Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 27 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Jastrzębski

Protokolant: Magdalena Pukszta

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 r.

w S.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko E. O.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Dariusz Jastrzębski

Sygn. akt I C 701/18

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 22 września 2015 r. powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. P. kwoty 1.053 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 września 2015 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 01 kwietnia 2015 r. zawarł umowę cesji wierzytelności z (...) S.A. V. (...). Na podstawie umowy cesji powód wszedł we wszystkie prawa i obowiązki związane z nabytymi wierzytelnościami. W związku z powyższym w skutek zawarcia umowy cesji między powodem a cedentem, wstąpił w istniejący już stosunek prawny, który wynika z zawartej przez pozwanego umowy z cedentem. Cedent zawarł z pozwanym umowę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr KM- (...)-K1 w dniu 05 kwietnia 2013 r. Przedmiotem umowy była odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie trwania umowy ubezpieczenia, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Pozwany zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych miał obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC, a cedent w okresie umowy miał obowiązek zapewnić pozwanemu ochronę ubezpieczeniową. W związku z zawartą umową cedent wydał pozwanemu polisę określającą w szczególności rodzaj ubezpieczenia, przedmiot ubezpieczenia, osoby ubezpieczone i ubezpieczające, datę rozpoczęcia ochrony, rocznicę polisy, wysokość składki, osoby uposażone (główne i zastępcze). Po zawarciu umowy ubezpieczenia OC między cedentem a pozwanym, cedent wystawił polisę potwierdzającą zawarcie umowy i jej warunki, w związku po stronie pozwanego powstał obowiązek uiszczania składek ubezpieczeniowych w wysokości, częściach i terminach wskazanych w umowie, przez cały okres trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela. Pozwany nie uiścił wymaganej raty składki ubezpieczeniowej OC, za okres udzielonej przez cedenta ochrony ubezpieczeniowej. Cedent wezwał pozwanego do zapłaty należnej raty składki wraz z naliczonymi odsetkami przed wszczęciem niniejszego postępowania zakreślając 7 dniowy termin na jej uiszczenie. Mimo wezwania pozwany do dnia dzisiejszego nie wpłacił zaległości.

Nakazem zapłaty z dnia 28 września 2015 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana E. O. (poprzednio P.) wniosła
o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazała, iż pojazd C. (...). o numerze rej. (...) stanowił męża pozwanej A. P. (1). A. P. (1) zmarł 12 marca 2012 r. Pozwana zaprzeczyła, by umowa ubezpieczenia OC komunikacyjnego przedmiotowego pojazdu została wznowiona lub by pozwana miała obowiązek zapłaty składki za obowiązkowe ubezpieczenie przedmiotowego pojazdu.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał żądanie pozwu w całości.

W uzasadnieniu wskazał, iż roszczenie powoda wynika z zawartej w dniu 05 kwietnia 2013 r. przez pozwaną umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr (...)-K1, na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o Ubezpieczeniach Obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Pozwana zawarła bowiem pierwotną umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów w mechanicznych KM- (...) z cedentem na okres ubezpieczenia od dnia 26 marca 2012 r. dnia 25 marca 2013 r. W dniu zawarcia pierwotnej umowy ubezpieczenia Obowiązkowego OC tj. 02 kwietnia 2012 r. to pozwana była właścicielem ubezpieczonego pojazdu, co wynika wprost z Aktu Poświadczenia Dziedziczenia z dnia 15 marca 2012 r. stwierdzającego, że pozwana nabyła spadek z dobrodziejstwem inwentarza na podstawie ustawy po zmarłym A. P. (2). Powód wskazał, że przedmiotowy pojazd należał do zmarłego A. P. (3). Nadto powód wskazał, że pozwana udzieliła pełnomocnictwa w dniu 15 marca 2012 r. w formie aktu notarialnego dla D. O. (Repertorium A nr 2238/2012) do składania wszelkich oświadczeń faktycznych i prawnych a także do podpisywania w jej imieniu wszelkich pism, wniosków, umów, deklaracji i innych dokumentów, jakie w zakresie tego pełnomocnictwa okażą się niezbędne, włącznie możliwością zawierania i rozwiązywania umów. Na mocy tego pełnomocnictwa D. O. udzielił D. P. pełnomocnictwa do zwarcia umowy ubezpieczenia dotyczącej pojazdu C. (...) o nr rej. (...) i nr VIN (...). W umowie ubezpieczenia jako ubezpieczonego oraz właściciela pojazdu wskazano w oparciu o przedłożony dowód rejestracyjny tego pojazdu zmarłego A. P. (2), pomimo tego iż dacie zawarcia tej umowy właścicielami tego pojazdu byli pozwana oraz dzieci zmarłego. Następnie wobec tego, iż pozwana nie wypowiedziała umowy pierwotnie zawartej, cedent na odstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, wznowił tę umowę na dalszy okres ubezpieczenia od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 25 marca 2014 r. oraz wezwał do zapłaty składki ubezpieczeniowej z tytułu zawartej umowy w wysokości 557,00 złotych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02 kwietnia 2012 r. D. P. jako ubezpieczający zawarł z (...) Spółką Akcyjną V. (...) z siedzibą
w W. umowę ubezpieczenia OC, (...), SZYBY pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...). Jako ubezpieczony wskazany został A. P. (1).

