Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) spółki akcyjnej w K. kwotę 218.476,51 złotych (dwieście osiemnaście tysięcy czterysta siedemdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt jeden groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od następujących kwot za następujące okresy:

-

od kwoty 80.657,25 złotych od 10 września 2016 r. do 19 września 2016 r.;

-

od kwoty 40.657,25 złotych od 19 września 2016 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 94.425,26 złotych od 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 83.394 złotych od 17 września 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) spółki akcyjnej w K. kwotę 21.741 (dwadzieścia jeden tysięcy siedemset czterdzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje pobrać od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów poniesionych tymczasowo ze Skarbu Państwa.

SSO Magdalena Kurc - Mazurkiewicz

Sygn. akt XX GC 277/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 listopada 2016 r. powódka – (...) spółka akcyjna w K., wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej - (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 218.476,51 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot za następujące okresy:

-

od kwoty 80.657,25 złotych od dnia 10 września 2016 r. do dnia 19 września 2016 r.,

-

od kwoty 40.657,25 złotych od dnia 19 września 2016 r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 94.425,26 złotych od dnia 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 83.394 złotych od dnia 17 września 2016 r. do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. W uzasadnieniu swojego stanowiska powódka podniosła, że w dniu 1 lipca 2016 r. zawarła ze spółką (...) dwie umowy o numerach (...). Na mocy umowy numer (...) zlecono powódce wykonanie usług spawalniczych i monterskich. Powódka wykonała zlecone prace, a następnie wystawiła pozwanej faktury VAT: na kwotę 94.425,26 złotych oraz na kwotę 80.657,25 złotych. Pozwana częściowo uregulowała płatność wynikającą z faktury VAT w kwocie 40.000 złotych, jednak pozostałe należności nie zostały uregulowane. Umowa numer (...) obejmowała zlecenie powódce wymiany kolan na komorze podgrzewacza. Powódka wykonała prace objęte umową, a następnie wystawiła pozwanej fakturę VAT na kwotę 83.394 złotych. Pozwana nie uregulowała należności (k. 1-8).

W dniu 28 listopada 2016 r. Sąd Okręgowy w K. XIII Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – pod sygn. akt XX GNc 668/16/AM, orzekając zgodnie z żądaniami pozwu (k. 83).

W dniu 18 stycznia 2017 r. pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniosła o oddalenie powództwa w całości, dopuszczenie wnioskowanych dowodów, zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych oraz podniosła zarzut braku właściwości miejscowej Sądu Okręgowego w K.. W uzasadnieniu stanowiska podniosła, że powódka nie wykazała doręczenia pozwanej faktury VAT, zatem jest to roszczenie niewymagalne. Ponadto pozwana wskazała, że zgodnie z zapisami umowy podstawą do wystawienia faktury VAT jest zatwierdzony protokół obmiaru, którego powódka nie załączył do pozwu (k. 87-89).

Postanowieniem z 2 lutego 2017 r. Sąd Okręgowy w K. XIII Wydział Gospodarczy, stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi Okręgowemu (k. 95).

W odpowiedzi na sprzeciw, wniesionej w dniu 3 marca 2017 r., powódka odnosząc się do twierdzeń pozwanej wskazała, że okoliczność doręczenia pozwanej faktur VAT jest bezsporna i została udowodniona załączonymi do pozwu potwierdzeniami odbioru. Nadto, fakt doręczenia pozwanej faktury, potwierdza częściowe uregulowanie przez nią płatności w kwocie 40.000 złotych. Odnosząc się do twierdzeń pozwanej, zgodnie z którymi podstawą do wystawienia faktury miały być protokoły obmiaru zatwierdzane każdego dnia przez przedstawiciela zleceniodawcy, powódka wskazała, że w przedmiotowej umowie nie istnieje zapis dotyczący obmiaru. W związku z tym, zgodnie z zapisami umowy, za podstawę wystawienia faktury należało uznać potwierdzony przez zleceniodawcę wykaz ilości faktycznie przepracowanych godzin. Nadto wskazała, że wskazany przez pozwaną zapis dotyczący zatwierdzenia każdego dnia przez przedstawiciela zleceniodawcy protokołu byłby niewykonalny, gdyż przedstawiciel pozwanej nie był obecny w miejscu świadczenia usługi każdego dnia. Powódka podniosła, że płatność wynikająca z faktury została częściowo uregulowana przez pozwaną, więc stanowi to potwierdzenie weryfikacji wykonania umowy (k. 103-108).

W dalszym toku postępowania - stanowiska stron nie uległy zmianie. Na rozprawie w dniu 1 lutego 2018 r. Sąd dopuścił dowód z dokumentów dołączonych do pozwu, sprzeciwu i dalszych pism procesowych na okoliczności w nich wskazane.

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy niniejszej, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lipca 2016 r. pomiędzy (...) spółką akcyjną w K. (dalej: (...)) a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej: (...)) zostały zawarte dwie umowy o numerach (...).

