nie uznał żądania pozwu wnosząc o jego oddalenie i zwrot kosztów procesu podnosząc, że wypłacone już przez niego zadośćuczynienie jest wystarczające
w okolicznościach sprawy.

W piśmie z dnia 24-07-2018 r. (k. 89) powódka wniosła o zasądzenie dodatkowo kwoty 16.200 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia przedmiotowego pisma pozwanej do dnia zapłaty.

W piśmie z dnia 06-05-2019 r. (k. 133) powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 800 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia przedmiotowego pisma pozwanej do dnia zapłaty z tytułu zwrotu kosztów psychoterapii. Ponadto powódka rozszerzyła pozew w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 1932 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia przedmiotowego pisma pozwanej do dnia zapłaty z tytułu zwrotu kosztów sprawowania opieki osób trzecich nad powódką (wg stawki 12 zł/godz.). Dodatkowo powódka ponownie rozszerzyła pozew z tytułu zadośćuczynienia w ten sposób, że wniosła
o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 13568 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia przedmiotowego pisma pełnomocnikowi pozwanej do dnia zapłaty.

Ostatecznie powódka dochodzi zapłaty łącznej kwoty z tytułu zadośćuczynienia - 40.968 zł, a także kwoty 800 zł z tytułu leczenia powódki u psychologa, oraz tytułem kosztów opieki kwoty 1.932 zł (k. 143).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 27 listopada 2016 roku w B., kierująca samochodem marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), B. M., naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruch drogowym w ten sposób, że nie udzieliła pierwszeństwa pieszej B. K., prawidłowo przechodzącej po przejściu dla pieszych, doprowadzając do jej potracenia.

Pojazd mechaniczny marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), który prowadziła B. M., w dniu zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową wynikającą z zawartej między właścicielem pojazdu, a (...) SE, umowy ubezpieczenia obowiązkowego OC pojazdów mechanicznych.

(niesporne)

Przed wypadkiem powódka prowadziła aktywny tryb życia, biegła systematycznie na bieżni, jeździła na rowerze, chodziła na fitness. Po wypadku nie biega. Na rowerze jeździ
w ramach rehabilitacji. Nie chodzi na fitness. Po wypadku powódka potrzebowała pomocy bliskich przy myciu, ubieraniu.

(dowód: zeznania powódki k. 53-54)

Po wypadku powódka przeszła psychoterapię prywatnie, której koszt wyniósł 800 zł.

(dowód: zaświadczenie psychologiczne k. 95, historia wizyt k. 97, faktura nr (...) k. 98, zeznania powódki k. 53)

Powódka zgłosiła pozwanemu szkodę na osobie w dn. 17 lipca 2017 roku i wniosła
o jej likwidację poprzez zapłatę odpowiedniej kwoty tytułem zadośćuczynienia
i odszkodowania za doznaną w wyniku zdarzenia z dnia 27 listopada 2017 roku szkodę. Pozwany decyzją z dnia 10 sierpnia 2017 roku przyznał na rzecz powódki kwotę w wysokości 15.724,80 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 332,49 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwotę 151,61 zł tytułem dojazdów do placówek medycznych oraz kwotę 420,00 zł z tytułu zwrotu kosztów sprawowania opieki osoby trzeciej nad poszkodowaną. Następnie decyzją
z dnia 26 września 2017 roku dodatkowo przyznał świadczenie w kwocie 2.109.58 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia (189 zł), kosztu dojazdów do placówek medycznych (60 zł) oraz utraconego dochodu (1 860,58 zł).

(dowód: decyzja pozwanego dnia 10.08.2017 r. k. 17, decyzja pozwanego z dnia 26.09.2017 r. k. 22)

Powódka w wyniku przedmiotowego zdarzenia z dnia 27.11.2016 r. doznała stłuczenia powłok głowy z raną okolicy potylicznej, stłuczenie klatki piersiowej ze złamaniem mostka, skręcenia odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa , stłuczenia lewego kolana, skręcenia kolana prawego z częściowym uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego, złamania głowy strzałki prawej.

Uszczerbek długotrwały (ograniczenie ruchomości i naruszenie sprawności opisane
w obserwacjach ortopedy leczącego trwały ponad 6 miesięcy i są podstawy do ustalenia długotrwałego uszczerbku):

-: uszczerbek ze strony kolana prawego z częściowym uszkodzeniem (...), i stłuczeniem kłykcia przyśrodkowego kości udowej 5% wg pozycji 156, jednak wiadomo, że uraz kolana
z uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego / (...)/ skutkuje jako nieodwracalne wtórne zmiany pourazowe z przyspieszoną chondropatią kolana i jako trwały może być wyższy
o kilka stopni – 7 %,
-: uszczerbek ze strony odcinka szyjnego kręgosłupa 5% przez analogię,
-: uszczerbek ze strony strzałki po złamaniu jej głowy 3 % wg pozycji 159.

