Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący SSR del. Dariusz Podyma

Protokolant Dorota Kozieł

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 roku w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. S. (1)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda S. S. (1) (S.) 125.600 zł (sto dwadzieścia pięć tysięcy sześćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 10.135,55 zł (dziesięć tysięcy sto trzydzieści pięć złotych pięćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  wyrokowi w punkcie 1 co do kwoty 15.000 złotych nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

I C 567/17

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2017 r S. S. (1) wniósł o zasądzenie od (...) SA z siedzibą w W. kwoty 72.950 zł ustawowymi odsetkami za opóźnienie od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia, kwoty 50.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty – tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie, na skutek śmierci żony, jego sytuacji życiowej, zasądzenie kwoty 23.790 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty tytułem odszkodowania (koszty pogrzebu nagrobka), oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postepowania.

W uzasadnieniu żądania podniesiono, że w dniu 29 maja 2017 roku w miejscowości W. doszło do zderzenia pomiędzy kierującą pojazdem marki C. (...), nr rej. (...) J. S. a kierującym pojazdem F. (...), nr rej. (...) K. M.. W następstwie przedmiotowego zdarzenia śmierć na miejscu ponieśli kierujący oboma pojazdami. Sprawcą wypadku był K. M.. Pozwany uznał swą odpowiedzialność, co do zasady i wypłacił w dniu 26 października 2017 roku kwotę 27.050,- złotych tytułem zadośćuczynienia, kwotę 6.460,- złotych – tytułem odszkodowania (częściowe koszty pogrzebu). Wypłacone kwoty nie rekompensują w pełni krzywdy i szkody powoda. Zmarła J. S. była żoną powoda, małżonkowie mają wspólne małoletnie dziecko – I.. Odpowiednim zadośćuczynieniem jest kwota 100.000 zł. Nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powoda, dlatego domaga się zasądzenia na jego rzecz kwoty 50.000 zł. Winny zostać mu zwrócone w całości koszty pogrzebu w zakresie kwoty 23.790 zł.

Krzywda pod tragicznej śmierci żony jest olbrzymia i zadośćuczynienie nie może być symboliczne. Marła J. S. była nauczycielką, pełniącą obowiązki Dyrektora Gminnego Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w W., gdzie osiągała wynagrodzenie około 3.000 zł. Małżonkowie S. zaciągnęli kredyt w banku w wysokości 50.000 zł, obecnie do spłaty pozostała kwota ok. 30.000 zł, miesięczna rata kredytu wynosi 1.584,32 zł. Powód kontynuując pracę zawodową przejął na siebie i wszystkie obowiązki tradycyjnie przypadające kobiecie, a które faktycznie za życia wykonywała J. S..

Na koszty pogrzebu składały się; opłaty dla księdza – 1.050 zł, opłata za miejsce na cmentarzu – 200 zł, wykopanie grobu + grobowiec 1.600 zł, usługa cateringowa – 3.500 zł, trumna i obsługa pogrzebu – 3.900 zł, z czego pozwany zrefundował kwotę 6460 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 stycznia 2018 r pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postepowania. Na ostatniej rozprawie uznano żądanie co do kwot 15 000 zł.

