Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wojciech Modrzyński

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2019 roku w T.

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.

przeciwko P. P., B. P. i M. P.

o zapłatę

na skutek zarzutów pozwanych od nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 17 stycznia 2019 roku w sprawie (...)

I. utrzymuje w całości nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w Toruniu wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 17 stycznia 2019 roku w sprawie o sygn. akt (...)

II. obciąża Skarb Państwa kosztami sądowymi, od uiszczenia których zwolnieni byli pozwani.

Wojciech Modrzyński

IC 1043/19

ZARZĄDZENIE

1) (...)

3) (...)

T., (...)

(...)

IC 1043/16

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. w W. w pozwie wniesionym do Sądu w dniu 11 stycznia 2018 r. przeciwko pozwanym P. P., B. P. oraz M. P. domagał się orzeczenia nakazem zapłaty w trybie art. 485 § 3 k.p.c., aby pozwani w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłacili na rzecz powoda wskazaną w Wyciągu z ksiąg bankowych numer (...) z dnia 31 grudnia 2018 r. kwotę:

- 204 348,95 zł tytułem kapitału wymagalnego,

- 4 404,38 zł tytułem odsetek umownych zapadłych naliczonych wg podstawowej stopy procentowej,

- 1 171,71 zł tytułem odsetek umownych zapadłych naliczonych wg podwyższonej stopy procentowej,

wraz z dalszymi odsetkami za opóźnienie w spłacie liczonymi od kwoty kapitału wymagalnego zgodnie z art. 481 § 2 k.c. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Z zastrzeżeniem dłużnikowi rzeczowemu M. P. prawa do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenia jej odpowiedzialności do nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...) do wysokości wierzytelności zabezpieczonej na rzecz powoda wpisem: hipoteka zwykła w kwocie 248.460,00 PLN oraz hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 124.230,00 PLN.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż roszczenie wywodzi z zawartej w dniu 1 września 2008 r. z pozwanymi P. P. oraz B. P. umowy kredytu. Powód podał, że jako zabezpieczenie należności z tytułu udzielonego kredytu została ustanowiona przez pozwanych na jego rzecz hipoteka umowna zwykła w kwocie 248 460 PLN oraz hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 124 230 PLN w księdze wieczystej numer (...). Pozwani zaprzestali spłacania rat, powód wypowiedział w/w umowę stawiając całą należność w stan wymagalności. Do dnia dzisiejszego dług nie został uregulowany.

Nakazem zapłaty z dnia 17 stycznia 2019 r., wydanym w postępowaniu nakazowym, Sąd Okręgowy w Toruniu nakazał pozwanym P. P., B. P., M. P., aby zapłacili solidarnie na rzecz powoda Banku (...) S.A. w W. kwotę 209.925,04 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem przyznania M. P. powoływania się w toku egzekucji do ograniczenia jej odpowiedzialności do nieruchomości, dla której w Sądzie Rejonowym w Toruniu prowadzona jest Księga Wieczysta (...)do wysokości wierzytelności zabezpieczonej hipoteką zwykła w kwocie 248.460 zł i hipoteką umowną kaucyjną do kwoty 124.230 zł oraz kwotę 2555 zł tytułem kosztów procesu, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wnieśli w tym terminie zarzuty.

Od powyższego nakazu zapłaty zarzuty wnieśli wszyscy pozwani, którzy zgodnie wnosili o:

1.  uchylenie nakazu zapłaty w całości,

2.  skierowanie stron przez sąd do postępowania mediacyjnego,

3.  oddalenie powództwa w całości,

4.  wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty,

5.  ewentualnie, o rozłożenie zasądzonego roszczenia na raty w wysokości po 1.500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniach wniesionych zarzutów pozwani jednomyślnie wskazywali, że wypowiedzenie przez powoda łączącej strony umowy kredytu było następstwem przejściowo trudnej sytuacji majątkowej pozwanych. Powodowie wskazywali, że nigdy nie twierdzili, iż nie będą spłacali ciążącego na nich zobowiązania oraz podnosili, że pozwany P. P. - w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z banku z dnia 22 października 2018 r. – wysłał do banku pismo z dnia 13 listopada 2018 r., w którym wyraził chęć spłaty kredytu po 1000 zł miesięcznie, natomiast powód na propozycję tą nie odpowiedział, tylko wniósł pozew o zapłatę do sądu.

