Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2019r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w W. w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant: Monika Zarzycka

w obecności Prokuratora- Grzegorza Łaby

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 19.12.2018 r., 12.02.2019 r. i 12 marca 2019r.

sprawy: J. N.

syna W. i A. zd. O.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  w nieustalonym dniu, w okresie od dnia 15.05.2015r. do dnia 09.06.2015r., przy ul. (...) w W., usunął znaki identyfikacyjne towaru w postaci zniszczonego samochodu m- ki M. (...) o nr rej. (...), a następnie wykorzystał je do podrobienia znaków identyfikacyjnych towaru w postaci samochodu m- ki M. (...) o nr rej. (...)(zarejestrowanego później pod nr (...)), w ten sposób, że po wycięciu fragmentu nadwozia pierwszego pojazdu, zawierającego jego nr VIN ( (...)), przespawał go do odpowiedniego miejsca w nadwoziu drugiego auta, po uprzednim pozbawieniu go części karoserii zawierającej oryginalny numer VIN ( (...)), nadając mu tym samym oznaczenia, których wcześniej on nie posiadał

tj. o czyn z art. 306 kk;

II.  w dniu 11.06.2015r.przy ul. (...) w L., wyłudził poświadczenie nieprawdy w dokumencie w postaci decyzji o czasowej rejestracji samochodu m- ki M. (...) pod numerem (...) poprzez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego w osobie Starosty Powiatowego w L. oraz pracowników podległego mu aparatu pomocniczego zatrudnionych w Starostwie Powiatowym w L., w ten sposób, że sporządził wniosek o czasową rejestrację ww. pojazdu, w treści którego zawarto nieprawdziwe informacje odnoszące się do numeru nadwozia (VIN) zakwestionowanego samochodu – w rzeczywistości pochodzącego z innego pojazdu tej samej marki – a także przedłożył dokumentację zakupową w celu uwiarygodnienia tej okoliczności, które to dane zostały następnie fałszywie przypisane do rejestrowanego samochodu w treści decyzji administracyjnej

tj. czyn z art. 272 kk

oraz sprawy: A. I.

syna A. i Z. zd. Z.

urodz. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w nieustalonym dniu, nie wcześniej jednak niż w dniu 11.07.2013 r. i nie później niż w dniu 14.08.2013 r., w nieustalonym miejscu, nabył samochód m- ki A. (...) o nr VIN (...), o wartości 28.000 zł, uzyskany za pomocą czynu zabronionego, polegającego na kradzieży przedmiotowego pojazdu, dokonanego w dniu 11.07.2013 r. przy Al. (...) w R. na szkodę D. K.

tj. o czyn z art. 291 § 1 kk;

orzeka

I.  oskarżonego J. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt I czynu i za to na podstawie art. 306 kk skazuje go, a na podstawie art. 306 kk w zw. z art. 37a k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej jako 30 (trzydzieści) złotych;

II.  oskarżonego J. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt II czynu i za to na podstawie art. 272 kk skazuje go, a na podstawie art. 272 kk w zw. z art. 37a k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej jako 30 (trzydzieści) złotych;

III.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 2 kk łączy jednostkowe kary grzywny i wymierza oskarżonemu J. N. karę łączną 180 (sto osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej jako 30 (trzydzieści) złotych;

IV.  oskarżonego A. I. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 291 § 1kk skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. C. kwotę 723,24 zł (siedemset dwadzieścia trzy złote dwadzieścia cztery grosze) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego;

VI.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego J. N. kwotę 996,45 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych i czterdzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych, zaś od oskarżonego A. I. kwotę 1442,34 zł (tysiąc czterysta czterdzieści dwa złote i trzydzieści cztery grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych.