Przedmiotem umowy o numerze (...) było wykonanie przez (...) usług spawalniczych i monterskich. Strony uzgodniły jako termin rozpoczęcia prac - 4 lipca 2016 r., natomiast jako termin zakończenia prac – 14 sierpnia 2016 r. Ustalono, że rozliczenie należności nastąpi fakturami wystawianymi na podstawie potwierdzonego przez (...) wykazu ilości przepracowanych godzin. Termin płatności faktur określono na 14 dni od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury, na konto (...) podane na fakturze. Po wykonaniu przez (...) prac objętych umową, w dniu 25 lipca 2016 r. sporządzono protokół odbioru robót nr (...) wraz z ewidencją przepracowanych godzin pracowników, obejmujący prace wykonane w okresie 4-15 lipca 2016 r., wskazujący ich wartość na kwotę 94.425,26 złotych, zatwierdzony przez komisję w składzie T. R. i R. Ż.. Następnie sporządzono protokół odbioru robót numer (...) wraz z ewidencją przepracowanych godzin pracowników, obejmujący prace wykonane w okresie 16-30 lipca 2016 r., wskazujący ich wartość na kwotę 80.657,25 złotych, zatwierdzony przez komisję w składzie T. R. i R. Ż.. (...) wystawiła pozwanej fakturę VAT o nr (...) na kwotę 94.425,26 złotych oraz fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 80.657,25 złotych. Faktury zostały skutecznie doręczone spółce (...), fakturę nr (...) doręczył w siedzibie (...) T. R.. W dniu 19 września 2016 r. (...) dokonała częściowej zapłaty za powyższą fakturę w kwocie 40.000 złotych (umowa nr (...) k. 13-22, protokół nr (...) k. 29-32, faktura VAT nr (...)/V k. 37, faktura nr (...)/V k. 39, protokół nr (...) k. 33-36, potwierdzenie wykonania przelewu k. 41, zeznania świadka T. R. k. 184-185).

Przedmiotem umowy o numerze (...) było wykonanie przez (...) wymiany kolan na komorze Podgrzewacza WP SH2 sztuk 70 zamontowanego w (...) Z.. Strony uzgodniły, że rozpoczęcie prac nastąpi w dniu zawarcia umowy, a ich zakończenie – 14 sierpnia 2016 r. Ustalono, że z tytułu wykonania przedmiotu umowy (...) zapłaci na rzecz (...) wynagrodzenie ryczałtowe w łącznej kwocie 67.800 złotych netto, do którego doliczony zostanie podatek. Strony w umowie ustaliły, że podstawą wystawienia przez (...) faktury będzie protokół odbioru. Jako osoby sprawujące nadzór nad pracami objętymi umową wyznaczono ze strony (...) T. R., ze strony (...). Po wykonaniu przez (...) prac objętych umową numer (...), w dniu 16 sierpnia 2016 r. sporządzono protokół odbioru końcowego, określający wartość wykonanych usług na kwotę 83.394 złotych. Na podstawie tak sporządzonego protokołu odbioru (...) wystawiła pozwanej fakturę VAT numer (...) na kwotę 83.394 złotych. Faktura została doręczona spółce (...) (umowa nr (...) k. 42-49, protokół odbioru końcowego k. 50-51, faktura nr (...)/V k. 52, zeznania świadka T. R. k. 184-185).

Wobec braku zapłaty, pismem z dnia 17 października 2016 r. oraz pismem z dnia 28 października 2016 r. (...) wezwała (...) do dokonania zapłaty należności wynikającej z faktur w łącznej kwocie 218.476,51 złotych. Wezwania zostały skutecznie doręczone. Wobec braku zapłaty, pismem z dnia 8 listopada 2016 r. (...) skierowała do (...) przedsądowe wezwanie do zapłaty, wzywając do uregulowania należności w kwocie 218.476,51 złotych wraz z odsetkami w terminie 3 dni od doręczenia pisma. W związku z brakiem uregulowania wyżej wskazanych należności (...) wystąpiła z roszczeniem na drogę sądową (wezwanie do zapłaty k. 54-55, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 56-58, przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 59-60).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stał faktyczny na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym dowodów z dokumentów szczegółowo wskazanych w ramach ustaleń faktycznych oraz spójnych zeznań świadka w osobie T. R. oraz wyjaśnień powódki. Świadek w sposób niebudzący wątpliwości wskazywał, że (...) zlecone prace w ramach zawartych umów wykonała w sposób prawidłowy oraz we wskazanym terminie. Podał, że podczas wykonywania prac nie było podpisywanych protokołów obmiaru, ale sporządzano protokoły częściowe i końcowe. W ocenie Sądu świadek, jako pracownik powódki sprawujący nadzór nad pracami objętymi umowami – miał wiedzę w zakresie wykonywanych czynności i ich terminowości. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy zeznania świadka T. R. uznał za wiarygodne w całości i poczynił na ich podstawie ustalenia w zakresie stanu faktycznego sprawy. W kwestii wyjaśnień strony powodowej – Sąd dał im wiarę w całości. Zdaniem Sądu Okręgowego stanowisko powódki znajdowało potwierdzenie w zeznaniach świadka T. R. oraz przedłożonej w toku postępowania dokumentacji. Wobec powyższego uznać należało, iż stanowisko powódki znalazło potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Tytułem wstępu do dalszych rozważań wskazać należy, że poza sporem pozostawało to, że strony łączyły dwie umowy zawarte w tej samej dacie, to jest umowa numer (...) na wykonanie prac spawalniczych i monterskich oraz umowa numer (...) na wymianę kolan na komorze podgrzewacza. Z porównania stanowisk stron niniejszego postępowania wynika, że zasadniczą okolicznością, która była pomiędzy nimi sporna i od której wyjaśnienia zależało rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, pozostawała kwestia ustalenia, czy podstawę do wystawienia faktur VAT za realizację umowy numer (...) stanowiły protokoły odbioru wraz z wykazem godzin, czy zatwierdzane każdego dnia przez przedstawiciela zleceniodawcy protokoły obmiaru. Ponadto kwestią sporną między stronami było również to, czy wystawione przez powódkę faktury VAT zostały w skuteczny sposób doręczone pozwanej.

