Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2019r.

Sąd Okręgowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Lisowiec

Protokolant sekretarz sądowy Kamil Kucharski

po rozpoznaniu dnia 3 czerwca 2019r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W.

przeciwko R. K. (1)

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego R. K. (1) na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W. kwotę 335.243,66 (trzysta trzydzieści pięć tysięcy dwieście czterdzieści trzy złote sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 13 grudnia 2018r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że postępowanie egzekucyjne w stosunku do pozwanego jako dłużnika rzeczowego może być skierowane na podstawie tego orzeczenia wyłącznie do nieruchomości położonej w O. numer działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...) i z ograniczeniem jego odpowiedzialności do wysokości hipoteki umownej kaucyjnej w kwocie 457.500 (czterysta pięćdziesiąt siedem tysięcy pięćset złotych)

2. oddala powództwo w pozostałej części

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 26.052,50 (dwadzieścia sześć tysięcy pięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów procesu, z tym zastrzeżeniem, że postępowanie egzekucyjne w stosunku do pozwanego jako dłużnika rzeczowego może być skierowane na podstawie tego orzeczenia wyłącznie do nieruchomości położonej w O. numer działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...) i z ograniczeniem jego odpowiedzialności do wysokości hipoteki umownej kaucyjnej w kwocie 457.500 (czterysta pięćdziesiąt siedem tysięcy pięćset złotych)

4. wyrokowi w punktach 1 i 3 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

Sygn. akt. I C 2002/18

UZASADNIENIE

(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. pozwem z dnia 30 lipca 2018r. wystąpił przeciwko R. K. (1) o zapłatę w postepowaniu nakazowym kwoty 396.652,95 zł na którą składają się: 335.243,66 zł tytułem niespłaconego kapitału z umowy kredytu oraz 61.409,29 zł tytułem skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału umowy tj. od 335.243,66 zł od dnia następnego po cesji tj. 16 12 2015r. do dnia wniesienia pozwu i zasądzanie dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie od żądanej kwoty 396.652,95 zł od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu. Powód wniósł również o zasądzenie kosztów procesu od pozwanego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z umowy zawartej przez pozwanego z (...) Bankiem SA w obrocie posługującym się również wówczas marką (...) SA. Dnia 22 11 2013r. wierzyciel pierwotny zmienił nazwę na (...) SA. Pozwany zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę dnia 21 09 2006r. Była to umowa kredytu hipotecznego dla osób fizycznych waloryzowana do CHF. Okres kredytowania wynosił 360 miesięcy, do 21 09 2036r. Zabezpieczeniem był umowna hipoteka kaucyjna do kwoty 457.500,00 zł. na nieruchomości lokalowej poł. w O., działka (...) dla której Sąd Rejonowy w (...) Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi KW nr (...). Z uwagi na brak spłat zgodnie z harmonogramem postała zaległość. Pozwany naruszył warunki umowy. Do pozwanego wysłano wezwanie do zapłaty dnia 31 08 2009r. będące jednocześnie wypowiedzeniem umowy. Pismo zostało doręczone pozwanemu 7 września 2009r. Terminy na spłatę nie zostały dotrzymane, pozwany nie nawiązał z wierzycielem kontaktu. Okres wypowiedzenia wynosił 30 dni liczone od upływu 7 dni od daty doręczania wypowiedzenia. Wypowiedzenie stało się skuteczne na dzień 14 października 2009r. Powyższe skutkowało postawieniem całej wierzytelności w stan natychmiastowej wymagalności. Pierwotny wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny dnia 15 02 2011r. Sąd zaopatrzył go w klauzulę wykonalności postanowieniem z 18 04 2011r. Pierwotny wierzyciel przystąpił do egzekucji pod sygn.. Km 3211/00. Egzekucja nie doprowadziła do sprzedaży nieruchomości zabezpieczonej hipoteką. Dnia 28 06 2012r. postepowanie egzekucyjne zostało umorzone. Bank dnia 9 02 2015 skierował kolejny wniosek o wszczęcie egzekucji, ale nie doszło znów do zlicytowania nieruchomości. Dnia 15 grudnia 2015r. bank dokonał przelewu wierzytelności na powoda. Dnia 4 lutego 2016r. doszło do przeniesienia hipoteki na rzecz powoda. Zmiana wpisu nastąpiła na podstawie postanowienia z 21 marca 2016r. Wobec tego powód dochodzi zapłaty kwot objętych pozwem z dalszymi odsetkami za opóźnienie.

