Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 40/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2019r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Grzegorz Olejarczyk

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2019r. w Kętrzynie sprawy

z powództwa J. K.

przeciwko P. K.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

I.  Uchyla z dniem 21 lutego 2019r. alimenty od powoda J. K. płatne na rzecz pozwanej P. K. ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 10.10.2012r.
w sprawie III RC 231/12 w kwocie 500,00 złotych.

II.  Nie obciąża pozwanej kosztami sądowymi.

SSR Grzegorz Olejarczyk

UZASADNIENIE

J. K. wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej P. K. w wysokości 500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podał, że pozwana we wrześniu 2018r. urodziła dziecko i pozostaje na utrzymaniu konkubenta. Natomiast sytuacja finansowa powoda jest trudna dlatego nie jest stanie nadal płacić alimentów na rzecz pozwanej (k. 2-3).

P. K. w odpowiedzi na pozew domaga się oddalenia powództwa.

W uzasadnieniu podała, że w październiku 2018r. podjęła naukę na studiach zaocznych w K.. Nie pracuje, opiekuje się dzieckiem. W bieżącym utrzymaniu pomaga jej matka, pobiera świadczenia z pomocy społecznej. W opiece nad dzieckiem wspomaga ją także ojciec dziecka (k. 19-21).

Sąd ustalił, co następuje:

Wyrokiem z dnia 10 października 2012r. w sprawie III RC 231/12 Sąd Rejonowy w Kętrzynie podwyższył alimenty od J. K. na rzecz małoletniej wówczas P. K. do kwoty 500 zł miesięcznie poczynając od 11 maja 2012r. w miejsce alimentów ustalonych w sprawie III RC 431/08 w kwocie 300 zł miesięcznie (k. 36 akt III RC 231/12).

J. K. zamieszkuje w O.. Prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Pobiera emeryturę w wysokości 1344, 83 zł netto miesięcznie. Tytułem zaległych alimentów na rzecz pozwanej z otrzymywanej przez niego emerytury dokonywane są potrącenia komornicze w wysokości ok. 800 zł miesięcznie. Powód podejmuje także prace dorywcze (zeznania powoda k. 34, informacja z ZUS k. 32).

P. K. zamieszkuje w M., gmina B.. W październiku 2018r. urodziła dziecko, aktualnie nie pracuje. Opiekuje się dzieckiem, w czym wspomaga ją ojciec dziecka T. B.. Kontynuuje naukę w systemie zaocznym na kierunku ekonomia w Wyższej Szkole (...) w K.. Pobiera świadczenia z pomocy społecznej. Ponadto w utrzymaniu pomaga jej matka (zeznania pozwanej k. 34, zaświadczenie ze szkoły k. 22, kserokopia umowy dotyczącej płatności za studia k. 24-25).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Szczególnym przykładem zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 kro jest wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka wskutek osiągnięcia przezeń samodzielności ekonomicznej w takim wymiarze, że może ono samodzielnie zaspokajać swoje potrzeby. Zdolność dziecka do samodzielnego utrzymywania się jest kryterium decydującym o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego rodziców (por. komentarz do art. 138 kro, Marek Andrzejewski, Lex 2013).

Ponadto zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie dotyczy to obowiązku rodziców względem ich małoletniego dziecka (art. 144 1 kro).

Orzekając w niniejszej sprawie, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem Sądu powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego zasługiwało na uwzględnienie.

W czasie orzekania w zakresie alimentów w 2012r. pozwana była małoletnia, kontynuowała naukę w gimnazjum. Konieczność tego obowiązku była wówczas oczywista i zasadna, a alimenty ustalono na kwotę 500 zł miesięcznie. Niemniej jednak, sytuacja życiowa i możliwości zarobkowe stron od tego czasu znacząco zmieniły się.

W październiku 2018r. pozwana urodziła dziecko. Wyprowadziła się od matki z domu. Mieszka na stancji, ale jak podaje, nie żyje z ojcem dziecka. Nie pracuje, zajmuje się wychowaniem dziecka i studiuje w systemie zaocznym. Podała, że w bieżącym utrzymaniu pomaga jej matka zaś konkubent, który przebywa u niej na stancji pomaga jej tylko w opiece nad dzieckiem i nie łoży na jego utrzymanie (zeznania pozwanej k. 34). Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanej w tym zakresie. Skoro pozwana założyła rodzinę, wspólnie z konkubentem powinna ponosić koszty utrzymania siebie oraz wspólnego dziecka, a nie w dalszym ciągu żądać alimentów od pozwanego. Ponadto nic nie stoi na przeszkodzie, aby pozwana podjęła jakąkolwiek pracę dorywczą celem poprawienia swojej sytuacji majątkowej.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż istotą obowiązku alimentacyjnego jest wspomożenie osoby uprawnionej do momentu osiągnięcia przez nią samodzielności. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności- przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego (por. wyrok SN z 14 listopada 1997r., sygn. akt. III CKN 217/97).

Niewątpliwie sytuacja majątkowa powoda jest trudna. Aktualnie powód prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, utrzymuje się ze skromnej emerytury w wysokości 1344,83 zł miesięcznie. Z pobieranego świadczenia dokonywane są potrącenia komornicze w wysokości ok. 800 zł miesięcznie tytułem zaległych alimentów na rzecz pozwanej.

Jasnym jest, że w sytuacji gdyby uprawniona do alimentów pozwana zawarła związek małżeński że swoim konkubentem, to utraciłaby prawo do alimentacji od ojca, gdyż pierwszeństwo w żądaniu środków utrzymania ciążyłoby na jej mężu. Pozwana jednak, nie chce zawierać związku małżeńskiego („nie chcę pakować się w związek małżeński” k 34), nie chce też żądać zasądzenia alimentów na jej małoletnie dziecko od jego ojca, ale za to żąda by powód w dalszym ciągu łożył na jej utrzymanie. Zatem konsekwencjami finansowymi za założenie rodziny, wyprowadzkę na stancję, brak starań o znalezienie pracy dla siebie i konkubenta próbuje w dalszym ciągu obciążać swego ojca. Sąd na takie postępowanie zgodzić się nie może uznając je za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Dlatego też, przedłużanie obowiązku alimentacyjnego powoda wobec niespełna 21 letniej pozwanej, zdaniem Sądu byłoby rażąco niesprawiedliwe, gdyż pozwana jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nadużywa w tym momencie prawa do alimentacji.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, na podstawie art. 144 1 kro Sąd uchylił z dniem 21 lutego 2019r. alimenty od powoda J. K. płatne na rzecz pozwanej P. K. ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 10 października 2012r w sprawie III RC 231/12 w kwocie 500 zł miesięcznie.

Na podstawie art. 102 kpc sąd nie obciążył pozwanej kosztami sądowymi (pkt II wyroku).

SSR Grzegorz Olejarczyk