Sygn. akt IV K 1106/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd na podstawie art. 423 § 1a kpk ustalił w części dotyczącej A. I. następujący stan faktyczny:

Samochód m-ki A. (...) o nr rej. (...) i numerze VIN (...) został nabyty przez W. K. w 2010 r., który następnie w dniu 05.09.2010 r. sprzedał ten pojazd swojemu znajomemu J. N. prowadzącemu firmę (...) zarejestrowaną nominalnie na jego żonę. J. N. w dniu 09.06.2013 r. przedmiotowy pojazd marki A. (...) sprzedał D. K. za kwotę 28.000 zł. W chwili sprzedaży samochód posiadał drobne uszkodzenia w postaci wgniecenia karoserii i pęknięcia reflektora, poza tym był sprawny technicznie. W dniu 11.07.2013 r. pojazd ten został skradziony D. K. z miejsca zamieszkania w R..

W 2011r. R. K. kupił w Niemczech powypadkowy, uszkodzony samochód m-ki A. (...) o numerze VIN (...), który użytkował przez okres około jednego roku, do czasu kiedy na skutek wypadku komunikacyjnego uległ on znacznemu uszkodzeniu, co spowodowało konieczność wycofania pojazdu z ruchu. W dniu 03.03.2012 r. R. K. sprzedał ten samochód Ł. D., który po jego wyremontowaniu zarejestrował go pod numerem (...). Po kilku miesiącach użytkowania tego samochodu został on podpalony przez nieznanych sprawców w wyniku czego uległ praktycznie całkowitemu spaleniu. Ł. D. postanowił sprzedać pojazd marki A. (...) z uwagi na zbyt wysokie koszty jego naprawy. Pojazd w dniu 26 lipca 2012r. kupił K. W. na prośbę swoich znajomych zajmujących się handlem samochodami. W dniu 27.06.2013r. K. W. sprzedał przedmiotowe A. (...), przy czym docelowym nabywcą tegoż uszkodzonego samochodu marki A. o nr VIN (...) okazał się być A. I., ale nominalnie wskazanym w treści umowy kupna sprzedaży został G. B., który dokonał również w Starostwie Powiatowym w K. rejestracji pojazdu pod numerem (...) nawet go w rzeczywistości nie widząc.

Dnia 14.08.2013 r. A. I. poruszając się w pełni sprawnym samochodem m-ki A. (...) o nr rej. (...) został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji. Natomiast, w dniu 10.02.2014 r. oskarżony spowodował tym pojazdem kolizję drogową, której drugim uczestnikiem był W. K..