W uzasadnieniu stanowiska podniesiono, że nie kwestionuje zaistnienia w dniu 29 maja 2017 r wypadku w wyniku, którego śmierć poniosła J. S.. Zdaniem pozwanego brak podstaw do wypłaty dalej idących roszczeń niż wypłacone w postepowaniu likwidacyjnym. Wskazał na art. 6 kc ciężar udowodnienia rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy. Podniósł, że nie wykazano, że śmierć żony doprowadziła do negatywnych następstw w jego psychice. Nie udowodniono, również pogorszenia sytuacji życiowej. Zdaniem pozwanego powód wskazał w pozwie, że osiągał i osiąga dochód w kwocie ok. 7000 zł. Zmarła ociągała dochód w wysokości ok. 3000 zł. Na każdego członka rodziny przypadała, zatem kwota około 3300 zł. Obecnie, na każdego członka rodziny przypada kwota ok. 3500 zł. W zakresie kosztów nagrobka, pozwany informował powoda, że zachodzi konieczność przedłożenia dokumentacji zdjęciowej obrazującej, że nagrobek został wykonalny. Nie wykazał też poniesionych kosztów opłaty dla księdza czy wykopania „grobu + grobowca.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 29 maja 2017 roku w miejscowości W. doszło do zderzenia wypadkowego, następstwie, którego śmierć na miejscu poniosła J. S. i sprawca wypadku. Sprawcą wypadku posiadał polisę OC wykupioną u pozwanego. Pozwany uznał swą odpowiedzialność, co do zasady i wypłacił w dniu 26 października 2017 roku kwotę 27.050,- złotych tytułem zadośćuczynienia, kwotę 6.460,- złotych – tytułem odszkodowania (częściowe koszty pogrzebu). Okoliczność bezsporna.

S. S. (1) poznał żonę J. S. w 2000 r. Po zawarciu związku małżeńskiego w 2007 r zamieszkali z rodzicami J. S. i podjęli decyzje o wybudowaniu własnego domu. J. S. byłą nauczycielką i była też dyrektorem szkoły, jej celem był dalszy rozwój i awans w strukturach placówek oświatowych. Dochody J. S. wynosiły ok. 3000 zł miesięcznie. Powód jest inżynierem, i jego dochody z pracy wynosiły i wynoszą ok. 7000 zł. Małżonkowie byli dobrym małżeństwem, prowadzili wspólne gospodarstwo domowe, wspólnie spędzali czas, mieli wspólnych znajomych. Wszystkie Świata i inne uroczystości rodzinne spędzali razem w gronie rodzinnym. W dniu 17 lutego 2010 r urodziła się córka I. S.. Ze wspólnie zarobionych środków finansowali budowę domu. Wszystkie decyzje dotyczące ich życia małżonkowie podejmowali wspólnie. Dom budowany był metodą gospodarczą z zaangażowaniem rodziny i głównie powoda, który wiele wolnego czasu poświęcał na budowę i prace wykończeniowe domu. W tym czasie dzieckiem i domem zajmowała się J. S.. Na pracę związane z wykończeniem domu małżonkowie zaciągnęli kredyt w wysokości 50 000 zł. Kredyt spłacany był z ich wspólnych środków. W małżeństwie nigdy nie dochodziło do konfliktów, po zakończeniu budowy domu planowali powiększyć rodzinę. W styczniu 2017 r dom został wykończony w stopniu umożliwiającym w nim zamieszkanie. Małżonkowie przeprowadzili się do swojego domu i dalej stopniowo prowadzili prace wykończeniowe. W dniu 29 maja 2017 r wypadek zmienił życie powoda. Był on na miejscu zdarzenia widział ciało żony. Śmierć żony była dla powoda szokiem i bardzo głębokim wstrząsem, który wywołał duży ból i poczucie krzywdy. W pierwszym okresie żałoby zasadniczą pomoc otrzymał do rodziny. Powód starał się zajmować córką. Praktycznie zaniechał wykańczania domu z uwagi na złą kondycje psychiczna i niechęć, oraz brak motywacji. Bezpośrednio po zdarzeniu skorzystał z pomocy psychologa, który wytłumaczył powodowi jak wygląda przebieg procesu żałoby jak wyglądają jego fazy. Zasugerował skorzystanie z pomocy farmakologicznej, głównie z powodu pojawienia się problemów ze snem powoda. Powodowi trudno zaakceptować śmierć żony, praktycznie za każdym razem, kiedy budzi się powraca świadomość utraty osoby najbliższej. Powód nie korzysta z takiej pomocy lekarzy specjalistów. Stara się koncentrować na wychowaniu córki, musi również poświęcać jej zdecydowanie więcej czasu w związku z dodatkowymi obowiązkami domowymi, które poprzednio wykonywała J. S.. I. S. uczęszcza do przedszkola i wszystkie czynności przygotowania dziecka, zaprowadzenia i odebrania wykonuje powód oraz teściowa. Sam również, co do zasady zajmuje się zakupami, przygotowaniem posiłków wszystkimi pracami domowymi. W czynnościach tych również starają się pomagać powodowi teściowie. Powód nie zmienił pracy, otrzymuje podobne wynagrodzenie, z którego spłaca kredyt a pozostałą cześć przeznacza na pokrycie wydatków dnia codziennego. Budżet domowy został uszczuplony o dochody zmarłej J. S.. Zmianie uległy przede wszystkim zakres jego domowych obowiązków. Bardzo często wracają wspomnienia i wywołują nerwowość w zachowaniu powoda. Zasadniczej mianie uległ charakter wspólnie spędzanych Świat, obecnie jest to bardzo smutny okres dla powoda. Po zmarłem żonie pozostały pamiątki. Za zmarłą odprawiane są cotygodniowe msze święte, w których uczestniczy powód. Udział w nich jest dla niego trudny i bolesny. Codziennie też odwiedza grób żony.

