Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 137/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: S S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant: staż. Anna Klepacz

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa T. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę 17155,37 złotych

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz T. W. kwotę 16859,51 (szesnaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt dziewięć 51/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 listopada 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz T. W. kwotę 5475 (pięć tysięcy czterysta siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 21,30 (dwadzieścia jeden 30/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 137/18

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018 r. T. W. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. z pozwem o zapłatę kwoty 17155,37 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na dochodzoną kwotę składają się: 11175,37 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu oraz 5980 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że w dniu 25 lutego 2017 r. doszło do zdarzenia, w wyniku której został uszkodzony samochód osobowy marki M. (...) nr rej. (...), stanowiący własność powoda. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 9381,82 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu. W ocenie powoda przyznane odszkodowanie jest zaniżone.

[pozew k.3-7]

Zarządzeniem z dnia 15 lutego 2018 r. pozew został zwrócony z uwagi na braki fiskalne. Sprawa została wpisana pod nowy numer w dniu 19 marca 2018 r.

[zarządzenia k.32 i 35]

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

[odpowiedź na pozew k.39-41]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lutego 2017 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. (...) nr rej. (...), stanowiący własność powoda. Sprawca szkody w chwili zdarzenia ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej w W..

[okoliczność bezsporna]

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej w dniu 26 lutego 2017 r.

[okoliczność bezsporna]

W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 9381,82 zł tytułem należnego mu odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów naprawy pojazdu.

[dowód: pismo k.49]

Celem poznania rzeczywistych kosztów naprawy swego pojazdu powód zlecił wykonanie prywatnej ekspertyzy.

[dowód: ekspertyza k.10-17]

Po przedmiotowym zdarzeniu pojazd powoda miał uszkodzony centralnie tył samochodu. Nie można było nim jeździć. Naprawa samochodu powoda trwała ok. dwóch tygodni. Podczas pierwszych oględzin nie uwzględniono niektórych elementów, które powinny być naprawione. Po parunastu dniach rzeczoznawca (...) dokonał drugich oględzin, które były bardziej sumienne. Po pierwszych oględzinach powód dokonał zakupu niektórych części. Po drugich oględzinach i decyzji o wypłacie dalszej części odszkodowania powód zakupił pozostałe części i przystąpił do naprawy pojazdu. Wcześniej powód nie mógł naprawić swojego samochodu z uwagi na brak środków finansowych. Naprawę przeprowadził we własnym zakresie, używając do niej oryginalnych części z logo producenta. Wcześniej w pojeździe również były zamontowane takie części. Powód oddał pojazd zastępczy w dniu zakończenia naprawy swego samochodu.

[dowód: zeznania powoda e-protokół rozprawy 00:03:28-00:07:47 CD k.117 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi e-protokół rozprawy 00:06:00:26:26 CD k.56]

W dniu 26 lutego 2017 r. powód zawarł z (...) J. M., E. M. sp. j. w P. umowę najmu pojazdu zastępczego marki B.. (...) zostało wynajęte za pośrednictwem (...). Okazało się jednak, że samochód jest nieekonomiczny - spalał bardzo dużo benzyny. Powód zwrócił B. następnego dnia, tj. 27 lutego 2017 r. Następnie, w porozumieniu z ubezpieczycielem, wynajął samochód marki M. (...) za kwotę 186,99 zł netto (230 zł brutto) za dobę. Najem trwał od 27 lutego do 24 marca 2017 r. Koszt najmu tego pojazdu zastępczego za 26 dni wyniósł 5980 zł brutto. Powód uiścił należność z tego tytułu.

[dowód: faktura k.18, umowa najmu k.51, pismo k.52, zeznania powoda e-protokół rozprawy 00:03:28-00:07:47 CD k.117 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi e-protokół rozprawy 00:06:00:26:26 CD k.56]

Tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu marki B. strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 565,80 zł. Za wynajem M. strona pozwana nie zwróciła powodowi żadnej kwoty.