Pozwany nie wdał się w spór, nie złożył odpowiedzi na pozew, nie stawił się na rozprawę.

Na rozprawie w dniu 3 06 2019r. pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu i podniósł, że domaga się zapłaty od pozwanego jako od dłużnika rzeczowego bowiem roszczenie ze stosunku obligacyjnego pozwanego jako dłużnika osobistego uległo przedawnianiu - nastąpiło to z upływem 3 lat licząc od upływu 30 dni od doręczania pozwanemu wypowiedzenia umowy.

Sąd ustalił, co następuje:

R. K. (1) złożył wniosek kredytowy. W dniu 21 września 2006r. R. K. (1) zawarł z (...) Bankiem S.A. w W. - zwanym dalej w umowie (...) - umowę kredytu hipotecznego nr waloryzowanego kursem CHF na budowę domu jednorodzinnego na kwotę 305.000 zł. Spłata kredytu miała nastąpić w miesięcznych ratach wynikających z harmonogramu. W umowie określone, że oprocentowanie kredytu jest zmienne. Dla zabezpieczenia spłaty kredytu w umowie została ustanowiona hipoteka kaucyjna w złotych polskich do kwoty stanowiącej 457.500 zł. Hipotekę ustanowiono na nieruchomości położonej w O., działka (...) dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi KW (...). Na dzień sporządzenia umowy własność powyższej nieruchomości przysługiwała R. K.. Bank wypłacił kwotę kredytu transzami zgodnie z umową

(dowód: umowa k. 23-28, decyzja kredytowa k. 29-34, wnioski k. 35- 41 akt)

Dnia 27 września 2016r. dokonano wpisu (...) Banku SA jako wierzyciela hipotecznego. Wpisano hipotekę kaucyjną umowną na sumę 457.500 zł na zabezpieczenie kredytu, odsetek, prowizji i należności ubocznych.

(dowód: wypis z KW k. 224 - 224 v akt)

Pozwany nie wywiązywał się ze spłaty. Dnia 31 08 2009r. wezwano pozwanego do zapłaty kapitału i odsetek w terminie 7 dni z zastrzeżeniem że w razie braku spłaty pismo stanowi wypowiedzenie umowy. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni i liczony będzie od dnia następnego po upływie 7 dni od doręczenia pisma. Pismo doręczono pozwanemu 7 09 2009r.

(dowód: pismo z dowodem doręczenia k. 42-44 akt)

Dnia 5 10 2010r. wysłano przedsądowe wezwanie do zapłaty dotyczące kredytu z 21 09 2006r. na należność główną wraz z odsetkami. Pismo doręczono 15 10 2010r. Dnia 5 10 2010r. wysłano też do pozwanego wezwanie od zapłaty związane z innym kredytem /z dnia 10 12 2008/.

(dowód: pismo z dowodem doręczenia k. 45-47 akt; pismo z dowodem doręczenia k. 48-50 akt)

Pierwotny wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny dnia 15 02 2011r. Sąd Rejonowy w (...) zaopatrzył go w klauzulę wykonalności postanowieniem z 18 04 2011r.

(dowód: BTE k. 51, postanowienie k. 52- 53 akt)

Pierwotny wierzyciel przystąpił do egzekucji prowadzonej przez komornika D. Z. pod sygn.. Km 3211/00. Egzekucja nie doprowadziła do sprzedaży nieruchomości pozwanego.

(dowód: pisma k. 54- 62 akt)

Dnia 28 06 2012r. postepowanie egzekucyjne zostało umorzone.

