Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2019 r. w S.

sprawy z powództwa E. S.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki E. S. na rzecz pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.817 zł tytułem kosztów procesu, w tym 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 407/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 marca 2019 roku powódka E. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 6317,68 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 4597,68 złotych od dnia 01 marca 2015 roku do dnia zapłaty,

- 1470 złotych od dnia 13 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty,

- 250 złotych od dnia 01 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

a nadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż na dochodzoną sumę składają się koszty

najmu pojazdu zastępczego, sporządzenia prywatnej opinii technicznej dotyczącej wyceny szkód powstałych w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 04 września 2014 roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...), o nr. rej. (...), stanowiący własność E. i D. S. oraz kwota stanowiąca różnicę pomiędzy należnym poszkodowanej odszkodowaniem, a dotychczas wypłaconym przez pozwanego. W ocenie powódki pozwany zaniżył wartość kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany ponosi odpowiedzialność za szkodę z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy zdarzenia.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu przyznał, że jako ubezpieczyciel na podstawie umowy ubezpieczenia obowiązkowego posiadaczy pojazdów mechanicznych ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 04 września 2014 roku. Wskazał jednak, że prawidłowo przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w trakcie którego ustalił, że szkoda w pojeździe powódki wyniosła 1835,58 złotych i taką kwotę wypłacił powódce. Kwota ta, zdaniem pozwanego, w całości pokrywa szkodę w majątku poszkodowanej. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, braku legitymacji czynnej powódki. Zakwestionował koszty naprawy, koszt prywatnej ekspertyzy oraz najem pojazdu zastępczego podnosząc argument braku naprawy uszkodzonego pojazdu i terminu najmu pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 04 września 2014 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...), o nr rej. (...), stanowiący własność E. i D. S.. Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

(bezsporne, wyrok nakazowy z dnia 09 stycznia 2015 roku wydany przez Sąd Rejonowy w Szczytnie sygn. akt II W 1059/14 k.12)

Poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu, który następnie przeprowadził postępowaniu likwidacyjne. Pozwany po dokonaniu oględzin pojazdu sporządził ocenę techniczną naprawy (kalkulację naprawy), a następnie opierając się na niej przyznał poszkodowanej odszkodowanie za szkodę w pojeździe w wysokości 1835,58 zł.

(okoliczności bezsporne, potwierdzone kosztorysem pozwanego – k. 14-19)

Powódka w celu ustalenia wysokości szkody w pojeździe zleciła wykonanie kosztorysu naprawy. Ze sporządzonej wyceny wynika, że wysokość szkody w pojeździe wynosi 6433,26 złotych. Za sporządzenie kalkulacji naprawy podmiot ją sporządzający wystawił fakturę VAT na kwotę 250 złotych.

(dowód: kalkulacja naprawy – k. 20-27, rachunek nr. (...) – k. 28)

D. S. wynajął od (...) P. M. w S. pojazd zastępczy (B. (...)) na okres od 04 września 2014 roku do dnia 16 września 2014 roku.

( dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 04 września 2014 roku k. 29-30, rozpisanie terminu najmu pojazdu zastępczego k. 31-32, protokół zdawczo-odbiorczy k.33)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których autentyczność i treść nie była kwestionowana, a Sąd także z urzędu nie znajduje podstaw by odmówić im mocy dowodowej.

Zgodnie z art. 231 k.p.c. sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W niniejszej sprawie pozwany co do zasady nie kwestionował swej odpowiedzialności za skutki zdarzenia wyrządzającego szkodę, twierdził jedynie, że wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota całkowicie czyniła zadość usprawiedliwionym roszczeniom powódki. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, braku legitymacji czynnej powódki. Zakwestionował koszty naprawy, koszt prywatnej ekspertyzy oraz najem pojazdu zastępczego podnosząc argument braku naprawy uszkodzonego pojazdu i terminu najmu pojazdu zastępczego przez powódkę.

Stosownie do treści art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

W pierwszej kolejności rozważenia wymagało, czy dochodzone przez powódkę roszczenie uległo przedawnieniu.

Jak wynika z przepisu art.442 1 § 1 k.c., roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Zaś, w świetle art. 442 1 § 3 k.c., w razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia.

Z kolei art. 819 k.c., wprowadza wyjątki od ogólnej zasady przedawnienia roszczeń (art.118 k.c.). Zgodnie z art.819 § 3 k.c., w wypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej roszczenie poszkodowanego do ubezpieczyciela o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się z upływem terminu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym lub wynikłą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

W niniejszej sprawie okres przedawnienia roszczeń powódki wynosił, w świetle art. 442 1 § 1 i 3 k.c. oraz art. 819 § 3 k.c., 3 lata. Poza sporem stron pozostawała okoliczność, że już w dniu zdarzenia 04 września 2014 roku powódka wiedziała o szkodzie i podmiocie zobowiązanym do jej naprawienia. Decyzja w zakresie kosztów naprawy została wydana przez pozwanego w dniu 02 lutego 2015 roku, a decyzja w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w dniu 21 sierpnia 2015 roku. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony przez powódkę w dniu 14 marca 2019 roku, a więc po upływie trzyletniego terminu przedawnienia.

Powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wykazała, aby podjęła czynności, które skutecznie przerwały bieg terminu przedawnienia roszczeń objętych pozwem. Zgodnie z regułą art. 6 k.c., ciężar dowodu istnienia okoliczności faktycznych uzasadniających ten zarzut spoczywa na tym, kto ten zarzut podnosi. W przedmiotowej sprawie, ciężar udowodnienia nadużycia prawa podmiotowego przez pozwanego spoczywał na powódce. Powódka nie wskazała ani nie udowodniła żadnych okoliczności wskazujących na to, że poniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia, do czego był uprawniony zgodnie ze zdaniem drugim art. 117 § 1 k.c., stanowiło nadużycie prawa, a w szczególności, że zostało w jakikolwiek sposób spowodowane działaniem strony pozwanej.

Mając na uwadze powyższe, powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzekł Sąd na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z który, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powódka przegrała proces w całości. A zatem, był zobowiązana do zwrotu na rzecz pozwanego poniesionych przez niego kosztów procesu, na które złożyły się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1800 złotych oraz koszt pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki oraz pełnomocnikowi pozwanego,

3.  przedłożyć z apelacją lub za 14 dni od dnia doręczenia.

S., dnia 26 lipca 2019 roku