W związku z pogrzebem powód poniósł wydatki na wybudowanie nagrobka w kwocie 20 000 zł, uiścił również kwotę 1050 zł księdzu za przeprowadzenie ceremonii pogrzebowej ora kotwę 1600 zł za wykopanie grobu i jego przygotowanie.

dowód: postanowienie o umorzeniu śledztwa z dnia 27 września 2017 r z uzasadnieniem k- 14 – 18, akt małżeństwa k- 19, akt urodzenia I. S. k- 20, angaż zmian wynagrodzenia J. S. z dnia 19 stycznia 2016 r k- 54, faktura za wykonanie nagrobka k- 22 z pleceniem przelewu k 96, dokumentacja zdjęciowa nagrobka k- 97, 98, zeznania powoda zapis nagrania 00.08.14 do 00.54.39 k- 106 -109.

Ustalenia faktyczne, które determinują odpowiedzialność pozwanego w zakresie żądania zadośćuczynienia i częściowo odszkodowania – koszty pogrzebu, co do zasady są bezsporne. W zakresie okoliczności związanych z ustaleniem poczucia krzywdy, pogorszenia sytuacji majątkowej rodziny po śmierci J. S., oraz kosztów poniesionych i związanych z pogrzebem Sąd oparł się na treści zeznań powoda. W ocenie Sądu zeznania powoda były bardzo wiarygodne. W sposób prosty, logiczny rzeczowy opisał sytuację rodziny przed zdarzeniem wypadkowym, przytaczając szereg faktów potwierdzających prawidłową i dobrze funkcjonującą młodą rodzinę. W ten sam sposób opisał zmiany, jakie wywołała śmierć żony w życiu jego i rodziny. Przytoczone fakty, nie pozostawiają w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, że tragiczna śmierć żony wywołała ogromne poczucie krzywdy i bólu u powoda. Dokonane ustalenia dotyczące sposobu przeżywania i przebiegu żałoby wynikają jasno z zeznań powoda. Zeznania, którym Sąd dał wiarę były szczere i dotyczyły konkretnych faktów z życia powoda. Dokonując sposobu składania zeznań przez powoda, nie można nie zwrócić uwagi na trudność w relacjonowaniu tych faktów. Nie ma zdaniem żadnych przesłanek i powodów by treść zeznań powoda kwestionować. Strona pozwana nie podjęła też żadnych czynności procesowych, by treść tych zeznań kwestionować nie zgłosiła wniosków i dowodów przeciwnych.

