Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Powód K. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego ZUS I oddział w P. odszkodowania i zadośćuczynienia w kwocie 3.883.000zł w związku z wydaniem decyzji niezgodnej ze stanem faktycznym i zasadami współżycia społecznego. W uzasadnieniu pozwu powód podał iż ubezpieczonemu należała się w stosownym czasie rehabilitacja względnie renta chorobowa. ZUS bezprawnie pozbawił ubezpieczonego przysługującego mu świadczenia w związku z czym powód doznał straty materialnej i moralnej pozostając przez długi okres czasu bez pomocy i chorując do chwili obecnej. W piśmie z dnia 19.06 2018r powód wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych a także ograniczył żądanie pozwu do kwoty 388.000zł podnosząc, iż organ rentowy poprzez bezprawne działania i zaniechania doprowadził do szkody majątkowej i naruszenia dóbr osobistych powoda. W kolejnym piśmie z dnia 19. 06.2018 r powód wniósł o zasądzenie kwoty 388.000zł w ten sposób, że na rzecz powoda kwoty 100.000zł a na rzecz Fundacji (...) 288.000zł

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, iż prawda jest ,że powód wygrał sprawę z odwołania od decyzji ZUS z dnia 16 kwietnia 2014r w przedmiocie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, która toczyła się przed Sądem Rejonowym (...) w P.( wyrok z dnia21 grudnia 2016r sygn. (...)) a następnie przed Sądem Okręgowym w P. ( wyrok z dnia 18 września 2017r sygn. VU (...)). Dnia 29 listopada 2013r do organu rentowego wpłynął wniosek Pana K. S. o przyznanie mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r. Zdarzenie z dnia 2 lipca 2013r uznane zostało za wypadek przy pracy. Pan K. S. pobierał zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego w okresie od dnia2 lipca 2013r do dnia30 grudnia 2013r i z dniem 30 grudnia 2013r wyczerpał 182 dniowy okres zasiłkowy. Komisja lekarska orzeczeniem z dnia 3 kwietnia 2014r stwierdziła, że Pan K. S. nie jest niezdolny do pracy i brak jest okoliczności uzasadniających uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r. Na tej podstawie organ rentowy decyzją (...) z dnia 16 kwietnia 2014r odmówił wnioskodawcy od dnia 31 grudnia 2013r prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r.. Pan K. S. wniósł odwołanie od decyzji do Sądu Rejonowego (...) w P.. W toku postępowania. W toku postępowania biegli urolog i ortopeda stwierdzili że powód nie był niezdolny do pracy po dniu 31 grudnia 2013r. Biegły proktolog stwierdził zaś że powód był niezdolny do prace po 31 grudnia 2013r z powodu nietrzymania stolca. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016r zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał K. S. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r na okres od dnia 31 grudnia 2013r do dnia 31 grudnia 2014. Na skutek apelacji złożonej przez organ rentowy Sad Okręgowy w P. zmienił wyrok o tyle że przyznał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od dnia 31 grudnia 2013r do 25 grudnia 2014r. W wykonaniu wyroku Sadu Okręgowego organ rentowy przekazał na rzecz powoda kwotę 47.853,81zł brutto tytułem świadczenia rehabilitacyjnego. Pismem z 13 czerwca 2018r powód złożył także wniosek o wypłatę odsetek od przyznanego świadczenia rehabilitacyjnego. Dnia 3 sierpnia 2018r wypłacono na rzecz K. S. kwotę 12.264,17zł brutto tytułem odsetek. Pozwany podniósł iż żądanie powoda jest całkowicie bezpodstawne albowiem powód nie wykazał żadnej z przesłanek uzasadniających wypłatę odszkodowania i zadośćuczynienia na podstawie art.417i następne kc oraz art.448 kc w związku z art. 24 kc.