(dowód: postanowienie k. 78-79 akt)

(...) Bank SA - wówczas już pod nazwą (...) SA - dnia 9 02 2015 skierował kolejny wniosek do komornika D. Z. o wszczęcie egzekucji. Do zlicytowania nieruchomości nie doszło. Dnia 17 02 2015r. postepowanie egzekucyjne zostało umorzone.

(dowód: pisma k. 80- 86, 89- 98 akt)

Dnia 17 02 2015r. postepowanie egzekucyjne zostało umorzone.

(dowód: postanowienie k. 87-88 akt)

Umowa z dnia 15 grudnia 2015r. (...) SA dokonał przelewu wierzytelności z umowy z 21 09 2006r. na powoda.

(dowód: umowa k. 99 - 167 akt i dokumentacja pomocnicza w załączeniu do akt sprawy)

Pismami z dnia 8 stycznia 2016r. powód poinformował pozwanego o przelewie wierzytelności i wezwał pozwanego do zapłaty na sumę 552101,09 zł.

(dowód: pisma k. 168 - 171 akt)

Pismem z dnia 7 czerwca 2016r. powód wezwał pozwanego do zapłaty na sumę 560935,37 zł.

(dowód: pismo k. 172 173 akt)

Dnia 4 lutego 2016r. powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych.

(dowód: wyciąg k. 182 akt)

W dniu 10 lutego 2016r. powód złożył do Wydziału ksiąg Wieczystych wniosek o wpis zmiany dotychczasowego wierzyciela na rzecz którego ustanowiono hipotekę.

(dowód: pismo z wnioskiem i oświadczeniem banku k. 174 - 181 akt)

Dnia 21 marca 2016r. dokonano wpisu powoda jako wierzyciela hipotecznego.

(dowód: wypis z KW k. 182-184 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalony w sprawie stan faktyczny nie miał charakteru spornego. Pozwany nie wdał się w spór, nie złożył odpowiedzi na pozew, nie stawił się na rozprawę. Doręczenie pozwanemu zawiadomienia o terminie i odpisu pozwu nie nastąpiło w trybie ‘przez awizo’.

Zaszły w sprawie podstawy do wydania wyroku zaocznego.

Powód przedstawił szereg dokumentów, których wiarygodność nie nasuwała wątpliwości. Legitymacja czynna powoda również wynika z przedmiotowych dokumentów.

Powód słusznie nie powoływał się na przerwę biegu przedawnienia roszczenia spowodowaną wnioskiem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności przez sąd czy też wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie tegoż tytułu (zob. III CZP 29/16).

Na rozprawie peł. powoda przyznał, że roszczenie ze stosunku obligacyjnego jest przedawnione. Wniósł o zasądzenie należności od pozwanego jako dłużnika rzeczowego.

Mając na uwadze treść pisma z k. 42 akt oraz terminy o których mowa w tym piśmie należało dojść do przekonania, że wypowiedzenie umowy było skuteczne na dzień 14 października 2009r. Z tym dniem cała należność wynikającą z umowy kredytu z 21 09 2006r. została postawiona w stan wymagalności. Z tym dniem rozpoczął bieg termin przedawnienia (art. 120 § 1 kc). Z punktu interesu i praw powoda termin przedawnienia upłynął z dniem 14 października 2012r. Wprawdzie uległ on przerwaniu wskutek złożenia przez bank wniosku o nadanie klauzuli wykonalności BTE i wszczęcia egzekucji, ale dla praw powodowego funduszu sekurytyzacyjnego jest to rzecz irrelewantna. Nie może on być beneficjantem czynności i przywilejów banku.