Stopień cierpień był umiarkowany przez okres ok. 12 tygodni potem lekki przez okres dalszego leczenia od marca do sierpnia 2017 r.

Częściowej pomocy innych osób powódka wymagała w okresie unieruchomienia gipsowego przez ok. 4 tyg. Czas częściowej pomocy na poziomie 4 godzin dziennie. Przez okres dalszych 6 tyg. (wówczas nosiła stabilizator) - czas opieki na poziomie 2 godzin. Rokowania są stabilne w zakresie następstw urazu z dnia 27.11.2016 r.

Koszt leków (...) to kwota sumarycznie ok. 75 zł. Koszt terapii w ramach profilaktyki p/w zakrzepowej na poziomie 25 zł. Koszt ewent. prywatnej fizjoterapii to kwota 230-250 zł.

Powódka nie leczy się obecnie z powodu dolegliwości narządu ruchu. Obecnie stwierdza się dobrą wydolność statyczno-dynamiczną kolana lewego i dość dobrą wydolność kolana prawego.

(dowód: opinia biegłego ortopedy-traumatologa k. 52-63, opinia uzupełniająca k. 83)

W związku ze zdarzeniem z dnia 27.11.2018 roku u powódki B. K. wystąpiły zaburzenia funkcjonowania psychologicznego tj. zaburzenia adaptacyjne charakteryzujące się występowaniem lęków przy przechodzeniu przez ulicę, zaburzeniami snu, wzmożoną drażliwością, zaburzeniami koncentracji uwagi, obniżonym nastrojem, występowaniem objawów somatycznych w postaci m.in. zaburzeń łaknienia, kołatania serca, zawrotów głowy, ucisku w gardle, w klatce piersiowej Zaistniała konieczność korzystania przez powódkę z pomocy psychologicznej w okresie 11.01.2017 -19.07.2017.

Cierpienia psychiczne w postaci emocjonalnych zaburzeń reaktywnych (adaptacyjnych) opisanych powyżej miały początkowo natężenie umiarkowane ze stopniowym ustępowaniem w miarę korzystania z pomocy psychologicznej. Aktualnie nie stwierdza się zaburzeń funkcjonowania psychologicznego

Zaburzenia adaptacyjne z powodu których opiniowana wymagała oddziaływań psychologicznych pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym ze zdarzeniem z dnia 27.11.2016 r. którym było bycie potrąconą przez samochód na przejściu dla pieszych.

(dowód: opinia biegłego psychologa k. 94)

W wyniku wypadku drogowego zaistniałego w dniu 27.11.2016 r. B. K. doznała następujących, stricte chirurgicznych obrażeń ciała:

•: złamanie trzonu mostka,
•: stłuczenie głowy z otarciem skóry okolicy ciemieniowo – potylicznej.

W/w obrażenia, a w szczególności uszkodzenie ściany klatki piersiowej doprowadziło do powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki. Natomiast opisane stłuczenie głowy przyczyniało się do zwiększenia natężenia cierpień, ale nie spowodowało długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki.

Trwały uszczerbek na zdrowiu powódki wynosi: niewielka pozłamaniowa deformacja przedniej ściany klatki piersiowej i mostka 5%.

Zakres cierpień psychofizycznych B. K. spowodowanych urazami chirurgicznymi (złamanie trzonu mostka, stłuczenie głowy z otarciem skóry okolicy ciemieniowo – potylicznej) był średni. Bóle złamanego mostka są silne przez pierwsze 2 tygodnie po wypadku, następnie stopniowo zmniejszają się i na miernym poziomie utrzymują się przez dalsze około 6 tygodni. Bóle o słabym natężeniu i okresowe utrzymują się
u niektórych (wrażliwych) osób jeszcze przez dalsze kilka tygodni. Bóle spowodowane stłuczeniami głowy mogły być dość silne przez 1 tydzień, a ustąpiły w ciągu 2-3 tygodni - wraz z wygojeniem otarcia i oddzieleniem się strupa.

Z przyczyny obrażeń chirurgicznych (złamania mostka) powódka wymagała pomocy osób trzecich. Przez pierwsze 2 tygodnie wymagała pomocy osób trzecich w zakresie do 2 godzin dziennie, a przez następne 6 tygodni wymagała tej pomocy w zakresie 1 godziny dziennie. Te wartości należy doliczyć do opieki lub pomocy wynikającej z obrażeń ortopedycznych.

