Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2019r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2019 r. w K.

sprawy z powództwa K. F.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda K. F. kwotę 1 000 zł (tysiąc złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 06.03.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty,

II.  W pozostałej części powództwo oddala,

III.  Zasądza od powoda K. F. na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 201(dwieście jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kętrzynie tytułem kosztów sądowych :

- kwotę 257,10 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych i dziesięć groszy) od powoda K. F.

- kwotę 102,83 zł (sto dwa złote i osiemdziesiąt trzy grosze) od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.

UZASADNIENIE

Powód K. F. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. kwoty 3500 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 01.03.2015r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podniósł, że w dniu 28.01.2015 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego (uderzenie w tył pojazdu nr rej. (...), którym powód podróżował jako pasażer) w wyniku którego powód doznał obrażeń ciała w postaci uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa. Bezpośrednio po zdarzeniu trafił do Szpitala (...) w K. , gdzie stwierdzono skręcenie stawów kręgosłupa z uszkodzeniem aparatu więzadłowego. Powód bezpośrednio po wypadku odczuwał silne dolegliwości bólowe w okolicy karku i szyi, bóle promieniujące do kończyn, sztywność szyi i karku, bóle głowy. Bóle wywoływały każdorazowe ruchy głową. Trudności sprawiały mu czynności codzienne jak pochylanie się. Powodowi założono kołnierz szyjny usztywniający. Powód zgłosił szkodę do ubezpieczyciela sprawcy wypadku (...) S. A., pismem z dnia 03.04.2015 r. pozwany odmówił uznania roszczeń powoda i wypłaty zadośćuczynienia za krzywdę. W ocenie powoda stanowisko pozwanego nie uwzględnia rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy, doznanych cierpień fizycznych i psychicznych.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Przyznał, że w dacie wskazanej w pozwie był ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu, którego kierowca był sprawcą kolizji w dniu 28 stycznia 2015 r. Przyznał także, że przyjął od powoda zgłoszenie szkody, jednakże wobec nieudokumentowania przez niego uszkodzenia ciała względnie rozstroju zdrowia wskutek wypadku nie znalazł podstaw do przyznania mu jakichkolwiek świadczeń. Pozwany podniósł, iż załączona do pozwu dokumentacja nie potwierdza , aby skutkiem wypadku doszło u powoda do jakichkolwiek urazów. Także przedłożona pozwanemu dokumentacja medyczna wskazuje jedynie na istnienie u powoda zmian chorobowych w obrębie kręgosłupa o charakterze samoistnym bez jakiegokolwiek związku z przedmiotową kolizją. Zdarzenie , na które powołuje się powód polegało na uderzeniu w jego pojazd samochodu jadącego za nim o tak znikomej sile kinetycznej, że uszkodzenia tyłu pojazdu powoda były ledwie dostrzegalne. Fakt , iż powód był uczestnikiem zdarzenia drogowego sam w sobie nie daje podstaw do żądania odszkodowanie od ubezpieczyciela posiadacza pojazdu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28.01.2015r. w O. na ul. (...) kierujący samochodem F. (...) nr rej. (...) D. A. uderzył w tył jadącego przed nim pojazdu A. (...) nr rej (...), który zatrzymał się w związku z nagłym hamowaniem jadącego przed nim pojazdu. Pasażerem samochodu A. (...) nr rej (...) był K. F. . Kierowca samochodu F. (...) nr rej. (...) był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W..

