Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 532/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2016 r. występująca w imieniu (...) sp. z o.o. w O. prezes zarządu A. G. (1), podpisała umowę dzierżawy powierzchni z oskarżoną P. R.. Umowa dotyczyła wydzierżawienia przez P. R. części powierzchni w jej sklepie (...) przy ul. (...) w B.. Na podstawie tej umowy do wskazanego lokalu wstawiono urządzenie A. G. (2) oznaczone numerem (...).

W dniu 14 grudnia 2016 r. na podstawie upoważnienia naczelnika ówczesnego Urzędu Celnego w O. funkcjonariusze B. W. , L. G. i D. B. przeprowadzili kontrolę w lokalu (...) przy ul. (...) w B. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych. Podczas kontroli ujawniono w lokalu podłączone do prądu urządzenie A. G. (2) nr (...), którego dysponentem była firma (...) Sp. z o.o. w O.. W lokalu przebywała zatrudniona w charakterze sprzedawcy M. P. .

Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment procesowy wykazał, że urządzenie jest automatem do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych , który eksploatowany był niezgodnie z ustawą. Po otworzeniu urządzenia stwierdzono w jego wnętrzu pieniądze w banknotach i bilonie w łącznej kwocie 3405 zł, przy czym jedną monetę o nominale 5 zł przekazano do kasy UC w E. z uwagi na użycie jej w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego. W trakcie kontroli ustalono ponadto, iż kontrolowany podmiot nie posiadał wymaganego zezwolenia lub koncesji na prowadzenie tego typu gier, w związku z czym urządzenie zatrzymano jako dowód w sprawie.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonej P. R. k. 337v.; zeznania świadków: B. W. k. 27v. – 28, k. 338 – 339; M. P. k. 10v. – 11, k. 339 – 339v.; protokół z przebiegu przeprowadzonego w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automacie k. 7 – 9; protokół przeszukania w dniu 14.12.2016 r. sklepu (...) świata” przy ul. (...) w B. k. 13 – 15; kopia pokwitowania PL/MF/ (...) k. 16; protokół oględzin automatu do gier ze zdjęciami k. 17 – 20; metryka identyfikacyjna nośnika z płytą DVD z zapisem eksperymentu procesowego w kopercie k. 21 – 22; faktura za dzierżawę powierzchni w lokalu (...) przy ul. (...) w B. k. 37 – 41; protokół oględzin wnętrza automatów k. 62; protokół zdawczo – odbiorczy środków pieniężnych z dnia 12.09.2017 r. i dowód wpłaty nr (...)- (...) k. 63 – 64; protokół zdawczo – odbiorczy środków pieniężnych z dnia 12.09.2017 r. i dowód wpłaty nr (...)- (...) k. 65 – 66; wykaz dowodów rzeczowych k. 83; rezygnacja A. G. (1) z funkcji Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. k. 96; opinia biegłego sądowego dot. automatu A. G. (2) nr (...) k. 155 – 167; dane osobo-poznawcze dot. P. R. k. 238; skan informacji z D. (...) Ryzyka i (...) Międzynarodowej (...) w O. o stanie majątkowym P. R. z załącznikami k. 243 – 265; dane oskarżonej P. R. k. 297 – 297v.; karta karna k. 327; wydruk z Ewidencji Spraw Karnych Skarbowych P. R. k. 112; karta karna P. R. k. 113 )

Oskarżona P. R. nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu. Na rozprawie sądowej wyjaśniła, że zaproponowano jej pieniądze w zamian za wydzierżawienie kawałka powierzchni sklepu na co się zgodziła. Umowa była zawarta od wakacji, ale dopiero na początku grudnia przywieziono maszynę. Oskarżona nie wiedziała, co to za maszyna. Nie wykonywała żadnych czynności przy tym urządzeniu. Nie posiadała do tego urządzenia kluczy. Nie kontaktowała się z firmą w sprawach awarii urządzenia, wpłat czy wypłat. Zapewniano ją o legalności takiego przedsięwzięcia.

