Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2019 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko T. B.

o zapłatę

o r z e k a

Powództwo oddala.

Sygn. akt I C 141/19

UZASADNIENIE

(...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wytoczyła powództwo przeciwko T. B. o zapłatę kwoty 31 852,55 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 stycznia 2019 roku (to jest dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 3 listopada 2015 roku strony zawarły umowę pożyczki o numerze (...). Pozwany zobowiązał się do terminowej spłaty pożyczki. W związku z nienależytym wykonywaniem przez pozwanego zaciągniętego zobowiązania, skutkującym naruszeniem warunków przedmiotowej umowy, zadłużenie powstałe na tle jej realizacji, z dniem 5 listopada 2018 roku zostało postawione w stan pełnej wymagalności. Pismem z 9 listopada 2018 roku powódka wezwała pozwanego do spłaty wymagalnego zadłużenia pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Skierowane do pozwanego wezwanie pozostało bez odpowiedzi.

Powódka wskazała, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się:

- 30 312,11 zł – kwota niespłaconego kapitału,

- 1 420,96 zł – skapitalizowane odsetki umowne,

- 69,48 zł – skapitalizowane odsetki umowne za opóźnienie,

- 50,00 zł – opłaty umowne.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 17 stycznia 2019 roku, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu, jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Pozwany T. B. mimo należytego powiadomienia go o terminie, nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W związku z niestawieniem się pozwanego T. B. na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i brakiem jakichkolwiek wyjaśnień, Sąd zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego (art. 339 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Twierdzenia pozwu uznaje się za budzące uzasadnione wątpliwości, m.in. w sytuacji, gdy dowody i twierdzenia przedstawione przez powoda są niekompletne, pozostawiają wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, nie przedstawiają pełnego obrazu rzeczywistości. W takiej sytuacji wydając wyrok sąd nie może oprzeć się wyłącznie na twierdzeniach powoda i należy przeprowadzić postępowanie dowodowe celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1972 r. w sprawie III CR 153/72).

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powodzie spoczywał więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

Powódka nie dowiodła istnienia wierzytelności żądanej w pozwie.

Należy podkreślić, iż strona powodowa nie przedłożyła Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że strony łączyła powołana w pozwie umowa pożyczki, z której warunków pozwany się nie wywiązał. Brak jest też jakichkolwiek dowodów na podjęcie wobec pozwanego działań windykacyjnych przed złożeniem pozwu. Do zamknięcia rozprawy powódka, zastąpiona przez profesjonalnego pełnomocnika, nie przedstawiła żadnych dokumentów potwierdzających zasadność jej roszczenia. Pełnomocnik strony powodowej ograniczył się jedynie do złożenia pozwu oraz wykazania swojego umocowania do reprezentowania powódki w przedmiotowej sprawie, które to czynności nie dowodzą wskazanych na wstępie okoliczności.

Brak jakichkolwiek dowodów uniemożliwia poczynienie przez Sąd ustaleń co do treści ewentualnej umowy zawartej przez pozwanego, ustalenia daty początkowej odsetek, wysokości odsetek oraz charakteru roszczenia i jego wymagalności.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powódka nie dowiodła swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.