(dowód: akta szkody k. 53 – 117, bezsporne)

W wyniku zdarzenia K. F. doznał urazu kręgosłupa szyjnego. Bezpośrednio po zdarzeniu K. F. udał się na Izbę Przyjęć w Szpitalu (...) w K., gdzie stwierdzono uraz okolicy karku. W dniu 29.01.2015 r. K. F. udał się do poradni ortopedycznej w K. , gdzie stwierdzono skręcenie kręgosłupa szyjnego, zalecono noszenie kołnierza szyjnego. W dniu 20.02.2015 r. zdjęto kołnierz i zakończono leczenie. W trakcie leczenia w dniu 15.02.2015 r. K. F. doznał urazu głowy z utratą przytomności, był obserwowany w warunkach szpitalnych, gdzie w badaniu TK głowy i kręgosłupa szyjnego nie wykazano zmian pourazowych. W badaniu MR kręgosłupa szyjnego poszkodowanego wykonanym w dniu 03.03.2015 r. stwierdzono wyprostowanie fizjologicznej lordozy szyjnej, cechy dehydratacji krążków miedzykręgowych C2/C3-C5/C6, poza tym kręgosłup w odcinku szyjnym bez ewidentnych zmian w obrazie MR, uwidoczniony odcinek rdzenia kręgowego bez zmian ogniskowych.

(dowód: dokumentacja medyczna powoda – k.9,75-77, 83, 146-162,222-224)

W wyniku zdarzenia z dnia 28.01.2015r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego. W badaniach obrazowych nie stwierdzono zmian pourazowych. Przebyty uraz miał charakter powierzchowny bez wpływu na funkcjonowanie codzienne i aktywność zawodową w charakterze pracownika fizycznego. Nie doszło do długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód mógł odczuwać po kolizji krótkotrwale dolegliwości bólowe przez okres około dwóch tygodni.

(dowód :opinia biegłego z zakresu traumatologii i narządu ruchu – k. 177, 202, 231, 250)

W dacie wypadku powód miał ukończone 29 lat, nie pracował. Bezpośrednio po kolizji bolała go głowa oraz kręgosłup szyjny. W okresie , gdy nosił kołnierz ortopedyczny odczuwał ból, musiał się wolniej poruszać. Po zdarzeniu nie przebywał na zwolnieniu lekarskim, funkcjonował normalnie. Odwracał się całym ciałem, nie mógł skręcić szyi. Nie miał zaleconej żadnej rehabilitacji. Po zdarzeniu ma uraz psychiczny („tik”), gdy zatrzymuje się podczas jazdy samochodem odwraca się , żeby sprawdzić, czy coś w jego samochód nie uderzy. W chwili obecnej nie odczuwa skutków wypadku.

(dowód : zeznania powoda k. 142-143)

Powód zgłosił pisemnie szkodę ubezpieczycielowi sprawcy szkody (...) S.A. z siedzibą w W., a w dniu 03.03.2015r. zostało potwierdzone przez pozwanego otrzymanie zgłoszenia szkody. .

(dowód: zgłoszenie szkody – k. 54-57, potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia – k. 63)

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w dniu 03.04.2015r. (...) S.A. odmówił powodowi wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania w związku z kolizją z dnia 28.01.2015 r.

(dowód: bezsporne; decyzja z dnia 03.04.2015 r. k. 14-15).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dowodów przedłożonych przez powoda oraz pozwanego , w tym w szczególności akt szkody a także zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej , albowiem ich wiarygodność nie budzi wątpliwości, nie była kwestionowana przez strony. Sąd dał także wiarę zeznaniom przesłuchanego w sprawie powoda w znacznej części w tym w szczególności co do okoliczności kolizji z dnia 28.01.2015 r., doznanego urazu oraz podejmowanego leczenia.

Pozwany przyznał, że w dacie kolizji z dnia 28.01.2015 r. był ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu, którego kierowca był sprawcą kolizji. Przyznał też przyjęcie od powoda zgłoszenia szkody i przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego w wyniku którego , odmówił powodowi przyznania jakichkolwiek świadczeń. Spór stron dotyczył zatem istnienia podstaw do wypłaty powodowi zadośćuczynienia i jego wysokości.

Stosownie do art. 444§1 kc w zw. z art. 445§1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustaleniu wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami oceny rozmiaru krzywdy takimi jak rozmiar, rodzaj i okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013r., I CSK 667/12, LEX nr 1391106).

