Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w C. II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSO Jarosław Poch

Protokolant: Agnieszka Rataj

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w C. Krzysztofa Budzika

po rozpoznaniu w dniach: 26.09.2017 r., 24.10.2017 r., 28.11.2017 r., 12.12.2017 r., 19.12.2017 r., 10.01.2018 r., 24.01.2018 r., 14.02.2018 r., 06.03.2018 r., 20.03.2018 r., 24.04.2018 r., 25.05.2018 r., 26.06.2018 r., 28.08.2018 r., 26.09.2018 r., 30.10.2018r. w C.

sprawy:

L. U. (1) z domu K.

c. J. i J. z domu Ś., urodzonej w dniu (...) w Z.,

oskarżonej to, że:

I/ W okresie od 9 stycznia 2009 roku do 3 września 2010 roku w C. razem z innymi osobami brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

II/ W dniu 29 lipca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez S. B., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by S. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała ten wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...) W. G. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego w wyniku czego S. B. na podstawie umowy kredytowej nr

(...) uzyskał pieniądze w kwocie(...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

III/ W dniu 18 lutego 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez M. B., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by M. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem zatrudnieniu i zarobkach w (...) D. K. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego M. B. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego uzyskał pieniądze w kwocie (...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

IV/ W dniu 5 maja 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez P. B., usiłowała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by P. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i dochodach w firmie (...) W. G. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na negatywną weryfikację kredytobiorcy dokonaną przez bank,

to jest o przestępstwo z art. 13 par. 1 kk w związku z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk,

V/ W dniu 2 lutego 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez J. B., doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedziba w W., w ten sposób, że :

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by J. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...)złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach w Firmie (...) z M., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego J. B. na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

VI/ W dniu 6 maja 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez T. B., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by T. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w Firmie (...) M. P. z M., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego T. B. na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

VII/ W dniu 21 lipca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez G. B., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W.:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by G. B. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w Firmie (...) M. P. z M., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego G. B. na podstawie umowy kredytowej nr (...) uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk,

VIII/ W dniu 10 września 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez K. H., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by K. H. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...)złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) z C. oraz podrobionym zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (...) wraz z pocztowym dowodem nadania i trzema podrobionymi raportami miesięcznymi (...) za okres od czerwca 2010 roku do sierpnia 2010 roku, a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego K. H. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny uzyskał pieniądze w kwocie (...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

IX/ W dniu 26 stycznia 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez A. J., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by A. J. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) R. P. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego A. J. na podstawie umowy pożyczki nr (...) uzyskał pieniądze w kwocie (...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

X/ W dniu 18 września 2009 roku w C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie podrobionych lub poświadczających nieprawdę dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez A. K. (1), doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, bez wiedzy A. K. (1) po uprzednim podrobieniu jego podpisów, sporządziła w jego imieniu wniosek o kredyt gotówkowy, posłużyła się jego dokumentami tożsamości i nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu A. K. (1) w PHU (...) A. Ż. z C., a więc dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, po czym pozytywnie zaopiniowała ten wniosek kredytowy, w wyniku czego na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego udzielonego na nazwisko A. K. (1) uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XI/ W dniu 2 lipca 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez Z. K., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, bez wiedzy Z. K. po uprzednim podrobieniu jej podpisów, sporządziła w jej imieniu wniosek o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, posłużyła się jej dokumentami tożsamości, w tym podrobioną legitymację rencisty, przedłożyła podrobioną decyzję ZUS o przyznaniu świadczenia rentowego oraz podrobione wyciągi bankowe, a więc dokumenty dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania tego kredytu,

po czym pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o ich zatrudnieniu i zarobkach, w wyniku czego na podstawie umowy kredytowej nr (...) zawartej w imieniu Z. K. uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk, przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XII/ W dniu 4 marca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez G. K., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedziba w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by G. K. wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...) W. G. z C. i podrobionym aktem notarialnym- umową majątkową małżeńską, a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu,

w wyniku czego G. K. na podstawie umowy kredytowej nr (...) uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XIII/ W dniu 22 czerwca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez R. M., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by R. M. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w PPHU (...) z K., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego R. M. na podstawie umowy nr (...) uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk,

XIV/ W dniu 11 września 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez J. M., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by J. M. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w (...) z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego J. M. na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie(...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XV/ W okresie od 20 maja 2009 roku do 1 czerwca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez A. M. (1):

- w dniu 20 maja 2009 roku doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by A. M. (1) wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) R. C. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego A. M. (1) na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego w złotych uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

- w dniu 1 czerwca 2009 roku doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by A. M. (1) wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o wydanie karty kredytowej płatniczej nr (...) z limitem kredytowym (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnymi danymi pracodawcy firmy (...) R. C. z C. o zatrudnieniu i zarobkach, a więc wskazał okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego A. M. (1), po złożeniu nierzetelnego, pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) R. C. z C., na podstawie umowy nr (...) o kredytową kartę płatniczą V. C. kredytu gotówkowego w złotych uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych tytułem limitu kredytowego,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 12 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XVI/ W dniu 19 maja 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez S. M., usiłowała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że :

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by S. M. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu i wysokości zarobków w PHU (...) A. Ż. w C. i podrobioną informację o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2010 rok (...) a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na negatywną weryfikację kredytobiorcy dokonaną przez bank,

to jest o przestępstwo z art. 13 par. 1 kk w związku z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XVII/ W dniu 6 lipca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez A. M. (2), doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by A. M. (2) wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie PHU (...) B. K. z C. oraz podrobionymi zeznaniami podatkowymi o wysokości osiągniętego dochodu za 2008 rok (...), a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego A. M. (2) na podstawie decyzji kredytowej uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XVIII/ W dniu 3 lutego 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez R. N., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by R. N. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w Firmie (...) B. P. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego R. N. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego w złotych uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XIX/ W dniu 7 września 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez T. N., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by T. N. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w (...) (...)z C. i podrobionym zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu za 2008 rok-(...) wraz z pocztowym potwierdzeniem nadania, a więc dokumentami dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego T. N. na podstawie umowy nr (...) uzyskał pieniądze w kwocie(...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XX/ W dniu 27 lipca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez L. P., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by L. P. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w (...) z C. oraz podrobionym dokumentem (...) a więc dokumentami dotyczącym okoliczności o istotnych znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego L. P. na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXI/ W dniu 9 stycznia 2009 roku w C. w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez E. P., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by E. P. wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...) W. G. z C. i podrobionym wyrokiem rozwodowym wydanym w imieniu R. P. nr (...) z dnia 3 grudnia 2007 roku, a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, pracodawcy o ich zatrudnieniu i zarobkach, w wyniku czego E. P. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego w złotych uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXII/ W dniu 14 grudnia 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez J. R. doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, bez wiedzy J. R. po uprzednim podrobieniu jego podpisów, sporządziła w jego imieniu wniosek o kredyt gotówkowy nr (...) w kwocie (...) złotych, posłużyła się jego dokumentami tożsamości i nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu J. R. w firmie PHU (...) S.C. J. i M. K. (1) z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania tego kredytu, po czym pozytywnie zaopiniowała taki wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach, w wyniku czego na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny udzielonego na nazwisko J. R. uzyskała pieniądze w kwocie(...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXIII/ W dniu 28 maja 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez Z. R., doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by Z. R. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w PPHU (...) z K., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego Z. R. na podstawie umowy nr (...) (...) uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXIV/ W dniu 9 marca 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez D. S., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by D. S. wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o kredyt nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w (...) E. B. z B. i czterema podrobionymi raportami (...) za listopada 2009 roku, grudzień 2009 roku, styczeń 2010 roku, luty 2010 roku, a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego D. S. na podstawie umowy kredytowej nr (...) uzyskała pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXV/ W dniu 12 sierpnia 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez M. S., doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by M. S. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w PPHU (...) z K., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego M. S. na podstawie umowy kredytowej nr (...) uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXVI/ W dniu 29 października 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez B. S., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownik tego Banku sporządziła wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmując i weryfikując dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by B. S. wyłudziła kredyt na podstawie wniosku w celu uzyskania kwoty kredytu złożyła wniosek o kredyt nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużyła się nierzetelnym zaświadczeniem o osiągniętych dochodach w PHU (...) P. C. z C., a więc dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego B. S. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny uzyskała pieniądze w kwocie (...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXVII/ W dniu 3 września 2010 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez J. T. (1), usiłowała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, bez wiedzy J. T. (1) po uprzednim podrobieniu jego podpisów, sporządziła w jego imieniu wniosek o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, posłużyła się jego dokumentami tożsamości i złożyła nierzetelne zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach z (...) T. J. z K., a więc dokument dotyczący okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, po czym pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na negatywną weryfikację kredytobiorcy dokonaną przez bank,

to jest o przestępstwo z art. 13 par. 1 kk w związku z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXVIII/ W dniu 12 października 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez M. T. doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by M. T. wyłudziła kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w PHU (...) A. Ż. z C. oraz podrobionym zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu za 2008 rok- (...) wraz z podrobionym dowodem nadania, podrobionymi raportami miesięcznymi (...) za okres od 1 maja 2009 roku do 1 września 2009 roku, podrobionym wyrokiem Sądu Rejonowego w C.z dnia 6 lutego 1987 roku, podrobionym odpisem skróconego aktu małżeństwa, a więc dokumentami dotyczącymi okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego M. T. na podstawie decyzji kredytowej uzyskała pieniądze w kwocie (...)złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk w związku z art. 270 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXIX/ W dniu 24 lipca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez J. T. (2), doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by J. T. (2) wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w PPHU (...) z K., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego J. T. (2) na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie(...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXX/ W dniu 10 listopada 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez D. W., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by D. W. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem o zatrudnieniu w (...) P. C. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego D. W. na podstawie decyzji kredytowej uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

XXXI/ W dniu 3 czerwca 2009 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po wprowadzeniu w błąd co do faktycznych okoliczności związanych z zatrudnieniem i osiąganymi dochodami przez P. Z., doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że:

- jako pracownica tego Banku sporządzająca wnioski o kredyt gotówkowy, przyjmująca i weryfikująca dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu, chcąc by P. Z. wyłudził kredyt na podstawie wniosku o udzielenie kredytu nr (...) w kwocie (...) złotych, pozytywnie zaopiniowała wniosek kredytowy wiedząc o tym, że przy ubieganiu się o ten kredyt kredytobiorca posłużył się nierzetelnym zaświadczeniem pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) R. C. z C., a więc dokumentem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, w wyniku czego P. Z. na podstawie umowy nr (...) kredytu gotówkowego uzyskał pieniądze w kwocie (...) złotych,

to jest o przestępstwo z art. 286 par. 1 kk i z art. 297 par. 1 kk przy zastosowaniu art. 11 par. 2 kk, przy zastosowaniu art. 65 par. 1 kk

orzeka:

1. oskarżoną L. U. (2) uznaje za winną dokonania zarzucanego jej czynu, szczegółowo opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, przy czym z opisu czynu eliminuje sformułowanie „ oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw”, t. j. za winną występku z art. 258 § 1 k.k. i za to na mocy art. 258 § 1 k.k. skazuje ją na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2. oskarżoną L. U. (2) uznaje za winną dokonania zarzucanych jej czynów, szczegółowo opisanych w punktach II-IX, XII-XXI, XXIII-XXVI, XXVIII-XXXI części wstępnej wyroku, przy czym z opisów każdego z tych czynów eliminuje sformułowanie „oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw”, a z kwalifikacji prawnej czynów opisanych w punktach VIII, XII, XVI, XVII, XIX-XXI, XXIV i XXVIII- przepis art. 270 § 1 k.k. i przyjmując, iż wszystkie te przestępstwa zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności oraz wyczerpują znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. z zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., przy czym czyny opisane w punktach IV, XVI występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., zaś czyn opisany w punkcie XV dodatkowo w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. skazuje ją na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

3. na mocy art. 41 § 1 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka względem oskarżonej środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych na okres 6 (sześciu) lat;

4. oskarżoną L. U. (2) uznaje za winną dokonania zarzucanych jej czynów, szczegółowo opisanych w punktach X-XI, XXII i XXVII części wstępnej wyroku, przy czym z opisów każdego z tych czynów eliminuje sformułowanie „oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw” i przyjmując, iż wszystkie te przestępstwa zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i każde z nich wyczerpuje znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., przy czym czyn opisany w punkcie XXVII występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. skazuje ją na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

5. na mocy art. 41 § 1 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka względem oskarżonej środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych na okres 2 (dwóch) lat;

6. na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone względem oskarżonej L. U. (2) kary pozbawienia wolności i wymierza jej karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

7. na mocy art. 90 § 2 k.k. zw. z art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone względem oskarżonej L. U. (2) środki karne w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych i wymierza jej łącznie jeden środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych na okres 7 ( siedmiu) lat;

8. na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej względem oskarżonej L. U. (2) kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 31 stycznia 2011 r. do dnia 22 czerwca 2011 r.

9. na mocy art. 29 ust 1 Ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. (2) Kancelaria Adwokacka w C. kwotę 2 952,00 (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa) zł. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, przy czym kwota ta obejmuje należny podatek VAT

10. na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną L. U. (2) w całości od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

II K 99/17

UZASADNIENIE

Sporządzone w trybie art. 423 § 1 a k.p.k .