Spór w pierwszej kolejności dotyczy oceny wysokości żądania zadośćuczynienia. Podstawę prawną żądania zapłaty zadośćuczynienia stanowi art. 446 § 4 kc - Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę Ustawodawca zaniechał wskazania kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i przez posłużenie się klauzulą generalną ("suma odpowiednia") pozostawił je uznaniu sądów. Śmierć osoby najbliższej niewątpliwie narusza dobra osobiste i jest to stanowisko ugruntowane i utrwalone w orzecznictwie i doktrynie por – wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 stycznia 2018 r. I ACa 552/17, LEX nr 2439560 - art. 446 § 4 k.c. nie zawiera żadnych wskazań co do kryteriów ustalania wysokości przewidzianego w nim świadczenia. Przewiduje on jedynie, że suma zadośćuczynienia ma być odpowiednia. Krzywdę trudno wycenić. Śmierć osoby najbliższej powoduje naruszenie dobra osobistego osoby związanej emocjonalnie ze zmarłym. Zadośćuczynienie powinno przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, tak aby nie doszło do deprecjacji krzywdy, którą ma ono łagodzić. Zasadniczą funkcją zadośćuczynienia jest bowiem funkcja kompensacyjna, gdyż jego celem jest złagodzenie cierpienia wywołanego utratą osoby bliskiej. Zatem, aby ten cel osiągnąć świadczenie z tego tytułu musi stanowić odczuwalną wartość ekonomiczną. Śmierć osoby bliskiej to ogromna dolegliwość psychiczna dla członka rodziny zmarłego, a jej skutki rozciągają się na całe jego dalsze życie.

Śmierć żony w zdarzeniu wypadkowym jest traumatycznym i bardzo bolesnym doświadczeniem. Jeżeli uwzględni się fakt, że było to młode małżeństwo, które było w sytuacji stabilizowania się sytuacji finansowej w związku przeprowadzeniem się do własnego domu - 4 miesiące przed wypadkiem, miało jedno dziecko uczęszczające do przedszkola i planowało posiadać większą rodzinę to wypadek, w którym śmierć poniosła J. S. całkowicie i w sposób nieodwracalny zmienił życie powoda, pozostawiając bolesne poczucie krzywdy, uniemożliwiając na pielęgnowanie więzi rodzinnych i wspólne życie w kompletnej rodzinie – por – wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 lipca 2016 r. I ACa 178/16, LEX nr 2096169 - okoliczności wpływające na rozmiar krzywdy podlegającej naprawieniu przez zadośćuczynienie, a w konsekwencji na jego wysokość, to przede wszystkim poczucie osamotnienia i pustki po śmierci osoby najbliższej, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany jej śmiercią, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonych ze zmarłym, rola jaką w rodzinie pełniła osoba zmarłego, zaburzenia w prawidłowym funkcjonowaniu pozostałych członków rodziny, stopień w jakim pozostali członkowie będą umieli odnaleźć się w nowej rzeczywistości i na ile zdolni są zaakceptować obecny stan rzeczy, wiek zarówno zmarłego jak i pokrzywdzonego. Żądanie zadośćuczynienia zgłosiła osoba najbliższa, dlatego zdaniem Sądu przyznanie powodowi łącznego zadośćuczynienia w wysokości 100 000 zł ( łącznie z wypłacona w postępowaniu przed sadowym kwotą 27.050 zł) jest adekwatne do bólu i poczucia krzywdy, jakiego doznał powód. Zdaniem Sądu spełnia również funkcję kompensacyjną, co oznacza, iż wysokość zadośćuczynienia nie może stanowić kwoty symbolicznej, lecz musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość - wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu 8 listopada 2005 roku, I ACa 329/05, LEX nr 186505. Zadośćuczynienie nie doprowadzi strony do bezpodstawnego wzbogacenia, a zarazem spełni oczekiwania, jakie dotyczą naprawienia szkód w związku z utratą osoby najbliższej w zdarzeniu wypadkowym, dlatego Sąd uwzględnił i te aspekty ustalana wysokości zadośćuczynienia. W części żądania zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 72 950 zł uwzględnił je w całości na podstawie art. 446 § 4 kc.