W tych okolicznościach funkcjonariusze Policji powzięli podejrzenie, iż samochód użytkowany przez A. I. w rzeczywistości jest innym pojazdem tej samej marki, uzyskanym w sposób nielegalny, z przebitymi oznaczeniami identyfikacyjnymi, skoro jeszcze w lipcu pojazd m-ki A. (...) o nr rejestracyjnym (...) o nr VIN (...) był spalonym wrakiem. Podejrzenia te znalazły pełne potwierdzenie kiedy w dniu 12.06.2015 r. funkcjonariusze (...) Biura (...) dokonali przeszukania posesji rodziców A. I. i ujawnili tam samochód m-ki A. (...) nr rej. (...) i nr VIN (...). Był to ten sam samochód, który oskarżony użytkował od lata 2013 r., a którego przerejestrowania dokonał w Starostwie Powiatowym w J. L. w dniu 10.06.2014 r. P. M., który nabył pojazd od G. B., wskutek czego pojazdowi zostały zmienione numery rejestracyjne na (...). Ustalono w oparciu o opinię biegłego z zakresu mechanoskopii, że nr VIN (...) w tym pojeździe i zawierająca jego powtórzenie tabliczka znamionowa zostały tam wmontowane niefabrycznie, w sposób wtórny, a w rzeczywistości pochodzą z innego pojazdu tej samej marki. Ustalono również oryginalny nr silnika (...) i innych komponentów, które nie nosiły śladów przerabiania, w oparciu o które określono nr nadwozia w którym pierwotnie były zamontowane. Okazało się, że to nr VIN (...), a więc pojazdu skradzionego na szkodę D. K. w dniu 11.07.2013r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w szczególności w oparciu o: częściowo wyjaśnienia J. N. (k. 681 i z k. z k. 190 od słów: „Jeśli chodzi o zarzut V” do słów: „razem na tej (...)” na k. 191; z k. 192 od słów: „Jeśli chodzi o X zarzut” do słów „Tyle do tego zarzutu”; z k. 193 od słów: (...) do końca; z k. 202 od słów: „Nie pamiętam dokładnie” do końca), częściowo wyjaśnienia A. I. (k. 665 – 666, 552-553), zeznania świadków: K. M. (k. 667 – 669 i z k. 18 od słów „Słyszałam, że były instalowane (...) w samochodach.” do końca; z k. 43 od słów „Ja poznałam W.” do słów „w W..” na k. 43; z k. 44 od słów „od czerwca 2013” do słów „Wtedy już jeździliśmy tym A. (...).” na k. 44; z k. 46 od słów „Dalej podejrzana wyjaśnia” do słów „pomóc w kradzieży samochodów.” na k. 47; z k. 53 do 54 w całości; z k. 58 od słów „Chcę jeszcze opowiedzieć na temat kradzieży pojazdów.” do końca na k. 63), D. K. (k. 680 – 681, 365-367, k. 370), G. B. (k. 669 – 670, 528-532), R. K. (k. 660, 510v-511), Ł. D. (k.660, 513v-514) K. W. (k. 660, 517-525), W. Ł. (k. 660, 215-221), protokół przeszukania (k. 21-22), protokół oględzin wraz z materiałem poglądowym (k. 24-31, k. 36v-39), ksero umowy kupna sprzedaży i decyzji o rejestracji (k. 70 i 72), oryginał umowy kupna sprzedaży (k. 115-116), oryginał decyzji Starosty (...) (k. 117), notatkę urzędową (k. 130), opinie z zakresu mechanoskopii (k. 140-144, 282-284), kopię dokumentacji dot. szkody komunikacyjnej (k. 184-186), kserokopię wyliczenia szkody (k. 292), kserokopię umowy kupna sprzedaży (k. 293), kopię z akt likwidacji szkody (k. 294 – 354), informacji z C. (...) Polska (k. 356), kopii dokumentacji dot. rejestracji pojazdu A. (k.374 – 400), dokumentacji przesłanej z Wydziału Komunikacji (k. 407 - 457), k.462 kopię umowy sprzedaży, k. 463- 464 decyzję o rejestracji i umowa, k. 465- 471 kopię karty pojazdu, dowodu rejestracyjnego, polisę oraz książkę pojazdu, k. 472 472 v decyzję, k. 484-485 protokół oględzin, k. 492- 506 dokumentację dotycząca pojazdu maki A. przesłaną przez Starostwo Powiatowe w Ś., k. 521-525 kopię umowy sprzedaży, uiszczenia zaliczki, oferty sprzedaży, oraz dowodu rejestracyjnego, k. 531-532 kopię umowy sprzedaży.

Oskarżony A. I. na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Zaprzeczył temu, aby wiedział lub przypuszczał, że użytkowane przez niego A. (...) pochodziło z przestępstwa i miało przerabiane oznaczenia identyfikacyjne. Podał, że samochód ten nabył od nieznanej mu osoby, jednak z obawy przed egzekucją komorniczą poprosił G. B., aby to on formalnie zarejestrował na siebie ów pojazd. Oskarżony nie był przy tym w stanie określić jakie ówcześnie miał długi, z jakiego tytułu i czy były wobec niego egzekwowane przez komornika. Wyjaśnił, że nigdy nie zlecał nikomu kradzieży żadnego samochodu oraz, że nic nie wie aby J. N. dorabiał kluczyki do jakiegoś samochodu A., który miał iść do sprzedaży , aby go potem ukraść. Nie wie czy w A. J. N. były instalowane nadajniki (...) (k. 552 – 553).