Nie ma wątpliwości, że cesja wierzytelności (art. 509 kc) oznacza, iż nabywca wstępuję w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem obojętne dla jego biegu. Niespornie powód nabył od banku dniu 15 12 2015r. wierzytelność wynikającą z umowy zawartej z pozwanym dnia 21 09 2006r. Z punktu funduszu sekurytyzacyjnego - podmiotu nie będącego bankiem - wierzytelność ze stosunku obligacyjnego była już wówczas przedawniona. Przyjąć bowiem należy fikcję, że dochodzenie wierzytelności (jako zdziałane niegdyś przez uprzywilejowany bank) nigdy nie miało miejsca, a roszczenie o zapłatę kwoty 335.243,66 zł tytułem kapitału przedawniło się z dniem 14 października 2012r. W tym dniu przedawniło się także roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie . Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się bowiem najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego (zob. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów sygn. III CZP 42/04).

Oczywiście fakt przedawnienia roszczenia wywołuje jedynie skutek obligacyjny. Wierzyciel nie jest bowiem pozbawiony ochrony prawnej, gdy przedawniona wierzytelność była zabezpieczona przez ustanowienie hipoteki (zob. wyrok SA w Łodzi sygn. I ACa 1492/14).

Właścicielem nieruchomości obciążonej hipoteką jest pozwany - k. 14. W dziale IV na rzecz powoda wpisana jest hipoteka umowna kaucyjna w kwocie 457.400,00 zł (zob. k. 16-16v akt) zabezpieczająca spłatę kredytu, odsetek, prowizji i należności ubocznych wynikających z umowy kredytu udzielonego dnia 21 09 2006 r. Hipoteka ta została wpisana dnia 27 września 2006r., a więc jeszcze przed zmianą ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynikającej z ustawy z 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2009.131.1075).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej do hipotek kaucyjnych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (co nastąpiło 20 lutego 2011 r.), z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z wyjątkiem przepisów o rozporządzaniu opróżnionym miejscem hipotecznym. Z kolei zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej do hipotek zwykłych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece w dotychczasowym brzmieniu, z wyjątkiem art. 76 ust. 1 i 4 tej ustawy, które stosuje się w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. To samo dotyczy hipotek kaucyjnych zabezpieczających roszczenia związane z wierzytelnością hipoteczną, lecz nieobjętych z mocy ustawy hipoteką zwykłą, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 20 lutego 2011 r., tak jak poprzednio, przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką pociąga za sobą tylko skutki w sferze obligacyjnej. Nie pozbawia natomiast wierzyciela hipotecznego uprawnienia do zaspokojenia się z nieruchomości. Odpowiedzialność rzeczowa jest wyłączna, a dłużnik rzeczowy nie może obronić się zarzutem przedawnienia. Tyle tylko, że sąd, uwzględniając powództwo, ograniczy, zgodnie z art. 319 k.p.c., jego odpowiedzialność do obciążonej nieruchomości (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku sygn. I ACa 593/13).

Art. 77 ustawy z 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (tj. 2018.1916), daje wierzycielowi hipotecznemu prawo do zaspokajania się z nieruchomości mimo przedawnienia roszczenia objętego zabezpieczeniem, ale trzeba zwrócić uwagę, że przepis ten wyłącza to prawo w stosunku do odsetek (od 20 lutego 2011 r. do ‘roszczeń o świadczenia uboczne’).

Z art. 10 ust. 2 zd. 2 ustawy nowelizującej wynika jednak, że do hipoteki kaucyjnej zabezpieczającej roszczenia związane z wierzytelnością hipoteczną powstałej przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej (tak jak w niniejszym sprawie) zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu sprzed nowelizacji, tj. obowiązujące do dnia 20 lutego 2011 r. Konkluzja ta odnosi się w szczególności do obecnie uchylonego art. 104 ustawy o księgach wieczystych i hipotece (obowiązującego w dniu ustanowienia hipoteki kaucyjnej, tj. w dniu 27 09 2006 r.), który stanowił, iż hipoteka kaucyjna zabezpiecza odsetki oraz koszty postępowania mieszczące się w sumie wymienionej we wpisie hipoteki. Artykuł 104 cyt. ustawy sprzed uchylenia, jako przepis szczególny odnoszący się do hipoteki kaucyjnej, wyłączał w tym zakresie zastosowanie art. 77 zd. 2 ustawy w wersji sprzed nowelizacji, odnoszącego się do hipoteki w ogólności (zob. II CSK 282/11).