Żądanie zapłaty odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej – art. 446 § 3 kc - Sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej, zasługuje na uwzględnienie, co do zasady. Zdaniem Sądu żądania zapłaty 50 000 zł jest zbyt wygórowane. Powód konstruując żądanie powinien je udowodnić, co do zasady i co do wysokości. Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, o tym, że sytuacja finansowa rodziny nie uległa znacznemu pogorszeniu. Przedstawienie matematycznego wyliczenia dochodów przypadających na jednego członka rodziny w czasie, w którym żyła J. S., które wynosiły ok. 3000 zł i porównanie ich do dochodów na jednego członka rodziny po jej śmierci, które wynoszą ok. 3300 zł na jednego członka rodziny jest daleko idącym i nieuzasadnionym uproszeniem, które nie zasługuje na akceptacje. Zdaniem Sądu sytuacja rodziny w oczywisty sposób uległa znacznemu pogorszeniu. Śmierć poniosła osoba jedna z, dwóch, której dochody stanowiły budżet rodziny. Odpadło, więc jedno źródło utrzymania rodziny. Pozostało tylko i wyłącznie wynagrodzenie powoda, z którego musi utrzymywać się z córką. I. S. z uwagi na swój wiek jeszcze przez bardzo długi okres czasu nie będzie przysparzała dochodów rodzinie, a co oczywiste będą wzrastać wydatki na jej wychowanie i utrzymanie. Wniosek taki wynika z wiedzy powszechnej i nie wydaje się by wymagał szczegółowego uzasadnienia. Ponadto sytuacja materialna rodziny uległa również pogorszeniu w związku ze zmianami we wszystkich czynnościach życia codziennego rodziny. Chodzi o zmianę dotychczasowego sposobu funkcjonowania rodziny i nowy podział obowiązków. Obecnie powód musi korzystać z pomocy osób trzecich – rodziny, co nie zmienia faktu, że jest to obciążenie dla powoda i jego rodziny. Wyliczenie precyzyjne tego typu roszczeń, choć mają niewątpliwe charakter materialny nie może być dokonane precyzyjnie. Brak drugiego źródła dochodu w sposób oczywisty w przyszłości będzie rzutować na sytuacje rodziny. Już na obecnym etapie zauważyć należy, że pozostały do spłaty kredyt spłacany jest realizowany tylko z wynagrodzenia powoda. Przesunięcie środków finansowych na inne cele występuje już obecnie – por – wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

z dnia 15 stycznia 2018 r. I ACa 556/17, LEX nr 2460080 - pogorszenie sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 446 § 3 k.c., polega nie tylko na pogorszeniu obecnej sytuacji materialnej, ale obejmuje także przyszłe szkody majątkowe, często nieuchwytne lub trudne do obliczenia, niemniej prowadzące do znacznego pogorszenia sytuacji życiowej osoby najbliższej. Sytuacja życiowa w rozumieniu art. 446 § 3 k.c. to ogół czynników, składających się na położenie życiowe jednostki, to także trudne do wyliczenia wartości ekonomiczne. W związku z tym, że dochody zostały ograniczone w najbliższej rodzinie i będą rzutowały w przyszłości Sąd uznał, że kwota 30 000 zł odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej jest właściwa i pozwoli powodowi pokryć wydatki w budżecie rodziny, które w sposób wyczuwalny realizowane były z dochodów J. S.. Kwota 30 000 zł nie przekracza rocznego dochodu zmarłej, nie jest, więc wygórowana i pozwoli powodowi min na spłatę zaciągniętego kredytu i pokrycie części wydatków bieżących. W zakresie żądania przekraczającego kwotę 30 000 zł, Sąd ocenił je, jako nieudowodnione – art. 6 kc. Jako materiał dowody powód wskazał na otrzymywane dochody i nie podjął próby oszacowania tego odszkodowania, choćby precyzyjnie przedstawiając sytuacje rodziny i jej wydatki i plany. Zdaniem Sądu nie udowodnił żądania, co do kwoty 20 000 zł, dlatego w tej części żądanie oddalono.

