Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2019r. w S.

odwołania E. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 10 lipca 2018 r. Nr (...)

w sprawie E. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  oddala odwołanie;

II.  odstępuje od obciążania E. Ś. kosztami postępowania.

Sygn. akt: IV U 618/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 10 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił E. Ś. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 maja 2018r. wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono niezdolności do pracy (decyzja z 10 lipca 2018r. k.63 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona E. Ś. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazała, że stan jej zdrowia nie zmienił się, a decyzja jest krzywdząca i wymaga weryfikacji (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 5 lipca 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona E. Ś. w okresie od 18 listopada 2016r. do 30 listopada 2017r., a następnie od 1 grudnia 2017r. do 30 kwietnia 2018r. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 12 lipca 2017r. k.40 akt rentowych i decyzja z 21 grudnia 2017r. k.51 akt rentowych). W dniu 9 kwietnia 2018r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.59 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 24 maja 2018r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 24 maja 2018r. k.60 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 5 lipca 2018r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.49 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 5 lipca 2018r. k.62 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 10 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres ,tj. od 1 maja 2018r. (decyzja z 10 lipca 2018r. k.63 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 41 lat i wykształcenie średnie techniczne. W okresie od 1 czerwca 1986r. do 30 listopada 2015r. ubezpieczona była zatrudniona na stanowisku księgowej (świadectwo pracy z 30 listopada 2015r. k.7 akt rentowych).

Ubezpieczona cierpi na zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym. W styczniu 2015r. ubezpieczona przebyła operację dysku lędźwiowego na poziomie L4-L5 polegającą na usunięciu przepukliny krążka międzykręgowego z dystrakcją i stabilizacją międzywyrostkową L4-L5, a w listopadzie 2016r. operację dysku szyjnego na poziomie C5-C6 polegającą na usunięciu przepukliny krążkowej i wykonaniu stabilizacji międzytrzonowej. Ubezpieczona zgłasza brak poprawy po operacji kręgosłupa szyjnego i bóle okolicy karku, lewego barku, z promieniowaniem do lewej ręki, a także drętwienie lewej kończyny górnej. Ubezpieczona jest kwalifikowana do kolejnej operacji dysku szyjnego z czasem oczekiwania – wg wywiadu – 3 lata. Nadto podaje dolegliwości kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej. Kontrolne (...) wykazuje zmiany zwyrodnieniowe wieloetapowe w odcinku szyjnym i lędźwiowym. W czasie badania ortopedyczno-neurologicznego ubezpieczonej przez dwa zespoły biegłych nie ujawniono u ubezpieczonej cech czynnego drażnienia korzeni nerwowych i objawów ubytkowych oraz istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa i narządów ruchu. Ruchomość kręgosłupa szyjnego B-M wynosiła 4 cm, obecne było niewielkie usztywnienie odcinka kręgosłupa lędźwiowego, brak było odruchu skokowego lewego, chód był sprawny. Zobrazowane dyskopatie kręgosłupa oraz jego zmiany zwyrodnieniowe nie wywołują obecnie uchwytnych objawów klinicznych, co świadczy o remisji istniejących w 2017r. zespołów korzeniowych, a tym samym o poprawie stanu zdrowia. Przewlekły charakter schorzeń wymaga kontynuacji leczenia i rehabilitacji, ale nie powoduje dalszej niezdolności ubezpieczonej do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami – jako księgowej, ubezpieczona jest zdolna do wykonywania pracy w pozycji siedzącej (opinia zespołu biegłych: z zakresu ortopedii J. S. i z zakresu neurologii A. S. k.19 akt sprawy i uzupełniająca opinia tych biegłych k.34 akt sprawy oraz opinia zespołu biegłych: z zakresu ortopedii M. G., z zakresu neurologii M. D. i biegłej z zakresu medycyny pracy L. M. k.58 akt sprawy i uzupełniająca opinia tych biegłych k.78 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej E. Ś. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonej istnieje nadal ,tj. po 30 kwietnia 2018r. częściowa niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzone na tę okoliczność opinie dwóch zespołów biegłych z zakresu ortopedii, neurologii, a także medycyny pracy dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest obecnie osobą niezdolną do pracy. W złożonych opiniach biegli rozpoznali u ubezpieczonej schorzenia z zakresu narządu ruchu ,tj. zmiany dyskopatyczne i zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, leczone w 2015 i 2016 roku opercyjnie stwierdzając, że obecnie - wobec ustąpienia cech czynnego drażnienia korzeni nerwowych oraz braku objawów ubytkowych i istotnego upośledzenia funkcji kregosłupa i narządów ruchu, co świadczy o poprawie stanu zdrowia, brak jest podstaw do ustalenia, że ubezpieczona jest niezdolna do pracy. W ocenie biegłych schorzenia, na które cierpi ubezpieczona, wymagają dalszego leczenia – biegli odnotowali zakwalifikowanie ubezpieczonej do dalszego leczenia operacyjnego kręgosłupa szyjnego, ale aktualny stopnień naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej nie sprowadza niezdolności ubezpieczonej do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami – na stanowisku księgowej, w tym w pozycji siedzącej (opinie k.19, 34, 58 i 78 akt sprawy).

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny materiał dowodowy. Opinie wydane zostały przez lekarzy - specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinie są spójne i należycie uzasadnione. Wskazać należy, że ubezpieczona zakwestionowała ustalenia obu zespołów biegłych i wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego zespołu biegłych. Sąd nie znalazł jednak podstaw do przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii biegłych. Należy zauważyć, że opinie dwóch zespołów biegłych są zbieżne we wnioskach, choć oba zespoły opiniowały niezależnie od siebie. Każdy zespół na wniosek ubezpieczonej wydał opinie uzupełniające, w których odniósł się do uwag ubezpieczonej. Sama konieczność dalszego leczenia ubezpieczonej, w tym operacyjnego, nie podważa ustaleń biegłych, że stan zdrowia ubezpieczonej po przeprowadzonym już leczeniu operacyjnym i rehabilitacyjnym po przebytych operacjach, uległ poprawie i nie powoduje dalszej niezdolności ubezpieczonej do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonej oddalił.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.102 kpc.