W pismach oznaczonych datami 13 maja 2019 r. oraz 25 czerwca 2019 r. powód złożył odpowiedź na zarzuty pozwanych, wskazując że jako bezzasadne powinny zostać oddalone. Powód zaznaczył, że wypowiedzenie łączącej strony umowy kredytu nastąpiło z zachowaniem warunków przewidzianych przepisami ustawy prawo bankowe – tj. art. 75 oraz art. 75c. Podniósł on, że wniesienie powództwa było następstwem całkowitego zaprzestania negocjacji i zaniechania jakiegokolwiek kontaktu w sprawie spłat zadłużenia oraz braku jakichkolwiek wpłat. Powód stwierdził, że na chwilę obecną nie znajduje podstaw do polubownego rozwiązania wynikłego między stronami sporu. Nadmienił, że złożona przez pozwanego propozycja w odniesieniu do wysokości zadłużenia, jak i wiarygodności pozwanego nie może być zaakceptowana przez powoda.

W piśmie oznaczonym datą 25 czerwca 2019 r. powód oświadczył, że nie wyraża zgody na skierowanie sprawy do mediacji, albowiem w jego ocenie z uwagi na brak obsługi kredytu przez zobowiązanych od listopada 2017 r. brak jest podstaw do podjęcia rozmów.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 września 2008 r. pomiędzy pozwanymi P. P. i B. P. a Bankiem (...) Spółka Akcyjna w W. została zawarta Umowa nr (...) kredytu hipotecznego w złotych (dalej „Umowa") na podstawie której powód udzielił pozwanym kredytu w kwocie 248.460,00 PLN (dalej „Kredyt").

Jako zabezpieczenie należności z tytułu udzielnego Kredytu ustanowiona została przez pozwanych na rzecz powoda hipoteka zwykła w kwocie 248.460,00 zł oraz hipoteka kaucyjna zabezpieczająca odsetki umowne i koszty uboczne do kwoty 124.230,00 zł wpisane na pierwszym miejscu na rzecz powoda ustanowione na kredytowanej nieruchomości położonej w T., ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Toruniu prowadzi Księgę Wieczystą (...).

Dowód: umowa kredytu hipotecznego z dnia 01.09.2008 r. k. 7-10v,

wydruk z treści Księgi Wieczystej nr (...) - k. 24-31v

W 2017 roku pozwana zaczęła mieć problemy ze spłatą zadłużenia. Ze względu na zaległości w obsłudze kredytu pismem oznaczonym datą 18.12.2017 r. (odebranym przez pozwanych w dniu 28.12.2017 r.) powód skierował do pozwanych skuteczne oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy. W wyniku wypowiedzenia zadłużenie z tytułu Kredytu stało się w całości wymagalne.

W dniu 22 października 2018 roku powód skierował do pozwanych przedsądowe wezwanie do zapłaty.

Na dzień wydania wyroku zadłużenie pozwanej względem powoda z tytułu Kredytu wynosi 209 925,04 zł.

Powód jest następcą prawnym Banku (...) Spółka Akcyjna w W..

Dowód: okoliczności bezsporne

umowa kredytu hipotecznego z dnia 01.09.2008 r. k. 7-10v,

wydruk z treści Księgi Wieczystej nr (...) - k. 24-31v,

wezwanie do zapłaty wraz ze ZPO – k. 11-17,

wypowiedzenie z wezwaniem do zapłaty wraz z ZPO– k. 18-23v,

wyciąg z ksiąg banku numer (...) z dnia 31.12.2018 r. – k.32

Pismem z dnia 13 listopada 2018 r. pozwany P. P. poinformował powoda, iż od grudnia 2018 r. wyraża gotowość spłaty łączącej strony umowy kredytu w wysokości 1000 zł miesięcznie. Argumentował jednocześnie, że dotychczasowy brak spłaty rat kredytowych był następstwem przejściowych problemów finansowych.

Dowód: pismo z dnia 13.11.2018 r. wraz z ZPO – k. 52 i 52v

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w zasadzie bezsporny. Pozwani nie kwestionowali faktu zawarcia umowy kredytu oraz istnienia swego zadłużenia. W pozostałym zakresie Sąd oparł się na dowodzie z dokumentów przedłożonych przez strony.

