Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: stażysta Paulina Strzyżewska, asyst.sędz. Katarzyna Szklarek-Czyż

po rozpoznaniu w dniu 18.09.2018r., 18.12.2018r., 12.03.2019r.

sprawy:

S. W. (1)

s. R., H. z domu K.

ur. (...) w m. B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 12 lutego 2018r. w B. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny quada marki L. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (wynik badania 1,08 mg/l, 1,20 mg/l, 0,96 mg/l, 1.00 mg/l) zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  S. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

3.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

4.  na podstawie art. 43§3 kk zobowiązuje oskarżonego do zwrotu prawa jazdy w terminie dwóch tygodni od uprawomocnienia się orzeczenia,

5.  na podstawie art. 43a§2 kk zasądza od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5 000 (pięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego,

6.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lutego 2018 roku w B. przy ulicy (...) stał ze swoim 11 letnim synem M. po lewej stronie swojego samochodu marki V.. Samochód był zaparkowany przodem we wjeździe do poesji A. B. do którego przywiózł syna. W tym czasie kierujący quadem marki L. oskarżony S. W. (1) , poruszający się od strony lasu w kierunku centrum miasta mijając się z samochodem jadącym z naprzeciwka nagle skręcił w prawą stronę i uderzył w prawy tylny bok samochodu J. M.. Po uderzeniu , nie gasząc quada cofnął do tyłu, po czym ruszył do przodu. J. M. podbiegł do niego, wskoczył do quada, nacisnął ręczny hamulec i wyjął kluczyk ze stacyjki. Oskarżony miał bełkotliwą mowę, czuć było od niego silna woń alkoholu, po podniesieniu się z siedzenia spadł, po czym podniósł się i zdjął kask. J. M. zadzwonił po policję. Oskarżony prosił go aby nie powiadamiał policji a po zawiadomieniu aby odwołał zgłoszenie. Prosił również o zwrot kluczyków. Do czasu przyjazdu policji nie oddalał się z miejsca zdarzenia ( zeznania J. M. k.73-74, 32, zeznania A. B. k 74v,36,37, D. N. k.75,41-42).

Oskarżony poddany został badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. W I badaniu osiągnął wynik 1.08 mg/l, w II 1.20 mg/l, w III 0,96 mg/l, w IV 1.00 mg/l ( protokoły badania stanu trzeźwości k3,4).

S. W. (1) urodził się (...), posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem mechanizacji rolnictwa, jest żonaty, na utrzymaniu posiada jedno dziecko w wieku 8 lat, zatrudniony jest w firmie PPHU (...) jako pracownik fizyczny z wynagrodzeniem 1050 zł miesięcznie, nie był leczony psychiatrycznie , neurologicznie, odwykowo, nie był dotychczas karany ( dane osobowo poznawcze k.72v, dane o karalności k.63,86).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu.

Zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i Sądem odmówił składania wyjaśnień.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu nie budzą żadnych wątpliwości, a zostały ustalone w oparciu o konsekwentne zeznania bezpośredniego świadka zdarzenia J. M. oraz A. B. i D. N..

J. M. jednoznacznie stwierdził, iż od chwili uderzenia przez oskarżonego quadem w jego samochód i zabraniu mu kluczyków oskarżony nie oddalał się z miejsca zdarzenia do czasu przyjazdu policji. Stwierdził, iż wówczas wyczuł od niego silną woń alkoholu, słyszał jego bełkotliwą mowę, widział że wysiadając przewrócił się, nie miał żadnych wątpliwości , iż znajdował się on w stanie nietrzeźwości. Do czasu przyjazdu policji oskarżony stał cały czas przy nim, nigdzie nie odchodził, nie spożywał tez żadnych napojów. Jego zeznania uzupełniają się wzajemnie z zeznaniami świadków A. B. i M. N. (1), którzy również potwierdzili okoliczność, iż S. W. (1) do czasu przyjazdu policji nie oddalał się z miejsca zdarzenia. A. B. stwierdził, iż przebywając na swojej posesji usłyszał głośny dźwięk quada, który na chwilę ucichł przed jego posesją. Gdy wyszedł przez bramę zauważył, ze J. M. szarpie się z kierowcą quada i wyciąga kluczyki. Zauważył również, ze oskarżony próbując wstać mocno się zachwiał. Przy samochodzie stał również D. N., który mówił aby zadzwonić po policję. Policja przyjechała po upływie około 10 minut . Widział iż do czasu przyjazdu policji, oskarżony chodził za J. M. i prosił go aby nie zawiadamiał policji, nigdzie się nie oddalał. Przez cały ten czas on wraz z D. N. również się nie odchodzili z miejsca zdarzenia .