[dowód: pismo k.49, zeznania powoda e-protokół rozprawy 00:03:28-00:07:47 CD k.117 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi e-protokół rozprawy 00:06:00:26:26 CD k.56]

Zakres uszkodzeń powstałych w przedmiotowym pojeździe w wyniku wypadku z dnia 25 lutego 2017 r. został poprawnie określony w kalkulacji strony pozwanej. Uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda wynosi 20261,33 zł brutto, zaś uzasadniony czas naprawy przedmiotowego samochodu, przy założeniu wykonania drugich oględzin w dniu 15 marca 2017 r., wynosił 27 dni. Średnia stawka dzienna najmu pojazdu zastępczego klasy uszkodzonego pojazdu na terenie miejsca zamieszkania powoda i okolic w marcu 2017 r. wynosiła 222 zł netto. Wartość samochodu powoda w dniu 25 lutego 2017 r. w stanie uszkodzonym wynosiła 28300 zł, a w stanie nieuszkodzonym – 39700 zł. Wartość przedmiotowego pojazdu po profesjonalnie wykonanej naprawie, z uwagi na jego wiek i wcześniejsze naprawy, ani nie wzrośnie, ani nie zmaleje.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego k.60-92]

Pismem z dnia 14 listopada 2017 r. pełnomocnik powoda wezwał stronę pozwaną do niezwłocznej zapłaty na rzecz powoda kwoty 17155,37 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy samochodu oraz kwoty 5980 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, na wskazany w piśmie rachunek bankowy.

[dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k.19-21]

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie bezsporne są zarówno okoliczności, w jakich doszło do zdarzenia z dnia 25 lutego 2017 r., jego przebieg, jak i zakres uszkodzeń powstałych w jego wyniku w samochodzie powoda marki M. (...) nr rej. (...). Pozwany ubezpieczyciel nie kwestionował również zasady swej odpowiedzialności. Podnosił, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 9381,82 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu, które w pełni odpowiada wysokości szkody doznanej przez powoda.

Przepis art. 361 k.c. przewiduje zasadę pełnego odszkodowania. Pełniona przez odszkodowanie funkcja kompensacyjna oznacza, iż odszkodowanie winno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy poprzedzający zdarzenie szkodzące. Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. W przypadku uszkodzenia tych części pojazdu, które przed uszkodzeniem były częściami oryginalnymi sygnowanymi logo producenta, należy uwzględniać ceny nowych części oryginalnych, zaś pomniejszenie ich wartości o wartość zużycia uszkodzonych części dopuszczalne jest jedynie wówczas, gdyby uwzględnienie nowych części w znaczny sposób zwiększało wartość całego pojazdu (tak m. in. Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 12.04.2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112 i postanowieniu z 20.06.2012 r., III CZP 85/11, Lex nr 1218190).

Sama okoliczność naprawy czy nawet sprzedaży pojazdu przez poszkodowanego nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu przez niego odszkodowania za koszty naprawy tego pojazdu. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (wyrok z 27.06.1988 r., I CR 151/88) roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń OC z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Sąd Najwyższy w komentowanym wyroku wskazał, że wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Ani fakt naprawy, ani też jej zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia wysokości odszkodowania. Reasumując, szkodą poniesioną przez poszkodowanego nie jest poniesiony koszt naprawy, a sam fakt doznania przez niego uszczerbku w majątku w określonej wysokości, który w oparciu o zobiektywizowane kryteria – tu metodę kosztorysową – stanowi kwota ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy. Brak jest bowiem jakichkolwiek przepisów statuujących po stronie poszkodowanego obowiązek naprawy pojazdu, ani też jego zachowania do czasu zakończenia procesu. Wysokość doznanej szkody, a w konsekwencji należnego odszkodowania, ustalana jest zatem jedynie na moment zdarzenia szkodzącego, zaś późniejsze zdarzenia mają charakter prawnie irrelewantny.

Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania, Sąd w rozpoznawanej sprawie oparł się na opinii biegłego sądowego, sporządzonej w toku niniejszego procesu, która to opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Biegły wskazał, że uzasadniony koszt naprawy samochodu powoda wynosi 20261,33 zł. Profesjonalna naprawa tego pojazdu nie wpłynie ani na wzrost, ani na obniżenie jego wartości.

Sąd miał na uwadze fakt, że przed wypadkiem z dnia 25 lutego 2017 r. w samochodzie powoda były zamontowane zawsze nowe części oryginalne z logo producenta.

Z uwagi na to, że strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym wypłaciła powodowi odszkodowanie w wysokości 9381,82 zł, to powodowi przysługuje dodatkowe odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów naprawy pojazdu w wysokości 10879,51 zł (20261,33 – 9381,82).

W rozpoznawanej sprawie powód żądał również zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego za okres od dnia 27 lutego 2017 r. do dnia 24 marca 2017 r., tj. 26 dni, za co otrzymał fakturę na kwotę 5980 zł brutto, uwzględniającą stawkę dzienną najmu pojazdu w wysokości 230 zł brutto (186,99 zł netto).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia (uszkodzenia). Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Za szkodę można uznać tylko koszty niezbędne, rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego, którego obciąża ciężar dowodu wysokości szkody.