W toku rozprawy A. I. również nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że przez 3 lata użytkował samochód marki A. (...). Dodał, że nigdy nie podejrzewał, iż ww. samochód mógł być kradziony oraz, że nigdy nie powziął takiej wiedzy. Nadto potwierdził swoje wcześniejsze wyjaśnienia w zakresie okoliczności nabycia samochodu marki A. (...). Przyznał, że pojazd ów kupił od nieznanego mu mężczyzny. Zapewnił, że nie wiedział, iż auto to pochodzi z czynu zabronionego. Dodatkowo wskazał, iż przed zakupem ww. samochodu w 2012r. sprawdzał go w zakresie takim, w jakim posiadał wiedze. W szczególności wskazał, iż na wyświetlaczu samochodu wyświetlał się numer VIN, który został przez niego sprawdzony na innych częściach samochodu, to też nie widział konieczności sprawdzania tego pojazdu na Policji. Nadmienił także, iż przy robieniu okresowego przeglądu technicznego pojazdu nie było zastrzeżeń co do numerów VIN (k. 665 – 666).

Sąd zważył, co następuje:

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał je za wiarygodne jedynie w niewielkim zakresie, tj. w części w jakiej oskarżony przyznał się do nabycia i użytkowania samochodu A. (...) oraz, że poprosił G. B., aby samochód ten nabył i zarejestrował na siebie. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności zeznaniach G. B. oraz dokumentacji rejestracji pojazdu w Starostwie Powiatowym w K.. W pozostałym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego A. I. Sąd odmówił waloru wiarygodności uznając w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności zeznań K. M., wyjaśnień oskarżonego J. N. oraz zeznań G. B., że stanowią wyłącznie przyjętą przez oskarżonego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo.

Jako niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone zarówno w toku postępowania przygotowawczego – odnośnie samochodu marki A. (...), jak i jego wyjaśnienia złożone na rozprawie, w zakresie w jakim zapewnił, że nie był świadomy, że ów pojazd pochodzi z czynu zabronionego. Wskazać należy, iż z niekwestionowanych wniosków z dokumentów, a także zeznań świadka G. B. wynika, iż to A. I. spisał w całości umowę nabycia pojazdu przez G. B. od Ł. D.. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą przede wszystkim zeznania świadków szczególności K. M., których spostrzeżenia są ze sobą spójne i układają się w logiczną całość, w przeciwieństwie do wyjaśnień oskarżonego.

Sąd uznał zeznania świadka K. M. w zakresie dotyczącym przedmiotowej sprawy za wiarygodne, nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania. Świadek dobrze znała zarówno oskarżonego A. I. jak i oskarżonego J. N. z racji łączących ją z oskarżonym I. relacji o charakterze osobistym, ale także z uwagi na wspólnie prowadzony proceder. W swoich zeznaniach szczegółowo opisała przebieg współpracy oskarżonego A. I. z J. N.. Jej zeznania zarówno złożone w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym są spójne i konsekwentne i co istotne znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. Uwadze Sądu nie uszła okoliczność, że świadek słuchana w toku rozprawy nie pamiętała dokładnie szczegółów dotyczących przedmiotowego pojazdu marki A.. Jednak po odczytaniu jej uprzednio złożonych w charakterze podejrzanej wyjaśnień potwierdziła je w całości. W ocenie sądu jest rzeczą oczywistą, że upływ czasu w sposób naturalny powoduje, że pewne szczegóły zacierają się w pamięci. Tym bardziej, że K. M. składała bardzo obszerne wyjaśnienia i kwestia pojazdu marki A. (...) była jednym z wielu elementów wyjaśnień tego świadka. Sąd miał także na uwadze, że świadek była współoskarżoną w innej sprawie, w której zarzuty postawiono również oskarżonemu I., dlatego oceny zeznań tego świadka dokonał w sposób szczególnie wnikliwy i ostrożny, nie dopatrując się jednak w ich treści okoliczności, które by je dyskredytowały. W tym miejscu należy zauważyć, iż w swoich zeznaniach świadek wskazała, iż brała udział w lokalizowaniu samochodów, w których uprzednio zostały zainstalowane nadajniki (...). Wskazała, że A. (...), którym oskarżony poruszał się w dniu kontroli drogowej, a więc już 14.08.2013r. pochodziło z kradzieży w R. i było przerobione tak, aby uchodziło za legalne. K. M. podała także, że auto było zarejestrowane nie na A. I., ale na jego znajomych -początkowo G. B., a następnie P. M. oraz, że oskarżony spowodował tym autem kolizję, gdzie kierowcą drugiego auta był W.. Istotne dla oceny wiarygodności zeznań K. M. jest fakt, że wskazane przez nią powyższe okoliczności zostały potwierdzone zeznaniami D. K., który wskazał, że pojazd zakupiony od J. N., do którego otrzymał tylko jeden oryginalny klucz, drugi natomiast był plastikowi i służył tylko i wyłącznie do otwierania samochodu, został mu skradziony w R. oraz G. B., który potwierdził, że nabył na prośbę oskarżonego I. pojazd m- ki A. (...), a następnie zarejestrował go w Starostwie Powiatowym w K.. Kolizja z udziałem drugiego auta kierowanego przez W. K. także znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w postaci dokumentów zgłoszenia szkody. K. M. wskazała, iż A. I. i J. N. (jak wspomniano wcześniej: prowadzący komis samochodowy), instalowali nadajniki (...) w pojazdach, które znajdowały się w ich posiadaniu. W konsekwencji oskarżeni dysponowali szczegółowymi informacji odnoszącymi się do lokalizacji samochodów. Wobec okoliczności, że zeznania K. M. korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym Sąd nie miał podstaw do zakwestionowania ich prawdziwości.

Wskazać przy tym należy, że w trakcie wcześniejszych przesłuchań w charakterze podejrzanego, realizowanych w ramach innego śledztwa, J. N. złożył również wyjaśnienia potwierdzające proceder instalowania w samochodach sprzedawanych za pośrednictwem swojego autokomisu nadajników (...) i dorabiania do nich kluczyków.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka G. B., który opisał przebieg zdarzeń ze swojej perspektywy w sposób wyczerpujący i logiczny. Oświadczył, że po wyjściu z więzienia w 2013r. zaproponowano mu korzyść majątkową za zarejestrowanie samochodu na swoje dane osobowe. Pojechał z tym mężczyzną do K., gdzie zarejestrował samochód A. (...), podczas tego samego spotkania podpisywał umowę kupna sprzedaży, nie czytając wcześniej jej treści. G. B. wskazał, że na mężczyznę tego znajomi wołali I.. Po okazaniu mu tablic poglądowych rozpoznał oskarżonego jako tego mężczyznę, na którego prośbę zarejestrował na swoje dane osobowe pojazd marki A. (...). Twierdzenia powyższe w pełni korespondują z dowodem z dokumentu w postaci: umowy kupna sprzedaży z dnia 27.06.2013r. dot. pojazdu marki A. (...) nr rej, (...) i umowy kupna sprzedaży z dnia 07.06.2014r. dot. pojazdu marki A. (...) o nr rej (...).

Sąd nie znalazł podstaw do podważania wiarygodności zeznań D. K.. Świadek ów opisał jedynie, w jakich okolicznościach nabył i utracił pojazd marki A. (...), który zakupił od J. N.. Zeznania świadka znajdują potwierdzenie w zgromadzonych w aktach sprawy dokumentach i są bezsporne.

Odnośnie pozostałych świadków R. K., Ł. D., W. Ł. i K. W. sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania. Miały one dla ustaleń faktycznych charakter uzupełniający. Przy czym dla ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie i przypisania winy oskarżonemu A. I. istotną okolicznością jest, że K. W. nie chciał podać danych znajomych, dla których nabył w dniu pojazd marki A. (...) o nr VIN (...), który jak wskazał był po pożarze i w takim stanie sprzedał go G. B., który jak wskazano powyżej nabył pojazd na prośbę i dla oskarżonego A. I..

Jako wiarygodne Sąd uznał opinie z zakresu badań mechanoskopijnych i podzielił wnioski z nich płynące. Opinie te były, bowiem sporządzone przez osoby posiadające wiadomości specjalne w tej dziedzinie po zapoznaniu się z wystarczającym materiałem do analizy. Biegli w oparciu o przeprowadzone badania wskazali, że nr VIN (...) w pojeździe użytkowanym przez A. I. i zawierająca jego powtórzenie tabliczka znamionowa zostały tam wmontowane niefabrycznie, w sposób wtórny, a w rzeczywistości pochodzą z innego pojazdu tej samej marki. Ustalono również oryginalny nr silnika (...) i innych komponentów, które nie nosiły śladów przerabiania, w oparciu o które określono nr nadwozia w którym pierwotnie były zamontowane. Okazało się, że to nr VIN (...), a więc pojazdu skradzionego na szkodę D. K. w dniu 11.07.2013r. Wskazać należy, że przedmiotowe opinie zostały sporządzone przez specjalistów, przy wykorzystaniu maksimum wiedzy i doświadczenia zawodowego. Są profesjonalne, fachowe, wyczerpujące oraz rzetelne i dlatego, w ocenie Sądu nie ma jakichkolwiek podstaw by je kwestionować. Moc i wartość opinii, jako dowodów wynika z faktu, że są logiczne i spójne.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie, zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 1 i 2 k.p.k., Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego, nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności, ani prawdziwości zawartych w nich treści.

W świetle powyższych dowodów Sąd ustalił, że A. I. w nieustalonym dniu, nie wcześniej jednak niż w dniu 11.07.2013 r. i nie później niż w dniu 14.08.2013 r., w nieustalonym miejscu, nabył samochód m- ki A. (...) o nr VIN (...), o wartości 28.000 zł, uzyskany za pomocą czynu zabronionego, polegającego na kradzieży przedmiotowego pojazdu dokonanego w dniu 11.07.2013 r. przy Al. (...) w R. na szkodę D. K., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 291 § 1 k.k.

Okoliczności sprawy wskazują, że oskarżony czynu tego dopuścił się umyślnie w zamiarze bezpośrednim, zaś jego wyjaśnienia stanowią wyłącznie linię obrony, której przeczą zgromadzone w sprawie dowody.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności zarówno na korzyść oskarżonego jak i na jego niekorzyść. Wskazać przy tym należy, iż większość okoliczności świadczy na jego niekorzyść. Oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, nie wyraził skruchy, pomimo, iż materiał dowodowy świadczy o jego winie, której stopień Sąd ocenił jako wysoki. Jako szczególną okoliczność obciążającą oskarżonego, wpływającą na wymiar jego kary Sąd uznał jego uprzednią wielokrotną karalność, w tym także trzykrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu (k. 629 – 630) oraz wysoką społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu. Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności, jako adekwatną zarówno do stopnia winy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak również za realizującą swoje cele w zakresie zapobiegawczego i wychowawczego oddziaływania na osobę oskarżonego, ponadto za sprawiedliwą w odczuciu społecznym. W ocenie Sądu wskazane powyżej okoliczności obciążające przemawiają za orzeczeniem wobec oskarżonego kary bezwzględnej. W ocenie Sądu dotychczasowa karalność oskarżonego wskazuje, że jest on osobą niepoprawną i wykazującą postawę lekceważącą dla obowiązujących norm prawnych i jego dalsza resocjalizacja powinna odbywać się w warunkach pełnej izolacji i tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności, skłoni go do przemyślenia swojego dotychczasowego postępowania i jego zmiany w przyszłości, ponadto, co niemniej ważne, stanowić będzie karę sprawiedliwą w odczuciu społecznym.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony korzystał w postępowaniu z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, Sąd zasądził na jego rzecz koszty, w wysokości odpowiadającej stawkom za udział obrońcy w postępowaniu karnym przy uwzględnieniu ilości terminów rozpraw.

Zasadą w procesie karnym jest ponoszenie przez oskarżonego kosztów procesu, a wyjątkiem zwolnienie od tego obowiązku. Oskarżony posiada stałe dochody w kwocie 1500 złotych miesięcznie, a także nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Nie istnieją, zatem w ocenie Sądu przesłanki przemawiające za zwolnieniem go w całości od ponoszenia przedmiotowych kosztów. Z tych tez względów Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w części w kwocie 1442,34 zł.