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił co następuje

W dniu 2 lipca 2013r powód doznał wypadku przy pracy. W okresie od dnia 2 lipca 2013r do dnia 30 grudnia 2013r powód wykorzystał 182 dni okresu zasiłkowego. Na skutek wniosku powoda z dnia 29 listopada 2013r, orzeczeniem z dnia 9 stycznia 2014r lekarz orzecznik uznał, iż nie jest on niezdolny do pracy, skutkiem czego organ rentowy odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z funduszu wypadkowego. Powyższa decyzja została podtrzymana po badaniu przez lekarza orzecznika w trybie odwoławczym.

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2014r nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. odmówił powodowi prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z funduszu wypadkowego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 3 kwietnia 2014r która stwierdziła ,że K. S. nie jest niezdolny do pracy. Odwołanie od powyższej decyzji powód wniósł do Sądu Rejonowego (...) w P.. W sprawie przeprowadzono dowody z opinii biegłych z dziedziny ortopedii, urologii oraz biegłego proktologa. Biegły z dziedziny ortopedii podkreślił że stwierdzone zmiany kręgosłupa istniały przed wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r. Biegły z dziedziny urologii stwierdził że pan K. S. nie był niezdolny do pracy z przyczyn urologicznych po 31 grudnia 2013r. W kolejnej opinii z dnia 8 stycznia 2015r biegły z dziedziny proktologii stwierdził, że powód był niezdolny do pracy po dniu 31 grudnia 2013r z powodu nietrzymania stolca. Zabiegi rehabilitacyjne i leczenie powinny trwać kilka miesięcy, zaś rokowanie co do poprawy funkcji zwieracza odbytu jest niepewne.

Sąd Rejonowy (...) w P. wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016r zmienił zaskarżona decyzję i przyznał powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 2 lipca 2013r na okres od dnia 31 grudnia 2013r do dnia31 grudnia 2014r.

Dowód:

Akta sprawy o sygn. (...) Sądu Rejonowego (...) w P. k 43-44, k87-88, wyrok k.127

Od orzeczenia Sądu Rejonowego (...) apelację wniósł pozwany Oddział ZUS. W konsekwencji Sąd Okręgowy w P. zmienił wyrok Sądu Rejonowego (...) w P., wyrokiem z dnia 18 września 2017r o tyle, że przyznał powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem z dnia 2 lipca 2013r na okres od dnia 31 grudnia 2013r do 25 grudnia 2014r.

Dowód:

Akta sprawy o sygn. (...) - wyrok k 179

Wykonując wyrok sądowy pozwany w dniu 16 października 2017 r wypłacił na rzecz powoda kwotę 47.853,81 zł brutto tytułem należnego świadczenia rehabilitacyjnego. Pismem z dnia 13 czerwca 2018r powód złożył wniosek o wypłatę należnych odsetek od przyznanego świadczenia rehabilitacyjnego. Organ rentowy wypłacił należne odsetki w dniu 3 sierpnia 2018r powołując się na art.35 §1 i 3 kodeksu postępowania administracyjnego.

Dowód

Kserokopia akt zasiłkowych k 152-173

Powód obecnie pracuje na 1/2 etatu z wynagrodzeniem 1050zł brutto. Powód nadal boryka się z problemami zdrowotnymi które wymagają ciągłej rehabilitacji. Powód z uwagi na to nie może podjąć pracy na pełen etat. Prowadzi gospodarstwo samodzielnie, nie posiada żadnych oszczędności. Świadczenie otrzymane z ZUS-u przeznaczył na spłatę długów

Dowód

Zeznania powoda k.245 płyta CD

Pomiędzy stronami postępowania toczy się także kolejna sprawa o sygn. (...) przed Sądem Rejonowym (...)dot. kolejnej decyzji z dnia 16 października 2017r

Dowód

Kserokopia części akt o sygn. (...)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta sprawy Sądu Rejonowego(...) (...) , akt zasiłkowych, zeznań powoda.

Dokumenty oraz kserokopie dokumentów z akt sprawy stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo poświadczone. Żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości zgromadzonych dokumentów. Dokumenty w postaci zaświadczeń lekarskich złożone przez powoda nie mają w chwili obecnej znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy gdyż sąd ocenia zachowanie organu rentowego i bada czy doszło do naruszenia prawa z jego strony.. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda co do jego obecnej sytuacji zdrowotnej i materialnej.

