Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Raszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewelina Rabuczewska

w obecności prokuratora Prok. Rej. Ewy Nowickiej

po rozpoznaniu dnia 23/01/2019 r. sprawy

A. P. syna R. i J. z domu B.,

ur. (...) w M.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 16 kwietnia 2018 roku na drodze krajowej (...) w miejscowości K. gm. M. będącej drogą publiczną kierował samochodem V. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji Starosty (...) nr KT-I- (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami,

tj. o przestępstwo z art. 180 a k.k.

ORZEKA:

I.  Oskarżonego A. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 180a k.k. skazuje go na karę grzywny w rozmiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 10 (dziesięć) złotych;

II.  Na podstawie art. 42 § 1 a pkt 1 k.k. orzeka w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

III.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Sygnatura akt II K 360/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16 kwietnia 2018 roku A. P. poruszał się samochodem marki V. (...) o nr rej. (...). Oskarżony jechał drogą (...), w miejscowości K., gmina M. (d. zeznania R. S. k. 14v; M. K. k. 31v).

W tym też czasie służbę patrolową na terenie powiatu (...) pełnili funkcjonariusze policji R. S. i M. K.. Do kontroli drogowej zatrzymali oni pojazd prowadzony przez A. P. (d. zeznania R. S. k. 14v; M. K. k. 31v).

Po sprawdzeniu jego danych w systemie okazało się, że A. P. ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami (d. zeznania R. S. k. 14v; M. K. k. 31v).

Decyzją Starostwa Powiatowego w O. z dnia 19 lipca 2002 roku znak KT-I- (...) cofnięto oskarżonemu uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie kat. B prawa jazdy nr (...), z uwagi na przekroczeniem przez niego 24 punktów karnych, za wykroczenia w ruchu drogowym.

Kategoria B obejmuje możliwość kierowania pojazdami:

- pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu i motocykla, czyli m. innymi:- pojazdem osobowym < 9 osób łącznie z kierowcą;

- pojazdem ciężarowym do 3,5 tony;

- zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a przepisu, oraz z przyczepy lekkiej, czyli z przyczepą do 750 kg dopuszczalnej masy całkowitej;

- zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz z przyczepy innej niż lekka, o ile łączna dopuszczalna masa całkowita zespołu tych pojazdów nie przekracza 4.250 kg, z zastrzeżeniem ust. 2, czyli może kierować osoba, która zdała część praktyczną egzaminu państwowego, potwierdzoną wpisem do prawa jazdy;

- pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM, czyli motorowerem, tj. pojazdem dwu- lub trójkołowy zaopatrzonym w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm3 lub w silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45km/h;

- czterokołowcem lekkim;

Oskarżony A. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że od ponad 10 lat mieszka w Wielkiej Brytanii i tam jest zameldowany, nie ma żadnego meldunku w Polsce. Miał zatrzymane prawo jazdy w Polsce za przekroczenie liczby punktów karnych, jednakże zdał egzamin na prawo jazdy w Wielkiej Brytanii. Dodał, że uważa, że skoro zdał egzamin na prawo jazdy w Wielkiej Brytanii, to powinno być ono honorowane w całej Unii Europejskiej (d. wyjaśnienia oskarżonego k. 16-17).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której nie przyznaje się do zawinienia, gdyż wyjaśnienia w tym zakresie sprzeczne są z ustalonym stanem faktycznym i dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Na wstępie analizy dowodów Sąd wskazuje, że tak jego ustalenia faktyczne jak i analiza materiału dowodowego limitowana jest przedmiotem sprawy wynikającymi z dyspozycji przepisu karnego. Tym samym w polu widzenia pozostają okoliczności miejsca, w którym kierowano pojazd mechaniczny, czy był stosowny akt prawny o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami i okoliczności związane ze znamionami czynu. Są to ustalenia istotne dla rozstrzygnięcia.

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w której nie przyznaje się do zawinienia sprzeczna jest z dowodem z dokumentu w postaci decyzji Starostwa Powiatowego w O. z dnia 19 lipca 2002 roku znak K znak KT-I- (...), którą cofnięto oskarżonemu uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie kat. B prawa jazdy nr (...). Sąd dał wiarę temu dokumentowi, który oskarżyciel zawnioskował i dowód ten został dopuszczony na rozprawie, w trybie art. 394 § 2 k.p.k. Nie ma przeciwdowodu wskazującego na nieprawdziwość ww. dowodu. Natomiast dowody z zeznań świadków są wiarygodne, wzajemnie spójne i nie są one podważone innymi dowodami. Sąd dał im wiarę.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony A. P. w dniu 21 kwietnia 2018 roku na drodze krajowej w miejscowości K., gmina M., będącej drogą publiczną kierował samochodem V. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji Starosty (...) nr KT-I- (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami.

Odnosząc się do zagadnienia stricte prawnego, wpływającego na przyjęcie zawinienia oskarżonego, podnieść należy, że w jego sprawie zapadła ostateczna decyzja w trybie postępowania administracyjnego. Wynika to z jej treści jaki też instancyjnego toku postępowania administracyjnego. Przepis art. 180a kk mówi wprost ,, o decyzji właściwego organu,,. W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, taką decyzją jest decyzja Starostwa Powiatowego w O. z dnia 19 lipca 2002 r. Sąd znajduje wsparcie swojej konkluzji o zawinieniu oskarżonego w stanowisku doktryny ( zob. Ryszard Stefański , opublik. za Legalis, Komentarz do art. 180a k.k., teza 8 .,,….. Konieczne jest, aby decyzja była ostateczna . Nie ma znaczenia przyczyna cofnięcia,,). Konkluzja prawna takiego wnioskowania jest taka, że znamieniem czynu jest samo prowadzenie pojazdu mechanicznego, w sytuacji istnienia ostatecznej decyzji organu administracyjnego cofającego takowe uprawnienie. W konsekwencji nie prowadzi to, zważywszy stanowisko oskarżonego, do konieczności prawnej oceny konkurencyjności innego uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została mu w pełni wykazana zebranymi w sprawie dowodami. Działaniem swym wyczerpał on dyspozycję art. 180 a k.k.

Oskarżony A. P. nie był karany sądownie (d. dane o karalności k. 20-21).

W tym stanie rzeczy należy uznać, że wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego. Spełni ona również zakładane cele kary.

O zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych Sąd orzekł na podstawie art. 42 § 1 a pkt 1 k.k.

Wymiar kary jest zgodny ze wskazanymi w art. 53 k.k. dyrektywami wymiaru kary, biorącymi pod uwagę cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć. W szczególności Sąd uwzględnił rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego, stopień społecznej szkodliwości czynu, pobudki i motywację oskarżonego oraz sposób i okoliczności jego popełnienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 624§ 1 k.p.k.