W dniu 05 kwietnia 2013 r. ubezpieczyciel zawiadomił D. P.
o wznowieniu ubezpieczenia OC na kolejny okres tj. od 26 marca 2013 r. do 25 marca 2014 r. Składka ustalona została na kwotę 824 zł. W załączeniu przekazano polisę nr (...).

Dowód:

- polisa k. 92.

- wniosek k. 93-94,

- pismo wraz z polisą k. 97-98.

Pismem z dnia 04 marca 2014 r. ubezpieczyciel wezwał E. P. do zapłaty kwoty 824 zł tytułem składki z umowy ubezpieczenia nr KM- (...)-K1.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 99.

W dniu 02 lutego 2012 r. A. P. (1) zawarł umowę sprzedaży pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...) z K. P..

Dowód:

- umowa sprzedaży k. 117.

A. P. (1) zmarł w dniu 12 marca 2012 r. W dniu 15 marca 2012 r, sporządzony został akt poświadczenia dziedziczenia, w którego treści jako spadkobiercy ustawowi A. P. (1) wskazani zostali E. P., K. P., P. P. (2) oraz P. P. (3) w udziałach po ¼ części każdy.

Dowód:

- odpis skrócony aktu zgonu k. 89,

- akt poświadczenia dziedziczenia k. 86.

W dniu 15 marca 2012 r. E. P. udzieliła D. O. pełnomocnictwa do prowadzenia wszelkich spraw związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej (...) sp. z o.o. w S., (...), oraz BEATY-C.
i podejmowania w tym zakresie wszystkich decyzji.

Dowód:

- pełnomocnictwo strona 1 k. 88.

W dniu 28 maja 2015 r. (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S. umowę sprzedaży wierzytelności.

Dowód:

- umowa k. 11-19.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Strona powodowa domagała się od pozwanej zapłaty określonej kwoty, którą to jako wierzytelność nabyła w drodze cesji od (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. z tytułu udzielonej przez tę spółkę na rzecz pozwanej ochrony ubezpieczeniowej odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