Mając na uwadze reguły postępowania dowodowego wskazać należy, że obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne - art. 6 k.c. w związku z art. 3 k.p.c. w związku z art. 232 k.p.c.

W ocenie Sądu całokształt okoliczności sprawy daje podstawę do przyjęcia, że podnoszone przez pozwaną zarzuty są nieuzasadnione. W pierwszej kolejności wskazać należy, że powódka na potwierdzenie dochodzonego pozwem roszczenia przedłożyła wystawione na rzecz pozwanej faktury VAT. W tym miejscu należy dodać, że pozwana nie kwestionowała wysokości faktur. O tym, że pozwana faktury otrzymała świadczą natomiast w sposób jednoznaczny załączone przez stronę powodową potwierdzenia odbioru oraz zeznania świadka, który doręczył pozwanej jedną z faktur. Nadto pozwana dokonała częściowej zapłaty za fakturę o numerze (...) w kwocie 40.000 złotych, co pozwala stwierdzić, że wbrew podnoszonym zarzutom je otrzymała.

W oparciu o treść zawartej przez strony umowy numer (...) Sąd ustalił, że podstawą wystawienia faktur VAT o numerach (...) były potwierdzone przez pozwaną protokoły odbioru wraz z ewidencją godzin. W ocenie Sądu nie ma podstaw do przyjęcia – jak twierdzi pozwana spółka – że podstawę do wystawienia faktur VAT stanowią zatwierdzane każdego dnia przez przedstawiciela pozwanej protokoły obmiaru. Przeczy to intencjom stron umowy, których wolą, zgodnie z § 9 ust. 5 przedmiotowej umowy było rozliczenie należności fakturami, wystawionymi na podstawie potwierdzonego przez zleceniodawcę wykazu ilości faktycznie przepracowanych godzin. Zatwierdzone przez przedstawiciela pozwanej R. Ż. protokoły odbioru zawierające ewidencję godzin, w sposób niebudzący wątpliwości wskazywały, że zlecone roboty zostały wykonane zgodnie z umową, a więc stanowią podstawę do weryfikacji prawidłowości wykonania umowy zgodnie z jej postanowieniami. Należy uznać, że treść umowy w tym zakresie jest jednoznaczna, a przy jej interpretacji należy mieć na uwadze rzeczywistą wolę stron oraz okoliczność, że zawierające ją podmioty są profesjonalistami w obrocie gospodarczym. Wskazana interpretacja § 9 ust. 5 umowy znajduje również potwierdzenie w przesłuchaniu świadka T. R. – pracownika strony powodowej – który wskazał, że w zakresie prac nie sporządzano protokołów obmiaru, a jedynie protokoły odbioru zawierające ewidencję godzin. Z uwagi na powyższe zarzut pozwanego o niemożliwości weryfikacji wykonania umowy - wobec braku protokołów obmiaru - należy uznać za bezzasadny.

Mając na uwadze powyższe, po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy i przeprowadzeniu postępowania dowodowego w postaci przesłuchania świadka, Sąd uznał, iż roszczenie powódki jest zasadne oraz zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 218.476,51 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, o czym orzekł w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia swoich praw. Ponieważ to pozwany przegrał sprawę, jego należało obciążyć kosztami postępowania. Na kwotę zasądzoną od pozwanego składają się: opłata od pozwu w wysokości 10.924 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 10.800 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Jednocześnie w pkt III wyroku na podstawie art. 83 ust. ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. nakazano pobrać od pozwanego, jako strony przegrywającej koszty poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Okręgowy w Warszawie. Na ich wysokość składały się koszty zwrotu kosztów podróży, związanych ze stawiennictwem świadka T. R. na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 r. (k. 192).

SSO Magdalena Kurc-Mazurkiewicz

ZARZĄDZENIE

(...)