D. N. w swych zeznaniach, również szczegółowo opisał przebieg zdarzenia i stwierdził, iż gdy szedł ulicą (...) widział, iż przed posesją sąsiada A. B. w zatoczce, stał samochód J. M.. Podszedł do niego porozmawiać i stanął z lewej strony samochodu. W pewnej chwili usłyszał warkot silnika i zobaczył że nadjeżdża duży quad. Z przeciwnej strony jechał samochód. Kierowca quada w ostatniej chwili odbił raptownie w zatoczkę w której stał samochód J. M., zatrzymał się na chwilę i ruszając uderzył w jego samochód . J. M. podbiegł do niego i wyciągnął kluczyki. Widział, ze oskarżony chwiał się na nogach, bełkotał, prosił aby nie dzwonić na policję. Świadek stwierdził, iż do momentu przyjazdu stał w furtce , obserwował oskarżonego i jest pewien że S. W. (1) nigdzie się nie oddalał.

Świadkowie J. M.. A. B., D. N. w sposób jednoznaczny wskazali, że nie jest możliwe aby oskarżony spożył alkohol już po zdarzeniu. Trudno też znaleźć powody dla których świadkowie mieliby niesłusznie obciążać winą oskarżonego w przeciwieństwie od oskarżonego, któremu niewątpliwie zależy na uwolnieniu się od odpowiedzialności karnej.

Konfrontując zatem zgromadzony materiał dowodowy z wersją podaną przez świadków powołanych przez S. W. (1) tj. M. N. (1) i J. F. Sąd doszedł do przekonania, że jest ona jedynie odzwierciedleniem przyjętej linii obrony i nielogiczną próbą wyjaśnienia okoliczności związanych ze spożywaniem alkoholu przez oskarżonego.

Trudno przyjąć , iż oskarżony zachował się tak nieracjonalnie i wiedząc o tym , że zabrano mu kluczyki oraz że wezwana została policja udał się do M. N. (1) i wypił sam pół butelki wódki stojącej w garażu. Świadkowie M. N. (1) i J. F. są znajomymi oskarżonego, trudno uznać ich za osoby obiektywne. Wskazana przez nich wersja jest całkowicie sprzeczna z zeznaniami J. M., A. B. i D. N., których zeznania wzajemnie się uzupełniają i są logiczne.

Stan nietrzeźwości oskarżonego potwierdzony został w pełni wiarygodnym badaniem alkometrem, które to urządzenie, jako w pełni sprawne posiadało stosowne świadectwo legalizacji, potwierdzając jego zdatność do użytku, w tym możność wiarygodnego pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowody pozwolił na uznanie iż oskarżony S. W. (1) w dniu 12 lutego 2018r w B. prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny quad marki L. znajdując się w stanie nietrzeźwości-1,08 mg/l, 0,96mg/l, 1.00 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Spożył alkohol, na co wskazuje wynik przeprowadzonych badań i zdawał sobie sprawę, że jazda po jego spożyciu jest zakazana.W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu. Oskarżony, pomimo iż znajdował się pod wpływem alkoholu, dysponował możliwością oceny swojego zachowania i w chwili dokonywania przypisanego mu czynu znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że mógł zachować się zgodnie z normami prawa. Czyn oskarżonego charakteryzował się znaczną społeczną szkodliwością. Ilość spożytego przez oskarżonego alkoholu była wysoka, prowadziła do wyniku przewyższającego wartości minimalne wynikające z art. 115 § 16 kk, definiującego stan nietrzeźwości – stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przy tym stężeniu alkoholu we krwi występuje już upośledzenie zdolności do prowadzenia pojazdów. Upośledzenie to jest tym wyższe, im większy jest poziom alkoholu we krwi. Stan ten mógł znacznie ograniczać możliwości jego percepcji.

Oskarżony, naruszył podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym – zasadę trzeźwości, a swoim zachowaniem godził w bezpieczeństwo i poczucie pewności innych uczestników ruchu drogowego.

Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących, poza dotychczasową niekaralnością oskarżonego.

Za przypisany czyn wymierzono oskarżonemu karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze, ze oskarżony prowadzi ustabilizowany sposób życia, był to jego pierwszy konflikt z prawem, wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby dwóch lat, uznając iż zachodzi podstawa do przypuszczenia, że oskarżony w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni przestępstwa. Wymierzona kara została dostosowana do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i zdaniem Sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na S. W. (1) a zwłaszcza pozwoli uzmysłowić nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i nieuchronność poniesienia konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą. Sąd kierował się także względami prewencji ogólnej – społeczeństwo musi wiedzieć, że zachowanie oskarżonego, który jechał quadem w stanie nietrzeźwości i naruszył zakaz orzeczony przez Sąd, spotkało się z należytą reakcją.

Okres dwóch lat warunkowego zawieszenia wykonania kary pozwoli na skontrolowanie zachowania oskarżonego, ustalenie jego stosunku do popełnionego czynu i postępów wolnościowej resocjalizacji.

Sąd orzekł również na podstawie art. 42 § 2 kk zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (o charakterze obligatoryjnym) na okres 3 lat co ma zapobiec ponownemu popełnianiu przez oskarżonego przestępstw tego typu oraz oddziaływać na niego represyjnie.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł również świadczenie pieniężne (o charakterze obligatoryjnym) w wysokości 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, które to stanowi realną, wymierną dolegliwość dla oskarżonego.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.627 kpk.