( wyjaśnienia oskarżonej P. R. k. 337v. )

Sąd zważył, co następuje:

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej P. R.. Bezspornym jest , że w dniu kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy ówczesnej Służby Celnej w sklepie oskarżonej funkcjonował automat do gier. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom P. R. w części w której zapewniała , że nie miała wiedzy jakiego rodzaju jest to urządzenie. Skoro automat stał w jej sklepie i korzystali z niego klienci tak więc tłumaczenie to nie jest logiczne i zdaniem sądu nie polega na prawdzie. P. R. miała sposobność aby zorientować się , że w jej placówce handlowej funkcjonuje automat do gier hazardowych.

Podobnie sąd ocenił zeznanie pracownicy oskarżonej M. P. (k. 10v. – 11, 339 – 339v). Wymieniona zeznawała w sposób zachowawczy. Trudno uwierzyć w to , że pracując za ladą nie zwracała uwagi na grające obok osoby. Mimo tego zeznanie świadka nie miało większego znaczenia dla ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniu świadka B. W. (k. 27v. – 28, k. 338 – 339). Zeznanie świadka koresponduje z innymi wiarygodnymi dowodami w sprawie w szczególności z protokołem odtworzenia przebiegu gry na automacie (k. 7 – 9) oraz opinią biegłego sądowego dot. automatu A. G. (2) nr (...) (k. 155 – 167). B. W. zeznawał odnośnie okoliczności z którymi zetknął się wykonując rutynowe obowiązki służbowe. Świadek nie miał żadnego interesu aby zeznawać nieprawdziwie.

Jako wiarygodne oceniono pozostałe dowody ujawnione w trakcie przewodu sądowego w szczególności opinię biegłego A. C. (k. 155 – 167). Sąd ocenił opinię biegłego jako rzetelną i fachową. Biegły w sposób wyczerpujący ustosunkował się do przedstawionych mu zagadnień. Do opinii tej nie miały zastrzeżeń strony postępowania.

Stan faktyczny ustalony w sprawie jest w zasadzie bezsporny. Prawomocnie skazana w niniejszej sprawie A. G. (1) zarządzała spółką prowadzącą działalność gospodarczą związaną z urządzeniem gier typu quiz wiedzy na automatach, w tym na automacie zabezpieczonym w niniejszej sprawie. W tym celu w dniu 14 grudnia 2016 r. pełniąc funkcję prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. w O., urządzała takie gry na automacie do gier w sklepie (...) przy ul. (...) w B.. Odbywało się to poza kasynem gry, bez stosownego zezwolenia i koncesji, poprzez wcześniejsze zawarcie umowy dzierżawy z oskarżoną P. R.. Poza sporem w niniejszej sprawie jest również to , iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w dniu objętym zarzutem zabronione było urządzanie bądź prowadzenie gier z elementem losowym o charakterze komercyjnym na automatach do gier. Jak ustalono tego typu gry zostały zainstalowane na dowodowym automacie.

Przepis zawarty w art. 107 § 1 kks penalizuje nielegalne urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych. Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych, sprawca godzi w interes finansów publicznych oraz monopol Państwa w tej sferze. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z kolei w myśl art. 14. ust. 1 urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Nadto, stosownie do treści art. 23a ust. 1 automaty do gier, urządzenia losujące i urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. W art. 2 ust. 3 ustawy wskazano przy tym, iż grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Artykuł 3 ustawy wyraźnie stanowi, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Prowadzenie zaś działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo oraz gier na automatach poza kasynem gry stanowi monopol Państwa.

Do prowadzenia tego typu gier, zgodnie z ustawą o grach hazardowych, niezbędna była koncesja, której A. G. (1) tudzież oskarżona P. R. niewątpliwie nie posiadały. Pomimo tego oskarżona P. R. działając w celu zarobkowym zgodziła się na zainstalowanie urządzenia do gier hazardowych w swoim sklepie w B.. Tym samym oskarżona naruszyła wyżej wskazane reguły zawarte w art. 14 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 23a ustawy o grach hazardowych.