Co do zasady wierzyciel hipoteczny mógłby więc dochodzić odsetek, ale z pewnymi zastrzeżeniami o czym będzie dalej.

Akcesoryjność roszczenia o odsetki przejawia się m.in. tym, że roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego. Mówiąc inaczej roszczenia o odsetki ulegają przedawnieniu najpóźniej z upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego. We wcześniejszym fragmencie uzasadnienia wskazywano, że przedawnienie roszczenia głównego miało miejsce 14 października 2012 r., a więc z momentem upływu trzech lat od dnia postawienia całej wierzytelności głównej w stan wymagalności. Jeśli do tego czasu pierwotny wierzyciel naliczył odsetki, to te z momentem przedawnienia roszczenia głównego również uległy przedawnieniu.

Powód wskazywał, że nie domaga się odsetek za czas od postawienia wierzytelności w stan wymagalności do dnia jej przedawnienia.

Powód domagał się zapłaty niespłaconego kapitału (335.243,66 zł) i odsetek skapitalizowanych - liczonych od dnia przelewu wierzytelności - na kwotę 61.409,29 zł.

Żądana przez powoda kwota 335.243,66 zł (k. 4) jaki się jako uzasadniona co do wysokości. Jest ona nawet nieco niższa niż kwota należności głównej tj. niespłaconego kapitału oznaczonego na bankowym tytule egzekucyjnym (k. 51). Powyższe oznacza, iż jest to faktycznie jedynie niespłacony kapitał /bez odsetek/.

W niniejszej sprawie powód w ramach żądania zasądzenia kwoty 396.652,95 zł dochodził także odsetek za opóźnienie naliczonych po 14 X 2012 r., a więc po przedawnieniu się roszczenia głównego. Zażądał ich - w wielkości skapitalizowanej 61.409,29 zł - za czas od dnia następnego po cesji wierzytelności tj. od 16 12 2015r. do wniesienia pozwu.

Należało zatem odpowiedzieć na pytanie, czy roszczenie o odsetki powstało w ogóle, gdy roszczenie o zapłatę świadczenia głównego, od którego odsetki były naliczane, uległo przedawnieniu.

W uchwale z 10 listopada 1995 r. (sygn.. III CZP 156/95) Sąd Najwyższy przyjął, że jeżeli dłużnik podniesie uzasadniony zarzut przedawnienia dochodzonego od niego roszczenia, odsetki za opóźnienie mogą być naliczone tylko za czas do chwili przedawnienia roszczenia. W uchwale podkreślono, że jeżeli dłużnik ma prawo odmówić świadczenia - a takie prawo z chwilą upływu terminu przedawnienia zastrzega mu norma art. 117 § 2 k.c. - nie może być mowy o opóźnieniu po jego stronie, choćby termin spełnienia świadczenia już upłynął. Obowiązek płacenia odsetek nie może zatem powstać bez obowiązku zapłaty sumy głównej i pod tym względem odsetki stanowią dług uboczny, czyli akcesoryjny. Sąd nin. podziela to stanowisko.

Odsetki od dnia przedawnienia roszczenia głównego nie mogły być naliczane, a więc roszczenie o ich zapłatę w ogóle nie powstaje. Naliczone do tego czasu stanowią wierzytelność której wierzyciel mógłby dochodzić, ale której dochodzenia dłużnik mógłby zapobiec poprzez podniesienie zarzutu przedawnienia. Podniesienie zarzutu przedawnienia wymaga jednak istnienia roszczenia. W ocenie Sądu art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece nie przewiduje w tym zakresie żadnego wyjątku, co oznacza, iż wierzyciel hipoteczny może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości tylko tych roszczeń, które powstały nawet pomimo ich przedawnienia. Przepis ten nie znajdzie natomiast zastosowania, gdy roszczenie mające być zapieczone hipoteką w ogóle nie powstało. W niniejszej sprawie roszczenie o odsetki obejmujące okres od dnia przedawnienia roszczenia głównego nie powstało, co oznacza, iż nie mogło ono być na kwotę 61 409,29 zł przez sąd uwzględnione (zob. tez wyrok Sadu Apel. w Gdańsku sygn. VACa 369/17). Powód żądał bowiem odsetek naliczając je poczynając od 16 12 2015r., a roszczenie ze stosunku obligacyjnego przedawniło się z dniem 14 X 2012r. Tym samym roszczenie o zapłatę tychże odsetek nie powstało.

