Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IIW 310/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: p.o. sekr. sądowy K. S.

przy udziale oskarżyciela publicznego: nie stawił się.

po rozpoznaniu w dniu 22/11/2018r.,12/03/2019r. sprawy

A. W. (1) syna S. i K. z domu T.,

ur. (...) w M.,

obwinionego o to, że:

Do dnia 02 kwietnia 2018 roku będąc właścicielem budynku wpisanego do rejestru zabytków przy ulicy (...) w M., w sposób należyty nie zabezpieczył go przed uszkodzeniem i zniszczeniem, w wyniku czego doszło do odpadnięcia tynku i elementu gzymsu,

tj. o wykroczenie z art. 110 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

ORZEKA:

I.  Obwinionego A. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu przy czym ustala iż wykroczenie zaistniało w okresie od 30.11.2017 roku do dnia 02.04.2018 roku i za to na podstawie art. 110 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami skazuje go na karę grzywny w wysokości 400 (czterystu) złotych;

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. J. K. wynagrodzenie za obronę wykonywaną z urzędu;

III.  Zwalnia obwinionego od kosztów postępowania w całości.

Sygn. Akt IIW 310/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

A. W. (1) jest właścicielem nieruchomości położonej na ulicy (...) w M.. Kamienica jest wpisana do rejestru zabytków województwa (...) Nr A-1370 z dnia 20.02.1992 roku ( d. k. 54, 125, 126).

Przedmiotowa kamienica, od wielu lat jest nieużytkowana i ulega permanentnemu zniszczeniu. Na przyległy do budynku chodnik, od strony ulicy (...), osypują się fragmenty elewacji, a także elementy gzymsów i okien. Powyższe powoduje nie tylko zanieczyszczenie ulicy, lecz także stwarza realne zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi (protokół oględzin k. 8-9, materiał fotograficzny k. 5, 17-19, 27)

W dniu 30 listopada 2017 roku (k. 2) fragment elewacji gzymsu od strony ulicy (...) spadł na chodnik. W związku z powyższym w dniu 05 grudnia 2017 roku do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wpłynęło pismo od Burmistrza Miasta M. dotyczące utrzymania budynku położonego w M. przy ulicy (...) i podjęcia działań związanych z usunięciem nieprawidłowości przy użytkowaniu w/w budynku. W dniu 02 kwietnia 2018 roku na chodnik znajdujący się bezpośrednio przy budynku osypały się duże ilości cegieł i fragmenty elewacji (bezsporne).

W dniu 05 kwietnia 2018 roku Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w M. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie niszczejącego, nieużytkowanego budynku. Pismem z dnia 3 kwietnia 2018 roku o zaistniałej sytuacji został poinformowany również Wojewódzki Konserwator Zabytków w O. (d. kserokopie pism k. 54, 57).

Z racji tego, że obwiniony A. W. (1) nie przebywa obecnie na terenie Polski, do zajmowania się budynkiem należącym do obwinionego została nieformalnie upoważniona A. Z.. Uprzątniecie gruzu z chodnika oraz wykonanie niezbędnych robót zleciała ona firmie (...) (d. zeznania P. K. k. 141).

W dniu 20 sierpnia 2018 roku A. W. (1) została wydana decyzja nakazująca A. W. (2) obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości na w/w budynku (bezsporne, k. 125, 126).

Obwiniony A. W. (1) nie składał wyjaśnień, jedynie w piśmie procesowym (vide k. 82) złożył sprzeciw od wyroku nakazowego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z artykułem 110 ustawy z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami kto, będąc właścicielem lub posiadaczem zabytku nie zabezpieczył go w należyty sposób przed uszkodzeniem, zniszczeniem, zaginięciem lub kradzieżą, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Obwiniony A. W. (1) w okresie od dnia 30 listopada 2017 roku do dnia 02 kwietnia 2018 roku, będąc właścicielem budynku wpisanego do rejestru zabytków przy ulicy (...) w M., w sposób należyty nie zabezpieczył go przed uszkodzeniem i zniszczeniem, w wyniku czego doszło do odpadnięcia tynku i elementu gzymsu.

Wskazać należy, że w istocie okoliczności faktyczne sprawy są poza sporem albowiem wszystkie dowody natury rzeczowej i osobowej wprost wskazują, że obwiniony swoim zaniechaniem wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia. Niezależnie od tego należy wskazać, że jak wynika z pism procesowych i innych dokumentów pochodzących od obwinionego nie kwestionuje on okoliczności tego, że nie zabezpieczył budynku w należyty sposób przed niszczeniem. Wynika to choćby z niego konkludentnych działań mających na celu uprzątniecie gruzu oraz zabezpieczenia ściany kamienicy (na jego zlecenie przez P. K. (2)) , przy czym z upoważnienia obwinionego działała A. Z..

W tym stanie rzeczy wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu wykazana zebranymi w sprawie dowodami. Działaniem swym wyczerpał on dyspozycję art. 110 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. W ocenie Sądu konieczne było sprecyzowanie ram czasowych wykroczenia i przyjęcie, że zaistniało ono w okresie wskazanym w punkcie I części dyspozytywnej wyroku z uwagi na treść dokumentu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M., wskazującego datę 30.11.2017 roku, uchwyconą jako pierwszy element strony przedmiotowej wykroczenia.

Obwiniony A. W. (1) nie był dotychczas karany sądownie za podobne przestępstwo czy wykroczenie ( d. dane o karalności k. 76).

W tym stanie rzeczy wymierzona obwinionemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości i stosunków majątkowych obwinionego.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu wykonywaną wobec obwinionego Sąd orzekł po myśli art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 prawo o adwokaturze.

Z uwagi na fakt, że obwiniony nie pracuje i nie posiada żadnych dochodów Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. art. 121 § 1 k.p.o.w.