Sąd miał na uwadze, iż doznane przez powoda uszkodzenia ciała w wyniku zdarzenia z dnia 28.01.2015r. nie skutkowały długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda. W tym zakresie Sąd w całości podzielił wnioski opinii biegłego z zakresu traumatologii i narządów ruchu ( opinii podstawowej i opinii uzupełniających). Opinie te były jasne, pełne, logiczne , zgodne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, oparte na dokumentacji medycznej powoda związanej z leczeniem doznanego urazu , jak też na badaniu aktualnego stanu zdrowia powoda. Wnioski opinii są jednoznaczne, sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały. Sąd uznał zastrzeżenia powoda składane do wydawanych przez biegłego opinii za nieuzasadnione, oparte na subiektywnych odczuciach poszkodowanego i jako takie stanowiące jedynie bezpodstawną polemikę z twierdzeniami biegłego. Wskazać należy , iż biegły szczegółowo przeanalizował dokumentację medyczną dotyczącą leczenia powoda po zdarzeniu . Z dokumentacji tej wynika , iż w badaniu MR kręgosłupa szyjnego poszkodowanego wykonanym w dniu 03.03.2015 r. nie stwierdzono zmian pourazowych. Podobnie w trakcie leczenia szpitalnego po urazie głowy doznanym przez powoda w dniu 15.02.2015 r. gdzie w badaniu TK głowy i kręgosłupa szyjnego nie wykazano zmian pourazowych. Powyższe czyni uzasadnionym twierdzenie biegłego, iż uraz kręgosłupa szyjnego, jakiego doznał powód w wyniku kolizji z dnia 28.01.2015 r. miał charakter powierzchowny, mógł skutkować jedynie naciągnięciem aparatu mięśniowego, które powróciło do stanu wyjściowego. Na podzielenie zasługują też wskazania biegłego iż przedmiotowe zdarzenia powodowało krótkotrwałe dolegliwości bólowe ( przez okres około dwóch tygodni), co jest zbieżne z dokumentacją leczenia powoda w poradni ortopedycznej, leczenie rozpoczęto w dniu 29.01.2015 r. a zakończono w dniu 20.02.2015 r. W konsekwencji brak jest podstaw do przyjęcia , iż uraz doznany przez powoda wyniku kolizji z dnia 28.01.2015 r. miał charakter długotrwały czy też powodował dolegliwości bólowe w dłuższym okresie czasu , niż wynikające z powołanej dokumentacji medycznej .

Sąd nie dał przy tym wiary zeznaniom powoda w których podawał, iż dolegliwości bólowe będące skutkiem kolizji z dnia 28.01.2015 r. trwały przez okres 6 miesięcy , jako sprzecznym z opinią (opiniami) biegłego z zakresu traumatologii i narządów ruchu opartymi o dokumentację z leczenia powoda. Sąd nie dał także wiary zeznaniom powoda, co do znacznej siły uderzenia podczas kolizji przez samochód sprawcy kolizji w pojazd , którym podróżował powód , twierdzenia te nie zostały potwierdzone innymi dowodami a pozostają w sprzeczności z dokumentacją fotograficzną samochodu , którym poruszał się powód , na którym uszkodzenia miały charakter zarysowań tylnego zderzaka i były ledwo dostrzegalne (k. 39-40). Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda, w których wskazywał, iż na skutek wypadku nie mógł podejmować dorywczych prac jako kierowca , albowiem zeznania powoda w tym zakresie były niekonsekwentne , pod nie potrafił jednoznacznie stwierdzić , czy w okresie kiedy miała miejsce kolizja podejmował dorywczo prace na weekendy. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom powoda jako logicznym , znajdującym potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie.

