Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 maja 2017 roku S. Z. wniósł o zasądzenie od pozwanych L. P. i G. K. solidarnie kwoty 29 254,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 25 838,04 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwani byli członkami zarządu spółki (...) Powód podniósł, że nakazem zapłaty z dnia 13 stycznia 2012 roku w sprawie o sygn. akt IV GNC 4138/11 Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej IV Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanej (...) na rzecz powoda kwotę 12 202,58 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu wynoszącymi 2570 zł. Nakaz zapłaty uprawomocnił się, a z uwagi na brak zapłaty, sprawę skierowano na drogę postępowania egzekucyjnego. Postępowanie egzekucyjne w sprawie o sygn. Km 2843/15 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu przeciwko (...) okazało się bezskuteczne. Powód wskazał, że swoje żądanie opiera na treści art. 299 § 1 k.s.h. W uzasadnieniu pozwu szczegółowo wskazał sposób wyliczenia dochodzonej kwoty.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 16 stycznia 2018 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy, sygn. akt VIII GNc 7755/17, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany G. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Zarzucił bezskuteczność egzekucji oraz złożył wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego i przesłuchania stron na okoliczność braku podstaw do ogłoszenia upadłości lub wszczęcia postępowania układowego (...)w okresie od marca 2010 roku do 21 kwietnia 2011 roku.

Nakaz zapłaty w stosunku do L. P. uprawomocnił się z dniem 20 lutego 2018 roku.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 7 lutego 2011 roku powód sprzedał (...) z siedzibą w D. towar za łączną kwotę 12 202,58 zł. Wymieniona spółka nie uregulowała tej należności.

Nakazem zapłaty z dnia 26 października 2011 roku w sprawie w sprawie o sygn. akt IV GNC 4138/11 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej IV Wydział Gospodarczy zasądził od (...) na rzecz powoda kwotę 12 202,58 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu wynoszącymi 2570 zł. W dniu 13 stycznia 2012 roku wyżej wymienionemu nakazowi nadano klauzulę wykonalności.

Sąd pierwszej instancji ustalił również, że w dniu 21 kwietnia 2011 roku G. K. został uchwałą nr (...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) odwołany z funkcji prezesa zarządu. Tego samego dnia uchwałą nr (...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników powołano L. P. na prezesa zarządu tej spółki.

Sąd Rejonowy ustalił także , iż powód prowadził egzekucję przeciwko (...) przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu P. S. pod sygn. Km 2834/15. W dniu 16 grudnia 2015 roku zostało wydane zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego i zakazie wypłat (...) oraz wezwanie powoda do uiszczenia zaliczki na wydatki. Powód w dniu 30 grudnia 2015 roku uiścił kwotę 246,46 tytułem zaliczki na poczet wydatków w sprawie pod sygn. Km 2834/15. Po wysłuchania wierzyciela i dłużnika przed umorzeniem postępowania w trybie art. 827 kpc z dnia 4 maja 2017 roku Komornik Sądowy poinformował, że postępowanie egzekucyjne będzie w sprawie umorzone. Komornik wskazał, że zajęcie wierzytelności we właściwym Urzędzie Skarbowym okazało się bezskuteczne oraz że dłużnik nie prowadzi działalności pod wskazanym adresem od blisko dwóch lat. Komornik w treści tego pisma poinformował również, że ostatnie sprawozdanie finansowe zostało złożone za 2009 rok a ostatnie dokumenty wymiarowe CIT-7 zostały złożone 27 kwietnia 2011 roku. Z treści pisma Komornika wynikało także, że wymieniona spółka nie figurowała w bazie CEPiK ani jako właściciel, współwłaściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości na terenie

powiatu (...). Ponadto Komornik powiadomił, że zajęcie rachunku bankowego okazało się bezskuteczne.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że w dniu 15 października 2017 roku powód wezwał G. K. do zapłaty kwoty 29 254,50 zł powołując się na bezskuteczność egzekucji w sprawie o sygn. Km 2843/15 i na treść art. 299 § 1 ksh. Termin zapłaty wskazano na 3 dni od daty otrzymania wezwania.