L. U. (2) od 1978 roku była zatrudniona w (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. Oddział w C. przy ul. (...) na różnych stanowiskach, ostatnio w charakterze doradcy klienta ds. produktów detalicznych. Do jej obowiązków należała m.in. aktywna sprzedaż produktów i usług detalicznych, w tym produktów kredytowych, przygotowywanie transakcji kredytowych, a w szczególności przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków kredytowych, dokonywanie oceny formalnej i merytorycznej przedkładanych przez klientów dokumentów, przeprowadzenie wiarygodności kredytowej klienta, przeprowadzenie inspekcji u klienta, opracowywanie propozycji decyzji kredytowych, przygotowywanie umów kredytowych.

A. M. (3) i U. S. (1) faktycznie zajmowały się prowadzeniem biura pośrednictwa kredytowego pod Firmą (...) T. M. z siedzibą w C. przy ul. (...). Formalnym właścicielem tego podmiotu gospodarczego był mąż A. T. (1) M.. Przedmiotem działalności tego przedmiotu gospodarczego było generalnie pośrednictwo w udzielaniu kredytów i pożyczek finansowych przez różnego rodzaju banki i instytucje finansowe. W praktyce wyglądało to w ten sposób, że (...) miała zawarte w formie pisemnej umowy pośrednictwa finansowego z różnymi bankami. Firma miała możliwość łączenia się z systemem danego banku i za pośrednictwem tego systemu, po wprowadzeniu danych klienta mogła sprawdzić jego zdolność kredytową. Do systemu wprowadzano dane osobowe klienta oraz dane dotyczące jego dochodów i sytuacji majątkowej. Jeśli klient, po dokonaniu takich sprawdzeń miał zdolność kredytową, to bank przekazywał firmie informację, iż można z nim podpisać umowę o pożyczkę lub kredyt. Bank sam we własnym zakresie weryfikował wiarygodność przedłożonego przez klienta zaświadczenia o zatrudnieniu i dochodach. (...) w zależności od banku z tytułu pośredniczenia w umowie o pożyczkę lub kredyt otrzymywała prowizję w wysokości zazwyczaj kilku procent kwoty udzielonego kredytu.

Ponieważ dochód z tego źródła z racji niewielkiej procentowo prowizji, a także konkurencji na rynku nie był przesadnie wysoki, A. M. (3) i U. S. (1) w drugiej połowie 2008 r. postanowiły w przestępczy sposób zwiększyć swoje zyski i zająć się pośrednictwem w udzielaniu kredytów na podstawie nierzetelnych zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach, przedkładanych przez potencjalnych kredytobiorców, bądź pożyczkobiorców. Niestety w tym czasie proceder ten zaczął być dość powszechny i pośrednio do jego rozkwitu przyczynił się fakt, iż działające na rynku banki, konkurujące ze sobą, podejmowały wszelkie działania zmierzające do udzielania jak największej liczby kredytów i pożyczek – nakładając na pracowników „wyśrubowane plany sprzedaży” i jednocześnie zaniedbując przy tym kwestie związane z rzetelną weryfikacją potencjalnych kredytobiorców. Osoby starające się minimalnym nakładem sił i środków zwiększyć swoje zyski bardzo szybko zorientowały się, że istnieje możliwość wyłudzenia kredytu poprzez kredytobiorcę, który nie dysponuje zdolnością kredytową. Wystarczyło sfałszować dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, posłużyć się tym dokumentem i jednocześnie zadbać o to, aby weryfikacja wiarygodności tego dokumentu dokonywana rutynowo przez pracownika banku była pozytywna. Do tego celu należało zaangażować osobę, która legalnie prowadzi działalność gospodarczą z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, numerem NIP, Regon i telefonem służbowym, która będzie w stanie potwierdzić, iż konkretny, potencjalny kredytobiorca jest zatrudniony w przedsiębiorstwie na określonym stanowisku z określonym dochodem. Oczywiście nawet i takie porozumienie nie zawsze było gwarantem sukcesu zwłaszcza, że w praktyce decyzję o zdolności kredytowej i przyznaniu kredytu lub pożyczki podejmował system bankowy, który dokonywał analizy wprowadzonych do niego danych. Aby proceder wyłudzenia kredytu był opłacalny potencjalny kredytobiorca musiał przekazać do dyspozycji osoby (osób), które go organizowały i w nim uczestniczyły znaczącą część środków finansowych uruchomionych przez bank z tytułu przyznanego kredytu. Na taki z kolei „układ” ,mogły zazwyczaj zgodzić się jedynie osoby, które wręcz desperacko poszukiwały środków finansowych, bądź osoby z tzw. marginesu społecznego z reguły nadużywające alkoholu lub środków odurzających. Niestety z reguły sam wygląd fizyczny takich osób wzbudzał u przeciętnego, postronnego obywatela wątpliwości, co do możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. Z tego też względu zwiększenie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa osiągnięcia zysku z takiego procederu wymagało zaangażowania w cały proces pracownika banku. Przedstawiciele biur kredytowych zdawali sobie sprawę z tego, iż pracownicy banków stoją pod dużą presją, aby uczynić zadość niejednokrotnie wyśrubowanym planom sprzedaży. Pod koniec 2008 r. U. S. (1) i A. M. (3) podjęły decyzję, iż należy spróbować wciągnąć do współpracy jednego z pracowników Banku (...) Oddział w C.. Pod koniec 2008 r. U. S. udała się do Oddziału Banku (...) w C. przy ul. (...). Chwilę później trafiła do stanowiska, które obsługiwała oskarżona L. U. (2), po czym w trakcie krótkiej rozmowy zaproponowała jej nawiązanie współpracy. Oskarżona wyraziła zainteresowanie tą propozycją i w trakcie rozmowy U. S. roztoczyła przed nią możliwość nawiązania nieformalnej umowy z biurem kredytowym, dzięki czemu L. U. będzie mogła udzielić większej ilości kredytów, a tym samym otrzyma od pracodawcy wyższe wynagrodzenie. Jednocześnie U. S. zapewniła, że oskarżona otrzyma stosowną gratyfikację. Ponieważ kobiety się porozumiały, U. S. i A. M. skierowały do niej pierwszego kredytobiorcę, który uzyskał kredyt. Na samym początku współpracy U. S. w trakcie rozmów „sondowała” oskarżoną, próbując ustalić, jakie będą jej reakcje na propozycje wciągnięcia ją do współpracy, „przymykania oczu” na mogące się rzucać w oczy wątpliwości związane z osobą kredytobiorcy. Widząc po reakcji i odpowiedziach, że nie będzie to stanowiło dla niej większego problemu, U. S. postanowiła wtajemniczyć L. U. w szczegóły przestępczego przedsięwzięcia.

Po udzieleniu kilku kredytów U. S. poinformowała L. U., że osoby, które będą przychodzić do banku z biura (...) będą posługiwały się stwierdzającymi nieprawdę zaświadczeniami o zatrudnieniu i zarobkach. Jednocześnie kobieta zapewniła oskarżoną, że zaświadczenia będą wystawiane przez legalnie działające firmy, a jej właściciel lub osoba przez niego upoważniona w trakcie telefonicznej weryfikacji prawdziwości zaświadczenia potwierdzi, że dane widniejące w dokumencie są zgodne z prawdą. Po kilku dniach od tej rozmowy, L. U. udała się do siedziby Firmy (...) przy ul. (...) w C.. W czasie spotkania z A. M. i U. S. kobiety ustaliły, że po wcześniejszym telefonicznym uprzedzeniu, L. U. będą wysłać do niej do Banku (...) klientów z nierzetelnymi zaświadczeniami o zatrudnieniu i dochodach. Jednocześnie zapewniły, że zgodnie z warunkiem, który postawiła oskarżona, właściciel podmiotu gospodarczego, od którego będzie pochodziło zaświadczenie, potwierdzi w trakcie rozmowy telefonicznej, że dany klient rzeczywiście w jego firmie pracuje na konkretnym stanowisku i zarabia kwotę, która widnieje w dokumencie. Kobiety ustaliły, że od każdej kwoty kredytu udzielonego za pośrednictwem L. U. pobiorą (...) jego wartości, z czego połowę otrzyma L. U., a resztę A. M. i U. S. podzielą między siebie. Żeby proceder mógł funkcjonować, A. S. i A. M. musiały znaleźć osoby prowadzące działalność gospodarczą, które zdecydują się na wystawianie nierzetelnych zaświadczeń o zatrudnieniu i dochodach. W (...) bywała A. T. (2), która została wtajemniczona w przestępczy plan. Kobieta zaproponowała, że jest w stanie załatwić pracodawców, którzy w razie potrzeby, za stosownym wynagrodzeniem wystawią dla danego klienta zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach, a następnie taki fakt potwierdzą przedstawicielowi banku.

Pod koniec 2008 r. w siedzibie firmy (...) doszło do spotkania z udziałem U. S., A. M., A. T. (2) oraz S. P. i B. P. - właścicieli podmiotów gospodarczych (...) i (...) z siedzibą w C., których na spotkanie przyprowadziła A. T.. W trakcie rozmowy ustalono, że wymienieni będą wyłudzać kredyty i pożyczki bankowe na podstawie nierzetelnych zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach. U. S. stwierdziła, że ma kontakt z pracownicą Banku (...) S.A., mając na myśli L. U. (2) i że w tym Banku będzie można uzyskać kredyt. Na tym spotkaniu ustalono także, że w przypadku pozytywnej decyzji banku odnośnie udzielenia kredytu na podstawie zaświadczenia wystawionego przez firmę prowadzoną przez jednego z przedsiębiorców, każda z osób zaangażowanych w przedsięwzięcie otrzyma pieniądze za swój wkład i udział w uzyskaniu kredytu. Pieniądze miały być pobierane i dzielone, po uzyskaniu kredytu przez klienta. Ponadto w trakcie rozmowy U. S. zadeklarowała, że będzie zajmować się pozyskiwaniem klientów, a S. P. oświadczył, że ma w rodzinie wujka – W. G., który posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. G. z siedzibą w C., ul. (...) lok.1 i który może być zainteresowany taką formą współpracy, bo potrzebuje pieniędzy. U. S. powiedziała również, że będzie w kontakcie z A. T., w przypadku, gdy uda jej się pozyskać klienta w celu wystawienia dla niego zaświadczenia o zatrudnieniu. Jednocześnie poinformowała, że od L. U. (2) będzie miała telefoniczny sygnał, kiedy i o której dokładnie godzinie potencjalny klient ma się u niej stawić. W dalszej kolejności L. U., po otrzymaniu dokumentów będzie musiała dokonać ich weryfikacji, która będzie polegać na telefonicznym potwierdzeniu zatrudnienia kredytobiorcy w firmie wystawiającej zaświadczenie. U. S. podkreśliła, że taka forma dokonania weryfikacji dokumentu musi nastąpić i jest to warunek postawiony przez oskarżoną. Istotnym elementem z punktu widzenia oskarżonej było także to, aby telefon do kontaktu widniejący na zaświadczeniu był zarejestrowany na firmę, a nie na abonenta prywatnego. U. S. zaproponowała również, że najlepiej byłoby, aby zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach nie były w swojej treści wypisywane przez właścicieli podmiotów gospodarczych, którzy mieli się pod nimi tylko podpisać, po to, by w razie ewentualnej „wpadki” nie wyszło na jaw, kto je fizycznie wystawił. Ustalono, że U. S. będzie pobierała formularze zaświadczeń od L. U. (2), które w biurze będą podbijane przez przedsiębiorcę, a treść wypisywana przez kogoś, kto akurat będzie obecny w biurze. Od tego czasu współpraca nabrała rozpędu i zaczęto wyłudzać coraz większą liczbę kredytów. W miarę upływu czasu, kiedy wyłudzenia zaczęły być dokonywane na większa skalę, to A. M., U. S. i L. U. prowadziły wręcz w trójkę regularne rozmowy i uzgodnienia pytając, czy dany klient może mieć zaświadczenie wystawione przez konkretną firmę, czy taka firma nie jest w banku (...), czy taki kredyt przejdzie, itp. L. U. miała dostęp do wewnętrznego sytemu bankowego i wiedziała, które firmy figurują jako zastrzeżone, czy podejrzane.