Mając na uwadze powyższe, w tym fakt doznania przez powoda w wyniku kolizji z dnia 28.01.2015 r. urazu w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego i związanych z tym dolegliwości bólowych utrzymujących się przez okres dwóch - trzech tygodni, konsekwencją czego było pewne ograniczenie w codziennym funkcjonowaniu powoda należało w ocenie Sądu przyjąć, iż powodowi należy się zadośćuczynienie w wysokości 1000 zł jako adekwatne w okolicznościach niniejszej sprawy do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda

Wskazać przy tym należy, iż doznane przez powoda uszkodzenia ciała nie wiązały się z koniecznością pobytu w szpitalu, ani przechodzenia długotrwałych i skomplikowanych zabiegów leczniczych. Powód po zdarzeniu nosił wprawdzie kołnierz ortopedyczny, nie była jednak całkowicie unieruchomiony, ograniczenia w jego funkcjonowaniu polegały na tym, że nie mógł skręcić szyi, musiał odwracać się całym ciałem. Leczenie powoda zostało zakończone po upływie niespełna miesiąca od daty zdarzenia i ograniczyło się do nieinwazyjnych zabiegów leczniczych takich jak noszenie kołnierza ortopedycznego oraz przyjmowania leków przeciwbólowych w razie potrzeby.

Skutki wypadku z dnia 28.01.2015r. nie wpłynęły także w żaden trwały sposób na sposób życia powoda, nie wywołały konieczności zmiany zachowań, w każdym razie powód nie wskazał takich ograniczeń. Wskazany przez powoda uraz psychiczny -odwracanie się przy zatrzymaniu samochodu podczas jazdy , nie stanowi istotnego cierpienia psychicznego, które mogłoby mieć istotny wpływ na funkcjonowanie powoda i stanowiłoby krzywdę uzasadniającą przyznanie wyższego zadośćuczynienia.

Należało także wziąć w okolicznościach sprawy pod uwagę, iż powód w chwili zdarzenia był osobą niepracującą, doznane uszkodzenie ciała w żaden sposób nie ograniczało zatem jego możliwości zarobkowych ani nie wpłynęły na dochody osiągane w okresie leczenia.

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż kwota 1000 zł zadośćuczynienia zasądzonego od pozwanego na rzecz powoda w okolicznościach sprawy jest kwotą adekwatną w rozumieniu art. 445§1 kc w zw. z art. 444§1 kc do doznanej przez powoda krzywdy na skutek uszkodzenia ciała w wyniku kolizji z dnia 28.01.2015r. Stąd dalej idące w tym zakresie żądania powoda Sąd oddalił jako zbyt wygórowane i nie mające uzasadnienia w okolicznościach sprawy, w szczególności rozmiarze doznanej krzywdy.

Rozstrzygając w przedmiocie żądania pozwu co do zasądzenia odsetek od zasądzonej na rzecz powoda należności Sąd miał na uwadze treść art. 817 § 1 kc zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W niniejszej sprawie powód nie wykazał wcześniejszej daty złożenia zgłoszenia wypadku u pozwanego niż data 03.02.2015 r. , kiedy pozwany potwierdził dokonanie zgłoszenia (k. 63), stąd trzydziestodniowy termin na wypłatę świadczenia przez pozwanego ubezpieczyciela upłynął z dniem 05.03.2015 r. Pozwany pozostaje zatem w zwłoce z zapłatą świadczenia na rzecz powoda od dnia 06.03.2015 r. W konsekwencji Sąd orzekł o odsetkach od zasądzonego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych od dnia 06.03.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty,

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do treści art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając. Koszty procesu poniesione przez powoda wynoszą 1592 zł, koszty procesu poniesione przez pozwanego wynoszą 917 zł , powód przegrał proces w 71,43 % , wobec czego zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kwoty 201 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Jednocześnie Sąd stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył strony kosztami sądowymi związanymi z kosztami opinii biegłego . Łącznie koszt związany z wydanymi przez biegłego opiniami w sprawie wynosił 859,94 zł ,kwota 500 zł została pokryta z zaliczki uiszczonej przez powoda. Do rozliczenia pozostała kwota 359,94 zł . Sąd obciążył strony wynikającymi stąd kosztami sądowymi zgodnie z zasadami obowiązującymi przy zwrocie kosztów procesu w stosunku w jakim każda ze stron przegrała proces - powód 71,43 % , pozwany 28,57 %.