Sąd Rejonowy, wobec zgodnego w tym zakresie stanowiska stron, przyjął również, że w trakcie istnienia wierzytelności przysługującej powodowi wobec(...) do czasu odwołania G. K. z funkcji prezesa zarządu nie było podstaw od ogłoszenie jej upadłości lub złożenia wniosku o wszczęcie postępowania układowego.

Sąd Rejonowy stwierdził, że stan faktyczny w tej sprawie był co do zasady bezsporny, poza kwestią wykazania przez powoda bezskuteczności egzekucji.

Sąd I instancji zauważył, że podstawę materialnoprawną powództwa stanowił art. 299 § 1 ksh. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Członek zarządu może się

uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że

we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody (§ 2 przywołanego przepisu).

W ocenie Sądu Rejonowego powód wykazał że przysługiwało mu wobec (...) roszczenie objęte prawomocnym nakazem zapłaty. Zdaniem Sądu I instancji powód prawidłowo obliczył też kwotę dochodzona w niniejszym postępowaniu.

Sąd Rejonowy podkreślił, że zgodnie z art. 299 ksh członkowie zarządu ponoszą deliktową odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadzie winy. Przyjmuje się, że stanowi ona sankcję ze zawinione kierowanie

sprawami spółki w sposób prowadzący do bezskuteczności egzekucji wierzytelności przeciwko spółce - znajdujące wyraz w niezłożeniu we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości. Z powyższej regulacji wynika domniemanie obejmujące związek przyczynowy między szkodą wierzyciela a niezłożeniem we właściwym czasie przez członka zarządu wniosku o ogłoszenie upadłości, jak również zawinienie przez członka zarządu braku zgłoszenia takiego wniosku.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że jeżeli członek zarządu chce się uwolnić od odpowiedzialności z tego tytułu, powinien udowodnić jedną z okoliczności egzoneracyjnych określonych w art. 299 § 2 k.s.h. Taką okolicznością jest przede wszystkim złożenie we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości, a skutecznie przeprowadzony dowód w tym zakresie obala domniemanie, że szkoda wierzyciela spółki pozostawała w związku przyczynowym z niezłożeniem przez pozwanego we właściwym czasie takiego wniosku. W ocenie Sądu Rejonowego na równi z powyższym należy potraktować także sytuację, w której w ogóle nie było podstaw do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w okresie pełnienia przez pozwanego funkcji członka zarządu. Również wykazanie tej okoliczności oznacza stwierdzenie nieistnienia związku przyczynowego pomiędzy sprawowaniem funkcji przez członka zarządu a szkodą doznaną przez wierzyciela spółki

Sąd pierwszej instancji wskazał, że w toku postępowania strony były zgodne co do tego, że nie było podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie pełnienia przez pozwanego G. K. funkcji członka zarządu. W konsekwencji Sąd Rejonowy przyjął, że skoro do dnia zaprzestania bycia członkiem zarządu przez G. K. nie było podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, to nie ma związku przyczynowego pomiędzy szkodą poniesioną przez powoda a pełnieniem funkcji przez pozwanego G. K. i należy uznać, że jest on wolny od odpowiedzialności z art. 299 § 1 i 2 ksh.

Zdaniem Sadu pierwszej instancji powód nie udowodnił też, że prowadzona na podstawie wyżej opisanego tytułu wykonawczego egzekucja okazała się bezskuteczna. Z wysłuchania wierzyciela i dłużnika przed umorzeniem postępowania w trybie art. 827 kpc z dnia 4 maja 2015 roku wynika bowiem, że ustalono, że zajęcie wierzytelności we właściwym

Urzędzie Skarbowym okazało się bezskuteczne. Ustalono również, że dłużnik nie prowadzi działalności pod wskazanym adresem od blisko dwóch lat. Ostatnie sprawozdanie finansowe zostało złożone za 2009 rok. Ostatnie dokumenty wymiarowe CIT-7 zostały złożone 27 kwietnia 2011 roku. W bazie CEPiK dłużnik nie figurował. Nie figurował jako właściciel, współwłaściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości na terenie powiatu (...). Zajęcie rachunku bankowego okazało się bezskuteczne.