Żądanie zasądzenia kwoty 23 790 zł tytułem odszkodowania – koszty pogrzebu i nagrobka, Sąd uwzględnił, co do kwoty 22 650 zł w pozostałej części powództwo oddalił. Zgodnie z art. 446 § 1 kc - jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł, pozwany winien zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty pogrzebu i wykonania nagrobku. Jako dowody przedłożono fakturę za wykonanie nagrobka z adnotacją zapłaty gotówka zaliczki w wysokości 5000 zł i dowód wykonania polecenia przelewu reszty ceny kwoty 15 000 zł. Dokumenty te nie budzą wątpliwości nie były sporne.

Sąd uwzględnił również, jako uzasadnione i udowodnione poniesione koszty pogrzebu kwotę 1050 zł przekazaną księdzu za zorganizowanie uroczystości pogrzebowej, kwotę wykopania i przygotowania grobu w wysokości 1600 zł. Sąd uwzględnił to żądania pomimo nie złożenia przez powoda dokumentów potwierdzających ich zapłatę, z uwagi na treść zeznań powoda, w których jednoznacznie oświadczył, że koszty te poniósł jednocześnie wyjaśniając, iż odmówiono mu wydania potwierdzenia ich uiszczenia. Nie ma racjonalnych powodów by kwestionować treść tych zeznań, ponieważ niewątpliwie, co wynika z zasad doświadczenia życiowego koszty zorganizowania ceremonii pogrzebowej przez księdza są ściśle związane z kosztami pogrzebu, podobnie jak logicznym jest konieczność poniesienia kosztów wykopania i przygotowania grobu do pochówków. Zeznania powoda były szczere i konkretne dlatego zasługiwały na danie wiary. Zadanie z tytułu poniesionych kosztów pogrzebu, jako nieudowodnione Sąd uznał, co do kwoty 1140 zł. Są to wskazane przez powoda koszty „ obsługi pogrzebu”. Na karcie 65 akt znajduje się kopia faktury na kwotę 2760 zł i dotyczy tych kosztów. W uzasadnieniu pozwu powód żąda zapłaty kwoty 3900 zł tytułem tych kosztów. Różnica to kwota 1140 zł. Co do tej kwoty powód nie złożył przekonujących zeznań, wskazał jedynie, że może dotyczyć zakupionych kwitów. Zdaniem Sądu te zeznania były zbyt lakoniczne i nieprzekonująca również w zakresie wysokości poniesionych wydatków.

Reasumując, Sąd uwzględnił żądanie zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 72 950 zł w całości, uwzględnił żądanie zapłaty odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w części, co do kwoty 30 000 zł oraz uwzględnił żądanie zapłaty kosztów pogrzebu w kwocie 22 650 zł. Łącznie uwzględniono żądania, co do kwoty 125 600 zł w pozostałej części powództwo oddalono.

O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 kc, od dnia wytoczenia powództwa tj. od 8 grudnia 2017 r do dnia zapłaty. Sąd rozstrzygający spór w niniejszym procesie przychyla się do poglądu wyrażonego w wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2011 r., I CSK 243/10) – że wymagalność roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę, a tym samym i początkowy termin naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie w jego zapłacie zależy od okoliczności każdego indywidualnie rozpatrywanego przypadku, co oznacza, że datą początkową biegu odsetek ustawowych może być zarówno dzień wyrokowania, jak i dzień poprzedzający datę wydania przez sąd orzeczenia zasądzającego stosowne zadośćuczynienie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc mając na uwadze wynik sporu. Poniesione przez powoda koszty to kwota 12 754 zł ( 7337 zł opłata sadowa, (...) koszty zastępstwa procesowego), koszty pozwanego to kwota 5417 zł zastępstwa procesowego. Powód wygrał spór w relacji 85, 59 % do 14, 41 % i przy zachowaniu tej proporcji rozliczono koszty procesu, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10 135, 55 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu. W związku z uznaniem powództwa, co do kwoty 15 000 zł w tej części wyroku nadano rygor natychmiastowej wykonalności.