Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Justyna Krawczyk

przy udziale oskarżyciela: asp. sztab. Eweliny Kaczyńskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12.03.2019 r., 23.04.2019 r., 14.05.2019 r. i 27.06. 2019 r.

sprawy przeciwko D. W. urodzonej (...) w Ł., córce W. i S. z domu W.,

obwinionej o to, że:

w dniu 04 grudnia 2018 roku o godzinie 05:30 na ul. (...), w B., woj. (...) przechodząc w miejscu niedozwolonym weszła bezpośrednio pod prawidłowo jadący samochód marki O. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującej O. D. S.,

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

1)  obwinioną D. W. uznaje za winną dokonania zarzucanego jej czynu wypełniającego dyspozycję art. 86 § 1 kw i na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i § 3 kw wymierza jej karę 300 (trzysta) złotych grzywny;

2)  zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych opłaty i kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu zryczałtowanych wydatków.

Sygn. akt II W 23/19

UZASADNIENIE

W dniu 04.12.2018 roku D. S. jechała około godziny 05:30 swoim samochodem marki O. (...) nr rej. (...) w B. ulicą (...) w kierunku miejscowości G.. Przed nią jechał autobus . Za nią w odległości około 5-7 metrów jechał lewym pasem swoim samochodem marki A. o nr rej. (...) B. C.. Pojazdy poruszały się z prędkością około 40 km/h. Tuż przed wiaduktem za przejściem dla pieszych przed jadący środkowym pasem jezdni samochód pokrzywdzonej wbiegła od strony (...) (z prawej strony pokrzywdzonej) piesza D. W.. W tym czasie padał deszcz, a piesza była ubrana w ciemne ubranie. D. S. nie zdążyła zareagować na wtargnięcie pieszej przed jej samochód i potrąciła D. W. kierowanym przez siebie samochodem. W chwili wypadku obie uczestniczki tego zdarzenia były trzeźwe. W wyniku zaistniałego zdarzenia D. W. nie odniosła poważniejszych obrażeń i po przewiezieniu do szpitala na drugi dzień została zwolniona do domu.

/dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionej D. W. k-42v-43 w zw. z k-26, zeznania świadków D. S. k-43 i k-47 w zw. z k-13 od słów „w dniu dzisiejszym” do k-14 do słów „ponosi kobieta”, B. C. k-17 od słów „w dniu 4 grudnia” do słów „ograniczona widoczność”, S. C. k-54v-55, notatka urzędowa k-5, protokół oględzin miejsca wypadku k-6-7, protokoły badania trzeźwości k-8 i 9, świadectwo wzorcowania k-10, protokół oględzin pojazdu k-11-12, szkic miejsca wypadku k-18, dokumentacja fotograficzna k-50 w zw. z k-19/

Obwiniona D. W. ma (...), jest (...) i ma (...) . Pracuje w firmie (...) B. i zarabia(...), nie była dotychczas karana.

/dowód: wyjaśnienia obwinionego k-42v/

D. W. nie przyznała się do dokonania zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że w dniu 04.12.2018 roku około godziny 05:30 rano szła z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, tj. na ul. (...) w B.. Kiedy znalazła się na ul. (...) miała zamiar przejść na drugą stronę drogi. Kiedy doszła do oznakowanego przejścia dla pieszych upewniła się, że zdąży przez nie przejść przed zbliżającym się pojazdem jadącym środkowym pasem jezdni. Zaczęła przechodzić przez oznakowane przejście dla pieszych dość dynamicznym krokiem. W pewnym momencie zauważyła światła pojazdu w odległości 1 metra od jej lewej strony i następnie straciła przytomność. W szpitalu przebywała do dnia 05.12.2018 roku i została zwolniona do domu. Obwiniona podniosła, że w dniu zdarzenia była trzeźwa oraz była ubrana w ciemne ubranie.

/dowód: wyjaśnienia obwinionej D. W. k-42v-43 w zw. z k- 26/

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 04.12.2018 roku D. S. jechała około godziny 05:30 swoim samochodem marki O. (...) nr rej. (...) w B. ulicą (...) w kierunku miejscowości G.. Przed nią jechał autobus. Tuż przed wiaduktem za przejściem dla pieszych przed jadący środkowym pasem jezdni samochód pokrzywdzonej wbiegła od strony (...) (z prawej strony pokrzywdzonej) piesza D. W., która została potracona przez samochód prowadzony przez D. S.. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania świadka D. S., które są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Korespondują z nimi zeznania świadka B. C., który jechał swoim samochodem za D. S. i zeznał, że do potrącenia pieszej doszło , gdy on przejeżdżał przez przejście dla pieszych lub z niego już zjechał. Tak więc obwiniona nie mogła być potrącona na przejściu dla pieszych tylko jak wynika z notatki urzędowej (k-5) sporządzonej przez asp. sztab. S. C. jakieś 10-15 metrów za przejściem dla pieszych. Świadek S. C. potwierdziła, że taką informację uzyskała na miejscu zdarzenia. Nie zasługują zatem na wiarę wyjaśnienia obwinionej w tej części, której twierdziła, że do jej potrącenia doszło na przejściu dla pieszych. Tego rodzaju wyjaśnienia są linią obrony przyjętą przez obwinioną. Sąd oddalił wniosek obrońcy obwinionej o dopuszczenie dowodu z opinii pisemnej biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego, gdyż ocena zebranego materiału dowodowego nie wymaga wiadomości specjalnych uzasadniających powołanie zawnioskowanego biegłego.

Analizując zatem zebrany w sprawie materiał dowodowy, nie ma wątpliwości, że D. W. dopuściła się zarzucanego jej czynu. Nie ma w tej sprawie okoliczności wyłączających jej winę, gdyż jest ona osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną.

Działaniem swoim obwiniona wypełniła znamiona wykroczenia art. 86 §1 kw, gdyż w dniu 04 grudnia 2018 roku o godzinie 05:30 na ul. (...), w B., woj. (...) przechodząc w miejscu niedozwolonym weszła bezpośrednio pod prawidłowo jadący samochód marki O. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującej O. D. S.,

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd przyjął fakt, iż obwiniona praktycznie wtargnęła pod nadjeżdżający samochód, powodując niebezpieczeństwo przede wszystkim dla siebie, ale także innych uczestników ruchu drogowego.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął dotychczasową niekaralność obwinionej.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 86 §1 kw w zw. z art. w zw. z art. 24 § 1 i § 3 kw wymierzył D. W. za popełnione wykroczenie karę 300 złotych grzywny. Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze sytuację rodzinną i majątkową obwinionej.

Orzeczona obwinionej kara jest adekwatna do czynu, którego się dopuściła i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 119 kpw w zw. 616 § 2 kpk i art. 118 § 1 kpw. Sąd zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa 30 złotych opłaty zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) i 100 złotych z tytułu zwrotu zryczałtowanych wydatków zgodnie z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 roku w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 118, poz. 1269).