Z punktu widzenia chirurgicznego rokowania na przyszłość powódki są dobre. Powódka obecnie nie ma konkretnych dolegliwości chirurgicznych, a przy uwzględnieniu jej wieku i charakteru doznanych obrażeń chirurgicznych – należy stwierdzić, że w przyszłości nie powinny pojawiać się nowe dolegliwości, lub odległe powikłania przebytego urazu.

Skutki urazu mostka powódki nie powodują i w przyszłości też nie spowodują ograniczeń w jej normalnym codziennym funkcjonowaniu.

Łączny koszt użytych leków (zasadnych w tej terapii) to około 80-100 zł.

(dowód: opinia biegłego chirurga k. 120-121)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Stan faktyczny ustalono w oparciu o zeznania powódki, opinie biegłych oraz powołane dokumenty. Niesporna była odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego co do zasady.

Zgodnie z art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jak stanowi art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę
w związku z ruchem tego pojazdu. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 ust. 1). W niniejszej sprawie bezsprzeczne jest, że zderzenie pojazdów spowodował kierujący pojazdem objętym ubezpieczeniem OC u pozwanego. Nie budzi wątpliwości, że doznany przez powódkę uszczerbek na zdrowiu jest następstwem wypadku dnia 27 listopada 2016 roku.

Podstawą żądania powoda jest przepis art. 445 § 1 oraz art. 444 § 1 i 2 kc.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Art. 445 § 1 stanowi, że w wypadkach przewidzianych w art. 444 sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Stosownie do art. 444 § 2 kc, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Uszkodzenie ciała w rozumieniu art. 444 § 1 kc polega na naruszeniu integralności fizycznej człowieka (np. rany, złamania). Naruszenie to może dotyczyć nie tylko samej powłoki cielesnej, ale również tkanek oraz narządów wewnętrznych (uszkodzenie organów wewnętrznych). Rozstrój zdrowia natomiast wyraża się w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów bez ich widocznego uszkodzenia (np. zatrucie, nerwica, choroba psychiczna). Możliwe jest jednoczesne zaistnienie uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia.

Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności konkretnej sprawy mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozę na przyszłość, wiek poszkodowanego.

Zadośćuczynienie określone w art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa,
a więc winna być utrzymana w rozsądnych granicach (p. wyrok SN z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79 / 78 ). Winna to być zatem kwota „odpowiednia”. Dla oceny, czy określona suma jest „odpowiednim” w rozumieniu art. 445 § 1 kc zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę, decydujące znaczenie ma charakter i rozmiar krzywdy doznanej przez poszkodowanego. Nie bez znaczenia jest tak ze szeroko rozumiana sytuacja życiowa, w jakiej znajduje się poszkodowany. Na ocenę tę nie ma natomiast wpływu sytuacja – w szczególności majątkowa – sprawcy szkody (p. wyrok SN z dnia 7 października 1998 r., I CKN 419 / 98).

Powstały u powódki uszczerbek zdrowia biegli lekarze ocenili na co najmniej 18 % (częściowo uszczerbek długotrwały, a częściowo trwały) korzystając z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U.2013.954 j.t.) i ocena taka powinna być punktem odniesienia dla Sądu przy ustalaniu rozmiaru doznanej krzywdy. Nie należy jednak zapominać, iż procentowy rozmiar uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia jest tylko jednym (posiłkowym) z kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i nie determinuje tej kwoty bez uwzględnienia wszystkich innych okoliczności sprawy.

Powódka w wyniku wypadku doznała dość istotnych urazów fizycznych oraz stresu spowodowanego samym wypadkiem i koniecznością poddania się leczeniu, odczuwała dolegliwości bólowe oraz z powodu doznanych urazów i przebiegu leczenia doznawała ograniczeń w wykonywaniu niektórych codziennych czynności, była uzależniona od opieki innych osób, była wyłączona z życia zawodowego, musiała okresowo zrezygnować
z ulubionych sposobów spędzania wolnego czasu. Poza urazami fizycznymi powódka doznała umiarkowanych cierpień psychicznych w następstwie wypadku.

Stopień cierpień był umiarkowany przez okres ok. 12 tygodni potem lekki przez okres dalszego leczenia od marca do sierpnia 2017 r. Rokowania są stabilne w zakresie następstw urazu z dnia 27.11.2016 r.

Skutki urazu mostka powódki nie powodują i w przyszłości też nie spowodują ograniczeń w jej normalnym codziennym funkcjonowaniu.

Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone okoliczności oraz aktualne realia ekonomiczne Sąd uznał, iż uzasadnione jest żądanie zapłaty ponad już wypłaconą kwotę 15 724,80 zł dodatkowego zadośćuczynienia w wysokości 33 000 zł. W pozostałym zakresie powództwo o zadośćuczynienie oddalono jako zbyt wygórowane mając na uwadze, że rokowania na przyszłość są dobre i powódka obecnie na co dzień w zasadzie nie odczuwa następstw wypadku.

Jeżeli powód wymaga opieki lub pomocy wobec uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku, a koszty jej są możliwe do ustalenia, pozwany jest zobowiązany do pokrywania szkody z tego tytułu nawet wówczas gdy świadczenia te są (bądź mogą być) wykonywane przez osoby najbliższe. Opieka czy pomoc świadczona przez te osoby ma bowiem także realny wymiar ekonomiczny i jest następstwem zdarzenia, za które odpowiada pozwany. Bezsprzeczna w sprawie była konieczność udzielania powódce pomocy
w codziennych czynnościach. Powódka nie poniosła wydatków na usługi opiekuńcze. Nie oznacza to jednak, że powódce nie należy z tytułu niezbędnej pomocy żadna rekompensata. W takiej bowiem sytuacji powód może żądać za okres, kiedy pomocy wymagał, renty z tytułu zwiększenia potrzeb dochodzonej na podstawie art. 444 § 2 kc, który to przepis nie wymaga aby wydatki na opiekę czy pomoc zostały rzeczywiście poczynione. Na gruncie powołanego przepisu żądana kwota tytułem kosztów opieki jest sumą wymagalnych rat renty z tytułu zwiększonych potrzeb (tzw. rentą skapitalizowaną). W ocenie Sądu stawka 12 zł za godzinę opieki jest uzasadniona w aktualnych realiach rynkowych i uwzględniając, że znacznie wyższe stawki stosowane przez MOPS obejmują też koszty (podatki, składki, koszty przejazdu, odzieży), które nie są ponoszone gdy opiekę sprawuje członek rodziny poszkodowanego. Ilość potrzebnych godzin opieki i pomocy oraz wspomniana wysokość godzinowej stawki uzasadniają w ocenie Sądu zasądzenie (ponad już otrzymane 420 zł z tego tytułu) żądanej kwoty 1932 zł tytułem skapitalizowanej renty (kosztów opieki).

Sąd uznał za niezasadne zadanie zwrotu wydatków na terapię psychologiczną. Była ona co prawda potrzebna z uwagi na dolegliwości wywołane wypadkiem, jednakże powódka miała możliwość korzystać z pomocy psychologa w ramach publicznej służby zdrowia (brak jest danych, aby skorzystanie z pomocy psychologa w ramach NFZ wiązało się
z wydłużonym oczekiwaniem na wizytę, inaczej niż w przypadku lekarzy specjalistów) i nie musiała ponieść wydatków, ale zrezygnowała ze wizyt bezpłatnych na rzecz terapii odpłatnej. Tym samym wywołała własną decyzją niekonieczny uszczerbek finansowy. Ubezpieczyciel nie jest obowiązany do rekompensaty takiego wydatku, którego łatwo można było zaoszczędzić. W razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem obowiązkowym osoba uczestnicząca w nim jest obowiązana do zapobieżenia, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody (art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych…). Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 kc).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 kc. Pozwany w dniu 10-08-2017 r. (dzień wydania decyzji) dysponował danymi wystarczającymi do ustalenia wysokości szkody/krzywdy i określenia właściwych wysokości świadczeń.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc stosunkowo rozdzielając koszty procesu.

Powód wygrał proces w 80 %, powinien ponieść koszty procesu w 20 %.
W pozostałej części obciążają one pozwanego. Kosztami po stronie powoda były: wpis 560 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł – ustalone w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pełnomocnictwa 17 zł, wydatki na opinie biegłych 1283,94 zł; łącznie koszty po stronie powoda: 5460,94 zł. Koszty pozwanego: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł. Razem koszty wyniosły 9077,94 zł. Powoda obciąża 20 % tej kwoty, zatem 1815,59 zł. Powód poniósł koszty
w wysokości 5460,94 zł, więc może żądać od pozwanego różnicy między ostatnimi kwotami (kosztami obciążającymi powoda a poniesionymi przez niego) tytułem zwrotu części kosztów: 3 645,35 zł.

Ponadto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od stron w analogicznym stosunku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bełchatowie kwotę nieuiszczonej opłaty od rozszerzonego
i uwzględnionego powództwa.

I C 28/18

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE