Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, VIII Wydział Cywilny

w następującym składzie :

Przewodniczący : Sędzia SR Tomasz Kalsztein

Protokolant : st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko W. K. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej W. K. (2) na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 3.794,54 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami:

- umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym z tymże nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 3.572, 52 zł (trzy tysiące pięćset siedemdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 27 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

- ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 212,60 zł (dwieście dwanaście złotych sześćdziesiąt groszy) od dnia 26 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  przyznaje i nakazuje wypłacić Ż. D. kuratorowi ustanowionemu
dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanej W. K. (2), wynagrodzenie
w kwocie 372,53 zł (trzysta siedemdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt trzy grosze) z zaliczki uiszczonej przez powoda, zaksięgowanej w dniu 10 października 2018 roku, pod pozycją 500037213953;

3.  zasądza od W. K. (2) na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z kwotę 489,53 zł (czterysta osiemdziesiąt dziewięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze ) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości;

4.  nakazuje zwrócić na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 527,47 zł (pięćset dwadzieścia siedem złotych czterdzieści siedem groszy) z zaliczki uiszczonej przez powoda, zaksięgowanej w dniu 10 października 2018 roku, pod pozycją 500037213953.

Sygn. akt VIII C 2409/17

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 roku powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą

w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego pracownikiem tej jednostki, wytoczył w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanej W. K. (1) powództwo o zapłatę 3.794,54 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, nie wyższymi nie odsetki maksymalne za opóźnienie od kwot i dat wskazanych

w pozwie i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat wskazanych w pozwie oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 27 czerwca 2014 roku udzielił pozwanej kredytu nr (...), który pozwana była zobowiązana spłacać w wysokości podanej w umowie, lecz pomimo wezwań i monitów nie wywiązał się z obowiązku spłaty. W związku z tym, że pozwana nie dokonywała terminowych spłat raty kredytu powód wypowiedział przedmiotową umowę. Pomimo wezwania do zapłaty pozwana nie uregulowała zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem (pozew k. 2-3v.)

W dniu 1 września 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który został następnie w całości uchylony, z uwagi na to, że po wydaniu nakazu zapłaty okazało się, że doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić, gdyż pozwany nie mieszka pod wskazanym adresem, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Powód podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w elektronicznym postępowaniu upominawczym, lecz nie wskazał aktualnego adresu pozwanej. Toteż postanowieniem z dnia

17 stycznia 2018 roku Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt. 6 k.p.c. zawiesił postępowania

w sprawie. (zarządzenie k. 1, postanowienie k. 29)

W piśmie procesowym z dnia 24 września 2018 roku powód wniósł o podjęcie postępowania w sprawie oraz ustanowienie kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej W. K. (2). (pismo procesowe powoda k. 31)

Na poczet wynagrodzenia kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej powód uiścił zaliczkę w wysokości 900 zł, która została zaksięgowana w dniu 10 października 2018 roku pod poz. 500037213953. (k. 35)

Postanowieniem z dnia 19 października 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa

w Ł. ustanowił dla pozwanej W. K. (2), której miejsce pobytu nie jest znane, kuratora, o czym postanowił ogłosić publicznie w budynku sądu, na stronie internetowej sądu oraz w siedzibie Urzędu Miasta Ł. na okres jednego miesiąca, określając jednocześnie wysokość wynagrodzenia kuratora na kwotę 900 zł. (postanowienie k. 36)

W odpowiedzi na pozew ustanowiony dla pozwanej kurator wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o przyznanie wynagrodzenia za przeprowadzone w sprawie czynności. (odpowiedź na pozew k. 46-49)

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Na rozprawie w dniu 7 maja 2019 nikt się nie stawił - pełnomocnik powoda oraz kurator dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej zostali prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy. (protokół rozprawy k. 78)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 czerwca 2014 roku pozwana W. K. (1) zawarł z (...) Bank Spółką Akcyjną w W. umowę kredytu numer (...), którą zobowiązała się spłacać

w terminie oraz na warunkach określonych w umowie.

Na podstawie powyższej umowy, Bank przekazał do dyspozycji pozwanej umówioną sumę pieniężną. Pozwana nie wywiązywała się z obowiązku terminowej spłaty udzielonego jej kredytu. W dniu 26 kwietnia 2017 roku Bank wystawił wyciąg z ksiąg banku, w którym wskazano, że na dzień wystawienia wyciągu, w księgach rachunkowych Banku figurowało zadłużenie pozwanej z tytułu powyższej umowy w kwocie łącznej 3.794,54 zł

Pomimo wcześniejszego wezwania do zapłaty, pozwana do dnia wyrokowania nie uregulowała dochodzonego przedmiotowym powództwem zadłużenia. (okoliczności bezsporne, umowa kredytu k. 11-14, kserokopia wyciągu z ksiąg banku k. 10, kserokopia wezwania do zapłaty z potwierdzeniem nadania k. 15-18, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy wraz z potwierdzeniem nadania k. 19-20)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny, a także na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości.

Na wstępie wskazać należy, że w związku z nieustaleniem adresu zamieszkania pozwanej, Sąd nie zwolnił od udziału w sprawie kuratora, który został ustanowiony dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu

W przedmiotowej sprawie niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że pozwana zawarła z nim umowę kredytu nr (...), w ramach której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, którą to kwotę pozwana zobowiązała się zwrócić na warunkach określonych w umowie. Pozwana W. K. (1) nie wywiązała się z warunków umowy, wskutek czego niespłacona kwota stała się wymagalna.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego uznać należało, że strona powodowa udowodniła zasadność powództwa, w tym jego wysokość, bowiem w toku niniejszego postępowania załączyła do pozwu niezbędne dowody, tj. umową kredytu nr (...) oraz wyciągiem z ksiąg banku z dnia 26 kwietnia 2017 roku, podpisanym przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku, który to dokument, zgodnie z przepisem art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U. 2002 r., Nr 72, poz. 665 ze zm.), ma moc prawną dokumentu urzędowego, co oznacza, że stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone (w myśl przepisu art. 244 § 1 k.p.c.). Powód wykazał swoją legitymację czynną do występowania w tym procesie.

W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że zgodnie z przepisem art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Zgodnie ze stanowiskiem, jakie Sąd Najwyższy przedstawił w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (w sprawie I CKU 45/96, OSNC 1997/ 6-7/ 76), zadaniem Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.).

Jak już wskazano wyżej, powód wykazał swoje roszczenie w stosunku do pozwanej załączonymi do pozwu dokumentami, a kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej, choć w treści odpowiedzi na pozew zakwestionował zasadność roszczenia, to jednak nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń i w żaden sposób ich nie umotywował (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.).

Mając powyższe na względzie, Sąd zasądził od pozwanej W. K. (2) na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 3.794,54 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym z tymże nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 3.572,52 zł od dnia 27 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 212,60 zł od dnia 26 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty, zgodnie z przepisami art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 482 § 1 i 2 k.c. oraz art. 359 § 1, § 21 i 22 k.c., co było zgodne z żądaniem powoda.

Ponadto Sąd nakazał przyznać kuratorowi, ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej, wynagrodzenie kwocie 372,53 zł i polecił wypłacić tę kwotę z zaliczki uiszczonej przez powoda.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw.

Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanej zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości.

Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową złożyły się:

a) opłata od pozwu – 100 zł,

b) opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł,

c) wynagrodzenie kuratora ustanowionego w sprawie – 372,53zł.

Jednocześnie Sąd nakazał zwrócić na rzecz powoda kwotę 527,47 zł z zaliczki uiszczonej przez powoda.

Z powyższych względów orzeczono, jak w sentencji.