W ocenie sądu, oskarżona P. R. wbrew swoim zapewnieniom, powinna mieć świadomość bezprawności podjętego przedsięwzięcia. Oskarżona nie może w swej obronie powoływać się na okoliczność wskazaną w przepisie art.10 § 3 kks. Zgodnie z tym przepisem nie popełnia przestępstwa skarbowego , kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym , błędnym przekonaniu , że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność. P. R. jako przedsiębiorca obowiązana jest spełniać określone przepisami warunki wykonywania działalności gospodarczej , co wynika z treści art. 18 ustawy z 02.07.2004 r o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. nr 173 poz. 1807). Wiąże się to z koniecznością śledzenia uwarunkowań prawnych związanych z prowadzoną działalnością aby unikać naruszeń porządku prawnego. Oskarżona poprzestała tymczasem na zapewnieniach innych osób , że prowadzenie gier na wstawionym do sklepu automacie jest legalne. Wiedza o tym, że Państwo limituje rynek usług hazardowych jest wiedzą powszechną. W epoce mediów elektronicznych uzyskanie niezbędnych oraz wiarygodnych informacji w tym zakresie nie powinno nastręczać problemów. P. R. nie podjęła jednak wysiłku aby bliżej zainteresować tym się problemem zadawalając się wpływającym co miesiąc na jej konto czynszem dzierżawnym.

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy potwierdził sprawstwo oskarżonej P. R. i jej winę. Zdaniem sądu oskarżona swoim działaniem wyczerpała ustawowe znamiona przestępstwa skarbowego określonego w przepisie art.107 § 1 kks , gdyż poprzez wydzierżawienie powierzchni w sklepie (...) przy ul. (...) w B. pod instalację urządzenia do gry, urządzała w dniu 14 grudnia 2016 r. gry na automacie o nazwie A. G. (2) nr (...), bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz w art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych( t. j. Dz.U. 2016, poz. 471). Oskarżona wydzierżawiła powierzchnię swego lokalu gdzie automat był wyeksponowany dla potencjalnych klientów. P. R. w sposób istotny przyczyniła się do prowadzenia gier i bez udziału oskarżonej do prowadzenia gier w jej sklepie by nie doszło.

Sąd wymierzając karę za ten czyn kierował się dyrektywami określonymi w treści art. 13 § 1 kks, biorąc pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej i jej winy, albowiem zostały narażone podstawowe interesy podatkowe Skarbu Państwa jak również ochrona porządku i zdrowia publicznego zagrożona niekontrolowanym rozwojem powszechnie dostępnych gier hazardowych. Jako okoliczności łagodzące wzięto pod uwagę z kolei dotychczasową niekaralność oskarżonej (k.327). Jak ustalono głównym profilem działalności gospodarczej oskarżonej jest działalność handlowa . Dzierżawa powierzchni pod automat do gier to margines działalności gospodarczej P. R. (zob. faktury k.37-41). Zapewne z tego powodu wymieniona nie interesowała się bliżej stanem prawnym w zakresie gier hazardowych polegając na zapewnieniach innych osób, w tym A. G. (1), że działalność jest legalna. Kierując się powyższym sąd wymierzył oskarżonej karę 50 stawek dziennych grzywny, uznając, że jest to kara, która spełni warunki prewencji ogólnej i szczególnej wobec oskarżonej oraz będzie adekwatna do stopnia jej winy i społecznej szkodliwości czynu.

Ustalając wartość jednej stawki dziennej zgodnie z art. 23 § 1 i 3 kks sąd winien brać pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wysokość jednej stawki dziennej nie może być niższa niż jedna trzydziesta minimalnego wynagrodzenia za pracę w chwili czynu tj. w 2016 r czyli kwoty 1850 zł (zob. rozporządzenie Rady Ministrów z 14.09.2015 r w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r , Dz.U. poz.1385).tj. 61,66 zł. Kierując się powyższym wartość jednej stawki dziennej ustalono na kwotę 70 zł. W ocenie sądu oskarżona będzie w stanie wpłacić orzeczoną karę grzywny, zwłaszcza, że jest posiadaczem ujawnionych w trakcie postępowania składników majątkowych.

Obligatoryjny przepadek dowodów rzeczowych orzeczono na podstawie art. 30 § 5 kks, zgodnie z którym w wypadkach określonych w art. 107 § 1 – 3 kks orzeka się przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego, a także znajdujących się w nich środków pieniężnych oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 z póz. zm.) sąd zasądził od oskarżonej P. R. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciążył ją pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 380 złotych.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)