Za wiarygodne Sąd uznał zarówno wszystkie dokumenty urzędowe jak i prywatne, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego, co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 k.p.c. – nie zostały podważone.

Na mocy z art. 230 k.p.c. Sąd uznał za bezsporne te okoliczności faktyczne przytoczone w pozwie, w dalszych pismach procesowych, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd zaprezentowane przez powoda dokumenty uznał za wiarygodne i na nich oparł swe rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz. 128 ze zmianami) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Na pozwanych ciążą obecnie dwa obowiązki: zwrotu pozostałej kwoty kredytu oraz zwrotu odsetek, w tym odsetek za opóźnienie.

W przedmiotowej sprawie dnia 17 stycznia 2019 r. został wydany nakaz zapłaty, którym Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości. Od powyższego zarzuty wnieśli pozwani, którzy twierdzili, że wypowiedzenie przez powoda łączącej strony umowy kredytu było następstwem przejściowo trudnej sytuacji majątkowej pozwanych oraz wskazywali, że skierowali do powoda propozycję spłaty ciążącego na nich zobowiązania w miesięcznych ratach w wysokości 1000 zł, której to propozycji wierzyciel nie zaakceptował.

Pozwani na mocy zawartej z powodem umowy kredytu przyjęli na siebie obowiązek spłaty zaciągniętego zobowiązania w ratach, których terminy i wysokość zostały określone w harmonogramie spłaty kredytu. Z okoliczności sprawy wynika, że pozwani w listopadzie 2017 r. zaprzestali dokonywania wpłat na poczet zadłużenia. W związku z niedotrzymaniem przez kredytobiorców warunków udzielenia kredytu poprzez nieuregulowanie przez nich wymagalnego zadłużenia, powodowy bank wypowiedział łączącą strony umowę kredytu hipotecznego. Z uwagi na brak spłaty powód skierował do dłużników przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym zawarł informację o możliwości ustalenia polubownego sposobu spłaty zadłużenia.

Za chybiony należy uznać argument pozwanych, iż powodowy bank nie zaakceptował skierowanej do niego propozycji P. P. co do spłaty ciążącego na nich zobowiązania w miesięcznych ratach w wysokości 1000 zł. W ocenie Sądu Okręgowego postępowanie powoda nie było nieprawidłowe, albowiem z normujących przedmiotową umowę przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz. 128 ze zmianami) nie wynika, by na udzielającym kredytu banku spoczywał obowiązek akceptacji wszystkich propozycji składanych mu przez kredytobiorcę. Bank, będący profesjonalistą na rynku kredytowym, przy ocenie poszczególnych propozycji kredytobiorców, dokonuje oceny ich sytuacji finansowej i weryfikuje opłacalność proponowanych przez nich warunków. Nieuprawnione byłoby wymaganie od tego podmiotu, by decydował się na proponowane przez kredytobiorców zmiany warunków zawartej z nimi umowy, w sytuacji, w której prowadziłoby to do poniesienia przez niego strat. Warto zaznaczyć, że pozwani – mimo wystosowanej względem banku propozycji – w zasadzie od listopada 2017 r. nie dokonywali na poczet ciążącego na nich zobowiązania żadnych wpłat, w tym także deklarowanej przez nich kwoty 1000 zł miesięcznie. Nie bez znaczenia pozostaje także to, że pozwani zgłaszając wnioski o zwolnienie od kosztów sądowych zwracali uwagę na ich trudną sytuację finansową. Okoliczność ta potwierdza, że sytuacja materialna pozwanych przemawia za uznaniem, że ich propozycja dotycząca spłaty ciążącego na nich zobowiązania względem powodowego banku w ramach ugody jest nierealna.

W konsekwencji należało uznać, że powód dokonał wypowiedzenia łączącej strony umowy kredytu hipotecznego w sposób prawidłowy, następnie postawił kredyt w stan wymagalności i właściwie określił wysokość dochodzonego roszczenia.

W tej sytuacji Sąd w oparciu o wskazane wyżej przepisy oraz art. 496 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku. Kosztami postepowania od uiszczenia, których zwolnieni byli pozwani Sąd obciążył Skarb Państwa.

SSO Wojciech Modrzyński

IC 1043/19

ZARZĄDZENIE

1)  (...)

2)  (...)

3)  (...)

T.,(...)

(...)