Sąd Rejonowy wskazał, że z treści powyższego dokumentu wynika, że nie ustalono, czy dłużnik nie figurował jako właściciel, współwłaściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości na terenie innych powiatów np. (...), (...) czy (...). Sąd zauważył, że pomimo zarzutu niewykazania bezskuteczności egzekucji przez pozwanego powód nie odniósł się do tego zarzutu w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty. Sąd Rejonowy podniósł wprawdzie, że egzekucja nie musi być prowadzona z każdej części majątku, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że spółka żadnego majątku nie ma. Z przedstawionych przez powoda dowodów nie wynikało jednak zdaniem Sądu Rejonowego, aby zostały zweryfikowane wszystkie możliwości prowadzenia postępowania egzekucyjnego z nieruchomości, użytkowania wieczystego czy ograniczonych praw rzeczowych, które mogły należeć do spółki (...).

Z uwagi na wszystkie powyższe ustalenia Sąd Rejonowy oddalił powództwo na podstawie art. 299 § 1 i 2 ksh.

Sąd I instancji na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zasądził od powoda na rzecz pozwanego koszty procesu. Na koszty postępowania składała się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3600 złotych ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804, ze zm.).

Od tego wyroku apelację wniósł powód, zaskarżając wyrok w całości. Powód zarzucił wyrokowi naruszenie art. 299 § 2 k.s.h. , poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ze względu na nieistnienie podstaw do ogłoszenia upadłości (...), pozwany uchylił się od odpowiedzialności za zobowiązania tej

spółki względem powoda. Powód zarzucił również , że Sąd naruszył art. 299 § 1 k.s.h. poprzez jego niezastosowanie tj . stwierdzenie, że pozwany nie ponosi odpowiedzialności za długi (...) powstałe w okresie pełnienia przez niego funkcji członka zarządu tej spółki. Ponadto powód podniósł, iż Sąd Rejonowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na przyjęciu, że:

-

Komornik stwierdził bezskuteczność egzekucji prowadzonej przeciwko (...) jedynie w odniesieniu do części majątku spółki, podczas, gdy egzekucję prowadzono z całego majątku;

-

Komornik nie podjął wszystkich czynności zmierzających do ustalenia majątku spółki (...) Sp. z o.o.

W konsekwencji powyższych zarzutów powód wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 29.255 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w obu instancjach według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji powód wskazał, że zobowiązanie (...)zostało stwierdzone prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 26.10.2011 r. W tym czasie pozwany pełnił funkcję członka zarządu tej spółki. Powód wskazał, że odpowiedzialność członka zarządu za długi spółki, o której mowa w art. 299 § 1 k.s.h. ma charakter odpowiedzialności deliktowej i dotyczy zawsze zawinionego zachowania członka zarządu. Powód wskazał, że obowiązkiem członka zarządu jest sprawowanie ogólnej pieczy nad majątkiem spółki, w tym w szczególności wywiązywanie się w imieniu spółki z zaciągniętych zobowiązań oraz - w przypadku powstania stanu niewypłacalności spółki - złożenia w stosownym czasie wniosku o ogłoszenie jej upadłości. Powód podniósł, że pozwany pomimo braku przesłanek do ogłoszenia upadłości spółki, uchylał się od spełnienia jej zobowiązań wobec powoda. Powyższa okoliczność w ocenie powoda konstytuuje odpowiedzialność pozwanego. Nie zaspokoił on bowiem roszczeń powoda, doprowadzając do powstania szkody po stronie powoda.

Jednocześnie zaniechanie powoda miało charakter zawiniony - umyślny, skoro majątek spółki pozwalał na spłatę jej zadłużenia.

W dalszej części powód podniósł, że wykładnia art. 299 § 1 i 2 k.s.h. zaprezentowana przez Sąd Rejonowy jest rażąco sprzeczna z rzeczywistym celem tej regulacji. Powód wskazał, że z art. 299 § 1 k.s.h. wynika, iż jedyną przesłanką odpowiedzialności członka zarządu jest bezskuteczność egzekucji prowadzonej względem spółki. Odpowiedzialność na podstawie tego przepisu ponoszą wszyscy członkowie zarządu, którzy pełnili swoje funkcje od momentu powstania wierzytelności. Powód podniósł ponadto, że art. 299 § 2 k.s.h. przewiduje możliwość uwolnienia się przez członka zarządu spółki od odpowiedzialności w przypadku, gdy członek zarządu w przepisanym terminie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, bądź gdy wykaże, że niezłożenie takiego wniosku było przez niego niezawinione albo gdy nie wyrządziło szkody wierzycielowi. Powód wskazał, że w niniejszej sprawie nie wystąpiła żadna z przesłanek egzoneracyjnych powołanych w art. 299 § 2 k.s.h. Powód podkreślił, że art. 299 § 2 k.s.h. nie przewiduje możliwości uchylenia się przez członka zarządu od odpowiedzialności w przypadku, gdy spółka była wypłacalna. W tej sytuacji w ocenie powoda Sąd Rejonowy nieprawidłowo zinterpretował art. 299 k.s.h.