Pozwany zaciągnął zobowiązanie jako konsument. Kwestie związane z przedawnieniem sąd zgodnie ze znowelizowanym art. 117 §2 ¹kc uwzględnił z urzędu. Wynika to z art. 5 ust. 4 ustawy z 8 czerwca 2018r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny i niektórych innych ustaw (Dz.U.2018.1104).

Dochodzenie roszczenia względem hipotecznego dłużnika rzeczowego - a takim pozostaje pozwany - wymaga wydania wyroku zasądzającego roszczenie. Zgodnie z tą koncepcją zabezpieczonemu wierzycielowi (wierzycielowi hipotecznemu) służy przeciwko właścicielowi rzeczy obciążonej roszczenie o zapłatę określonej sumy pieniężnej, co w płaszczyźnie procesowej oznacza, że żądanie powództwa powinno opiewać na zasądzenie sumy pieniężnej, aczkolwiek ograniczone jedynie do wysokości sumy hipotek.

Roszczenia powoda wobec dłużnika rzeczowego znajdowało uzasadnienie w umowie kredytu, co zostało już wcześniej wyjaśnione. Kwota zasądzenia obejmująca należność główną tj. niespłacony kapitał w wysokości 335.24366 zł została ograniczona do wysokości sumy hipoteki ustanowionej na rzecz powoda, tj. 465.500 zł.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, ponieważ roszczenie o odsetki których zażądano nie za czas od postawienia wierzytelności w stan wymagalności do dnia przedawnienia roszczenia w dniu 14 X 2012r., ale za czas od 16 XII 2015r. do wniesienia pozwu, z uwagi na przedawnienie roszczenia głównego z dniem 14 10 2012r. w ogóle nie powstało. Nie mogą być one zatem egzekwowane z nieruchomości pozwanego w ramach hipoteki kaucyjnej.

Odpowiedzialność pozwanego została ograniczona do przysługującego mu prawa własności nieruchomości poł w O., dla której Sąd Rejonowy w (...) VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą o nr (...), obciążonej wpisem ograniczonego prawa rzeczowego w postaci hipoteki kaucyjnej do kwoty 475.500 zł.

Zastrzeżenia zawarte w treści wyroku uczyniono na mocy art. 319 kpc.

Mając powyższe na względzie z mocy art. 339 kpc w zw. z art. 65 ustawy o księgach wieczystych i hipotece sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie poczynając od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu - k. 214 akt - przyjmując, iż nie ma podstaw by od dłużnika rzeczowego zasadzić odsetki za czas od dnia wniesienia pozwu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc.

W pozostałym zakresie żądanie pozwu oddalono - pkt 2 wyroku.

Powód wygrał sprawę w 85%.

O kosztach procesu sąd orzekł na mocy art. 100 kpc wg zasady stosunkowego rozdzielania kosztów procesu.

Koszty poniesione przez powoda to opłata sądowa 19.833 zł, 17 zł opłaty skarbowej i 10800 zł wg § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 X 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018.265 t.j.). Razem 30.650 zł.

Powodowi należne było 85 % z tej sumy tj. 26.952,50 zł, o czym orzeczono w punkcie 3 wyroku ograniczając odpowiedzialność pozwanego z tego tytułu do nieruchomości obciążonej hipoteką.

Z mocy art. 333 § 1 pkt 3 kpc wyrokowi w pkt 1 i 3 nadano rygor natychmiastowej wykonalności.