Jeśli chodzi o klientów, którzy trafiali do biura (...), to niewielką grupę stanowili tzw. klienci z ulicy, którzy ubiegali się o kredyt , ale system bankowy z różnych przyczyn ich odrzucił. A. M. i U. S. kontaktowały się z takimi klientami, przekazywały ich dane osobowe L. U., aby sprawdziła, czy nie figurują w systemie BIK, czy mają zdolność kredytową i jeśli ustalenia w tym zakresie były pozytywne, to kobiety przystępowały do „załatwiania” takiemu klientowi zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach z jednoczesnym uprzedzeniem, iż będzie się to wiązało z koniecznością pozostawienia dla bura większej prowizji. Jednak zdecydowanie największą procentowo część klientów stanowili ludzie przyprowadzani do biura przez tzw. „naganiaczy”, czyli osoby zajmujące się pozyskiwaniem klientów z którymi A. M. i U. S. współpracowały. Potencjalnymi klientami zazwyczaj byli ludzie, którzy nigdzie nie pracowali i pochodzili z tzw. marginesu społecznego, często uzależnieni od alkoholu, czy środków odurzających. W miarę upływu czasu, A. M. i U. S. pozyskiwały zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach od coraz większej liczby przedsiębiorców zainteresowanych tym charakterem współpracy za odpowiednim wynagrodzeniem, które oscylowało w granicach(...) zł. A. M. i U. S. po pewnym czasie doszły do wniosku, że jeśli pojawi się u nich w biurze potencjalny klient, to należy spróbować, po odpowiednim jego „przygotowaniu” – wyłudzić na niego jak największą ilość kredytów z różnych banków w miarę możliwości na jak najwyższe kwoty. (...) takiego klienta- potencjalnego kredytobiorcy, polegało na tym, że on musiał po pierwsze dobrze fizycznie wyglądać. Tym zajmowali się z reguły „naganiacze”, a sprowadzało się to do tego, że klient musiał być trzeźwy, musiał przez jakiś czas nie spożywać alkoholu, trzeba było go doprowadzić do porządku, umyć, ubrać, czasami nawet ostrzyc, czy ogolić. Ponadto, co istotne klient musiał nauczyć się na pamięć, gdzie jest zatrudniony, w jakim charakterze, od kiedy i z jakim wynagrodzeniem. Klientom wywodzącym się z takiej grupy osób zazwyczaj proponowano (...) złotych tytułem wynagrodzenia i informowano, że formalnie będą musieli płacić raty kredytowe, ale te będą w ich imieniu uiszczane przez inne osoby.

Kobiety początkowo uzgodniły, iż tytułem wynagrodzenia będą zatrzymywać od kredytobiorcy (...)przyznanego kredytu, przy czym uzależnione było to od sumy tego kredytu. Ponadto A. M. i U. S. zabezpieczały od klienta pieniądze na spłatę pierwszych trzech, a czasami nawet sześciu rat. Wychodziły z założenia, że klient który spłaci pierwsze trzy raty, nie będzie przez bank podejrzewany, że dokonał wyłudzenia kredytu. Jeśli chodzi o fizyczny podział pieniędzy przypadający dla przedstawicielek biura (...) i oskarżonej, to L. U. otrzymywała dla siebie kwotę od(...)do kilku tysięcy złotych i procent tego zysku był w jej przypadku nieco wyższy niż A. M. i U. S.. Wynikało to z faktu, że to L. U. była w końcu pracownikiem banku, to ona procesowała dany kredyt, miała fizyczny kontakt z klientem, oceniała tego klienta, dokonywała weryfikacji dokumentów i podpisywała umowę, a zatem jej odpowiedzialność była większa. W okresie od 09.01.2009 r. do 29.10.2010 r. L. U. jako pracownica Banku (...) działając wspólnie i w porozumieniu U. S. i A. M. oraz innymi osobami brała udział w wyłudzeniach i usiłowaniu wyłudzeń (...) kredytów w (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W.. Przy zawieraniu lub próbie zawarcia tych umów kredytowych, posłużono się stwierdzającymi nieprawdę dokumentami w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, które zostały wystawione przez 14 różnych podmiotów gospodarczych.

dowód (wyjaśnienia i zeznania świadków: A. M. (3) k. 781-792, 793-804, 810-823, 824-835, 836-847, 848-859, 860-871, 872-885, 886-895, 896-905, 906-911, 912-917, 918-921, 922-924, 925-927, 928-929, 1570-1573, 1577-1578; U. S. (1) k. 930-935, 936-940, 947-951, 952-954, 955-963, 964-973, 974-979, 980-987, 989-996, 998-1007, 1008-1018, 1563-1567, 1569; A. T. (2) k. 942-946; E. B. k. 1552-1560: R. C. k. 702-705,1560; A. P. k. 1088-1090, 1091-1097,1098-1100, 1105-1107, 1108-1111, 1587-1588; B. P. k. 750-751; W. G. k. 1025-1052,1069-1081; wyjaśnienia oskarżonej L. U. k. 1221-1225, 1227-1233, 1278-1281, 1284-1292, 1295-1300, 1303-1305, 1519-1522, 1544-1547, 1737-1739,; pisma ZUS i dokumentacja bankowa Banku (...) S.A. zawarta w tomach I-III akt głównych k.144-166, 171-190, 215-243, 250-253, 340-370, 411-424, 501-508 i w licznych załącznikach do akt głównych).

Z uwagi na zakres zapowiedzi apelacji w ramach niniejszego uzasadnienia Sąd pominął przedstawienie szczegółowych ustaleń faktycznych i ocenę dowodów w zakresie 26 wyłudzeń i usiłowań wyłudzeń kredytów bankowych przypisanych oskarżonej w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku, bowiem fakt popełnienia tych przestępstw jest całkowicie bezsporny i znajduje potwierdzenie w licznych, nie budzących wątpliwości źródłach dowodowych, zarówno osobowych, jak i dokumentarnych.

OSZUSTWA KREDYTOWE DOKONANE PRZY ZAWARCIU UMÓW NA NAZWISKA: A. K. (1), Z. K., (...) J. T. (1) (ZARZUTY X-XI, XXII i XXVII CZĘŚCI WSTĘPNEJ WYROKU)

L. U. działając wspólnie i w porozumieniu A. M. i U S. dokonały także trzech oszustw kredytowych i jednego usiłowania, doprowadzając do zawarcia umów kredytowych z Bankiem (...) S.A. bez udziału klienta, na podstawie samej tylko dokumentacji. W trakcie trwania przestępczego procederu A. M. i U. S. nakłoniły kilku „klientów” do otwarcia rachunków bankowych na swoje nazwiska, a następnie do przekazania całości związanej z tym dokumentacji i kart bankomatowych. To z kolei umożliwiało im dokonywanie operacji finansowych przy użyciu tych kont.

Najprawdopodobniej w maju 2009 r. jeden z tzw. „naganiaczy” – P. C. dostarczył do biura (...) pieczątkę potencjalnego pracodawcy PHU (...) A. Ż. z siedzibą w C.. Jednocześnie W. G. przyniósł kserokopię dowodu osobistego A. K. (1) i zaproponował wyłudzenie kredytu bez wiedzy i zgody potencjalnego kredytobiorcy, mówiąc, że A. K. jest alkoholikiem i nie trzeba będzie spłacać tego kredytu. A. M. początkowo nie zdecydowała się na podjęcie kroków w tym kierunku zwracając, po jakimś czasie kserokopie dokumentów W. G.. Tak się jednak złożyło, że dodatkowe kserokopie tych dokumentów zachowała U. S. (1). We wrześniu 2009 r. oskarżona L. U. zaproponowała U. S. zaciągnięcie jakiegoś kredytu na dokumenty, bez wiedzy właściciela tych dokumentów, ponieważ pilnie potrzebowała pieniędzy. U. S. i A. M. zgodziły się na tę propozycję i zaproponowały zaciągnięcie kredytu w oparciu o dokumenty wystawione na A. K. (1). W związku z powyższym, A. M. sporządziła stwierdzający nieprawdę dokument w postaci deklaracji(...). Ponadto wypisano także formularz zaświadczenia pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach, który został podbity pieczęcią PHU (...) A. Ż.. Z treści tego zaświadczenia wynikało, że A. K. jest zatrudniony w w/ w firmie w charakterze przedstawiciela handlowego z wynagrodzeniem netto w kwocie (...) zł. Następnie dokumenty te wraz z wnioskiem kredytowym wypełnione i podpisane przez A. M., trafiły do L. U., która wprowadziła dane do sytemu bankowego i po pozytywnym zweryfikowaniu kredytobiorcy zawarła w imieniu banku (...) S.A. umowę nr (...) kredytu gotówkowego w kwocie (...) zł. Środki finansowe zostały przelane na rachunek bankowy założony we wcześniejszym czasie na jedną z osób, które dostarczyły do siedziby firmy (...) dokument tożsamości i założyły rachunek bankowy. W dalszej kolejności po uruchomieniu kredytu pieniądze zostały wypłacone z konta i podzielone przez U. S. pomiędzy A. B., U. S., A. M. i L. U., przy czym oskarżona otrzymała dla siebie większość środków finansowych z tego kredytu. W późniejszym czasie W. G. dowiedział się, że na nazwisko A. K. (1) został wyłudzony kredyt i zażądał dla siebie z tego tytułu kwoty kilku tysięcy złotych. Ponieważ U. S. nie chciała wypłacić mu tych pieniędzy, była nachodzona w miejscu zamieszkania i kierowane były pod jej adresem groźby karalne. W konsekwencji U. S., po jakimś czasie przekazała W. G. żądaną przez niego kwotę, która pochodziła z wyłudzeń innych kredytów. Zobowiązanie finansowe wynikające z zawarcia umowy nie było realizowane i w ostateczności Bank (...) S.A. podjął decyzję o umorzeniu kredytu.

dowód (zeznania świadka: A. K. (1) k. 192-193, 196-197, 199-200, A. M. (3) k. 826-828; U. S. (1) k.991-992; wyjaśnienia oskarżonej L. U. (2) k. 1281; dokumentacja bankowa k. 171-190; ; informacja Banku (...) S.A. k. 1778).

Kolejne wyłudzenie kredytu w oparciu o samą dokumentację bez wiedzy i zgody klienta miało miejsce 14.12.2009 r. J. R. w przeszłości był zainteresowany zaciągnięciem kredytu i trafił do bura (...), gdzie pozostawił kserokopię swojego dowodu osobistego. Na podstawie dokumentu tożsamości oraz stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach wystawionego przez firmę (...) B. K. został zaciągnięty kredyt w (...) im. (...). J. R. wyjechał następnie do (...), gdzie podjął pracę. U. S. i A. M. działając wspólnie i w porozumieniu z A. T. (2), która miała dostęp do pieczęci firmy (...) B. K. oraz L. U. (2) podjęły decyzję o wyłudzeniu kredytu w Banku (...) S.A. na podstawie samych dokumentów wystawionych na nazwisko J. R.. Zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach zostało wypisane przez A. T. (2). Wniosek kredytowy o umowę kredytową został podpisany nazwiskiem J. R. przez A. M.. Do wniosku kredytowego zostało wskazane konto bankowe należące do M. B., na które miały trafić środki z przyznanego kredytu. Ponadto, jako adres do korespondencji wskazany został fikcyjny, a nie rzeczywisty adres miejsca zamieszkania J. R.. Następnie dokumenty te wraz z wnioskiem kredytowym trafiły do L. U., która wprowadziła dane do sytemu bankowego i po pozytywnym zweryfikowaniu kredytobiorcy zawarła w imieniu banku (...) S.A. umowę nr (...) kredytu gotówkowego w kwocie(...) złotych.

W dalszej kolejności pieniądze po wypłaceniu z konta zostały podzielone przez U. S. między osoby uczestniczące w popełnieniu przestępstwa. Ponadto U. S. zatrzymała kwotę około (...) zł. na spłatę pierwszych sześciu rat kredytu. Po uregulowaniu tych pierwszych rat kredytu, później nie był on spłacany i ostatecznie Bank (...) S.A. sprzedał wierzytelność.

dowód (zeznania świadków: J. R. k. 387-390, 1648-1649; A. M. (3) k. 839-840; U. S. (1) k.985-986; wyjaśnienia oskarżonej L. U. (2) k. 1281; dokumentacja bankowa- załącznik nr 416 do akt sprawy; informacja Banku (...) S.A. k. 1778).

Następnym kredytem, który został wyłudzony z Banku (...) S.A. był kredyt zaciągnięty na nazwisko Z. K., bez jej wiedzy i zgody. W czerwcu 2010 r. sąsiadka Z. K., E. W. (1), poprosiła ją o pożyczenie jej swojego dowodu osobistego. Następnie skonstatowała się z M. K. (2), która dokonała kserokopii tegoż dokumentu tożsamości oraz w oparciu o dane personalne wytworzyła stwierdzające nieprawdę dokumenty w postaci: legitymacji rencisty, decyzji ZUS o przyznaniu świadczenia rentowego oraz wyciągi bankowe. E. W., po jakimś czasie zwróciła sąsiadce jej dokument tożsamości. Następnie M. K. (2) skontaktowała się z U. S. proponując wyłudzenie kredytu na nazwisko Z. K. w Banku (...) S.A. U. S. wyraziła na to zgodę, po czym spotkała się pod bankiem z L. U.. W trakcie rozmowy przekazała oskarżonej, że zgłosi się do niej kobieta, która będzie się posługiwała cudzymi dokumentami na nazwisko Z. K.. L. U. zgodziła się na zawarciu umowy kredytowej w oparciu o sfałszowane dokumenty, bez wiedzy i zgody kredytobiorcy, zwłaszcza, że nie był to pierwszy taki przypadek. 2 lipca 2010 r. E. W. (1) udała się do Banku (...) S.A. Oddział w C. i skierowała się do stanowiska L. U. (2) wraz z dokumentami podpisując je nazwiskiem Z. K.. L. U. wprowadziła dane do sytemu bankowego i po pozytywnym zweryfikowaniu kredytobiorcy zawarła w imieniu banku (...) S.A. umowę nr (...) kredytu gotówkowego w kwocie (...) złotych. Środki finansowe po przyznaniu kredytu, podobnie, jak w przypadku wcześniejszych umów zostały przelane na wskazane konto bankowe. Po wypłacie, zostały podzielone pomiędzy osoby uczestniczące w przestępczym procederze, przy czym A. M. nie otrzymała z tego tytułu żadnych pieniędzy. Kredyt nie został spłacony i ostatecznie Bank (...) S.A. dokonał sprzedaży wierzytelności.

dowód (zeznania świadków: Z. K. k. 213-214, 1607-1608; A. M. (3) k. 834-835; U. S. (1) k.994-995; dokumentacja bankowa k. 215-243, 250-253;; informacja Banku (...) S.A. k. 1778).