Ponadto powód wskazał, że Sąd Rejonowy błędnie przyjął, że powód nie wykazał, iż egzekucja wobec spółki była bezskuteczna. Powód podniósł, że z treści wniosku egzekucyjnego wynikało, że miała ona dotyczyć całego majątku spółki. W ocenie powoda Komornik sądowy stwierdził bezskuteczność egzekucji w piśmie z dnia 04.05.2017 r., dokonując ustalenia, że spółka nie posiada żadnego majątku. Z treści tego pisma wynikało, że Komornik poczynił ustalenia w oparciu o dane ogólnopolskie (m. in. z CEPiK). Ponadto Komornik przeprowadził postępowanie w trybie art. 801 kpc i 761 § 1 kpc , które nie doprowadziło do wyjawienia majątku dłużnika. W świetle powyższego zdaniem powoda uzasadnione było skierowanie żądania przeciwko członkom zarządu spółki.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania wraz z kosztami

zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany podtrzymał swoje stanowisko zaprezentowane w toku postępowania w I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Odwoławczy podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy jak i dokonaną przez ten Sąd ocenę prawną. W niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia ani prawa materialnego, ani prawa procesowego, w szczególności w zakresie wskazywanym przez powoda w treści apelacji. Apelacja ta stanowi w istocie polemikę z oceną prawną i ustaleniami poczynionymi przez Sąd pierwszej instancji, który wszechstronnie zbadał sprawę, nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów, a rozstrzygnięcie oparł na ustaleniu istotnych w tej sprawie okoliczności. Sąd ten oparł się na wszystkich dowodach zaoferowanych przez strony.

W szczególności nie zasługuje na uwzględnienie zarzut dotyczący naruszenia art. 299 § 1 i 2 k.s.h.

Zgodnie z przeważającym stanowiskiem doktryny i orzecznictwem, odpowiedzialność normowana przez przytoczony powyżej przepis art. 299 ksh, określana jest jako szczególny przypadek deliktowej odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadzie winy (zob.: uchwała Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006 r., III CZP 118/06, OSNC 2007, nr 9, poz. 136 i powołane w niej orzeczenia SN, a z późniejszego orzecznictwa -wyrok Sądu Najwyższego z 6 lipca 2007 r., III CSK 2/2007, niepubl.). Wbrew stanowisku wyrażonemu w treści apelacji w orzecznictwie i doktrynie powszechnie wskazuje się, że wina członka zarządu, odpowiadającego na podstawie art. 299 § 1 k.s.h. polega na zawinionym niezgłoszeniu w terminie wniosku o upadłość spółki bądź wniosku o wszczęcie postępowania układowego. Z tego względu w art. 299 § 2 k.s.h. przewidziano możliwość uchylenia się przez członka zarządu od odpowiedzialności o ile wykaże on, że złożył wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego we właściwym terminie, nie ponosi winy w związku z niezłożeniem tego wniosku, bądź, gdy pomimo niezłożenia tego wniosku w terminie, wierzyciel nie poniósł szkody. Jednoznacznie wskazuje się też, że w sytuacji, gdy stan majątkowy