Dokumenty zgromadzone w kolejnej sprawie o sygn. (...) Sądu (...) w P. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód zgłosił, po sprecyzowaniu, dwa roszczenia o odszkodowanie w oparciu o art. 417 i dalsze kc oraz zadośćuczynienie w oparciu o art.448kc w związku z art.24kc. W ocenie Sadu powód nie wykazał przesłanek do przyjęcia odpowiedzialności pozwanego z art.417 i następne kc. Przepis art.417 §1kc przewiduje odpowiedzialność Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej osoby prawnej, wykonującej władzę publiczną z mocy prawa, za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu tej władzy. Do powstania odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, podobnie jak w innych wypadkach odpowiedzialności odszkodowawczej niezbędne jest istnienie ogólnych przesłanek wynikających a zrt.361 kc, a więc zdarzenie, z którym ustawa łączy odpowiedzialność władzy publicznej, szkody oraz adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą i owym zdarzeniem. Z konstrukcji cytowanego przepisu- art. 417§1kc wynika, iż dla powstania odpowiedzialności odszkodowawczej koniecznym jest łączne wystąpienie trzech przesłanek: niezgodnego z prawem działania przy wykonywaniu władzy publicznej , wystąpienie szkody oraz istnienie związku przyczynowego między działaniem, a powstaniem szkody.

Jak słusznie podniósł pozwany zgodnie z art.18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( Dz.U z 2014r poz 159 ze zmianami)świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.. Nadto w myśl art.6 Ustawy z dnia 30 października 2002 o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DZ.U.z 2009r nr 167,poz 1322 ze zmianami) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje świadczenie rehabilitacyjne ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Pozwany prawidłowo po złożeniu wniosku o świadczenie rehabilitacyjne przez powoda nadał sprawie bieg. Poddał powoda stosownym badaniom przez komisję aby ocenić zasadność przyznania świadczenia i ustalenia czy powód jest osobą niezdolną do pracy. Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 3 kwietnia 2014r stwierdziła, iż pan K. S. nie jest niezdolny do pracy. Na tej podstawie pozwany wydał decyzję, która w ocenie powoda była błędna i niezgodna z prawem. Nie można, w ocenie sądu, wydanie odmiennej decyzji niż późniejsze orzeczenie sądu kwalifikować jako umyślne i bezprawne działanie organu rentowego.

Nawet gdyby uznać ,że doszło po stronie powoda do powstania szkody z uwagi na dokonanie wypłaty świadczenia dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia Sądu Rejonowego w (...), to brak podstaw do uznania ,że doszło do bezprawnego działania organu. ZUS był uprawnionym organem do wydania decyzji w oparciu o obowiązujące przepisy prawne .Decyzja oddalająca wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego została wydana w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 3 kwietnia 2014r. Powodem zmiany decyzji organu rentowego dokonanej przez Sąd Rejonowy (...) w wyroku z dnia 21 grudnia 2016r były inne ustalenia co do stanu zdrowia powoda a zwłaszcza ustalenia dokonane w opinii biegłego z dziedziny proktologii. Nie można zarzucić także pozwanemu rażącego naruszenia prawa przy zaskarżeniu powyższego wyroku Sądu Rejonowego. Pozwany korzystał ze swoich uprawnień do złożenia apelacji i nie działał także w tym zakresie w sposób bezprawny.. Po uprawomocnieniu się wyroku pozwany dokonał zapłaty należnego świadczenia na rzecz powoda. W ocenie Sądu nie można uznać także, iż lekarze dokonujący oceny stanu zdrowia powoda naruszyli porządek prawny. Lekarze oparli swoją decyzję co do oceny stanu zdrowia powoda o zgromadzoną dokumentację medyczną i badanie powoda. Odmienna ocena stanu zdrowia powoda, po złożeniu przez niego dodatkowej dokumentacji w trakcie postępowania sądowego, i odmienna ocena dokonana zwłaszcza przez jednego z biegłych nie rodzi odpowiedzialności organu rentowego i nie świadczy o naruszeniu prawa. Decyzje organu rentowego podlegają kontroli sądowej, co też miało miejsce w niniejszej sprawie.. Zmiana takiej decyzji przez sąd nie oznacza, ze decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Odpowiedzialność pozwanego wynikająca z art.417 i następne kc musi mieć związek nie tylko z powstaniem szkody ale obowiązek wypłaty odszkodowania musi wiązać się z niezgodnym z prawem działaniem lub zaniechaniem władzy publicznej. W ocenie Sądu nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności pozwanego z art. 417§1 kc .