Ostatnią próbą wyłudzenia kredytu bez wiedzy i woli kredytobiorcy w oparciu o wyłącznie sfałszowane dokumenty podjęto 03 września 2010 r. Najprawdopodobniej w lipcu 2010 r. E. W. (1) weszła w posiadanie dowodu osobistego i książeczki ubezpieczeniowej na nazwisko J. T. (1). Następnie przekazała te dokumenty M. K. (2), która na ich podstawie wystawiła stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach. W oparciu sfałszowane dokumenty M. K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. i U. S. wyłudziły kredyt w (...), na nazwisko J. T. (1).

M. K. i U. S. postanowiły spróbować wyłudzić kredyt na nazwisko J. T. (1), także w Banku (...) S.A. Oddział w C.. W tym celu w dniu 3 września 2010 r. bliżej nieustalona osoba dostarczyła L. U. (2) kserokopię dowodu osobistego J. T. oraz sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu w Firmie Handlowej (...) T. J. z siedzibą w K.. L. U. (2) wprowadziła dane do sytemu bankowego, lecz ten, po weryfikacji przedłożonej dokumentacji odmówił udzielenia wnioskowanego kredytu.

dowód (zeznania świadków: J. T. (1) k. 512-513; A. M. (3) k. 838-839; U. S. (1) k.995; dokumentacja bankowa k.501-508).

Oskarżona L. U. (2) słuchana w początkowej fazie postępowania przygotowawczego nie przyznała się do zarzucanych jej czynów i skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 1132-1133). Przesłuchiwana w toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania również, co do zasady nie przyznała się do winy, przy czym zdecydowała się złożyć wyjaśnienia. W wyjaśnieniach tych stwierdziła, że kredyty, które są wymienione w przedstawionych jej zarzutach były udzielane za pośrednictwem jednego pośrednika prowadzącego biuro kredytowe. Następnie przedstawiła szczegółowo, jak wygląda procedura związana z udzielaniem kredytu, jakie ciążą na niej prawa i obowiązki od momentu, kiedy klient zgłosi się do banku, do momentu wypłacenia środków finansowych w przypadku przyznania kredytu. Ponadto opisała kiedy i w jakich okolicznościach nawiązała kontakt z przedstawicielką biura kredytowego i jak wyglądała współpraca w tym zakresie. Podkreśliła, że ten kontrakt nie był sformalizowany, bank nie zawierał umowy o współpracę, była to jedynie ustna umowa między nią, a przedstawicielką biura. W dalszej kolejności w dość chaotyczny sposób przedstawiła kilka sytuacji związanych z zaciągniętymi kredytami, wątpliwościami jakich nabrała w związku z przedstawianymi przez klientów zaświadczeniami o zatrudnieniu i zarobkach, a także uczciwością przedstawicieli tegoż pośrednika i podejmowanymi w związku z tym przez nią działaniami. Ponadto opisała swoją aktualną, trudną sytuację rodzinną i majątkową. Odniosła się także do kilku nazwisk, twierdząc zazwyczaj, że tych osób nie zna. Podkreśliła na koniec, że do jej obowiązków należało weryfikowanie prawdziwości informacji widniejących w zaświadczeniach przedkładanych przez klientów, co czyniła. Przyznała, że każdorazowo informowała pośrednika kredytowego o pozytywnej decyzji kredytowej, zaznaczając, że robiła to grzecznościowo, nie osiągała z tego tytułu żadnych korzyści i jedynie czasami dostała jakieś czekoladki, czy kawę ( k. 1134-1137).

Po zastosowaniu względem oskarżonej izolacyjnego środka zapobiegawczego L. U. (2) w toku kolejnego przesłuchania w dniu 11.03.2011 r. zmieniła dotychczasowe stanowisko i oświadczyła, że kwestie jej zawinienia za zarzucane jej przestępstwa pozostawia do rozstrzygnięcia Sądowi. Jednocześnie oznajmiła, iż chce szczegółowo i zgodnie z prawdą wyjaśnić swój udział oraz udział innych osób w procederze pozyskiwania kredytów objętych zarzutami. Zaznaczyła przy tym, że formalnie nie przyznaje się do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, natomiast przyznaje się do pomagania w uzyskiwaniu kredytów, które zostały opisane w drugim zarzucie. Następnie złożyła obszerne wyjaśnienia w których przedstawiła m.in. przyczyny dla których zdecydowała się na dokonanie przestępstwa, podkreślając, iż u ich podstaw leżała tak naprawdę polityka kierownictwa Banku (...), stosowana względem pracowników oraz trudna sytuacja finansowa w jakiej się znalazła. W dalszej kolejności opisała w jakich okolicznościach poznała U. S. (1) działająca w imieniu Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą, przy ul. (...) w C., a także do jakich w związku z tym między nimi doszło uzgodnień. L. U. początkowo podkreślała, że z U. S. (1) nie umawiała się na konkretne pieniądze, czy stały procent, ponieważ z tytułu udzielenia kredytu uzyskiwała już w banku premię w wysokości 4 zł. z każdego(...) złotych kredytu. Zaznaczyła, że jeśli pojawiał się u niej klient polecony przez to biuro pośrednictwa, to ona sprawdzała zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, dzwoniła do pracodawcy w celu zweryfikowania prawdziwości informacji zawartych w tym zaświadczeniu, wprowadzała dane do sytemu bankowego (...), który tak naprawdę decydował o tym, czy dany klient otrzyma kredyt, czy też nie. Po pozytywnym zakwalifikowaniu klienta przez system, przedstawiała dokumenty swoim bezpośrednim przełożonym, którzy podejmowali ostateczną decyzję, co do przyznania kredytu. Oskarżona wyjaśniła także, że pierwszym jej klientem poleconym przez U. S. (1) był mężczyzna o nazwisku B.. W dalszej kolejności odniosła się do okazanych jej przez prowadzącego czynność procesową prokuratora fotografii osób związanych z postępowaniem, opisując kogo rozpoznaje i co łączyło ją z daną osobą. L. U. stwierdziła, że w ciągu całego 2009 r. do banku w którym pracowała przyszło do niej około 30-35 osób z których tylko 12-14 uzyskało kredyt. Oskarżona zaznaczyła, że każdorazowo informowała telefonicznie U. S. (1), bądź A. M. (3) (zniekształcając przy tym nazwisko) o fakcie przyznania kredytu. Podkreśliła, iż w trakcie osobistego spotkania z tymi kobietami dowiedziała się, że z każdego kredytu zatrzymują dla siebie 10 % jego kwoty. Ponadto pobierają od klienta pieniądze na zapłatę sześciu rat kredytowych i 3 000 zł. za wystawienie fałszywego zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach. Jednocześnie stwierdziła, iż ona miała otrzymywać 1% od wartości udzielonego kredytu, czyli kwotę około (...)zł. (k. 1221-1225).

W toku kolejnego przesłuchania w dniu 14.03.2011 r. L. U. kontynuowała składanie wyjaśnień twierdząc, że pod koniec stycznia 2010 r. w trakcie spotkania z U. S. (1) dowiedziała się, że wszystkie kredyty pobrane za jej pośrednictwem w banku zostały wyłudzone w oparciu o fikcyjne zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach. U. S. miała jej dopiero wtedy powiedzieć, że kredytobiorcy byli osobami podstawionymi, w większości wywodzili się ze środowiska osób z problemem alkoholowym i przed pojawieniem się w banku byli przygotowywani do wzięcia kredytu. L. U. oświadczyła, że początkowo miała zamiar zgłosić to na Policję, lecz U. S. ją przed tym przestrzegła. Wspólniczka w przestępstwie miała stwierdzić, że wraz z innymi osobami wyłudziła bardzo wiele kredytów z różnych banków i ilość kredytów wyłudzonych w Banku (...) w C. jest stosunkowo niewielka. Zapewniła przy tym, że będzie starała się wyłudzić kredyty w innych bankach, m.in. także kredyty hipoteczne, a następnie z tych środków finansowych spłacić kredyty zaciągnięte za jej pośrednictwem. W dalszej kolejności odniosła się do sytuacji zaistniałych jeszcze w 2009 r. w trakcie współpracy z U. S. (k. 1227-1233).

W toku kolejnych wyjaśnień składanych w toku śledztwa w dniach 01.06.2011 r., 07.06.2011 r., 13.06.2011 r., i 22.06.2011 r. L. U. (2) kontynuowała składanie wyjaśnień na temat udziału swojego i innych osób w procederze wyłudzania kredytów w Banku (...) S.A. Opisywała przy tym, na czym polegał jej udział w tych przestępstwach, jaka była rola U. S. (1) i A. M. (3), a także innych osób. Sprostowała także, że wiedzę o tym, iż kredytobiorcy posługują się sfałszowanymi zaświadczeniami o zatrudnieniu i zarobkach, które są załatwiane za pośrednictwem U. S. i A. M., nabyła już na początku czerwca 2009 r. Przyznała również, iż umowy kredytowe na nazwiska R., S. i K. zostały zawarte bez udziału tych osób za pośrednictwem U. S., która przygotowała komplet niezbędnej do tego celu dokumentacji. Środki finansowe z tytułu zawartych umów kredytowych zostały w tym przypadku przelane przez bank na rachunek wskazany przez rzekomego kredytobiorcę. Na postawie okazywanej przez przesłuchującego dokumentacji odnosiła się również do okoliczności w jakich doszło do zawarcia poszczególnych umów kredytowych, a także roli jaką w procederze odegrały inne osoby, których nazwiska nie figurują w zgromadzonej dokumentacji. Jeśli chodzi o osobiste korzyści odniesione z popełnianych przestępstw L. U. twierdziła, że średnio za każdy udzielany za jej pośrednictwem, kredyt otrzymywała od U. S. pieniądze w wysokości około (...) zł. Zaznaczyła przy tym, że czasami nie otrzymywała pieniędzy, ale w takiej sytuacji, przy okazji udzielenia kolejnego kredytu dostawała kwotę (...)lub (...) zł. Stwierdziła jednocześnie, że kredyty „dla S.” udzielała od lutego 2009 r., zaś wiedzę „o lewych zaświadczeniach” posiadła w kwietniu lub maju 2009 r. i od tej pory otrzymywała pieniądze za każdy „lewy kredyt”. Zdaniem oskarżonej z tego tytułu uzyskała dla siebie łącznie kwotę 20 tys. zł. (k. 1278-1281, 1284-1292, 1295-1300, 1303-1305).

Przesłuchiwana kilkakrotnie w dalszym toku śledztwa, już po uchyleniu przez prokuratora środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, po uzupełnieniu i zmianie zarzutów L. U. ograniczała się do oświadczenia, że nie potrafi powiedzieć do popełnienia, których z zarzucanych jej przestępstw się przyznaje, a do których nie, po czym korzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 1347-1348, 1372-1373, 1394-1395).

Słuchana w trakcie rozprawy głównej L. U. nie przyznała się do dokonania żadnego z zarzucanych jej czynów i skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz z prawa do odmowy udzielania odpowiedzi na pytania prokuratora.

Po odczytaniu pierwszych złożonych przez nią w toku śledztwa wyjaśnień potwierdziła ich prawdziwość, precyzując wskazane wcześniej daty. Jednocześnie szczegółowo przedstawiła przy tym przebieg swojej pracy zawodowej w Banku (...), która trwała przez wiele lat od 18.09.1978 r. do momentu zwolnienia z pracy, co miało miejsce w związku ze wszczętym przeciwko niej postępowaniem karnym. Ponadto opisała również swoją trudną sytuację finansową i zdrowotną wynikającą z konieczności zaciągania w przeszłości licznych kredytów, a także trudnej sytuacji rodzinnej. Podkreśliła, iż jej aktualna sytuacja wygląda tragicznie, straciła wszystko, nie posiada pieniędzy, ani majątku. Praktycznie jest osobą bezdomną korzystającą z pomocy syna i starszej kobiety. Fakt, iż została pozbawiona wolności i przebywała w Zakładzie Karnym jest dla niej bardzo trudny i upokarzający, zwłaszcza, że nigdy w przeszłości nie wchodziła w konflikt z prawem i nikt w rodzinie nie miał z tym problemów. Załączyła również do akt sprawy szereg dokumentów w postaci dyplomów, pism gratulacyjnych, zaświadczeń (w tym lekarskich) na okoliczność wykazania wysokich kwalifikacji zawodowych, jako pracownika Banku (...), realizacji na wysokim poziomie planów sprzedażowych, otrzymywania tytułów dla „Najlepszego sprzedawcy” Banku (...), podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych w zakresie bankowości, a także aktualnego stanu zdrowia.