spółki nie uzasadniał złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego, odpowiedzialność członka zarządu jest wyłączona. Przepis art. 299 § 1 k.s.h nie sankcjonuje bowiem każdego zachowania członka zarządu skutkującego niemożnością zaspokojenia wierzyciela a jedynie te z nich, które dotyczą niezgłoszenia przez członka zarządu w stosownym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego. Takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28.02.2008 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 143/07, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 września 1999 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II CKN 608/98 r., Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14.02.2003 r. wydanym w sprawie IV CKN 1779/00, Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 09.11.2017 r. w sprawie o sygn. akt V ACa 69/17 oraz Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z dnia 13.07.2016 r. w sprawie o sygnaturze akt VIII Ga 84/16. W niniejszej sprawie strony były zgodne co do tego, że w okresie od powstania wierzytelności tj . od dnia 07.02.2011 r. do dnia odwołania pozwanego z funkcji członka zarządu (...)w dniu 21.04.2011 r., sytuacja majątkowa tej spółki nie uzasadniała złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Oznacza to, że brak jest podstaw do uznania, że pozwany w sposób zawiniony nie dochował obowiązku złożenia tego wniosku, doprowadzając do powstania po stronie wierzyciela szkody. Brak jest również jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem członka zarządu a skutkiem w postaci bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko (...) przez powoda.

Sąd nie podzielił również stanowiska powoda wyrażonego w treści apelacji, iż wykazał on, że egzekucja prowadzona wobec spółki była bezskuteczna.

Specyfika odpowiedzialności odszkodowawczej opartej na treści art. 299 § 1 i 2 k.s.h. przejawia się w tym, że wierzyciel, który nie wyegzekwował swojej wierzytelności od spółki, nie musi na zasadach ogólnych dowodzić wysokości doznanej wskutek tego szkody. Wystarczające będzie przedłożenie tytułu egzekucyjnego stwierdzającego istnienie zobowiązania spółki (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 15 czerwca 1999 r., III CZP 10/99, OSNC 1999 nr 12, poz. 203) oraz wykazanie, że egzekucja wobec spółki okazała się

bezskuteczna. Z omawianej regulacji wynika, że powód ma obowiązek wykazania, że przysługuje mu wierzytelność wobec spółki a egzekucja nie przyniosła skutku. W niniejszej sprawie pozwany w treści sprzeciwu zaprzeczył, aby egzekucja prowadzone przeciwko (...) była bezskuteczna. W orzecznictwie sądowym i doktrynie zgodnie przyjmuje się, że bezskuteczność egzekucji może być dowodzona w jakikolwiek sposób, pozwalający na ustalenie, że majątek spółki nie pozwalał na zaspokojenie roszczeń wierzyciela. Najczęściej przyjmuje się, że wystarczającym dowodem jest tutaj postanowienie komornika stwierdzające bezskuteczność egzekucji, o ile była ona prowadzona ze wszystkich składników majątku spółki. Wobec treści zarzutów pozwanego i w związku z treścią regulacji zawartej w art. 299 § 1 k.s.h., powód powinien był w toku niniejszego postępowania wykazać, że (...) nie dysponowało majątkiem pozwalającym powodowi na zaspokojenie jego roszczeń. W tym zakresie powód przedstawił jedynie pismo Komornika z dnia 04.05.2017 r. stanowiące wysłuchanie wierzyciela i dłużnika w trybie art. 827 k.p.c. przed umorzeniem postępowania. Powód nie wykazał jednak, iżby egzekucja została ostatecznie umorzona, nie przedstawił bowiem postanowienia komornika stwierdzającego jej bezskuteczność. Nie da się zatem wykluczyć, że po skierowaniu tego pisma do stron, komornik uzyskał informacje pozwalające mu na dalsze prowadzenie egzekucji. Niezależnie jednak od tej okoliczności, zgodzić się trzeba z Sądem Rejonowym, że z pisma tego nie wynika, iżby komornik dokonał wszystkich możliwych ustaleń dotyczących majątku spółki. W szczególności nie ustalono, czy spółka była właścicielem, współwłaścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonych poza powiatem (...) i nie ustalono, czy i gdzie znajdowało się mienie ruchome spółki. W tej sytuacji Sąd Okręgowy podzielił stanowisko wyrażone przez Sąd pierwszej instancji, iż powód nie wykazał w toku postępowania, że egzekucja prowadzone wobec spółki była bezskuteczna.

Kierując się tą argumentacją Sąd Okręgowy w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację.

O kosztach procesu w punkcie 2. Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 kpc. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.800 tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego ( § 10 ust.

1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018 poz. 265 t.j.).