Co do odpowiedzialności z art. 417 ¹§2kc ustawodawca uzależnia odpowiedzialność deliktową za szkodę wyrządzoną wydaniem niezgodnego z prawem aktu indywidualnego o charakterze władczym. Za takie orzeczenie może być uznane orzeczenie sprzeczne z przepisami prawa, standardami rozstrzygnięć albo wydane w wyniku szczególnie rażąco błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa( tak SN w wyroku z dnia 7 lipca 2006 sygn. ICNP 33/06) . W ocenie sądu trudno także uznać, iż ziściły się przesłanki odpowiedzialności pozwanego wynikające z cyt. przepisu. Fakt zmiany decyzji przez Sąd Rejonowy a następnie przez Sąd Okręgowy nie oznaczają stwierdzenia niezgodności z prawem decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego nie została stwierdzona niezgodność decyzji z prawem i nie ustalono odpowiedzialności organu rentowego. Wobec powyższego nie ma podstaw do przyjęcia odpowiedzialności pozwanego także z art.417 ¹§2 kc.

Na uwzględnienie nie zasługiwało także roszczenie powoda o zadośćuczynienie oparte na art.448kc w zw. z art.24 kc.. W myśl tego przepisu ten czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może żądać ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków. Może żądać także zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy na wskazany cel społeczny. Art. 448kc stanowi, iż w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro zostało naruszone odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. W ocenie sądu powód w toku postępowania nie udowodnił aby doszło do naruszenia jego dóbr osobistych. Podnoszony przez powoda zarzut ,że z uwagi na brak wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego, powód nie mógł podjąć leczenia , był pozbawiony zarobkowania musiał wyprowadzić się z P. i rozstał się z żoną, i odpowiedzialność za to ciąży na pozwanym, nie zasługuje na uwzględnienie. W niniejszej sprawie trudno uznać , aby działanie pozwanego nosiło znamiona bezprawności w wyniku których doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda. Pozwany działał w ramach obowiązującego prawa i korzystał z przewidzianych prawem, przysługujących mu uprawnień. Jak już wyżej wspomniano sąd nie dopatrzył się, po stronie pozwanego, działań noszących znamiona bezprawności a więc tym samym powód nie może dochodzić zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Zgodnie z art.6 kc cały ciężar dowodowy spoczywał na powodzie. To powód winien udowodnić niezgodność z prawem wydanej przez pozwanego decyzji, szkodę oraz związek przyczynowy pomiędzy wydaniem decyzji a powstałą szkodą. W ocenie sądu powód temu nie sprostał.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w pkt.1 wyroku.

W pkt 2 wyroku sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami niniejszego postępowania biorąc pod uwagę jego aktualną sytuacje materialną . Powód prowadzi obecnie samodzielne gospodarstwo domowe, pracuje na ½ etatu z wynagrodzeniem 1050zł brutto. Z uwagi na wiek i dolegliwości zdrowotne nie jest w stanie podjąć lepiej płatnej pracy na cały etat.Ponadto posiada zadłużenia także wobec pozwanego. W tej sytuacji. Sąd uznał iż ziściły się przesłanki zastosowania art.102kpc. i odstąpił od obciążania powoda kosztami niniejszego postepowania.

SSO Hanna Ratajczak

ZARZĄDZENIE

Not

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć peł. pozwanego i powodowi

Za 14 dni lub z apelacją

25.06.2019