Po odczytaniu jej kolejnych wyjaśnień, które składała w toku śledztwa, L. U. potwierdziła, iż składała wyjaśnienia o takiej treści, ale one nie do końca polegają na prawdzie. Wezwana do wyjaśnienia sprzeczności, oskarżona z reguły miała problem z wyjaśnieniem, dlaczego złożyła wyjaśnienia o takiej, a nie innej treści. Tłumaczyła swoją postawę głupotą, a także powzięciem postanowienia o konieczności opuszczenia Zakładu Karnego w którym nie miała już sił przebywać. To z kolei skłoniło ją do zmiany postawy procesowej, podjęcia decyzji o współpracy, przyznaniu się do winy i złożeniu obciążających siebie wyjaśnień. Zdaniem oskarżonej, zmiana postawy procesowej była jedyną możliwością uchylenia tymczasowego aresztowania. Z tych też względów L. U. starała się prostować swoje wcześniejsze stwierdzenia zawarte w protokołach przesłuchania w których przyznawała się do winy zarówno, co do wysokości korzyści majątkowych jakie osiągnęła z tytułu kredytów, które zostały udzielone na postawie fałszywej dokumentacji, jak i jej rzeczywistej roli w przestępczych przedsięwzięciach. Podkreślała, że U. S. i A. M. wykorzystały ją, a zwłaszcza to, że jest kontaktowa, dobrze się z nią rozmawia i w relacjach z innymi osobami jest grzeczna, chce pomóc. Precyzowała, że tak naprawdę, łącznie mogła otrzymać od kobiet co najwyżej kwotę około (...) zł., przy czym te pieniądze były jej wręcz „wciskane na siłę”. Grzecznościowo natomiast otrzymywała zwłaszcza na początku jedynie jakieś bombonierki, koniak czy kawę. Prostując w tym zakresie swoje wcześniejsze wyjaśnienia, L. U. potwierdzała jednocześnie prawdziwość licznych wypowiedzi zawartych w odczytanych protokołach (k. 1519-1522, 1544-1547).

Po przeprowadzeniu niemal całego postępowania dowodowego, L. U. zmieniła swoje wcześniejsze stanowisko i oświadczyła, że chce złożyć uzupełniające wyjaśnienia. Następnie na rozprawie w dniu 26.06.2018 r. oświadczyła, że potwierdza prawdziwość wyjaśnień, które składała na etapie postępowania przygotowawczego w dniach 11.03, 14.03., 01.06., 7.06. i 13.06.2011 r. Jednocześnie stwierdziła, że w toku rozprawy głównej nie przyznała się do dokonania zarzucanych jej czynów, ponieważ proceder w którym tak naprawdę brała udział, był dla niej strasznym upokorzeniem. Oznajmiła także, że formalnie nie przyznaje się do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

Przyznaje się natomiast do udziału w procederze wyłudzania kredytów i pożyczek z banku (...) w którym pracowała, dodając, iż w tym zakresie współdziałała jedynie z U. S.. Jeśli chodzi o jej kontakt z A. M., to tak naprawdę był on sporadyczny i od niej żadnych pieniędzy nie otrzymała. Jednocześnie dodała, iż nie zgadza się ze wszystkimi twierdzeniami, które na jej temat mówi U. S.. L. U. zaprzeczyła, aby od każdego z wyłudzonych kredytów brała dla siebie (...)jego wartości. Stwierdziła, że dostawała pieniądze w kwocie od (...) zł. od każdego kredytu. Podkreśliła ponadto, że osobiście nie wypisywała, ani nie załatwiła żadnych zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach, nie brała udziału w załatwianiu ”słupów”, nie brała żadnych pieniędzy bezpośrednio od kredytobiorców. Oprócz tego sprecyzowała kilka kwestii, o których wyjaśniała w toku śledztwa i ponownie podkreśliła, że aktualnie jej sytuacja osobista, rodzinna i finansowa jest tragiczna. Wyraziła także skruchę w związku z popełnieniem przestępstw. Nie była w stanie racjonalnie wytłumaczyć z jakich przyczyn uczestniczyła w przestępczym procederze. Podkreśliła, że nigdy w przeszłości nie miała konfliktu z prawem, nikt z członków jej rodziny nie był karany i nie miał nic do czynienia z organami ścigania i wymiarem sprawiedliwości. Oznajmiała, że brakowało jej trochę pieniędzy na życie i „połaszczyła się” na pieniądze. Ten proceder w którym uczestniczyła przez 1,5 roku zruinował całkowicie jej życie, ponieważ aktualnie nie posiada niczego, choruje na cały szereg schorzeń i nie wie, jak będzie wyglądała jej przyszłość. Jest jej wstyd przed rodziną, rodzicami, siostrą. (k. 1737-1739).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej L. U. (2), złożonym w początkowej fazie postępowania przygotowawczego, a także na rozprawie głównej w tych fragmentach w których negowała ona swój udział w procederze wyłudzania kredytów z banku (...) S.A. w którym pracowała od wielu lat- ostatnio w charakterze doradcy klienta ds. produktów detalicznych. W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonej w tej części są nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne i pozostają w rażącej sprzeczności z całością w zebranego w sprawie niezwykle bogatego materiału dowodowego w postaci zeznań całego szeregu świadków, a nade wszystko w postaci obszernej dokumentacji bankowej. Zdaniem Sądu Okręgowego na wiarę zasługują wyjaśnienia oskarżonej w których przyznaje się ona do udziału w przestępczym procederze, opisuje szczegółowo okoliczności w jakich doszło do zawarcia konkretnych umów kredytowych, oraz role osób biorących udział w poszczególnych elementach przestępczego przedsięwzięcia. W tym zakresie wyjaśnienia L. U. (2) znajdują potwierdzenie w zebranych dowodach, ocenianych zgodnie z logiką przebiegu wypadków w oparciu o zasady wiedzy i doświadczenia życiowego. W przekonaniu Sądu, fakt brania przez oskarżoną udziału wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w procederze wyłudzenia i usiłowania wyłudzenia 30 kredytów jest całkowicie bezsporny, gdyż wynika z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. Według Sądu, o czym będzie jeszcze mowa w dalszej części uzasadnienia, oskarżona dopuściła się tych przestępstw w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Analizując postawę procesową, L. U. (2) stwierdzić należy, iż od chwili kiedy została zatrzymana przez Policję i postawiono jej pierwsze zarzuty próbowała ona uniknąć odpowiedzialności karnej i składane przez nią na początku śledztwa jak i po otwarciu przewodu sądowego wyjaśnienia stanowiły przyjętą linię obrony przed odpowiedzialnością karną. Ostatecznie L. U. (2) zmieniała swoje stanowisko w zakresie negowania udziału w przestępczym procederze zdając sobie sprawę z wymowy zebranego w sprawie materiału dowodowego. Jednocześnie podejmowała przez cały czas procesu karnego próby umniejszenia swojej roli w przestępstwach, przedstawienia się w pozycji ofiary, usprawiedliwienia podjętych działań i zaniechań trudną sytuacją osobistą, rodzinną, materialną wykorzystania jej cech charakteru, a mianowicie ufności, otwartości. Niestety, ten obraz został w ocenie Sądu wykreowany na użytek postępowania karnego i nie jest zgodny z rzeczywistym stanem faktycznym. W przekonaniu Sądu, L. U. (2) mówiąc wprost, próbowała w desperacki wręcz sposób uniknąć odpowiedzialności, przerzucić ją na inne osoby, próbując przy tym wzbudzić współczucie, litość, eksponując przy okazji swoją niewątpliwie obiektywnie trudną sytuację i posuwając się do próby swoistego szantażu, że umieszczenie jej w Zakładzie Karnym może doprowadzić do nieodwracalnych konsekwencji. Świadczą o tym jej słowa wypowiadane w trakcie posiedzenia aresztowego, czy zachowanie w trakcie składania wyjaśnień w toku rozprawy sądowej.

Oczywiście Sąd Okręgowy nie neguje twierdzeń L. U. co do tego, iż istotnie nie miała ona w przeszłości żadnego konfliktu z prawem, podobnie jak i żaden z członków jej rodziny. Zatem fakt prowadzenia przeciwko niej postępowania karnego, zastosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego i osadzenia w jednostce penitencjarnej oraz wiążące się z tym konsekwencje w postaci wysokiego prawdopodobieństwa odbycia kary pozbawienia wolności, mogą wywołać uczucia lęku, wstydu i obawy co do dalszej egzystencji.

Taka perspektywa, przy uwzględnieniu aktualnej sytuacji życiowej L. U. nie może napawać jej optymizmem, lecz niestety jest konsekwencją podjętego przez nią świadomie wyboru o złamaniu zasad porządku prawnego i popełnieniu przestępstw na szkodę banku w którym pracowała niemal całe zawodowe życie.

Sąd pragnie w tym miejscu zauważyć, że niestety rola oskarżonej w zorganizowanej działalności przestępczej całej grupy osób była istotna, zaś motywacja, która legła u podstaw podjęcia decyzji o współudziale w przestępstwach okazała się być banalna, gdyż przyświecała jej chęć osiągnięcia korzyści majątkowej, pozyskania dodatkowych środków finansowych, dzięki którym mogłaby nieco poprawić swoją sytuację materialną.

Zdaniem Sądu Okręgowego w pełni wiarygodne są wyjaśnienia oskarżonej co do tego, iż osobiście nie wypisywała ona, ani nie „załatwiała” żadnych zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach, nie uczestniczyła w działaniach mających na celu zwerbowanie tzw. „słupów”, a także, że nie przyjmowała żadnych pieniędzy bezpośrednio od kredytobiorców. Z drugiej jednak strony, Sąd pragnie podkreślić, iż L. U. miała pełną świadomość, że zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach oraz pozostałe dokumenty przedkładane do wniosków kredytowych są fałszywe. Wiedziała również doskonale z jakich środowisk wywodzą się kredytobiorcy, że nie ma realnych szans na spłatę zaciągniętych zobowiązań, bo wszak te osoby widziała i miała z nimi bezpośredni kontakt. Jednocześnie Sąd pragnie zauważyć, iż uznaje za całkowicie niewiarygodne zapewnienia L. U. co do tego, iż korzyści materialne uzyskane przez nią z tytułu współudziału w przestępstwach były znikome i symboliczne. Twierdzenia oskarżonej w tym zakresie pozostają bowiem w rażącej sprzeczności z wiarygodnymi wyjaśnieniami zeznaniami A. M. i U. S.. Co więcej, te twierdzenia pozostają w rażącej sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu, L. U. zależało na dodatkowych środkach finansowych, a opis cech jej charakteru i osobowości przedstawiany przez A. M. i U. S., a zwłaszcza stosunek do pieniędzy, obiega diametralnie od tego, który L. U. wykreowała na użytek postępowania karnego. W świetle powyższego, skoro oskarżona osobiście procesowała każdy kredyt, wiedziała doskonale, jaką kwotę bank przekazał do dyspozycji kredytobiorcy, a także miała świadomość swojej niezwykle istotnej roli w prowadzeniu przestępczego przedsięwzięcia- to jej zapewnienia, że z każdego kredytu uzyskała dla siebie jedynie (...)złotych, sa absolutnie niewiarygodne i obliczone na naiwność Sądu. Te deklaracje rażą, zwłaszcza w przypadku umów kredytów zawartych na nazwiska A. K. (1), Z. K. i J. R.- bez wiedzy tych osób. Skoro umowy te opiewały na kwoty (...)zł. , (...) zł. i (...) zł, w praktyce całość tych kwot została przekazana do dyspozycji osób współdziałających w przestępczym procederze, to oczywistym jest, iż L. U. otrzymała tytułem swojego udziału zdecydowanie większe kwoty od deklarowanych.

Bez wątpienia kluczowe znaczenie w realiach niniejszej sprawy z punktu widzenia konieczności ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego, jak i roli oskarżonej L. U. (2) w przestępczych przedsięwzięciach stanowiły wyjaśnienia i zeznania świadków: A. M. (3) k. 781-792, 793-804, 810-823, 824-835, 836-847, 848-859, 860-871, 872-885, 886-895, 896-905, 906-911, 912-917, 918-921, 922-924, 925-927, 928-929, 1570-1573, 1577-1578 i U. S. (1) k. 930-935, 936-940, 947-951, 952-954, 955-963, 964-973, 974-979, 980-987, 989-996, 998-1007, 1008-1018, 1563-1567, 1569.

Obydwie kobiety pełniły kluczową rolę w procederze wyłudzania kredytów z różnych banków i instytucji para-bankowych. W swoich niezwykle obszernych wyjaśnieniach składanych na przestrzeni dłuższego czasu w toku śledztwa opisały szczegółowo kiedy i w jakich okolicznościach została podjęta decyzja o zajęciu się tego rodzaju procederem, kto w nim uczestniczył, jaka była rola poszczególnych osób i w jaki sposób dochodziło do popełniania poszczególnych przestępstw. A. M. i U. S. zdecydowały się na podjęcie szerokiej współpracy z organami ścigania i dobrowolnie poddały się karze. Ponieważ były osobami współdziałającymi w popełnieniu przestępstwa wraz z L. U. (2) ich depozycje niewątpliwie są formą pomówienia i muszą być przez organ procesowy oceniane z dużą dozą ostrożności, zwłaszcza, że L. U. na różnych etapach postępowania kwestionowała swój udział w przestępstwach, bądź też starała się go zminimalizować.