W myśl przepisu art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, a w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miała okoliczność wykazania przez stronę powodową faktu nabycia wierzytelności wobec pozwanej wywodzonej z określonego stosunku prawnego, jej istnienia i wysokości. Zgodnie z art. 509 k.c., aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób oznaczona, zindywidualizowana – poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność.
W warunkach niniejszej sprawy jako niewątpliwy uznać należy fakt zawarcia przez powoda w dniu 28 maja 2015 r. umowy przelewu wierzytelności. Powodowi nie udało się jednak wykazać i udowodnić, że na podstawie tej umowy nabył wierzytelność względem pozwanej w kwocie dochodzonej pozwem. Powód bowiem nie przedłożył do akt załącznika nr 3 do umowy, w którym oznaczono wierzytelności będące przedmiotem przelewu. Tym samym nie sposób uznać by powód wykazał dwoją legitymację czynną w niniejszej sprawie.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, że obowiązek udowodnienia istnienia wierzytelności oraz jej wysokości, a także skutecznego dokonania cesji, spoczywał na stronie powodowej, bowiem to ona z faktów tych wywodziła swoje roszczenie o zapłatę. Zgodnie zaś z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. W związku z powyższym, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż powód nie wykazał, by jego również jego kontrahent posiadał wobec pozwanej wierzytelność z tytułu zapłaty składki polisy nr (...). Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje bowiem, iż brak jest pod stronie pozwanej legitymacji biernej w niniejszym postępowaniu, albowiem nie ona była stroną umowy ubezpieczenia, nie była z tytułu tej umowy zobowiązana do zapłaty składki wobec ubezpieczyciela. Po pierwsze wskazać należy, iż umowa ubezpieczenia z dnia 02 kwietnia 2012 r., o nr KM- (...) wskazuje jako stronę umowy wprost D. P.. W treści wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia oraz samej polisy brak jest jakiegokolwiek odesłania do pełnomocnictwa udzielonego D. P. przez D. O., brak zatem podstaw do przyjęcia, iż osoba wskazana jako ubezpieczający zawarła umowę nie w swoim imieniu i nie na swoją rzecz. Oczywistym jest przy tym, iż osoba działająca jako pełnomocnik nie jest wskazywana jako strona umowy, a tak było w niniejszej sprawie. Po drugie wskazać należy, iż D. O. udzielając pełnomocnictwa D. P. w dniu 30 marca 2012 r. nie wskazywał, iż działa na rzecz i w imieniu E. P.. Zatem przedłożenie i takiego pełnomocnictwa nie skutkowałoby zawarciem umowy ubezpieczenia, z której zobowiązaną do uiszczenia składki byłaby E. P. (obecnie O.). Nadmienić przy tym należy, iż umowę ubezpieczenia OC może zawrzeć jako ubezpieczający każda osoba, także ta nie będąca właścicielem/posiadaczem pojazdu. Dodać również należy, iż pełnomocnictwo udzielone przez E. P. D. O. przedłożone zostało tylko w części i dotyczy wyłączenie prowadzenia spraw związanych z wskazaną w jego treści działalnością gospodarczą. Nie sposób zaś w oparciu o zgromadzony w aktach materiał dowodowy stwierdzić, czy obejmowało ono również upoważnienie do reprezentowania
w sprawie czynności dotyczących pojazdu marki C. (...). Ostatecznie wskazać należy, iż w dniu 02 lutego 2012 r. A. P. (1) dokonał sprzedaży pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...), co wynika z umowy załączonej do pisma Urzędu Miejskiego w S. z dnia 06 września 2018 r. Tym samym w dacie swojej śmierci w dniu 12 marca 2012 r. A. P. (1) nie pozostawał już właścicielem przedmiotowego pojazdu, nie wszedł on zatem w skład masy spadkowej. W konsekwencji udziału w prawie własności pojazdu nie nabyła E. P. (obecnie O.), nie mogła zatem umocować D. O. do zawarcia umowy ubezpieczenia przedmiotowego pojazdu, a skoro nie była posiadaczem pojazdu zastosowania nie znajduje art. 28 ustawy z dnia 22 maja 2013 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Dodać należy na zakończenie, iż do odmiennej oceny nie może prowadzić załączony do pozwu wydruk „dane polisy (...)” (k. 8). Wydruk ten bowiem nie stanowi potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia, nie został podpisany przez osobę upoważnioną do działania w imieniu ubezpieczyciela, został sporządzony ponad dwa lata po dacie zawarcia umowy, ponadto jego treść jest sprzeczna z treścią polisy o tym samym numerze na k. 98, w której jako ubezpieczający został wskazany D. P.. Wobec braku jakichkolwiek innych dokumentów źródłowych nie sposób zatem uznać, iż wydruk ten stanowi potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia przez pozwaną.

Z uwagi na powyższe brak jest podstaw do uznania, iż pozwana E. O. jest zobowiązania do uiszczenia zaległej składki z tytułu umowy ubezpieczenia OC nr KM- (...)-K1, stąd też powództwo należało uznać i z tego powodu za bezzasadne i w konsekwencji oddalić.

SSR Dariusz Jastrzębski

Sygn. akt I C 701/18

Zarządzenia:

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

2.  akta z pismem lub za 21 dni.

SSR Dariusz Jastrzębski