Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII C 552/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Tomasz Kalsztein

Protokolant: starszy sekr. sąd. Agnieszka Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł.(...) w Ł.

przeciwko K. J.

o nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego

1.  nakazuje pozwanej K. J. opróżnienie lokalu mieszkalnego numer 35a położonego przy ulicy (...) w Ł. wraz z rzeczami do niej należącymi;

2.  orzeka, że pozwanej K. J. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymanie eksmisji pozwanej K. J. z lokalu wymienionego w punkcie 1 (pierwszym) do czasu złożenia jej przez Miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

4.  nie obciąża pozwanej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu należnych stronie powodowej.

Sygn. akt VIII C 552/19

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 roku powód Miasto Ł.(...) w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej K. J. powództwo o nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ulicy (...) oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwana była najemcą lokalu, o którym mowa wyżej. Z uwagi na upływ czasu umowa najmu lokalu mieszkalnego uległa rozwiązania, zaś pozwana aktualnie przebywa bez tytułu prawnego.

(pozew k. 4-6)

Na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 roku pozwana wniosła oddalenie powództwa względnie o przyznanie jej prawa do lokalu socjalnego.

(protokół rozprawy k. 48)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lipca 2013 roku pozwana K. J. zawarła z poprzednikiem prawnym powoda umowę o najem lokalu mieszkalnego socjalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony yj do dnia 10 lipca 2014 roku.

(umowa o najem lokalu mieszkalnego k. 16-18,, okoliczności bezsporne)

Pozwana zalegała z opłatami za wynajmowany lokal. Zaległość z tego tytułu, według stanu na dzień 31 grudnia 2018 roku, wynosiła 37.829,08 zł.

(kartoteka lokalu k. 11, okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 5 grudnia 2018 roku, powód wezwał pozwaną do opuszczenia lokalu z uwago na jej wygaśnięcie.

(wezwanie k. 15, okoliczności bezsporne)

Pomimo wystosowanego przez powoda wezwania do dobrowolnego wydania lokalu, pozwana nie uczyniła tego.

(okoliczności bezsporne)

Pozwana K. J. obecnie sama mieszka w przedmiotowym lokalu. Utrzymuje się z emerytury otrzymując miesięcznie kwotę około 840 zł. Pozwana jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Nie ma ona innego lokalu, w którym mogłaby zamieszkać. Pozwana choruje i na leki miesięcznie wydaje około 200 zł..

(dowód z przesłuchania pozwanej k. 48-48v, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 41)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął ponadto zeznania pozwanych E. S. i D. G..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości.

Podstawą żądania nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego jest art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W myśl zaś przepisu art. 675 § 1 k.c., po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym.

Pozwana włada rzeczą cudzą, będącą własnością Miasta Ł., reprezentowanego w tej sprawie przez jednostkę organizacyjną, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie. Tym samym, żeby skutecznie przeciwstawić się żądaniu pozwu, pozwana winna wykazać, że przysługuje jej tytuł prawny do zajmowania lokalu, o którym mowa w sprawie. W sprawie zaś, okolicznością bezsporną między stronami było to, że pozwana nie posiada żadnego tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...) i w konsekwencji zbędnym było przeprowadzanie szczegółowego postępowania dowodowego w tym zakresie. Umowa najmu wydała bowiem z uwagi na upływ czasu na jaki została zawarta. W konsekwencji Sąd uwzględniając powództwo nakazał pozwanej K. J. opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł..

W ocenie Sądu, brak było podstaw do oddalenia powództwa w niniejszej sprawie na podstawie art. 5 k.c., a więc w oparciu o to, iż roszczenie powoda jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Powód był wynajmującym i jest jednocześnie właścicielem przedmiotowego lokalu. Prawo własności jest zaś prawem chronionym przez Konstytucję i równocześnie jednym z fundamentalnych praw ustrojowych. Wobec tego, jak wynika z utrwalonego, aktualnego stanowiska judykatury i doktryny, stosowanie art. 5 k.c. w ogóle, a w przypadku roszczeń związanych z prawem własności w szczególności, winno mieć charakter wyjątkowy i winno być szczególnie uzasadnione.

Zdaniem Sądu, w oparciu o ustalony stan faktyczny nie sposób stwierdzić, aby taka sytuacja zachodziła w przedmiotowej sprawie.

Na podstawie art. 14 ust. 1, ust. 4 pkt 2 ustawy, Sąd orzekł, że pozwanej przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. Zgodnie z brzmieniem wskazanych przepisów, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy (art. 14 ust. 1 ustawy). Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego m.in. wobec małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą. Zgodnie z ustalonym w sprawie stanem faktycznym, pozwana jest osobą niepełnosprawną dysponującą stosownym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. W konsekwencji Sąd był zobligowany do orzeczenia względem pozwanej o jej uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, Sąd nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu w stosunku do pozwanych do czasu złożenia pozwanej przez Gminę Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze szczególnie trudną sytuację życiową i majątkową pozwanego, która, zdaniem Sądu, oceniana przez pryzmat zasad współżycia społecznego, uzasadnia odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu cywilnego. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanej. W świetle powyższego, uznać należy, że pozwany nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów procesu, na które złożyły się koszty poniesione przez stronę powodową, tj. opłata od pozwu w wysokości 30 zł (art. 28 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), a także wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej - 240 złotych

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w sentencji.