Sąd Najwyższy oraz Sądy Apelacyjne wielokrotnie wypowiadały się na temat takiego dowodu i kryteriów oceny jego wiarygodności. Zasadnie więc podnoszono, że dowód taki jest dowodem niejako szczególnym, dowodem, którego przeprowadzenie wymaga ponad- przeciętnej skrupulatności w jego przeprowadzeniu i ocenie, tak aby ocena tego pomówienia jako podstawy faktycznej, co do winy pomówionego nie nasuwała żadnych zastrzeżeń (patrz wyrok SN z dnia 7.10.1999 II KKN 506/99, Prok.i Pr.2000, 3/5). W kolejnym orzeczeniu Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że „pomówienie współoskarżonego może być uznane za pełnowartościowy dowód tylko wówczas, gdy w kontekście określonych ustaleń nie jest sprzeczne z innymi dowodami, a przede wszystkim nie relacjonuje różnych wersji tego samego zdarzenia (post. SN. z 3.03.1994r II KRN 8/94) . Z kolei w wyroku z dnia 22.05 1984 IV KR 122/84 Sąd Najwyższy stwierdził …” można taki dowód uznać za pełnowartościowy, o ile spełnia on określone warunki, a więc jest konsekwentny, logiczny, zgodny z logiką wypadków i znajduje potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich. Ponadto każdorazowo należy zbadać właściwości charakteru osoby pomawiającej, a w szczególności zwrócić uwagę na to, czy osoba taka nie ma określonego interesu procesowego lub osobistego w obciążaniu współpodejrzanego lub współoskarżonego. Za warunek sine qua non dla nadania pomówieniu waloru pełnowartościowego dowodu należy również uznać stwierdzenie, że osoba od której pochodzi pomówienie miała pełną swobodę wypowiedzi. W podobnym duchu wypowiadał się także niejednokrotnie Sąd Najwyższy i Sądy Apelacyjne. Tytułem przykładu można jeszcze wskazać, iż Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku wydanym w sprawie II AKa 187/98 KZS 1998, 11/37 posunął się do próby wyliczenia kryteriów na podstawie których winno się oceniać dowód z tzw. pomówienia: ” Kontrola dowodów z wyjaśnień współoskarżonego polega na sprawdzeniu, (1) czy informacje tak uzyskane są przyznane przez pomówionego, (2) czy są potwierdzone innymi dowodami choćby w części, (3) czy są spontaniczne, złożone wkrótce po przeżyciu objętych nimi zaszłości, czy też po upływie czasu umożliwiającego uknucie intrygi, (4), czy pochodzą od osoby bezstronnej, czy też zainteresowanej obciążeniem pomówionego, (5), czy są konsekwentnie i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych w różnych fazach postępowania, czy też zawierają informacje sprzeczne, wzajemnie się wykluczające, bądź inne niekonsekwencje, (6) , czy pochodzą od osoby nieposzlakowanej czy też przestępcy zwłaszcza obeznanego z mechanizmami procesu karnego , (7) , czy udzielający informacji sam siebie również obciąża, czy też przerzuca odpowiedzialność na inną osobę by siebie uchronić przed odpowiedzialnością .

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy w sposób niebudzący wątpliwości, iż wyjaśnienia i zeznania A. M. i U. S. w całej rozciągłości zasługują na uwzględnienie. Jedynie U. S. w początkowej fazie śledztwa starała się dozować pewne informacje oraz podała niezgodne z prawdą dane, co do tego, kiedy poznała się z oskarżoną L. U. (2). Kwestie te sprostowała w dalszym toku postępowania oraz w trakcie rozprawy głównej. W przekonaniu Sadu Okręgowego depozycje w/w świadków są wiarygodne, szczere i zasługują na wiarę, zwłaszcza, że zostały zweryfikowane licznymi dowodami zgromadzonymi w toku śledztwa przez organy ścigania. Co istotne A. M. i U. S. nie usiłują przerzucić odpowiedzialności na L. U.. Wręcz przeciwnie twierdzą jednoznacznie i wprost, że L. U. (2) była tylko jedną z osób współdziałających z nimi w procederze wyłudzania kredytów i to tylko w jednym (...) Banku (...) S.A. Tymczasem, jak wynika z ich wyjaśnień, one obydwie brały udział w wyłudzeniu i usiłowaniu wyłudzenia (...)kredytów zaciąganych w licznych bankach i instytucjach para-bankowych takich jak (...)-i, a także w innych oddziałach Banku (...) S.A., o czym L. U. nie była informowana, a gdy nawet dowiadywała się o takich sytuacjach, to nie miała żadnego udziału w tych przestępstwach.

Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę, co do zasady nie znalazł także podstaw do kwestionowania dowodu z zeznań licznych świadków- zazwyczaj kredytobiorców zaciągających zobowiązania finansowe w Banku (...) S.A., bowiem nie budzą wątpliwości i znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji bankowej, a także w wyjaśnieniach i zeznaniach osób uczestniczących w przestępczym procederze.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości fakt, iż oskarżona L. U. (2) dopuściła się całego szeregu przestępstw wyłudzeń i oszustw kredytowych, działając przy tym w zorganizowanej grupie przestępczej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie w porozumieniu z innymi osobami, a dodatkowo w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, czyli w ramach tzw. ciągu przestępstw. Przed przystąpieniem do przedstawienia argumentów, które legły u podstaw rozstrzygnięcia sądu w tym zakresie, w pierwszej kolejności sąd pragnie jednak odnieść się do przedstawienia motywów orzeczenia, co do zarzutu popełnienia przez nią przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.

Przed przystąpieniem do bardziej szczegółowego uzasadnienia tego wniosku koniecznym jest poczynienie kilka uwag natury ogólnej, a w szczególności przytoczenia orzecznictwa Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych odnoszącego się do przestępstwa określonego w art. 258 § 1 kk. Na przestrzeni lat obowiązywania tego przepisu można dostrzec pewną ewolucję w poglądach przedstawicieli doktryny i judykatury co do interpretacji znamion tego przestępstwa.

„Działanie z zorganizowanej grupie mającej na celu przestępstwo jest szczególną postacią porozumienia. O ile bowiem do istnienia porozumienia w szerokim pojęciu wystarczy nawet dość luźne urzeczywistnienie kontaktu między sprawcami (np. uzgodnienie celu działania bez nadania mu form organizacyjnych), to do istnienia zorganizowanej grupy konieczne jest istnienie więzi organizacyjnej, opartej na porozumieniu”. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 listopada 1997 roku, sygn. II AKa 282 / 97, Prok. i Prawo 1998 / 9 / 18 ).

1. Zorganizowaną grupę przestępczą tworzą co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnianie określonych przestępstw lub też generalnie popełnianie przestępstw o luźnym związku, między innymi bez stałych ról, w każdym bądź razie o większym określeniu ról niż przy współsprawstwie.

2. Przestępstwo z art. 258 § 1 kk. jest przestępstwem formalnym i sama przynależność do grupy mającej na celu popełnianie przestępstw, wyczerpuje jej znamiona. /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 marca 1999 roku, sygnatura akt II AKa 45/99, publikowany w OSA 2000/2/15/.

„1. Przynależność do zorganizowanej grupy przestępczej jest przestępstwem formalnym, zatem do wypełnienia jego znamion wystarczy sama bierna przynależność, bez popełnienia jakichkolwiek innych czynów zabronionych. Nie jest konieczna wiedza o szczegółach organizacji grupy, znajomość osób ja tworzących, mechanizmów jej funkcjonowania itd. Wystarczy gotowość sprawcy spełniania zadań służących tej grupie, której świadomość istnienia ma sprawca.

2. Grupa taka powinna składać się z nie mniej jak trzech osób, których wspólnym celem jest popełnianie przestępstw stale bądź zależnie od okazji. Nie jest wymagana jakaś specjalna wewnętrzna struktura organizacyjna ani niezmienny skład, ani określony stopień zorganizowania, jak też szczegółowe określenie zasad przynależności, staż członkowski, sankcje za wystąpienie przeciw dyscyplinie itd. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2003 roku, sygn. II AKa 257 / 03, KZS 2004 / 4 / 41.

Istnienie grupy, o której mowa w art. 258§1kk nie wymaga „specjalnej, wewnętrznej struktury”. Niemniej jednak przepis art. 258§1 kk jest na tyle jednoznaczny w swej wymowie, że nie pozwala penalizować przynależności do każdej grupy osób połączonych celem popełnienia przestępstwa. Nawet wtedy, gdy role tych osób w popełnieniu przestępstwa, a także sposób podziałów osiągniętych z niego korzyści zostały wcześniej określone i zróżnicowane. Nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że „zorganizowanie” oznacza w języku polskim ułożenie czegoś w pewne formy, podporządkowanie regułom, normom, wprowadzenie do czegoś ładu i organizacji.

Karalny jest zatem udział tylko w takiej grupie przestępczej, której struktura cechuje się wymaganym przez kodeks karny zorganizowaniem. Progiem karalnego zorganizowania grupy przestępczej będzie istnienie między ich członkami chociażby niewysokiego, ale widocznego stopnia powiązań organizacyjnych i hierarchicznych. W ukształtowanym i utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych przyjmuje się, że przejawem tego rodzaju powiązań jest istnienie wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego (przywództwa), skoordynowany sposób działania, w miarę stabilny podział zadań i funkcji wewnątrz grupy, pewna trwałość, planowanie przestępstw, zabezpieczanie potrzeb grupy. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 lipca 2009r II AKa 150/09 KZS 2009/9/6

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14.06. 2017 r. II Aka 52/17 pokusił się o wyliczenie cech, jakimi musi charakteryzować się zorganizowana grupa przestępcza. I tak w ocenie tegoż sądu:

A. zorganizowana grupa powinna składać się z zespołu co najmniej 3 osób;

B. Istnieje element organizacyjny, wyróżniający się w podziale zadań (ról) i koordynacji działania uczestników. Nie jest konieczne, aby wszyscy członkowie zorganizowanej grupy przestępczej wspólnie uzgadniali sposób popełnienia przestępstwa, a nadto byli połączeni więzami wzajemnej znajomości;

C. występuje element kierownictwa i dyscypliny. Grupa zorganizowana musi mieć swego przywódcę, który nie musi być stałym przywódcą, ani też tym, który daną grupę zorganizował;

D. poziom organizacji grupy nie jest bliżej sprecyzowany. Wystarczy zatem niski stopień zorganizowania;

E. organizowanie się grupy winno dokonać się przed popełnieniem planowanych przestępstw. Elementy zorganizowania wymagają wcześniejszego wypracowania i nie można ich wytworzyć ,,ad hoc’’ – w trakcie popełnienia przestępstwa. Jest to zarazem czynnik odróżniający zorganizowaną grupę przestępczą od współsprawstwa, który jako działanie,, wspólne i w porozumieniu’’ z inną osobą, może ukonstytuować się dopiero w trakcie wykonania znamion czynu zabronionego (współsprawstwo sukcesywne);

F .Zorganizowaną grupę przestępczą konstytuuje łączne występowanie 2 elementów, to jest porozumienia i zorganizowania. Porozumienie stanowi zarazem podstawę zorganizowanej grupy, ale nie wyczerpuje jej istoty;

G .Uczestnicy zorganizowanej grupy nie muszą znać osobiście i umawiać się wspólnie. Wystarczy, że każdy z uczestników grupy posiadał świadomości działania w jej strukturze organizacyjnej;

H. Wymagany jest element trwałości, polegający nie tylko na popełnieniu przestępstw w sposób ciągły, ale także zapewnieniu sobie stałych źródeł dochodu trwających jakiś czas. Z trwałością związany jest element ,,spoistości ‘’, oznaczający gotowość prowadzenia działalności w sposób ciągły.

Podkreślić jednak należy, że zgodnie z aktualnym orzecznictwem w zależności od specyfiki prowadzonej działalności przestępczej, uwarunkowań zewnętrznych oraz właściwości osobistych członków grupy przestępczej, sposoby nadawania grupie osób popełniających przestępstwa cech zorganizowania mogą być różne (wyrok SA w Katowicach z dnia 29 maja 2015 r., II AKa 68/15, LEX nr 1809500, OSA 2015/12/3-69; wyrok SA w Katowicach z dnia 1 grudnia 2014 r., II AKa 79/14, Prok.i Pr.-wkł. 2015/9/33, KZS 2015/5/92, Biul. SA Ka 2015/1/6, LEX nr 1649226).

W orzecznictwie, szczególnie w ostatnich latach dostrzega się, że możliwości uznania grupy przestępczej za zorganizowaną nie wyklucza nie tylko brak mechanizmów wymuszających posłuszeństwo członków grupy, ale i brak kierownictwa (wyrok SA w Krakowie z dnia 16 lutego 2012 r., II AKa 252/11, KZS 2012/3/42; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 20 października 2015 r., II AKa 250/15, LEX nr 1950398; wyrok SA w Katowicach z dnia 16 marca 2017 r., II AKa 509/16, LEX nr 2401030; wyrok SA w Białymstoku z dnia 16 listopada 2017 r., II AKa 178/17, LEX nr 2437805). Dotyczy to przede wszystkim grup przestępczych, których przedmiotem działania jest szeroko rozumiana przestępczość gospodarcza. Zależności pomiędzy członkami takiej grupy są zwykle odmienne niż w przypadku grup przestępczych dokonujących przestępstw czysto kryminalnych. Częstokroć bowiem powiązania pomiędzy członkami grupy nie opierają się na zasadzie hierarchicznego podporządkowania, subordynacji i systemie kar wewnątrz grupy, ale bazują na wspólnych zależnościach ekonomicznych, koordynacji działań na poziomie logistycznym oraz wzajemnym uzależnieniu dostawców oraz odbiorów od podaży wynikającej z nierównomiernego w poszczególnych okresach dostępu do surowców lub popytu na dany nielegalny produkt.

Możliwe jest zarówno istnienie zorganizowanej grupy przestępczej, w której strukturze na poszczególnych odcinkach występują odrębne ośrodki kierownicze, jak i takiej, w której nie można wyodrębnić kierownictwa. Powodów tego może być wiele, w zależności od niepowtarzalnych w danej sprawie okoliczności faktycznych. Możliwe jest np. funkcjonowanie grupy na zasadzie dobrowolnego udziału jej członków (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 20 października 2015 r., II AKa 250/15, LEX nr 1950398). Dzieje się tak, gdyż zorganizowanie, to nie tylko struktura „pionowa” z przywódcą kierującym działaniem, ale też „pozioma” ze stałym z reguły gronem uczestników koordynujących działania grupy według ustalonych reguł (wyrok SA w Łodzi z dnia 22 września 2015 r., II AKa 145/14, LEX nr 1923894).

Zdaniem Sądu Okręgowego w C., materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że L. U. (2) brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu oraz dokumentom, polegających na wyłudzeniu kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców. Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie prowadzi do jedynego możliwego wniosku, a mianowicie, że oskarżona istotnie dopuściła się szeregu przestępstw, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w ramach założonej w tym celu zorganizowanej struktury. Wszystkie te elementy zorganizowanej grupy przestępczej zostały w realiach niniejszej sprawy spełnione. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że L. U. (2) była połączona z innymi sprawcami wspólnym celem jakim było wyłudzanie kredytów na podstawie nierzetelnych, poświadczających nieprawdę lub podrobionych dokumentów potwierdzających dochody i zatrudnienie, przy równoczesnym podziale ról i skoordynowanych działaniach. Co prawda w realiach niniejszej sprawy trudno mówić o typowej hierarchicznej strukturze ze ściśle wyodrębnionym kierownictwem, wydawaniem poleceń i ich egzekwowaniem. Niemniej jednak niewątpliwie można stwierdzić, iż decydującą rolę w założeniu i koordynowaniu działalności grupy odegrały A. M. (3) i U. S. (1). Struktura jaka wytworzyła się wokół tych dwóch osób niewątpliwie miała charakter zorganizowany i liczyła szereg osób. Należy do nich zaliczyć A. T., M. K. i szereg innych tzw. „naganiaczy”, których rola polegała na „załatwianiu”, „pozyskiwaniu” potencjalnego kredytobiorcy, który zdecyduje się zaciągnąć na swoje nazwisko i dokumenty zobowiązanie kredytowe. Do członków tej grupy należy także zaliczyć przedsiębiorców, którzy zdecydowali się potwierdzać nieprawdę na przedkładanych do banku dokumentach w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, a następnie w trakcie procesu telefonicznej weryfikacji zapewniać pracownika banku o prawdziwości danych, zawartych w sfałszowanym dokumencie. Należy także zauważyć, iż w procesie przygotowywania fałszywej dokumentacji dla banku nie ograniczano się do sfałszowania samych tylko zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach. Fałszowano także pieczęcie sądów, notariuszy, wytwarzano fikcyjne zeznania podatkowe, składane rzekomo do Urzędów Skarbowych, druki (...), legitymacje rencisty, podrobione wyciągi bankowe, akty notarialne, orzeczenia sądowe itp. Sam proces „przygotowywania” potencjalnego kredytobiorcy świadczy także o wyrafinowaniu i poziomie zorganizowanej grupy. Natomiast fakt, iż L. U. osobiście nie brała udziału we wszystkich tych czynnościach, nie oznacza, iż nie miała wiedzy co do tego, iż miały one miejsce i wszystkie łącznie prowadzą do skutecznej realizacji przestępczego planu, jakim było wyłudzenie kredytu.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że bez oskarżonej L. U. (2) cały ujawniony proceder w części dotyczącej wyłudzeń w Banku (...) S.A. nie funkcjonowałby jako sprawnie zorganizowana całość. To ona za podejmowane i wykonywane czynności przestępcze otrzymywała wynagrodzenie i zdawała sobie sprawę, że przysparza korzyści majątkowej nie tylko sobie ale i innym członkom grupy przestępczej. Zdaniem Sądu Okręgowego z zebranego w toku postępowania materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż po pierwsze istniał ścisły podział ról – zadań w przestępczym procederze pomiędzy oskarżoną, a pozostałymi osobami uczestniczącymi w procederze, a po drugie istota przestępstw wymagała trwałego współdziałania uczestników, przekraczającego ramy typowego przestępczego porozumienia i podziału ról.

Wszystkie powyższe okoliczności powodują, że oskarżona L. U. (2) swoim zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.

Ponieważ Sąd przypisał oskarżonej dokonanie szeregu wyłudzeń i oszustw kredytowych, w pierwszej kolejności celowym wydaje się przybliżenie w podstawowym zakresie znamion przestępstw z art. 286 § 1 k.k., z art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.

Odpowiedzialności karnej z art. 286 § 1 k.k. podlega ten ,kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Określenie ,,osoba’’, wskazane w tym przepisie, nie oznacza wcale osoby fizycznej, lecz również osobę prawną. Bank niewątpliwie posiada osobowość prawną i jako taki może zostać wprowadzony w błąd. Definicja banku i działalności bankowej zawartej w ustawie z dnia 29 .08.1997 r. Prawo bankowe. Jak powszechnie jest wiadomym, bank nie prowadzi działalności charytatywnej, nie rozdaje środków finansowych, lecz z natury rzeczy zajmuje się działalnością przynoszącą wymierny zysk finansowy. Zatem, gdyby nawet przyjąć, że potencjalni kredytobiorcy byli w zmowie ze wszystkimi pracownikami danego banku i ich celem było wyłudzenie kredytu– to absolutnie nie oznacza, że nie dopuszczają się przestępstwa oszustwa. Wręcz przeciwnie- oszukują bank, którego celem jest osiągnięcie zysku z oprocentowania danego kredytu, zaś fakt, że pracownicy banku, do których obowiązków należy zbadanie w oparciu o stosowne przepisy, statut, regulaminy itp. rzetelności danych zawartych we wniosku – nie dopełniają swoich obowiązków – pozostaje bez znaczenia dla prawno– karnej oceny działalności kredytobiorców. Jeśli natomiast pracownik banku, jak to ma miejsce w realiach niniejszej sprawy bierze aktywny udział w doprowadzeniu banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, za pomocą wprowadzenia w błąd, to oczywiście realizuje także w ramach swojego działania znamiona występku z art. 286 § 1 k.k.

W wyroku z dnia 2.10. 2015r. III KK 148/15 lex nr 1816561 Sąd Najwyższy stwierdził m.in. iż…,, dla przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru zapłacić za uzyskane świadczenie. Wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę. Do wprowadzenia skutkującego niekorzystnym rozporządzeniem mieniem wystarczające jest więc wywołanie błędnego wyobrażenia o okoliczności decydujących o rozporządzeniu lub sposobie rozporządzenia’’ .

Niekorzystne rozporządzenie mieniem może polegać także na udzieleniu kredytu lub pożyczki bez zabezpieczenia lub na warunkach określających zabezpieczenie w sposób mniej korzystny, a więc związany z ryzykiem utraty wypłaconych środków i nieuzyskania odsetek. Znamię doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zostanie wypełnione także wówczas, gdy sprawca, działając w sposób opisany w art. 286 § 1, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem w sposób niekorzystny z punktu widzenia instytucji kredytowej, np. dlatego, że wskutek wprowadzenia w błąd dochodzi do udzielenia kredytu o wyższym stopniu ryzyka niż ten, jaki istnieje w przekonaniu pokrzywdzonego (por. wyrok S.A. w Lublinie z dnia 18 czerwca 2002 r., II AKa 343/01). Fakt późniejszego zwrócenia kwoty kredytu przez sprawcę nie wyklucza uznania, iż jego udzielenie na warunkach gorszych (np. przez udzielenie go bez faktycznego zabezpieczenia lub przy gorszym zabezpieczeniu niż wymagane dla tego typu czynności) stanowiło niekorzystne rozporządzenie mieniem (por. wyrok S.N. z dnia 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/00).

Natomiast odpowiedzialności karnej za występek z art. 297 § 1 k.k. podlega ten, kto , w celu uzyskania dla siebie lub kogoś innego, od banku (…)- kredytu, pożyczki pieniężnej (…) przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Ten typ czynu zabronionego określony jest także w piśmiennictwie mianem oszustwa kredytowego i taką nazwę przydaje mu także ustawodawca.

Przepis art. 297 k.k. służy do kryminalizacji zachowań na przedpolu naruszenia dóbr prawnych, chronionych przez art. 286 k.k. Jest co więcej przestępstwem formalnym, dla jego realizacji nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci uzyskania kredytu lub innej wymienionej w tym w tym przepisie formy wsparcia finansowego. Z oczywistych powodów realizacja znamienia nie wymaga wyrządzenia przez sprawcę szkody majątkowej (por. wyr. S.A. w Warszawie z dn. 24.06. 2013 r. II Aka 188/13, lex nr 1342397; J. Satko, glosa do wyroku S.N. z dn. 30 .08.2000 r., V KKN 267 /00, OSP 2001, z.3 , poz. 51).

Natomiast, jeśli sprawca- obok przedłożenia dokumentów lub oświadczeń o których mowa w art. 297 § 1 k.k. – stosował będzie także inne formy oddziaływania po to, by wprowadzić w błąd podmiot przyznający jedną z wymienionych w art. 297 § 1 k.k. form wsparcia finansowego i w konsekwencji doprowadzi do uzyskania określonej postaci wsparcia finansowego, stanowiącego niekorzystne rozporządzenie mieniem po stronie podmiotu rozstrzygającego o jego przyznaniu, działając jednocześnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to w ten sposób zrealizuje swoim zachowaniem znamiona przestępstwa określonego w art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k.

Z kolei przestępstwo stypizowane w art. 270 § 1 k.k. statuuje odpowiedzialność za podrobienie lub przerobienie dokumentu lub użycie takiego dokumentu jako autentycznego. Istota przestępstwa podrobienia dokumentu sprowadza się do „sporządzenia takiego zapisu informacji, któremu nadaje się pozory autentyczności, w szczególności zaś, iż pochodzi od określonego wystawcy” (zob. J. Makarewicz, Kodeks karny z komentarzem, Lwów 1932, s. 233), przy czym „dla bytu przestępstwa z art. 270 § 1 kk zupełnie obojętne jest to, czy osoba, której podpis podrobiono na dokumencie, wiedziała o tym lub wyraziła na to zgodę, czy też nie. Dokument jest bowiem podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od osoby, w której imieniu został sporządzony. Podpisanie innej osoby jej nazwiskiem na dokumencie mającym znaczenie prawne, nawet za zgodą tej osoby, stanowi przestępstwo z art. 270 kk. Dla bytu tego przestępstwa jest przy tym obojętne, czy ktoś poniósł przez to szkodę, czy też nie” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2002 roku, sygn. akt V KKN 29/01). Z kolei „istota użycia jako autentycznego dokumentu podrobionego sprowadza się do wykorzystywania funkcji, jakie może pełnić podrobiony lub przerobiony dokument. Użyciem dokumentu będzie przedstawienie go osobie uprawnionej do kontroli, czy zrealizowanie na jego podstawie określonego świadczenia, wprowadzenie do rejestru, dokonanie na jego podstawie określonej operacji księgowej, przedłożenie organowi prowadzącemu określone postępowanie dowodowe. W przypadku używania dokumentu sfałszowanego sprawca musi jednak obejmować świadomością, iż dokument ten jest podrobiony lub przerobiony.” (zob. Włodzimierz Wróbel, Komentarz do art. 270 kodeksu karnego).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w sytuacji, gdy przedstawiony dokument, którym posługuje się sprawca został uprzednio przez niego podrobiony, sfałszowany, wówczas dla oddania pełnej zawartości kryminalnej czynu należy kumulatywnie zakwalifikować go, jako przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. i art. 270§ 1 k.k. (por. wyrok S.A. w Katowicach z dn. 6.12.2012 r., II AKa 426/12, KZS 2013, s.5, poz. 67).

Taka sytuacja w realiach niniejszej sprawy, w przypadku oskarżonej L. U. miała miejsce we wszystkich przypadkach wyłudzenia i usiłowania wyłudzenia kredytów bankowych, bez wiedzy i woli osób, na nazwiska których te umowy zostały zawarte (zarzuty X-XI, XXII i XXVII). We wszystkich tych przypadkach L. U. osobiście poświadczyła nieprawdę, poprzez potwierdzenie, że to te osoby złożyły wnioski i one podpisały umowy kredytowe, podczas gdy tak w rzeczywistości nie było. Z tego też względu przy prawnokarnej ocenie działania oskarżonej, w kumulatywnej kwalifikacji prawnej, należało dodatkowo powołać przepis art. 270 § 1 k.k.

Przepis ten należało natomiast wyeliminować z kumulatywnej kwalifikacji czynów, o którym mowa w punktach VIII, XII, XVI, XVII, XIX, XX, XXI, XXIV i XXVIII części wstępnej wyroku, ponieważ w przypadku tych umów kredytowych oskarżona osobiście nie sfałszowała żadnego dokumentu.

Przechodząc do prawnokarnej oceny przestępczych działań oskarżonej Sąd Okręgowy po analizie materiału dowodowego stanął na stanowisku, iż oskarżona dopuściła się 30 oszustw i usiłowań oszustw kredytowych w warunkach dwóch ciągów przestępstw. Pierwszy ciąg dotyczy czynów opisanych w pkt II-IX, XII-XXI, XXIII-XXVI, XXVIII-XXXI części wstępnej wyroku, natomiast drugi ciąg dotyczy czynów opisanych w pkt X-XI, XXII i XXVII. Obszerna dokumentacja nie pozostawia nawet najmniejszego marginesu wątpliwości, co do rzeczywistych intencji oskarżonej i istoty podjętych przez nią działań. Paradoksalnie, to przede wszystkim właśnie analiza dokumentów, wsparta zeznaniami świadków, z których każdy relacjonuje wycinek rzeczywistości ze swojego punktu widzenia, prowadzi do kategorycznych wniosków, co do sprawstwa i winy oskarżonej. Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż należy nieco zmodyfikować opisy czynów w stosunku do przyjętych przez oskarżyciela publicznego oraz kwalifikację prawną niektórych z nich.. W konsekwencji Sąd Okręgowy wyeliminował z opisów każdego z czynów wchodzących w skład pierwszego ciągu przestępstw sformułowanie „oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw”, bowiem było ono zupełnie zbędne z punktu widzenia znamion przestępstw. Jednocześnie z kwalifikacji prawnej czynów opisanych w pkt VIII, XII, XVI, XVII, XIX-XXI, XXIV i XXVIII wyeliminowano przepis art. 270 § 1 k.k. Ostatecznie Sąd przyjął, iż wszystkie te przestępstwa zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności oraz wyczerpują znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., zaś czyny z pkt IV i XVI znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., a czyn opisany w pkt XV dodatkowo w zw. z art. 12 k.k. W przypadku drugiego z ciągów przestępstw z tych samych względów również wyeliminowano sformułowanie „oraz legalizowaniu środków płatniczych pochodzących z tych przestępstw”. Ponadto przyjąć należało jednocześnie, iż wszystkie przestępstwa zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i każde z nich wyczerpuje znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., przy czym czyn opisany w pkt XXVII wyczerpuje znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

W przekonaniu Sądu Okręgowego w realiach niniejszej sprawy należało zastosować instytucję ciągu przestępstw w brzmieniu obowiązującym od 1.07.2015 r.

Przesłanką ciągu przestępstw jest obecnie wykorzystywanie przez sprawcę takiej samej sposobności, a nie podobny sposób działania. Przez pojęcie sposobności należy rozumieć okazję, sprzyjające przestępstwu okoliczności, które sprawca wykorzystuje, podobną sytuację, z której sprawca czyni użytek i w której popełnia przestępstwo. Sprawca ma wykorzystywać taką samą (rodzajowo), a nie tę samą sposobności. Oznacza to, że sposobność wykorzystywana przez sprawcę musi należeć do tej samej kategorii, ale nie musi być to dokładnie ta sama sposobność. (patrz komentarz do art. 91 kodeksu karnego pod red. Jerzego Lachowskiego).

Do zmiany przepisu art. 91 k.k. na mocy ustawy z 20.02.2015 r. warunkiem koniecznym dla przyjęcia ciągu przestępstw była tożsamość kwalifikacji, co oznaczało, że każdy z czynów sprawcy wypełniać musiał ten sam ustawowy zespół znamion (określonych zarówno w jednym i tym samym przepisie, jak i w kilku przepisach podlegających kumulatywnej kwalifikacji). Warunek tożsamości kwalifikacji przestępstw składających się na ciąg powodował wątpliwość co do możliwości objęcia nim przestępstw popełnionych w różnych formach stadialnych i zjawiskowych. O ile w większości dopuszczano ciąg w przypadku przestępstw popełnionych w różnych formach stadialnych (por. uchwała SN z 11.08.2000 r, I KZP 17/00, OSNKW 2000(7-8), poz. 56), o tyle odrzucano taką możliwość w odniesieniu do przestępstw popełnionych w różnych formach zjawiskowych (por. Zoll, Buchała, Kardas- komentarze do art. 91 k.k.).

Obowiązujące od 1.07.2015 r. brzmienie art. 91 § 1 k.k. powyższe wątpliwości usuwa; skoro obecnie przesądzającym dla przyjęcia ciągu jest tożsamość przepisu stanowiącego podstawę wymiaru kary dla każdego ze zbiegających się przestępstw, to w skład takiego ciągu mogą wchodzić przestępstwa popełnione w różnych formach stadialnych i zjawiskowych. Przestępstwa kumulatywnie kwalifikowane będą wchodziły w skład ciągu przestępstw wówczas, gdy ten sam przepis będzie stanowił podstawę wymiaru kary za te przestępstwa, zgodnie z art. 11 § 2 k.k.

W przekonaniu Sądu Okręgowego w realiach niniejszej sprawy pierwszy ciąg przestępstwa tworzą przestępstwa, opisane w punktach II-IX, XII-XXI, XXIII-XXIV i XXVIII-XXXI części wstępnej wyroku i jest to także konsekwencja wyeliminowania z kwalifikacji prawnej niektórych z tych przestępstw, przepisu art. 270 § 1 k.k., o czym była mowa we wcześniejszej części uzasadnienia. Wydaje się jednak, że na gruncie aktualnie obowiązującej treści art. 91 § 1 k.k. możliwym byłoby objęcie ciągiem także i tych przestępstw, które w kumulatywnej kwalifikacji prawnej zawierałyby także przepis art. 270 § 1 k.k. Taka kwalifikacja prawna niektórych z tych czynów, z przyczyn wskazanych już powyżej jest jednak nieprawidłowa.

Z drugiej strony Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że mimo wszystko nie sposób traktować wszystkich przestępstw, popełnionych przez L. U., jako dokonanych w warunkach jednego ciągu przestępstw. Zważyć bowiem należy na fakt, iż te tzw. oszustwa (i jedno usiłowanie) oszustwa kredytowego, polegające na zawarciu umów kredytowych bez kredytobiorcy, na podstawie samych dokumentów, zostały dokonane przy wykorzystaniu innej sposobności niż pozostałe.

Jednocześnie Sąd Okręgowy w przeciwieństwie do stanowiska prokuratora nie widzi podstaw do traktowania ich jako dwóch odrębnych ciągów przestępstw. Jak się wydaje za taką koncepcją rzecznika oskarżenia publicznego przemawia fakt, że przestępstwa o których mowa w punktach XXII i XI części wstępnej wyroku dzieli okres 6 i pół miesiąca, co jak się wydaje ma przemawiać przeciwko możliwości przyjęcia, iż zostały popełnione „w krótkich odstępach czasu”. Otóż Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym sprawę takiego poglądu nie podziela. Zgodnie z przeważającą większością poglądów przedstawicieli doktryny i orzecznictwa „za krótki odstęp czasu uważa się okres 6 miesięcy”. Jednakże w doktrynie spotykane są także poglądy (np. K.), że krótkie odstępy czasu na gruncie art. 91 k.k. to okres do kilku miesięcy. Jak powszechnie wiadomo kilka to od 3 do 9.

W przekonaniu Sądu Okręgowego, skoro oskarżona dopuściła się 4 przestępstw przy wykorzystaniu tej samej sposobności w odstępie czasu nieznacznie przekraczającym 6 miesięcy, to przejawem nadmiernego formalizmu o charakterze wręcz doktrynerskim, byłoby kwalifikowanie tego jako dwóch odrębnych ciągów przestępstw.

Sąd wymierzając karę jako okoliczności szczególnie obciążające uwzględnił, iż L. U. dopuściła się łącznie trzydziestu jednostkowych przestępstw oszustw kredytowych, łamiąc przy tym szereg podstawowych zasad, obowiązujących w relacjach między pracownikiem, a pracodawcą. Działała przy tym z niskich pobudek, w celu osiągnięcia zysku za wszelką cenę. Podjęcie decyzji o zaangażowaniu się w przestępczy proceder umożliwiło całemu szeregowi innych osób osiąganie sporych i stałych dochodów z działalności przestępczej. Co więcej nakręcało spiralę przestępczych działań, łatwość pozyskiwania środków finansowych z kolejnych umów kredytowych „dopingowała naganiaczy” do wyszukiwania potencjalnych kredytobiorców, a jednocześnie kusiła „przedsiębiorców” do osiągania dochodów z działalności przestępczej. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że L. U. zawarła w przestępczy sposób(...)umów kredytowych na łączną kwotę ponad (...) (...). zł., wiedząc doskonale, że Bank (...) S.A. większość tych pieniędzy niemal na pewno nie odzyska. Tak też się stało w rzeczywistości i znalazło to potwierdzenie w informacji banku (k. 1778).

Na marginesie należy zauważyć i mieć tego świadomość, że niestety straty finansowe bank zrekompensuje sobie w inny sposób, zazwyczaj kosztem rzetelnych klientów, podwyższając oprocentowanie kredytów, czy pożyczek, zwiększając wysokość marż, kosztów manipulacyjnych i różnego rodzaju innych opłat.

W ocenie Sądu oczywistym także jest, iż L. U. nie naprawiła i nie jest w stanie naprawić nawet w niewielkim stopniu szkody wyrządzonej przestępstwem, skoro uzyskane z tego tytułu środku finansowe na bieżąco przeznaczała na własne potrzeby.

Jedynymi okolicznościami łagodzącymi są: fakt uprzedniej niekaralności oskarżonej, która liczy sobie 59 lat, a także fakt, iż od daty popełnienia przez nią przestępstw upłynęło już 8 lat i w tym czasie L. U. nie weszła w konflikt z prawem. Nie można nie dostrzec także faktu, iż L. U. ostatecznie przyznała się do winy, wyraziła skruchę i doświadczyła pewnej formy ostracyzmu rodzinnego i środowiskowego.

Biorąc wszystkie przytoczone powyżej okoliczności pod uwagę sąd wymierzył L. U. (2) za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie w zakresie pozostałych przypisanych jej przestępstw, za pierwszy ciąg przestępstw Sąd wymierzył jej karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast za drugi karę 1 roku pozbawienia wolności. Na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył orzeczone względem oskarżonej L. U. (2) kary pozbawienia wolności i wymierzył jej karę łączną 2 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu Okręgowego zarówno kary jednostkowe jak i kara łączna pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, który jest wyjątkowo wysoki. Jednocześnie Sąd pragnie podkreślić, iż kara łączna winna mieć charakter kary bezwzględnej, ponieważ w przypadku L. U. brak jest podstaw do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary, (także w oparciu o przepisy prawa karnego materialnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 r.). Kara wolnościowa przy takich okolicznościach sprawy, tak wysokiej szkodzie, która nie została naprawiona i tak rażącym naruszeniu szeregu przepisów prawnych, w tym zaufania pracodawcy do pracownika, byłaby dla przeciętnego obywatela zdumiewająco pobłażliwa i niezrozumiała. Nie realizowałaby zatem celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do skazanej, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jednocześnie Sąd pragnie podkreślić, że nie orzekł względem oskarżonej kary grzywny, o którą wnosił oskarżyciel publiczny, a to z uwagi na wyjątkowo trudną sytuację finansową L. U.. Oskarżona aktualnie osiąga bardzo niewielkie dochody i korzysta obecnie z pomocy opieki społecznej. Orzekanie w tej sytuacji kary grzywny byłaby zupełnie bezcelowe, ponieważ L. U. nie byłaby w stanie jej uiścić, ewentualna egzekucja okazałaby się bezskuteczna, co w praktyce sprowadziłoby się do konieczności odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności.

W związku z charakterem przypisanego oskarżonej L. U. (2) czynu Sąd na mocy art. 41 § 1 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł względem oskarżonej środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych - co do pierwszego ciągu na okres 6 lat, natomiast co do drugiego na okres 2 lat. Sąd na podstawie art. 90 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone względem oskarżonej L. U. (2) środki karne i orzekł w stosunku do niej jeden środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z udzielaniem kredytów i pożyczek bankowych, wsparcia finansowego lub instrumentów płatniczych na okres 7 lat. Oskarżona swoim postępowaniem wykazała, że nie powinna zajmować się tego rodzaju działalnością, która wiąże się ze szczególnym rodzajem odpowiedzialności i wymaga od osób ją wykonujących pełnego zaufania i poszanowania cudzej własności, natomiast oskarżona przekroczyła te standardy postępowania w sposób oczywisty i z pełną premedytacją. Tego rodzaju działalność mogłaby więc rodzić dla oskarżonej pokusę sięgnięcia ponownie po możliwość łatwego wzbogacenia się. Działalność przestępcza przypisana oskarżonej wiązała się wyłudzaniem kredytów i pożyczek bankowych na podstawie nierzetelnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie i dochody kredytobiorców lub pożyczkobiorców doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) SA z siedzibą w W.. Popełnianie tych przestępstw było ewidentnym przejawem nadużycia zaufania, zarówno w relacji pomiędzy klientem a bankiem (jako instytucją finansową), jak i w relacji pomiędzy oskarżoną a jej pracodawcą. Oczywistą jest zatem konkluzja, że zachodziły przesłanki orzeczenia środka karnego zakazu zajmowania określonych stanowisk.

Na poczet kary łącznej pozbawienia wolności, Sąd zaliczył oskarżonej L. U. (2) okres jej rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 31 stycznia 2011 roku do dnia 22 czerwca 2011 roku.

Ponadto na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. (2) - Kancelaria Adwokacka w C. kwotę 2 952,00 złote tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za obronę oskarżonej L. U. (2).

Jednocześnie na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżoną L. U. (2) od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Przyczyną takiego rozstrzygnięcia jest wspomniana już trudna sytuacja materialna oskarżonej, uniemożliwiająca jej uiszczenie tych kosztów, a także konieczność odbycia bezwzględnej kary pozbawienia wolności.