Likwidacja szkody trwa od dnia wypadku do dnia wypłaty należnego odszkodowania i naprawy uszkodzonego pojazdu. W tym czasie poszkodowany nie może użytkować swego pojazdu, który ze względu na zakres uszkodzeń bądź też demontaż niektórych części w toku oględzin dokonywanych przez przedstawiciela ubezpieczyciela jako likwidatora szkody, nie może być użytkowany w sposób bezpieczny. Nie jest to zatem wyłącznie czas niezbędny do naprawy pojazdu z technologicznego punktu widzenia.

W rozpoznawanej sprawie, z uwagi na to, że ubezpieczyciel nie uwzględnił wszystkich uszkodzonych części, niezbędne było dokonanie drugich oględzin pojazdu powoda. Ze względu na brak środków finansowych powód wstrzymywał się z naprawą swego samochodu do czasu przyznania mu odszkodowania za uszkodzony pojazd.

W rozpoznawanej sprawie powód dokonał zwrotu pojazdu zastępczego w dniu zakończenia naprawy jego samochodu, a zatem należy przyjąć, że w dniu zakończenia postępowania likwidacyjnego.

W swojej pisemnej opinii, niekwestionowanej przez strony, biegły wskazał, że uzasadniony czas naprawy pojazdu powoda, przy założeniu wykonania drugich oględzin, wynosił 27 dni. Powód przez jeden dzień korzystał z wynajętego samochodu marki B., za który otrzymał zwrot od strony pozwanej. Po stwierdzeniu, że samochód ten jest bardzo nieekonomiczny, ponieważ spala bardzo dużo benzyny, po uzgodnieniu z (...) powód wynajął inny samochód – marki M. (...), a zatem takiej samej, jak jego uszkodzony pojazd, za niższą stawkę dobową, a zatem na lepszych warunkach finansowych.

Reasumując, Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie wynajęcie przez powoda pojazdu zastępczego marki M. (...) w okresie od 27 lutego 2017 r. do 24 marca 2017 r., tj. przez 26 dni, było uzasadnione.

Zgodnie z fakturą wystawioną przez firmę, z której powód wynajął pojazd zastępczy, wysokość dziennej stawki najmu wynosiła 230 zł brutto, tj. 186,99 zł netto. Z opinii biegłego sądowego wynika, że średnia stawka dzienna najmu pojazdu zastępczego klasy pojazdu uszkodzonego na terenie miejsca zamieszkania powoda i okolic w marcu 2017 r. wynosiła 222 zł netto, a zatem była wyższa, aniżeli stawka za pojazd zastępczy wynajęty przez powoda.

Mając powyższe na uwadze, Sąd przyjął, że najem pojazdu zastępczego w okresie od 27 lutego 2017 r. do 24 marca 2017 r. (26 dni) był uzasadniony przy zastosowaniu stawki dziennej w kwocie 230 zł brutto. Zasadne jest zatem żądanie powoda zwrotu kosztów najmu tego pojazdu w kwocie wynikającej z faktury za najem pojazdu zastępczego, tj. 5980 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. i w zw. z art. 14 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Strona pozwana powinna była wypłacić powodowi odszkodowanie w terminie trzydziestu dni od daty zgłoszenia szkody, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce w dniu 26 lutego 2017 r. Pozwany Zakład (...) w wyznaczonym przez ustawodawcę terminie nie wypłacił powodowi pełnego odszkodowania, a zatem żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od dodatkowego odszkodowania w łącznej wysokości 16859,51 zł od dnia 21 listopada 2017 r. jest zasadne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w pkt 1 wyroku zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 16859,51 zł tytułem uzupełniającego odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 listopada 2017 roku do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie Sąd w pkt 2 wyroku oddalił powództwo.

O kosztach procesu w pkt 3 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. II k.p.c. Powód wygrał proces w 98 %. W toku postępowania powód poniósł koszty w łącznej kwocie 5475 zł (858 zł – opłata od pozwu, 1000 zł – wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, 3600 zł – koszty zastępstwa procesowego i 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Strona pozwana zobowiązana jest zatem do zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda w wysokości 5475 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 300) w zw. z art. 100 zd. II k.p.c. Sąd nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 21,30 zł z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych, na które złożyła się część wynagrodzenia biegłego wypłacona w toku postępowania tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa.